Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ............ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ


  
Τι σημαίνει η επιστροφή στη δραχμή για τον μέσο Έλληνα.
     
                                                        

Οδεύοντας στις επόμενες εκλογές στις 17 Ιουνίου και μια και το επίκαιρο δίλημμα δείχνει να είναι Ευρώ ή Δραχμή, σκέφτηκα να αναλύσουμε τι σημαίνει η επιστροφή στη Δραχμή για τον καθένα από εμάς.

Η έξοδος από το Ευρώ είναι βέβαιο ότι θα ακολουθηθεί από μια άμεση χρεοκοπία της χώρας και με στάση πληρωμών στο εσωτερικό και εξωτερικό.
Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις στο δημόσιο τομέα - και μερικώς στον ιδιωτικό τομέα-, δεν θα λειτουργούν η θα υπολειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες (όπως υγεία, παιδεία) ενώ η ανεργία θα εκτοξεύει σε δυσθεώρητα ύψη (άνω του 45%).
 Αρχικά, θα ανακοινωθεί η ισοτιμία του Ευρώ/Δραχμής ως 1 προς 1, αλλά μέσα στις επόμενες ήμερες ή εβδομάδες θα εκτοξευτεί στο 1 προς 1000 και δεν αποκλείω πολύ σύντομα και στο 1 προς 1500.
Αυτό απλά σημαίνει ότι για οποιαδήποτε αγορά προϊόντων και ειδικότερα εισαγόμενων θα πρέπει να πληρώνουμε 3 έως 5 φόρες περισσότερες Δραχμές από ότι αντιστοιχεί σήμερα.
Ο πληθωρισμός θα εκτοξεύει σε επίπεδα διψήφια και τριψήφια. Ότι αγοράζουμε τη μια μέρα την επόμενη θα χρειαζόμαστε διπλάσιες δραχμές για να το αποκτήσουμε.
Στη συνέχεια οι Τράπεζες θα καταρρεύσουν, τα επιτόκια θα εκτοξευθούν σε τριψήφια νούμερα και όλες οι καταθέσεις θα μετατραπούν σε δραχμές με ισοτιμία 1 προς 1 – άρα, ενώ τα έξοδά μας θα είναι υπερπολλαπλάσια, τα εισοδήματά μας θα είναι υποπολλαπλάσια.

Τι πραγματικά σημαίνει λοιπόν η επιστροφή στη Δραχμή?

        Μια επιστροφή στη Δραχμή θα επηρεάσει αρνητικά κατά βάση όλο το φάσμα του Ελληνικού πληθυσμού, με εξαίρεση:
τους πλούσιους με χρήματα στο εξωτερικό, που θα έχουν αυξημένη αγοραστική αξία στην ελληνική αγορά, πληρώνοντας για να αγοράσουν ότι θέλουν στην Ελλάδα στο ένα τρίτο ή ακόμα και στο ένα πέμπτο σε σχέση με σήμερα
τους εξαγωγείς προϊόντων, που θα αποκτήσουν ανταγωνιστικότητα - αλλά, δυστυχώς, η χώρα μας είναι κατεξοχήν εισαγωγική
τις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες που παράγουν συνάλλαγμα μέσα από τις υπηρεσίες τους και θα έχουν συναλλαγματικά οφέλη.
Η μέση αστική τάξη θα εξαφανιστεί και θα δημιουργηθεί ένα νέο κύμα νεόπτωχων.
 Οι δε ήδη φτωχοί, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι θα βρεθούν σε ακόμα πιο δεινή θέση, μια και το κράτος θα κηρύξει στάση πληρωμών και δεν θα μπορούν να εισπράξουν τίποτα από τον δημόσιο τομέα ενώ, επειδή όλες οι τιμές των προϊόντων θα εκτοξευτούν, τα προϊόντα θα είναι απλησίαστα. Επειδή το κράτος δεν θα μπορεί να πληρώσει για εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, η παροχή τους καθώς και το ρεύμα θα περικόπτονται για μεγάλες περιόδους από την αγορά.
 Το όλο περιβάλλον θα δημιουργήσει κατάθλιψη και θα οδηγήσει σε μετανάστευση ή αυτοχειρία μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
 Οι μόνες συναλλαγές που θα είναι δυνατές θα είναι όσες γίνονται με ανταλλαγή προϊόντων.
Η χώρα θα είναι ακυβέρνητη για μεγάλα διαστήματα μια και οι κυβερνήσεις θα αλλάζουν με μεγάλη συχνότητα λογω των πιέσεων και των αναταραχών από τις διαμαρτυρίες του πληθυσμού. Γεωπολιτικά η χώρα θα βρεθεί σε δυσχερή θέση έναντι κάποιων γειτόνων της και μπορεί να οδηγηθεί σε επώδυνους συμβιβασμούς.
Αν κάποιοι λοιπόν νομίζουν ότι σήμερα έχουν φτάσει στο χαμηλότερο επίπεδο και δε διακινδυνεύουν να χάσουν τίποτα, κάνουν τραγικό λάθος, γιατί ένα κυριολεκτικά πτωχευμένο κράτος με ένα νόμισμα που δεν το αναγνωρίζει κανένας παγκοσμίως, χάνει οποιαδήποτε υποστήριξη και το πρόβλημα αφορά πια το σύνολο τού πληθυσμού.
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να κρατήσουν από 3 έως 5 χρόνια πριν αρχίσει δειλά ξανά η οικονομία να βγαίνει από την ύφεση και πάντα υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει αρχίσει να υπάρχει ένα σταθερό πολιτικό περιβάλλον και μια ευρεία κοινωνική συναίνεση για την κατεύθυνση της χώρας.
Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα αυτή την περίοδο διανύει μια ύφεση που η ένταση της και η διάρκεια της μονό με αυτήν της Μεγάλης Παγκόσμιας Ύφεσης του 1929 μπορεί να συγκριθεί.
 Παρ’ όλα αυτά, αν προσθέσουμε και την περίπτωση της εξόδου μας από το ευρώ και τη βέβαιη χρεοκοπία που θα ακολουθήσει, θα περάσουν τουλάχιστον 3-5 χρόνια βαθύτερης ύφεσης από τη τωρινή στην χώρα για να καταφέρει μόνο να επανέλθει στα επίπεδα του 2012!
Μέσα από όλη αυτή την διαδικασία θα βρεθούμε να έχουμε μια εκτιμώμενη πτώση του ΑΕΠ στο 50%, ανεργία άνω του 40% - ενώ στους νέους θα φτάσει σε πολύ ψηλότερα επίπεδα-, το βιοτικό επίπεδο θα κατακρημνιστεί και πάνω από 50% με 60% του πληθυσμού θα καταρρεύσει κάτω από τα επίπεδα φτώχειας.
Πρέπει να είναι ολοφάνερο ότι μια ενδεχομένη χρεοκοπία δεν κτυπάει τόσο τους δανειστές μας όσο όλον τον ελληνικό πληθυσμό και ιδιαίτερα τους πιο φτωχούς και ευάλωτους.
 Απλά οι δανειστές μας θα το σκεφτούν πολύ καλά για να μας δανείσουν στο μέλλον και βέβαια με απαγορευτικούς-τοκογλυφικούς όρους.

Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε επίσης, ότι κατά τη διάρκεια τέτοιων χρεοκοπιών αυτό που επίσης δοκιμάζεται είναι η δημοκρατία και η λειτουργία των θεσμών.

Αξίζει ο λαός μας να περάσει μέσα από μια τέτοια εγκληματική διαδικασία, που η διάρκεια της αλλά ακόμα και το ακριβές καταστροφικό αποτέλεσμα της είναι τελείως ακαθόριστα?
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δημοκρατία ενέχει τη συνέχεια τής διακυβέρνησης τού κράτους. Δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να καταγγέλλουμε μονομερώς συμβάσεις, και η αξιοπιστία ενός κράτους είναι αυτή που εντέλει αποτιμάται από τη διεθνή κοινότητα, μια κατά πολύ ελαφρύτερη διέξοδος θα μπορούσε να είναι:

η κατάρτιση με τη σύμφωνη γνώμη των Ευρωπαίων εταίρων μας ενός πιο λειτουργικού κοινωνικά μνημονίου που θα μπορεί να δημιουργήσει αναπτυξιακή τροχιά και θέσεις εργασίας.

Κατάργηση – ή, σε μια πιο ρεαλιστική βάση, έστω ευρύς περιορισμός – του πελατειακού κράτους, καθότι αυτό είναι η γενεσιουργός αιτία των πρωτογενών ελλειμμάτων
Αίτημα για ακόμα μεγαλύτερη επιμήκυνση του υπάρχοντος χρέους προς τους κυρίους δανειστές μας (Ευρωπαϊκά Κράτη, Κεντρικές Τράπεζες, ΔΝΤ) προκειμένου να γίνει βιώσιμο.
 Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι στην τρέχουσα συγκυρία το ύψος του χρέους μας δεν είναι βιώσιμο, και αν σε κάτι πρέπει να εστιάσουμε οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση είναι στην ελάφρυνση των κοινωνικών αδικιών και μείωση του χρέους σε επίπεδα κοντά στο 100% του ΑΕΠ
Ταυτόχρονα, άμεση δρομολόγηση διαρθρωτικών αλλαγών, μια και είναι μοναδική ευκαιρία να χτίσουμε μια οικονομία σε πιο σταθερές και ανταγωνιστικές βάσεις.
Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να αντιληφθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις ότι πρέπει να συγκυβερνήσουν και να οριοθετήσουν ένα πλάνο δεκαετίας για την χώρα που απαρέγκλιτα θα επακολουθήσουν όλες, προκειμένου να εξασφαλίσουν το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας. Οποιαδήποτε προσπάθεια για αποσπασματικές πολιτικές περιορισμένων πολιτικών δυνάμεων είναι βέβαιο ότι θα μας οδηγήσει όχι πολύ μακριά σε επώδυνες αποφάσεις στο μέλλον.
Η κρίση στην Ελλάδα ήταν και παραμένει καθαρά πολιτική.

Μπορεί λεφτά να μην υπάρχουν, αλλά οικονομικές λύσεις υπάρχουν.

Γιώργος Κοφινάκος
Εκπρόσωπος StormHarbour Αγγλίας
&
Διευθύνων Σύμβουλος Enolia Premium Λουξεμβούργου


 πηγη
http://www.capital.gr/

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ




Ξεκινάμε μια νέα αλλά επίπονη πορεία



"Ολοκληρώθηκαν σήμερα το πρωί με επιτυχία οι διαβουλεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα, σχετικά με το θέμα, το οποίο είχε απομείνει ανοικτό για περαιτέρω επεξεργασία και συζήτηση.

Οι πολιτικοί αρχηγοί  Παπανδρέου,Σαμαράς,Καρατζαφέρης συμφώνησαν με το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων αυτών. Κατόπιν τούτου υπάρχει γενικότερη συμφωνία για το περιεχόμενο του νέου προγράμματος εν’ όψει και της αποψινής συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ.

Όπως είναι γνωστό, το πρόγραμμα συνοδεύει τη νέα δανειακή σύμβαση με την οποία η Ελλάδα θα χρηματοδοτηθεί με 130 δισεκατομμύρια ευρώ" αναφέρει η κυβερνητική ανακοίνωση που εκδόθηκε πριν από λίγο από το Μέγαρο Μαξίμου .

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Έρχεται ..............το ηλεκτρονικό πόθεν έσχες








pothen_esxes


        Ένα ακόμα χαράτσι εξετάζει το οικονομικό επιτελείο, για όσους φορολογούμενους εμφανίσουν το 2012 λιγότερες δαπάνες, αγορές και καταθέσεις σε σύγκριση με τα ετήσια εισοδήματά τους και το ύψος των δανείων που έχουν ή θα έχουν συνάψει.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι θα εφαρμοστεί ηλεκτρονικό «πόθεν έσχες» και οι φορολογούμενοι θα συμπληρώσουν ειδικό έντυπο, που θα περιλαμβάνει τα εξής οικονομικά στοιχεία: Από τη μια έσοδα και δάνεια και από την άλλη δαπάνες, αγορές και καταθέσεις.

Αν η διαφορά των συνολικών εσόδων µε το σύνολο των δαπανών και των καταθέσεων είναι µεγαλύτερη του 10% του συνόλου των εσόδων τότε θα επιβαρυνθεί ο φορολογούµενος µε πρόσθετη φορολογία 10%.

Το μέτρο ερμηνεύεται ως ένας ακόμη τρόπος πίεσης προς τους πολίτες, ώστε να ζητούν αποδείξεις για να γλυτώσουν έναν ακόμα φόρο.

Στόχος είναι να εντοπιστούν και να τιμωρηθούν όσοι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα εισοδήματα που έχουν, όταν αφαιρεθούν οι δαπάνες τους ή οι καταθέσεις τους.
 
 .marketbeast.gr/
    

   

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

ΠΟΥ ΠΑΕΙ .........Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ

ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

 Μια αλήθεια.......

    Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό…



     

Ριζική Οικονομική Μεταρρύθμιση ή Υποταγή στους Διεθνείς Τραπεζίτες, αναδημοσίευση από το No Money No Debt , του Χαρ. Παπαδόπουλου.

Τώρα που η πατρίδα μας δέθηκε με τις αλυσίδες του Δ.Ν.Τ., προκειμένου να μπορεί να δανείζεται, ώστε με νέα δανεικά να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνειά της, οφείλουμε να αναρωτηθούμε, κατ’ αρχήν το εξής:

Σε ποιους χρωστάμε;

Την απάντηση μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει σε άρθρο [1] της διαδικτυακής οικονομικής εφημερίδας Euro2day. Αντιγράφουμε:
«Οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές για τον ελληνικό δανεισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.»
Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή το γερμανικό κράτος; Η απάντηση είναι όχι. Χρωστάμε στις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ. (και στις Ελληνικές συμπληρώνουμε εμείς ) .

Το επόμενο ερώτημα, κοινής λογικής, που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι το εξής:

Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το οποίο αποτελείται από 11.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται και παράγουν, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, να χρωστάει σε τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις, που ο συνολικός αριθμός εργαζομένων τους δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό του πληθυσμού της Ελλάδας;

Το ερώτημα αυτό, που είναι ένα βασικότατο ερώτημα, τεράστιας σημασίας, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά μπορεί να γενικευτεί με τη μορφή των παρακάτω ερωτημάτων:

Πώς είναι δυνατόν όλα τα κράτη του κόσμου, χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση, να έχουν τεράστια χρέη στις τράπεζες;

Πώς είναι δυνατόν οι χώρες με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος (σε απόλυτο μέγεθος) στον κόσμο να είναι κατά σειρά οι Η.Π.Α., η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία [2, 3], δηλαδή οι κατά τεκμήριο πλουσιότερες χώρες στον κόσμο;

Πώς είναι δυνατόν, αντί οι φτωχές χώρες να χρωστάνε στις πλούσιες, όπως θα περίμενε κανείς, να χρωστάει όλος ο κόσμος στις τράπεζες;

Πώς είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι και όλα τα κράτη του κόσμου να είναι χρεωμένοι στις τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις οι οποίες δεν παράγουν κανένα χρήσιμο υλικό προϊόν; Πώς είναι δυνατόν τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που παράγουν να χρωστάνε σε μερικούς χιλιάδες τραπεζίτες, οι οποίοι δεν παράγουν τίποτα;

Πρόκειται για θεμελιώδη ερωτήματα.

Για να απαντήσουμε σε αυτά πρέπει να κατανοήσουμε το πώς λειτουργεί το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, δηλαδή πρέπει να κατανοήσουμε το πώς και ποιοι δημιουργούν το χρήμα.

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

       Το χρήμα, σε πρώτη φάση, τυπώνεται ή δημιουργείται σε ηλεκτρονική μορφή από τις κεντρικές τράπεζες. Η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η  ''ΕΚΤ''.
Η τράπεζα αυτή είναι μια ιδιωτική τράπεζα, δηλαδή οι μέτοχοί της δεν είναι τα κράτη και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις τους, αλλά ιδιώτες.
   Συγκεκριμένα, μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι οι κεντρικές τράπεζες των χωρών μελών της Ευρωζώνης, η συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών των οποίων ανήκει σε ιδιώτες.  
      Για παράδειγμα, η κεντρική τράπεζα της χώρας μας είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος», η οποία είναι μια ιδιωτική τράπεζα, εισηγμένη στο χρηματιστήριο, στην οποία το ελληνικό δημόσιο κατέχει μόλις το 6.5% των μετοχών.

Οι κεντρικές τράπεζες σε όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο είναι, όπως η «Τράπεζα της Ελλάδος», ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ιδιώτες μεγαλομετόχους, των οποίων τα ονόματα δεν δημοσιεύονται.
   Παρ’ όλα αυτά έχουν το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική όλων των χωρών της Δύσης, ένα προνόμιο που κανονικά θα έπρεπε να το είχαν αποκλειστικά οι λαοί και οι εκλεγμένες τους Κυβερνήσεις.
      Έχοντας το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική, οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες καθίστανται οι ρυθμιστές της παγκόσμιας οικονομίας, μια αρμοδιότητα, βέβαια, την οποία δεν ασκούν για το συμφέρον των λαών, αλλά για τα συμφέροντα των αγνώστων ιδιωτών μετόχων τους.

        Ωστόσο, μόνο το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις κεντρικές τράπεζες για λογαριασμό των Κυβερνήσεων. Το υπόλοιπο 97.5% δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, με τη διαδικασία που περιγράφεται παρακάτω:

      Οι Κυβερνήσεις δανείζονται χρήματα από ιδιώτες (π.χ. ιδιωτικές τράπεζες), με τόκο, δίνοντας σε αυτούς, σαν αποδεικτικό του δανεισμού, χαρτιά, τα οποία ονομάζονται κρατικά ομόλογα.

      Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν κρατικά ομόλογα, που κατέχουν διάφοροι ιδιώτες επενδυτές. Τα ομόλογα αυτά τα αγοράζουν πληρώνοντας στους ιδιώτες επενδυτές χρήμα, το οποίο το δημιουργούν από το μηδέν για λογαριασμό της Κυβέρνησης, απλώς τυπώνοντας το στους λογαριασμούς των ιδιωτών επενδυτών.
     Το χρήμα αυτό είναι το χρήμα που δημιουργείται από τις Κυβερνήσεις και αντιπροσωπεύει μόλις το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς.

      Η ιδιωτική τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του ιδιώτη επενδυτή, αποκτά με τη διαδικασία αυτή μια πρόσθετη κατάθεση, η οποία, έστω, ισούται με Κ.
    Λόγω της ύπαρξης της κατάθεσης αυτής, η ιδιωτική τράπεζα έχει τη νομική δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρήμα, το οποίο ισούται με το 90% της κατάθεσης (90%  χ  Κ).
Το νέο αυτό χρηματικό ποσό η τράπεζα απλά το δημιουργεί από το μηδέν και το πληκτρολογεί στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού τον οποίο δανείζει. Έτσι, η τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του δανειολήπτη, αποκτά μια πρόσθετη κατάθεση ίση με 90%   χ  Κ, η οποία της δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει πρόσθετο χρήμα ίσο με 90%               (90%  χ   Κ) = 81%   χ   Κ.

Το νέο αυτό χρηματικό ποσό κατατίθεται στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού που το δανείζεται και δίνει στην τράπεζά του τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρηματικό ποσό ίσο με 90%   χ   81%   χ  Κ = 0.73   χ   Κ      κ.ο.κ.

Με τη διαδικασία αυτή, στο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα δημιουργείται από το μηδέν και δανείζεται χρήμα , ίσο με 0.9  χ  Κ+0.9^2  χ  Κ+0.9^3  χ  Κ+....= 9  χ   Κ.     Δηλαδή, οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν και δανείζουν χρήμα 9 φορές περισσότερο από το χρήμα το οποίο δημιουργήθηκε αρχικά από την κεντρική τράπεζα, για λογαριασμό της Κυβέρνησης.

Μάλιστα, λόγω διαφόρων εξαιρέσεων που έχουν θεσπιστεί στην υποχρέωση των τραπεζών να κρατούν το 10% των καταθέσεών τους σαν απόθεμα, στην πράξη οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν χρήμα 40 φορές περισσότερο από το χρήμα που δημιουργείται από την κεντρική τράπεζα, με αποτέλεσμα το 97.5% του χρήματος, που κυκλοφορεί, να δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες και μόλις το 2.5% από τις Κυβερνήσεις μέσω των κεντρικών τραπεζών.

Το σύστημα αυτό, δημιουργίας χρήματος και δανεισμού του από τις τράπεζες που περιγράψαμε, ισχύει σε σχεδόν παγκόσμια κλίμακα και ονομάζεται «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων» (fractional reserve banking).

Αποτέλεσμα της εφαρμογής του συστήματος αυτού είναι ότι το 97.5% περίπου του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες αποκομίζουν κέρδη με τους εξής δύο τρόπους:

α.  Από τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των επιτοκίων δανεισμού και των επιτοκίων καταθέσεων, δηλαδή από το γεγονός, ότι δανείζουν το χρήμα που δημιουργούν με μεγαλύτερο επιτόκιο από το επιτόκιο, το οποίο δίνουν όταν το χρήμα αυτό κατατίθεται.

β.  Από τις κατασχέσεις τις οποίες κάνουν σε αυτούς που χρωστάνε και αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που πήραν.

    Απλούστερα, μπορούμε να πούμε, ότι το τραπεζικό σύστημα, το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, έχει αποκτήσει το προνόμιο να δημιουργεί σχεδόν όλο το χρήμα από το μηδέν και να το δανείζει, εισπράττοντας τόκους και κάνοντας κατάσχεση των περιουσιών αυτών που χρωστάνε.
   Τα κράτη και οι λαοί έχασαν επομένως το δικαίωμα να δημιουργούν το χρήμα και το παραχώρησαν στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, δηλαδή στους Διεθνείς Τραπεζίτες.
   Έτσι εξηγείται για ποιο λόγο όλα τα κράτη του κόσμου και κατεξοχήν τα πιο πλούσια είναι χρεωμένα μέχρι το λαιμό στις τράπεζες, δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα του παγκοσμίου πληθυσμού.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι θα κάνουμε επομένως, σαν Ελλάδα και σαν ελληνικός λαός; Θα αφήσουμε τους εαυτούς μας και την πατρίδα μας να γίνουν σκλάβοι των Διεθνών Τραπεζιτών και των εγχώριων πρακτόρων τους; Θα αφήσουμε το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ (στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι ελληνικές τράπεζες) να πιει το αίμα του λαού μας και της πατρίδας μας; Θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της υποταγής ή της αντίστασης;

Βάσει των όσων προαναφέρθηκαν, ο δρόμος της αντίστασης δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τα εξής:

• Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, που έχει αφαιρέσει το αποκλειστικό προνόμιο από τους λαούς και τις Κυβερνήσεις τους να δημιουργούν το χρήμα και το έχει αναθέσει στις ιδιωτικές τράπεζες.

• Άρνηση να πληρώσουμε οποιοδήποτε δημόσιο χρέος έχουμε το οποίο είναι προς ιδιωτική τράπεζα ελληνική ή ξένη.Θα πάρεις όταν έχω.  Αυτό πρακτικά θα μηδενίσει το δημόσιο χρέος. Επιπλέον, θα πάψουμε να πληρώνουμε για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους και αυτό θα μειώσει σημαντικά και το δημόσιο έλλειμμα.

• Σαν πρόσθετο επιχείρημα για την άρνηση να πληρώσουμε τα χρέη προς τις ιδιωτικές τράπεζες μπορούμε να αναφέρουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάει η Γερμανία, το συνολικό ποσό των οποίων είναι περίπου ίσο με τα χρέη μας προς ιδιωτικές τράπεζες. Να πούμε στις ιδιωτικές τράπεζες, ότι αν επιθυμούν να εισπράξουν τα ποσά που θεωρούν ότι τους τα οφείλουμε να πάνε να τα ζητήσουν από τη Γερμανία.

• Αν οι παραπάνω ενέργειες μας απαγορευτούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

• Για να αποκτήσουμε διεθνή ερείσματα, κατά το πρώτο διάστημα και μέχρι να μπορέσουμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας, συμμαχία σε όλα τα επίπεδα με τη Ρωσία, την Κίνα και με χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα. Στη συνέχεια, η συμμαχία αυτή μπορεί να χαλαρώσει και να ακολουθούμε πολιτική ουδετερότητας.

• Αν χρειαστεί, δανεισμός από την Κίνα με χαμηλό επιτόκιο αντίστοιχο του Δ.Ν.Τ. Πρόσφατα δάνεισε στη Σερβία με 3.5%.

• Αφαίρεση από τις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες του δικαιώματος να δημιουργούν χρήμα, με θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking).
• Πλήρης κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας, δηλαδή της «Τράπεζας της Ελλάδος» και ανάθεση σε αυτήν της αποκλειστικής αρμοδιότητας να δημιουργεί το χρήμα.

• Εκτύπωση χρήματος από την κρατική πλέον Τράπεζα της Ελλάδος. Το χρήμα αυτό θα αντικαταστήσει το ευρώ. Κανένας άλλος δεν θα έχει το δικαίωμα να τυπώνει ή να δημιουργεί χρήμα. Έτσι θα πάψουμε να πληρώνουμε τόκους στις ιδιωτικές τράπεζες ελληνικές και ξένες, για να μας δημιουργούν το χρήμα που μας χρειάζεται σαν μέσο για τις συναλλαγές μας.

• Σε όλα τα επόμενα χρόνια, οι Κυβερνήσεις πρέπει να διατηρούν την ποσότητά του χρήματος σταθερή, ώστε να μην υπάρχει πληθωρισμός. Συγκεκριμένα, η ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί πρέπει να μεταβάλλεται σύμφωνα με το ποσοστό μεταβολής του Α.Ε.Π. Όταν το Α.Ε.Π. αυξάνεται κατά ένα ποσοστό π.χ. 3%, η Τράπεζα της Ελλάδος θα αυξάνει το χρήμα που κυκλοφορεί κατά 3%. Με το χρήμα αυτό η Κυβέρνηση θα πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους, εισάγοντας το πρόσθετο αυτό χρήμα στην οικονομία. Αν, αντίθετα, κάποια χρονιά το Α.Ε.Π. μειωθεί π.χ. κατά 3%, η Κυβέρνηση θα συλλέγει με φόρους το 3% του χρήματος και θα το αποσύρει από την κυκλοφορία. Έτσι, η ποσότητα του χρήματος θα είναι πάντοτε ανάλογη του Α.Ε.Π., δηλαδή ανάλογη των συναλλαγών που συμβαίνουν στην οικονομία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σχεδόν καθόλου πληθωρισμός.

• Το νέο εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί σε σχέση με το ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα εισαγόμενα προϊόντα θα γίνουν ακριβότερα και τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο φτηνά σε σύγκριση με τα εισαγόμενα. Έτσι, θα συμφέρει στον κόσμο να αγοράζει ελληνικά προϊόντα και όχι εισαγόμενα, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή και να μειωθεί η ανεργία. Επίσης, για τον ίδιο λόγο, τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο φθηνά στις αγορές του εξωτερικού, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι εξαγωγές και να μειωθεί περαιτέρω η ανεργία. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα ωφεληθούν οι άνεργοι, ενώ θα πληγούν τα ανώτερα στρώματα, επειδή η πολυτελής κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων θα καταστεί ακριβότερη. Σε πρώτη φάση, πάντως, η αύξηση της τιμής των εισαγόμενων προϊόντων θα δημιουργήσει πληθωρισμό. Όμως, ο πληθωρισμός αυτός σε πολύ λίγα χρόνια θα μειωθεί, λόγω της αντικατάστασης της κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων από την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων.

• Επιβολή δασμών στις εισαγωγές ξένων προϊόντων για να προστατευτεί περαιτέρω η εγχώρια παραγωγή. Αυτό θα οδηγήσει σε ταχύτατη ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, αγροτικής και βιομηχανικής, η οποία θα διοχετεύεται προς την εσωτερική αγορά, αντί να εισάγουμε και να καταναλώνουμε ξένα προϊόντα. Αυτό θα ρίξει κατακόρυφα την ανεργία και θα ανορθώσει την οικονομία της χώρας.

Η εφαρμογή των παραπάνω μέτρων:

• Άμεσα, θα μηδενίσει, σχεδόν, τόσο το δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό χρέος, επειδή το σύνολο σχεδόν του χρέους είναι προς ιδιωτικές τράπεζες.
• Άμεσα, θα μειώσει περίπου κατά 40% το δημόσιο έλλειμμα, λόγω της εξοικονόμησης των τόκων, που σήμερα πληρώνονται στις ιδιωτικές τράπεζες για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.
• Θα προκαλέσει άμεσα ταχύτατη και μόνιμη μείωση της ανεργίας, η οποία τελικά θα σταθεροποιηθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
• Αρχικά θα αυξήσει τον πληθωρισμό, λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων. Μεσοπρόθεσμα, όμως, ο πληθωρισμός θα πέσει σχεδόν στο μηδέν, καθώς η συνολική ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί θα μπορεί να ελέγχεται πλήρως από την Κυβέρνηση και δεν θα εξαρτάται από τον ρυθμό με τον οποίον δανείζουν οι ιδιωτικές τράπεζες.

Δύσκολο, από πολιτικής άποψης, ενδέχεται να είναι το πρώτο διάστημα, μέχρι να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις και η κατάσταση να σταθεροποιηθεί. Σε αυτό το διάστημα θα πρέπει να ζητήσουμε πολιτική και οικονομική στήριξη από τη Ρωσία, την Κίνα και από χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενώ, επιπλέον, θα πρέπει να επιδιώξουμε να γίνουμε το πρότυπο για τους λαούς της Ευρώπης, που είναι ήδη ή θα γίνουν αμέσως μετά, τα επόμενα θύματα των Διεθνών Τραπεζιτών και του Δ.Ν.Τ.

ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ

Πολλοί θα αναρωτηθούν μήπως αυτά που έχουμε γράψει για το τραπεζικό καρτέλ και για το προνόμιό του να δημιουργεί το χρήμα και να το δανείζει στις κυβερνήσεις είναι μια ανυπόστατη θεωρία συνωμοσίας. Γι΄ αυτό, συνιστούμε στους αναγνώστες αυτού του κειμένου να διασταυρώσουν αυτά που γράφουμε μόνοι τους. Τα παρακάτω θα σας βοηθήσουν να διαπιστώσετε ότι αυτά που γράφουμε είναι πραγματικά.

Σε άρθρο της εφημερίδας Καθημερινής [4] διαβάζουμε:

«Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα ότι χρειάζεται κάποιου είδους «σεισάχθεια» απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους, κερδίζει διαρκώς έδαφος. Πρόσφατα, ο οικονομολόγος Μάιλ Χάντσον έγραφε στους Financial Times: «Η μόνη διέξοδος από την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους είναι μια διαπραγματεύσιμη παραγραφή του. Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό. Όμως, όποτε οι οφειλέτες δυσκολεύονται να ξεπληρώσουν τα επαχθή δάνεια, οι τραπεζίτες προχωρούν σε κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων».

Πρόκειται για ξεκάθαρη επιβεβαίωση των όσων γράψαμε.

Στο άρθρο της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia για το «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων» (fractional reserve banking) [5] διαβάζουμε τα εξής:

«Το τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων είναι το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο οι τράπεζες κρατούν μόνο ένα κλάσμα (μέρος) των καταθέσεών τους σαν απόθεμα [...] και δανείζουν το υπόλοιπο, ενώ, συγχρόνως, διατηρούν την υποχρέωση να καταβάλλουν το σύνολο των καταθέσεών τους, αν αυτές ζητηθούν (από τους καταθέτες). [...] Η πρακτική αυτή είναι καθολική στο σύγχρονο τραπεζικό σύστημα και έρχεται σε αντίθεση με το τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων, το οποίο δεν εφαρμόζεται πλέον. [...] Η διαδικασία του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεμάτων έχει ένα συσσωρευτικό αποτέλεσμα δημιουργίας χρήματος από τις τράπεζες, αυξάνοντας την ποσότητα του χρήματος στην οικονομία.»

Στο αντίστοιχο άρθρο για το «τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking) [6] διαβάζουμε τα εξής:

«Στο τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων όλο το χρήμα δημιουργείται από την Κυβέρνηση [...] Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το ισχύον σύστημα, στο οποίο ένα μεγάλο ποσοστό του χρήματος δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες.»

Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρα τα άρθρα, ώστε να διαπιστώσετε την αλήθεια όσων γράψαμε για την ακριβή διαδικασία με την οποία δημιουργείται το χρήμα.

Για να ενημερωθείτε αναλυτικότερα για τον τρόπο με τον οποίον οι τράπεζες απέκτησαν το προνόμιο της δημιουργίας του χρήματος, δείτε δυο εξαιρετικά ντοκιμαντέρ, τα οποία υπάρχουν ολόκληρα στο YouTube και μάλιστα και με ελληνικούς υπότιτλους. Είναι το “The Money Masters” και το “Money as Debt” [7, 8].

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ολόκληρη η ιστορία των Η.Π.Α., μέχρι το 1913, ήταν μια μάχη για το ποιος θα έχει το δικαίωμα της έκδοσης του χρήματος: η Κυβέρνηση ή οι ιδιωτικές τράπεζες. Από το 1764 ως το 1913, η αρμοδιότητα έκδοσης του χρήματος άλλαξε χέρια από τη μια πλευρά στην άλλη 8 φορές. Σήμερα, με τη νέα μεγάλη οικονομική κρίση, υπάρχει και πάλι στις Η.Π.Α. ένα ισχυρό κίνημα, το οποίο υποστηρίζει την κατάργηση του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεμάτων και την αντικατάστασή του από τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων, καθώς και την κατάργηση της ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α. Μια πρόταση νόμου, που υποστηρίζεται από εκατοντάδες βουλευτές, τόσο του Δημοκρατικού, όσο και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, με κωδικό HR-1207, ζητά να γίνει έλεγχος της κεντρικής τράπεζας για πρώτη φορά από το 1913. Ο έλεγχος αυτός πιστεύουν ότι θα αποκαλύψει το ρόλο της τράπεζας αυτής στην πρόκληση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Για περισσότερες λεπτομέρειες για το κίνημα που υπάρχει στην Αμερική για τη νομισματική μεταρρύθμιση, μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες [9, 10].

Στην Αργεντινή, η οποία βρέθηκε και αυτή υπό τον ζυγό του Δ.Ν.Τ., το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης έγινε με τον τρόπο που προτείναμε παραπάνω, δηλαδή με την κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας της χώρας και με την έκδοση χρήματος από το κράτος. Αντιγράφουμε από άρθρο [11] του Ν. Ντάσιου στην εφημερίδα Ρήξη:

«Μετά τις εκτεταμένες λαϊκές εξεγέρσεις στην Αργεντινή [...], η νέα κυβέρνηση ανέστρεψε τις προτεραιότητες του ΔΝΤ, δίνοντας έμφαση στην αναδιάταξη της εγχώριας παραγωγής [...]. Ταυτόχρονα οι τοπικές αρχές εξέδωσαν «τοπικά ομόλογα», τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως νόμισμα. Οι επαρχίες πλήρωσαν τους υπαλλήλους με αποδείξεις που ονομάστηκαν «ομόλογα για την παραγραφή του χρέους» και που ισούταν με το εθνικό νόμισμα της χώρας το πέσο. Τα ομόλογα αυτά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους εργαζόμενους για την αγορά τοπικών προϊόντων. Το μέτρο αυτό έχει μια βασική προϋπόθεση: την κρατικοποίηση της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας.»

ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ

Οι Διεθνείς Τραπεζίτες, δηλαδή το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ελέγχεται από έναν αριθμό πολύ ισχυρών ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους είναι γνωστοί.
  Η μεγαλύτερη και πιο πλούσια οικογένεια, με διαφορά, είναι η οικογένεια Rothschild. Άλλες μεγάλες οικογένειες είναι η οικογένεια Schiff, η οικογένεια Warburg και η οικογένεια Rockefeller. Μεταξύ αυτών που αποτελούν την κλίκα είναι o κος Σόρος, ο κος Κίσινγκερ, ο κος Zbigniew Brzezinski , ο κος Ben Bernanke, ο κος John Paulson, καθώς και άλλοι πολλοί.
Όταν ο τύπος αναφέρεται στους «κερδοσκόπους» ή στις «αγορές» ουσιαστικά αναφέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους.

     Οι έξι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί που έχουν κεντρικό ρόλο στο όλο σύστημα είναι η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of America και η Wells Fargo.
     Οι έξι αυτές τράπεζες έχουν καταθέσεις ή δάνεια, που αντιστοιχούν στο 60% του Α.Ε.Π. των Η.Π.Α.   
    Τέλος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών.
     Είναι ιδιωτικοί οργανισμοί, ελέγχονται από τους Διεθνείς Τραπεζίτες και συντονίζουν τη χρεοκοπία και τη λεηλασία των εθνών.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προκλήθηκε από λάθος. Ούτε είναι ένα φυσικό φαινόμενο πέρα από τον έλεγχο του ανθρώπου. Προκλήθηκε επίτηδες . Και δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση του 1929.

Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο.
    Τότε η ηγετική κλίκα θα μπορέσει ευκολότερα να πείσει τον κόσμο, ότι μοναδική λύση είναι η δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ιδιωτικά ελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
   Και ας μη γελιόμαστε, η Παγκόσμια αυτή Κυβέρνηση, αν επιβληθεί, δε θα είναι δημοκρατική. Το ποιόν των ανθρώπων που συγκροτούν την ηγετική κλίκα το είδαμε στη Γάζα, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν,στην Αίγυπτο,στη Λιβύη, και αλλού. Οι άνθρωποι αυτοί είναι αδίστακτοι εγκληματίες και γενοκτόνοι.
Αν δημιουργήσουν Παγκόσμια Κυβέρνηση αυτή θα είναι μια παγκόσμια δικτατορία.

Η επιλογή είναι μπροστά μας. Πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο δρόμους: Ή θα υποταχθούμε στους Διεθνείς Τραπεζίτες ή θα ενώσουμε τους αγώνες μας με τους λαούς όλης της γης, που στενάζουν κάτω από το χρέος και την υποτέλεια που τους έχει επιβληθεί από το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Αν επιλέξουμε τον δεύτερο δρόμο, νομίζω ότι μπορούμε να γίνουμε και κάτι παραπάνω: Να γίνουμε η πρωτοπορία του διεθνούς κινήματος ενάντια στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ.

Η επιλογή είναι δική μας.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά βιβλιογραφία που υπάρχει στο διαδίκτυο, ώστε ο αναγνώστης του κειμένου να μπορεί εύκολα να διασταυρώσει και να επιβεβαιώσει τα όσα αναφέρονται.

1. EURO2day, «Τα ανοίγματα ξένων τραπεζών στην Ελλάδα», 11/02/2010, http://www.euro2day.gr/news/world/125/articles/568895/ArticleNewsWorld.aspx
2. http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_public_debt
3. http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_GDP_(nominal)
4. Παπακωνσταντίνου Π., «Ευρωπαϊκή λύση για το ελληνικό χρέος», Καθημερινή, 18/04/2010, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_18/04/2010_398016
5. http://en.wikipedia.org/wiki/Fractional-reserve_banking
6. http://en.wikipedia.org/wiki/Full-reserve_banking
7. http://www.youtube.com/watch?v=sz2xLzaaugM
8. http://www.youtube.com/watch?v=6VGlmeuC0wI
9. http://themoneymasters.wordpress.com/
10. http://www.secretofoz.com/
11. Ντάσιος Ν., «Το ΔΝΤ και οι κερδοσκόποι δεν είναι μονόδρομος», εφημερίδα Ρήξη, φύλλο 61, http://www.ardin.gr/node/2942


 
   


             

       Απλά γραμμένο κείμενο για όσους από μας ζούμε εκτός τόπου και χρόνου της σημερινής, παγκόσμιας οικονομικής πραγματικότητας. Ειδικά το πρώτο και δεύτερο μέρος: “που χρωστάμε”, πως “τυπώνεται το χρήμα” και πως λειτουργεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα σήμερα, αναλύονται απλά, απλούστατα, ακόμα και για παιδιά του δημοτικού. 

