Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Μισάνθρωποι και κρετίνοι


Ελεύθερη γνώμη


Του Σάκη Ιορδάνογλου

    Η τελευταία ατάκα των δεξιών κάθε απόχρωσης αναφορικά με την διαπραγμάτευση με τους εταίρους , είναι πως δεν πρέπει να στεκόμαστε στο τι θα κάνουν αυτοί αλλά τι θα κάνουμε εμείς , πετώντας ένα αόριστο "μεταρρυθμίσεις", υπονοώντας όμως κυρίως απολύσεις Δ.Υ. και ιδιωτικοποιήσεις.
   Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι η παράλειψή τους να συμπεριλάβουν στο συγκεκριμένο σκεπτικό τους κάτι θεμελιώδες: η Ελλάδα είναι οιονεί πολιτεία μιας ομοσπονδίας, με συνέπεια να μην κατέχει τα δύο βασικά εργαλεία οικονομικής πολιτικής, τη νομισματική και τη δημοσιονομική πολιτική.
Είναι επόμενο η συζήτηση περί της ελληνικής κρίσης να επικεντρώνεται στις ενέργειες των εταίρων, οι οποίοι με τη σειρά τους ελέγχουν τα δυο αυτά εργαλεία για μας.
     Είδαμε σήμερα δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για μπλόκο του τροϊκανού Κοστέλο στα νομοσχέδια για την "ανθρωπιστική κρίση" και την ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών στην εφορία σε 100 δόσεις.
Τι παραπάνω χρειάζεται ως απόδειξη πως η χώρα δεν δύναται να ασκήσει δημοσιονομική πολιτική ακόμα και για ένα νομοσχέδιο με ελάχιστη δαπάνη, όπως τα ψίχουλα για την ανθρωπιστική κρίση, αλλά ακόμα και για ένα νομοσχέδιο που το μόνο δημοσιονομικό αποτέλεσμα που δύναται να έχει είναι έσοδα, σε όποιο βαθμό.
    Η δε νομισματική πολιτική, χρησιμοποιείται εργαλειακά απο την ΕΚΤ ως μέσον πολιτικής πίεσης. Πάλι σήμερα ακούσαμε δηλώσεις θεσμικών, του Ντάισελμπλουμ συγκεκριμένα, να κάνει λόγο για σενάρια Κύπρου στην Ελλάδα. Μίλησε για ενδεχόμενο έλεγχο κεφαλαίων τον Ιούλιο αν δεν έχουν εκπληρωθεί μέχρι τότε οι "δεσμεύσεις" της χώρας στην τρόικα.
    Τα εγχώρια φερέφωνα, που κυκλοφορούν παριστάνοντας του δημοσιογράφους, άρχισαν να επαναλαμβάνουν εν χορώ "έρχεται κούρεμα καταθέσεων, έρχεται κούρεμα καταθέσεων", όπως ακριβώς είχαν κάνει και την προηγούμενη βδομάδα ύστερα απο σχετικό άρθρο του Σπίγκελ, που όμως διέψευσε κατηγορηματικά η καγκελαρία.
     Ο στόχος σαφής, δημιουργία πανικού και bank-run με ό,τι αυτό συνεπάγεται κατόπιν.
Έχει ενδιαφέρον να επισημάνουμε πως στη συγκεκριμένη τακτική, οι εταίροι και τα φερέφωνά τους χρησιμοποιούν τη μέθοδο της αυτο-εκπληρούμενης προφητείας ως εργαλείο οικονομικο-κοινωνικής μηχανικής: οι τράπεζες τώρα ακόμα δεν έχουν πρόβλημα, αλλά αν συνεχιστεί η εκροή καταθέσεων, ενδεχομένως κι ένα γενικευμένο bank-run, να χρειαστεί έλεγχος κεφαλαίων κι ενδεχομένως η ΕΚΤ, κόβoντας τον ELA, να απαιτήσει κούρεμα των καταθέσεων.
    Δημιουργούν δλδ πρόβλημα λέγοντας πως θα υπάρξει πρόβλημα!
Μαζική χειραγώγηση των αδαών δεξιών απο τα ΜΜΕ: πανικός για ενδεχόμενο κούρεμα- bank-run- πραγματικό κούρεμα· αυτο-εκπληρούμενη προφητεία.
Είναι ένα είδος κεντρικού οικονομικού σχεδιασμού κι αυτό, δε βρίσκετε;
Βέβαια πρόκειται για ιστορίες για αγρίους.
 Η πραγματοποίηση αυτού του σεναρίου είναι σχεδόν αδύνατη, ειδικά το κούρεμα, μιας και σε αυτή τη περίπτωση θα μιλούσαμε για απιστία Κεντρικής Τράπεζας στο ίδιο το σύστημα που διαχειρίζεται και εποπτεύει.
Ο Ντράγκι μέχρι στιγμής κινείται εντός νομιμότητας, οριακά αλλά εντός.
      Αλλά να επιβληθεί απο την ΕΚΤ κούρεμα καταθέσεων σε μια χώρα όχι εξαιτίας κακού banking, πχ υπερμόχλευση όπως ίσχυε στην Κύπρο και χρησιμοποιήθηκε ως πάτημα, αλλά επειδή δημιουργήθηκε δυναμική bank-run στο τραπεζικό της σύστημα εξαιτίας πολιτικών δηλώσεων για κούρεμα, θα αποτελεί μαύρη, κατάμαυρη σελίδα στην ευρωπαϊκή ιστορία, κατάπτυστη παρακρατικού τύπου ενέργεια, καθόλα άκυρη απο πλευράς οικονομικής θεωρίας και κανόνων.
     Αυτό που εννοούν οι δεξιοί ως μεταρρυθμίσεις είναι μαζικές απολύσεις ΔΥ, μειώσεις συντάξεων, κατάργηση εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία, κυρίως εργοδοτικών, και ιδιωτικοποιήσεις, ασχέτως τιμήματος και όρων, αρκεί να πάνε όλα σε ιδιωτικά χέρια.
     Άραγε αυτά θα φέρουν θέσεις εργασίας; Ή θα δημιουργήσουν δημοσιονομικές συνθήκες όπου τα 4,5% πρωτογενή πλεονάσματα απο το 2016 και μετά, αναγκαία για την αποπληρωμή του χρέους, θα τα καθιστούν εφικτά;
 Θα βελτιωθεί τελοσπάντων το βιοτικό επίπεδο των πολιτών; Όχι είναι η απάντηση, κατηγορηματικά όχι. Το αντίθετο θα συμβεί μάλιστα, περαιτέρω επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου της πλειοψηφίας.
     Η λύση λοιπόν θα έρθει μόνο απο την Ευρώπη, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και πρωτογενή πλεονάσματα δέχεται και ιδιωτικοποιήσεις-παραχωρήσεις δέχεται και προωθεί, αμαρτάνοντας για το ασφαλιστικό όπως μας είπε η Νάντια Βαλαβάνη καθώς εκεί λέει θα κατευθύνονται τα έσοδα, και με λίγα λόγια όλα τα κάνει, απλώς λίγο, ελάχιστα πιο λάιτ.
 Αντί τα έσοδα απο τις ιδιωτικοποιήσεις να πάνε στο χρέος, να πάνε στο ασφαλιστικό βρε παιδιά, σου λέει, να εκκαθαρίσουμε τον Τειρεσία με τα λεφτά του ΤΧΣ για να αρχίσει να κυλά κανα δανειάκι να πάρει λίγο η ζήτηση τα πάνω της, ε, και να συνδέσουμε την αποπληρωμή των τόκων του δημόσιου χρέους με την ανάπτυξη, έχω σου δίνω, έχω λιγότερα σου δίνω λιγότερα, ώστε να υπάρχει και κανα κίνητρο για καμιά σοβαρή επένδυση.
     Αν δεν έρθει αυτή η λύση, η επιλογή μετά είναι ξεκάθαρα η έξοδος της χώρας απο ΟΝΕ-ΕΕ.