Χρησιμες γνωσεις για ολους.
Στο θέμα της αντιμετώπισης της κατάστασης και τους τρόπους επανελέγχου της κατάστασης από τους λαούς, εκεί σηκώνει μεγάλη συζήτηση…
Ισως πραγματι η παγκοσμια διακυβερνηση ερχεται.......
Στο ζήτημα του ποιοι αποτελούν τις “αγορές” και άλλα τέτοια “συνωμοσιολογικά”,  μας αφορά. Τους γνωρίζουμε πλέον. Προς το παρον,ομως,  ειμαστε αδυναμοι για να τους αντιμετωπισουμε.  Όποιοι και να είναι, λοιπον,  να πάνε στον αγύριστο.
 Το διλημα ομως παραμενει  πολυ μεγαλο για εμας τους Ελληνες.
 Αυτα ειναι εξαιρετικα  δυσκολες αποφασεις  και πρεπει να ειμαστε πολυ προσεχτικοι οταν διατυπωνουμε δημοσιως τετοιες προτασεις.
 Σιγουρα εχουν τη δυναμη να μας συντριψουν και θα το κανουν . Να ειστε σιγουροι. Ειναι αδιστακτοι και ολοι ειδαμε τι εκαναν στη Βορειο Αφρικη . Δεν ειναι και πρωταρηδες .
 Αλλωστε ουτε η Ρωσια ουτε η Κινα και ποσον μαλλον η Βενεζουελα , ειναι σιγουρο οτι επιθυμουν να μας σωσουν και θα ''βαλλουν πλατη'' για την Ελλαδα των 10 εκατομμυριων, προκαλωντας την εχθρα για τις χωρες τους ολων των αλλων .
  Πρεπει να τους δωσουμε κατι εξαιρετικα σημαντικο για αυτους ,  πχ.  την παραχωρηση μερους  της εθνικης μας κυριαρχιας ,  πραγμα  που μπορει να προκαλεσει συραξεις με την αλλη πλευρα.
   Προς το παρον οι διεθνεις τους σχεσεις και ισοροπιες δεν θα αλλαξουν για χαρη της Ελλαδας που ξαφνικα  αποφασισε κατω απο το βαρος των χρεων της , ( τα οποια δημιουργηθηκαν και απο δικα μας μεγαλα λαθη ), να φυγει απο το μαντρι.
 Και επειδη τετοιες αποφασεις , παντα παιρνονται με φασιστικο η δικτατορικο τροπο και ουδεποτε δημοκρατικα,  δεν νομιζω οτι υπαρχει σημερα  ελευθερος Ελληνας που επιθυμει να ζησει σε Σταλινικο η Χιτλερικο καθεστως.
 Αυτο που πρεπει να γινει σημερα στην πατριδα μας και αποτελει επιτακτικη αναγκη ειναι να αποκτησουμε ολοι το αισθημα οτι κατι αλλαζει και επιστρεφει η δικαιοσυνη. 
   Χρειαζομαστε κυβερνηση  και πρωθυπουργο ηγετη,  Ελληνα , ταγμενο , ορκισμενο, αποφασισμενο ,ελευθερο ,εργατικο και δικαιο.
Οι  Ελληνες κλεφτες να πανε φυλακη επιτελους . Πρεπει η δημοκρατια μας να συντριψει τους φοροκλεφτες ,να κατασχεθουν επιτελους οι παρανομες περιουσιες τους και να κλειστουν φυλακη.
Επιχειρηματιες λαμογια,εργολαβοι τρωκτικα, καναλαρχες εκδοτες, μεγαλογιατροι κλεφτες, δικηγοροι διεφθαρμενοι κακοποιοι ,τραπεζιτες κορακες , αλλα και πολιτικοι , ολοι να δωσουν λογο στον εξαπατημενο φτωχο Ελληνα που του ζητουν τρελλα χαρατσια , για να μην του κοψουν το ρευμα.
 Χρειαζεται η χωρα μας κυβερνητη  ζορο , να λειωσει τις βδελες και τα τρωκτικα που ληστευουνε τους Ελληνες καθε μερα , για να μας σωσουν απο ανυπαρκτες απειλες , οπως η κλιματικη αλλαγη, την οποια  πληρωνουμε και θα πληρωνουμε με δις ευρω , επειδη ο ΓΑΠ , ο αδελφος του ( I4 sence) , ο Παπακωνσταντινου,η Μπιρμπιλη και τοσοι αλλοι , ΜΚΟ και παρατρεχαμενοι παιζουν το παιχνιδι της ''πρασινης αναπτυξης '',  που μαθηματικα μας οδηγουν σε ενεργειακη ενδεια.
 Αντι να αγωνιστουν για να εξοικονομησουμε και το τελευταιο ευρω, θελουν να γεμισουν με αιολικα ολη την Ελλαδα ,να κανουν τους αγροτες τεμπελιδες με φωτοβολταικα,να κλεισουν την μεγαλυτερη κερδοφορο επιχειρηση της χωρας μας τη ΔΕΗ και  να πουλανε ρευμα στους Γερμανους με το''Ηλιος''.
Γιατι αραγε ? Ενταξει ξερουμε πλεον ολοι οι αναγνωστες του SAGINI3  πολυ καλα τους λογους.
Το ζητουμενο λοιπον , ειναι να βρεθει τροπος  για να αλλαξει το βαρυ κλιμα και να γελασει λιγο το χειλακι μας. Αυτη η κυβερνηση μας εδειξε καλα τι μπορει να κανει.
  Πιστευουμε και ελπιζουμε  οτι μονο οι εκλογες μπορουν να φερουν κατι νεο  και ελπιδοφορο.

             
                                                                                                                          SAGINI

 

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Χ. ΣΜΙΤ ...... ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Χ. Σμιτ: «Να τους πάρει ο διάολος, αν δεν σώσουν την Ελλάδα»


smidt


         Σε οξύ ύφος, ο πρώην Γερμανός καγκελάριος, Χέλμουτ Σμιτ, μίλησε για τους Ευρωπαίους ηγέτες στη συνέντευξη που έδωσε στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Die Zeit», τονίζοντας πως ενδεχόμενη στάση πληρωμών της Ελλάδας θα ήταν καταστροφή και συγκρίνοντας την ανάγκη που έχει τώρα για βοήθεια η χώρα μας με εκείνη της Δυτικής Γερμανίας μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μια ενδεχόμενη στάση πληρωμών της Ελλάδας, τόνισε πως «θα ήταν μεγάλη συμφορά» και θα κλόνιζε την εμπιστοσύνη των αγορών σε όλες τις χώρες- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Το πολιτικό τίμημα θα ήταν μεγάλο. Για τον λόγο αυτό, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να βοηθήσουν την Ελλάδα» σημείωσε.

Παράλληλα, συνέκρινε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας με «την κατάσταση της Γερμανίας μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου», οπότε και παρασχέθηκε οικονομική βοήθεια από τις Η.Π.Α., τη Γαλλία και τη Μ. Βρετανία. «Σε σχέση με την τότε κατάσταση της Γερμανίας και την προθυμία παροχής βοήθειας από τα κράτη, που λίγα χρόνια πριν ήταν εχθροί μας, το παρόν ελληνικό πρόβλημα είναι μικρότερο – και να πάρει ο διάολος τους Ευρωπαίους αρχηγούς κρατών, αν δεν καταφέρουν να σώσουν την Ελλάδα!» επεσήμανε..