      Ας πούμε και δυο λόγια για τους κανόνες της ΟΝΕ, της ΕΚΤ, κλπ. 
Η αύξηση της προσφοράς χρήματος, δλδ η ενεργητικη νομισματικη πολιτική, η παρεμβατικη πολιτική, απαγορεύεται βάσει των κανόνων. 
Κι όμως έχει ξεκινήσει εδώ και μια βδομάδα.
 Ο λόγος είναι ο αποπληθωρισμός στην ΟΝΕ,  -0,6% , η ΕΚΤ μέσω τη πολιτκής της ανοιχτής αγοράς, αγοράζει ομόλογα, δημόσια και ιδιωτικά, και μετοχές, με την ελπίδα να πέσει το μπαγιόκο στην αγορά για να επιτευχθεί ο στόχος του 2% πληθωρισμού. 
Την μεγαλύτερη δόση πιστωτικής χαλάρωσης θα πάρει η Γερμανία, που έχει το μικρότερο πρόβλημα σε όλη την Ευρωζώνη. 
Αντίθετα μένει έξω η Ελλάδα που είναι ο μεγαλύτερος ασθενής. 
Μόνο το 1 δις θα κινηθεί προς την Ελλάδα, έναντι 240 δις προς Γερμανία. 
Δηλαδή η χώρα μας θα λάβει μόλις το ένα τοις χιλίοις, παρόλο που όχι μόνο έχει μεγαλύτερη ανάγκη, αλλά συνεισφέρει το 5% των κοινοτικών πόρων.
     Ουσιαστικά όλα παιχνίδια εντυπώσεων είναι. Και νεο δανειο θα πάρουμε και νεες πιστωτικές επίσης μιας και δεν υπάρχει άλλος δρόμος περαν της χρεωκινουμενης μεγέθυνσης. έχει τελειώσει η εργασία, η χρηματιστικοποίηση είναι αυτή που διατηρεί την ταξικοτητα.
       Το κέρδος βγαίνει μόνο απο την εκμετάλλευση της εργασίας. η εργασία στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα είναι εν πολλοίς άχρηστη παγκοσμίως, πολύ μικρό ποσοστό του εργατικού δυναμικού της δύσης απασχολείται σε αυτούς τους τομείς, κάτι που είναι και η τάση και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, πχ Κίνα. 
Η συντριπτικη πλειοψηφία των εργαζομένων στη δύση απασχολείται στις υπηρεσίες, όπου ουσιαστικά είναι ο τομέας των επιθυμιών. Οι επιθυμίες όμως, για να έχουν την επίδραση να καλύπτουν την προσφορά εργασίας, πρέπει να χρηματοδοτούνται με χρέος, μόνο. 
     Επειδή λοιπόν η πραγματική οικονομία έχει αυτοματοποιηθεί αναφορικά με την παραγωγή, για να υπάρχει αγοραστική δύναμη στους καταναλωτες που θα αγοράσουν σε τιμή υψηλότερη απο το μέσο κόστος, πρέπει να υπάρχει δουλεια στον 3γενή τομέα. 
Άρα πίστωση και χρέος
     Το ιδεολόγημα της ελεύθερης αγοράς βασίζεται θεωρητικά στο αξίωμα "σπάνη πόρων, απεριόριστες ανθρώπινες ανάγκες". 
Πάνω σε αυτό έχει βασιστεί ο μαρτζιναλισμός, θεωρητική οικονομική βάση της αστικής οικονομίας, οριακές αναλύσεις καθώς υπάρχει σπάνη πόρων. 
Ε δεν στέκει αυτή η μαλακία, ποτέ δεν ήταν απεριόριστες οι ανθρώπινες ανάγκες και πλέον οι πόροι, διαμέσου της τεχνολογίας, τείνουν να γίνουν.
  Η Κίνα χρειάζεται 7% μεγέθυνση ετησίως για να διατηρεί σταθερά τα επίπεδα απασχόλησης. δύο είναι οι λόγοι: η διαρκής αυτοματοποίηση των εργοστασίων και η καθημερινή εισροή καινούριων εργατών ερχόμενων απο τη κινεζική επαρχία, με στάτους μετανάστη, στη δεξαμενή του εργατικού δυναμικού.
 Οταν κατέρρευσε η ζήτηση της δύσης μετά το '08, η Κίνα για να καλύψει αυτό το πρόβλημα, στράφηκε με μεγαλύτερη ένταση στην οικοδομική φούσκα, μεταξύ   2008-2013 χτιζόταν στην Κίνα ενας ουρανοξύστης κάθε 3 ημέρες. νομοτελειακά οδηγούμαστε στο τέλος της εργασίας, δεν μπορεί ο εργάτης να ανταγωνιστεί τη νεκρή εργασία.
 Κοιτα δω, Shenyang σου λέει










 χτίστε γιατί χανόμαστε...














  • Ερώτημα είναι πως θα επιζήσει ο καπιταλισμός από το τέλος της εργασίας, σε τι θα βασίζει τα κέρδη του;
  • Αυτό είναι το μείζον πολιτικό θέμα. 
      Γι αυτό το κεφάλαιο στρέφεται με τέτοια ένταση στα ανελαστικά αγαθά, ηλεκτρισμό, νερό, υγεία, παιδεία. νεο-φεουδαρχία  . 
      Μεσαιωνας είναι η απάντηση του κεφαλαίου στο τέλος της εργασίας , όπου τη θέση του θρησκευτικού ιερατείου και του φόβου της κόλασης, παίρνει το οικονομικό ιερατείο και ο κοινωνικός δαρβινισμός:
  •  "δεν είσαι άξιος να αγοράσεις νερό, άρα ψόφα.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΕΔΩ