Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Μισάνθρωποι και κρετίνοι


Ελεύθερη γνώμη


Του Σάκη Ιορδάνογλου

    Η τελευταία ατάκα των δεξιών κάθε απόχρωσης αναφορικά με την διαπραγμάτευση με τους εταίρους , είναι πως δεν πρέπει να στεκόμαστε στο τι θα κάνουν αυτοί αλλά τι θα κάνουμε εμείς , πετώντας ένα αόριστο "μεταρρυθμίσεις", υπονοώντας όμως κυρίως απολύσεις Δ.Υ. και ιδιωτικοποιήσεις.
   Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι η παράλειψή τους να συμπεριλάβουν στο συγκεκριμένο σκεπτικό τους κάτι θεμελιώδες: η Ελλάδα είναι οιονεί πολιτεία μιας ομοσπονδίας, με συνέπεια να μην κατέχει τα δύο βασικά εργαλεία οικονομικής πολιτικής, τη νομισματική και τη δημοσιονομική πολιτική.
Είναι επόμενο η συζήτηση περί της ελληνικής κρίσης να επικεντρώνεται στις ενέργειες των εταίρων, οι οποίοι με τη σειρά τους ελέγχουν τα δυο αυτά εργαλεία για μας.
     Είδαμε σήμερα δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για μπλόκο του τροϊκανού Κοστέλο στα νομοσχέδια για την "ανθρωπιστική κρίση" και την ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών στην εφορία σε 100 δόσεις.
Τι παραπάνω χρειάζεται ως απόδειξη πως η χώρα δεν δύναται να ασκήσει δημοσιονομική πολιτική ακόμα και για ένα νομοσχέδιο με ελάχιστη δαπάνη, όπως τα ψίχουλα για την ανθρωπιστική κρίση, αλλά ακόμα και για ένα νομοσχέδιο που το μόνο δημοσιονομικό αποτέλεσμα που δύναται να έχει είναι έσοδα, σε όποιο βαθμό.
    Η δε νομισματική πολιτική, χρησιμοποιείται εργαλειακά απο την ΕΚΤ ως μέσον πολιτικής πίεσης. Πάλι σήμερα ακούσαμε δηλώσεις θεσμικών, του Ντάισελμπλουμ συγκεκριμένα, να κάνει λόγο για σενάρια Κύπρου στην Ελλάδα. Μίλησε για ενδεχόμενο έλεγχο κεφαλαίων τον Ιούλιο αν δεν έχουν εκπληρωθεί μέχρι τότε οι "δεσμεύσεις" της χώρας στην τρόικα.
    Τα εγχώρια φερέφωνα, που κυκλοφορούν παριστάνοντας του δημοσιογράφους, άρχισαν να επαναλαμβάνουν εν χορώ "έρχεται κούρεμα καταθέσεων, έρχεται κούρεμα καταθέσεων", όπως ακριβώς είχαν κάνει και την προηγούμενη βδομάδα ύστερα απο σχετικό άρθρο του Σπίγκελ, που όμως διέψευσε κατηγορηματικά η καγκελαρία.
     Ο στόχος σαφής, δημιουργία πανικού και bank-run με ό,τι αυτό συνεπάγεται κατόπιν.
Έχει ενδιαφέρον να επισημάνουμε πως στη συγκεκριμένη τακτική, οι εταίροι και τα φερέφωνά τους χρησιμοποιούν τη μέθοδο της αυτο-εκπληρούμενης προφητείας ως εργαλείο οικονομικο-κοινωνικής μηχανικής: οι τράπεζες τώρα ακόμα δεν έχουν πρόβλημα, αλλά αν συνεχιστεί η εκροή καταθέσεων, ενδεχομένως κι ένα γενικευμένο bank-run, να χρειαστεί έλεγχος κεφαλαίων κι ενδεχομένως η ΕΚΤ, κόβoντας τον ELA, να απαιτήσει κούρεμα των καταθέσεων.
    Δημιουργούν δλδ πρόβλημα λέγοντας πως θα υπάρξει πρόβλημα!
Μαζική χειραγώγηση των αδαών δεξιών απο τα ΜΜΕ: πανικός για ενδεχόμενο κούρεμα- bank-run- πραγματικό κούρεμα· αυτο-εκπληρούμενη προφητεία.
Είναι ένα είδος κεντρικού οικονομικού σχεδιασμού κι αυτό, δε βρίσκετε;
Βέβαια πρόκειται για ιστορίες για αγρίους.
 Η πραγματοποίηση αυτού του σεναρίου είναι σχεδόν αδύνατη, ειδικά το κούρεμα, μιας και σε αυτή τη περίπτωση θα μιλούσαμε για απιστία Κεντρικής Τράπεζας στο ίδιο το σύστημα που διαχειρίζεται και εποπτεύει.
Ο Ντράγκι μέχρι στιγμής κινείται εντός νομιμότητας, οριακά αλλά εντός.
      Αλλά να επιβληθεί απο την ΕΚΤ κούρεμα καταθέσεων σε μια χώρα όχι εξαιτίας κακού banking, πχ υπερμόχλευση όπως ίσχυε στην Κύπρο και χρησιμοποιήθηκε ως πάτημα, αλλά επειδή δημιουργήθηκε δυναμική bank-run στο τραπεζικό της σύστημα εξαιτίας πολιτικών δηλώσεων για κούρεμα, θα αποτελεί μαύρη, κατάμαυρη σελίδα στην ευρωπαϊκή ιστορία, κατάπτυστη παρακρατικού τύπου ενέργεια, καθόλα άκυρη απο πλευράς οικονομικής θεωρίας και κανόνων.
     Αυτό που εννοούν οι δεξιοί ως μεταρρυθμίσεις είναι μαζικές απολύσεις ΔΥ, μειώσεις συντάξεων, κατάργηση εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία, κυρίως εργοδοτικών, και ιδιωτικοποιήσεις, ασχέτως τιμήματος και όρων, αρκεί να πάνε όλα σε ιδιωτικά χέρια.
     Άραγε αυτά θα φέρουν θέσεις εργασίας; Ή θα δημιουργήσουν δημοσιονομικές συνθήκες όπου τα 4,5% πρωτογενή πλεονάσματα απο το 2016 και μετά, αναγκαία για την αποπληρωμή του χρέους, θα τα καθιστούν εφικτά;
 Θα βελτιωθεί τελοσπάντων το βιοτικό επίπεδο των πολιτών; Όχι είναι η απάντηση, κατηγορηματικά όχι. Το αντίθετο θα συμβεί μάλιστα, περαιτέρω επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου της πλειοψηφίας.
     Η λύση λοιπόν θα έρθει μόνο απο την Ευρώπη, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και πρωτογενή πλεονάσματα δέχεται και ιδιωτικοποιήσεις-παραχωρήσεις δέχεται και προωθεί, αμαρτάνοντας για το ασφαλιστικό όπως μας είπε η Νάντια Βαλαβάνη καθώς εκεί λέει θα κατευθύνονται τα έσοδα, και με λίγα λόγια όλα τα κάνει, απλώς λίγο, ελάχιστα πιο λάιτ.
 Αντί τα έσοδα απο τις ιδιωτικοποιήσεις να πάνε στο χρέος, να πάνε στο ασφαλιστικό βρε παιδιά, σου λέει, να εκκαθαρίσουμε τον Τειρεσία με τα λεφτά του ΤΧΣ για να αρχίσει να κυλά κανα δανειάκι να πάρει λίγο η ζήτηση τα πάνω της, ε, και να συνδέσουμε την αποπληρωμή των τόκων του δημόσιου χρέους με την ανάπτυξη, έχω σου δίνω, έχω λιγότερα σου δίνω λιγότερα, ώστε να υπάρχει και κανα κίνητρο για καμιά σοβαρή επένδυση.
     Αν δεν έρθει αυτή η λύση, η επιλογή μετά είναι ξεκάθαρα η έξοδος της χώρας απο ΟΝΕ-ΕΕ.

      Ας πούμε και δυο λόγια για τους κανόνες της ΟΝΕ, της ΕΚΤ, κλπ. 
Η αύξηση της προσφοράς χρήματος, δλδ η ενεργητικη νομισματικη πολιτική, η παρεμβατικη πολιτική, απαγορεύεται βάσει των κανόνων. 
Κι όμως έχει ξεκινήσει εδώ και μια βδομάδα.
 Ο λόγος είναι ο αποπληθωρισμός στην ΟΝΕ,  -0,6% , η ΕΚΤ μέσω τη πολιτκής της ανοιχτής αγοράς, αγοράζει ομόλογα, δημόσια και ιδιωτικά, και μετοχές, με την ελπίδα να πέσει το μπαγιόκο στην αγορά για να επιτευχθεί ο στόχος του 2% πληθωρισμού. 
Την μεγαλύτερη δόση πιστωτικής χαλάρωσης θα πάρει η Γερμανία, που έχει το μικρότερο πρόβλημα σε όλη την Ευρωζώνη. 
Αντίθετα μένει έξω η Ελλάδα που είναι ο μεγαλύτερος ασθενής. 
Μόνο το 1 δις θα κινηθεί προς την Ελλάδα, έναντι 240 δις προς Γερμανία. 
Δηλαδή η χώρα μας θα λάβει μόλις το ένα τοις χιλίοις, παρόλο που όχι μόνο έχει μεγαλύτερη ανάγκη, αλλά συνεισφέρει το 5% των κοινοτικών πόρων.
     Ουσιαστικά όλα παιχνίδια εντυπώσεων είναι. Και νεο δανειο θα πάρουμε και νεες πιστωτικές επίσης μιας και δεν υπάρχει άλλος δρόμος περαν της χρεωκινουμενης μεγέθυνσης. έχει τελειώσει η εργασία, η χρηματιστικοποίηση είναι αυτή που διατηρεί την ταξικοτητα.
       Το κέρδος βγαίνει μόνο απο την εκμετάλλευση της εργασίας. η εργασία στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα είναι εν πολλοίς άχρηστη παγκοσμίως, πολύ μικρό ποσοστό του εργατικού δυναμικού της δύσης απασχολείται σε αυτούς τους τομείς, κάτι που είναι και η τάση και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, πχ Κίνα. 
Η συντριπτικη πλειοψηφία των εργαζομένων στη δύση απασχολείται στις υπηρεσίες, όπου ουσιαστικά είναι ο τομέας των επιθυμιών. Οι επιθυμίες όμως, για να έχουν την επίδραση να καλύπτουν την προσφορά εργασίας, πρέπει να χρηματοδοτούνται με χρέος, μόνο. 
     Επειδή λοιπόν η πραγματική οικονομία έχει αυτοματοποιηθεί αναφορικά με την παραγωγή, για να υπάρχει αγοραστική δύναμη στους καταναλωτες που θα αγοράσουν σε τιμή υψηλότερη απο το μέσο κόστος, πρέπει να υπάρχει δουλεια στον 3γενή τομέα. 
Άρα πίστωση και χρέος
     Το ιδεολόγημα της ελεύθερης αγοράς βασίζεται θεωρητικά στο αξίωμα "σπάνη πόρων, απεριόριστες ανθρώπινες ανάγκες". 
Πάνω σε αυτό έχει βασιστεί ο μαρτζιναλισμός, θεωρητική οικονομική βάση της αστικής οικονομίας, οριακές αναλύσεις καθώς υπάρχει σπάνη πόρων. 
Ε δεν στέκει αυτή η μαλακία, ποτέ δεν ήταν απεριόριστες οι ανθρώπινες ανάγκες και πλέον οι πόροι, διαμέσου της τεχνολογίας, τείνουν να γίνουν.
  Η Κίνα χρειάζεται 7% μεγέθυνση ετησίως για να διατηρεί σταθερά τα επίπεδα απασχόλησης. δύο είναι οι λόγοι: η διαρκής αυτοματοποίηση των εργοστασίων και η καθημερινή εισροή καινούριων εργατών ερχόμενων απο τη κινεζική επαρχία, με στάτους μετανάστη, στη δεξαμενή του εργατικού δυναμικού.
 Οταν κατέρρευσε η ζήτηση της δύσης μετά το '08, η Κίνα για να καλύψει αυτό το πρόβλημα, στράφηκε με μεγαλύτερη ένταση στην οικοδομική φούσκα, μεταξύ   2008-2013 χτιζόταν στην Κίνα ενας ουρανοξύστης κάθε 3 ημέρες. νομοτελειακά οδηγούμαστε στο τέλος της εργασίας, δεν μπορεί ο εργάτης να ανταγωνιστεί τη νεκρή εργασία.
 Κοιτα δω, Shenyang σου λέει










 χτίστε γιατί χανόμαστε...














  • Ερώτημα είναι πως θα επιζήσει ο καπιταλισμός από το τέλος της εργασίας, σε τι θα βασίζει τα κέρδη του;
  • Αυτό είναι το μείζον πολιτικό θέμα. 
      Γι αυτό το κεφάλαιο στρέφεται με τέτοια ένταση στα ανελαστικά αγαθά, ηλεκτρισμό, νερό, υγεία, παιδεία. νεο-φεουδαρχία  . 
      Μεσαιωνας είναι η απάντηση του κεφαλαίου στο τέλος της εργασίας , όπου τη θέση του θρησκευτικού ιερατείου και του φόβου της κόλασης, παίρνει το οικονομικό ιερατείο και ο κοινωνικός δαρβινισμός:
  •  "δεν είσαι άξιος να αγοράσεις νερό, άρα ψόφα.






Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Η ΜΕΡΚΕΛ ΕΧΕΙ............. ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

                                       

Joschka Fischer: Απειλή η γερμανική αμνησία


Η κατάσταση της Ευρώπης είναι σοβαρή - πολύ σοβαρή.
Ποιος θα πίστευε ότι ο βρετανός Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον θα καλούσε τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να βρουν το θάρρος να δημιουργήσουν μια δημοσιονομική ένωση (με κοινό προϋπολογισμό και φορολογική πολιτική και από κοινού εγγυημένο δημόσιο χρέος);
 Και ο Κάμερον επιχειρηματολογεί επίσης ότι η βαθύτερη πολιτική ολοκλήρωση είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η διάλυση του ευρώ.
Ενας συντηρητικός βρετανός Πρωθυπουργός!
Ο ευρωπαϊκός οίκος έχει πιάσει φωτιά και η Ντάουνινγκ Στριτ ζητάει ορθολογική και αποφασιστική απάντηση από την Πυροσβεστική.
Δυστυχώς, της Πυροσβεστικής ηγείται η Γερμανία και αρχηγός της είναι η Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ. Ως αποτέλεσμα, η Ευρώπη συνεχίζει να προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά με βενζίνη - την επιβεβλημένη από τη Γερμανία λιτότητα - με συνέπεια, μέσα σε μόλις τρία χρόνια, η οικονομική κρίση της ευρωζώνης να έχει γίνει μια ευρωπαϊκή υπαρξιακή κρίση.
     Ας μην έχουμε αυταπάτες: αν το ευρώ καταρρεύσει, το ίδιο θα συμβεί και με την Ευρωπαϊκή Ενωση (τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου), προκαλώντας παγκόσμια οικονομική κρίση, σε κλίμακα που οι περισσότεροι δεν έχουν ζήσει ποτέ.
 Η Ευρώπη βρίσκεται στο χείλος μιας αβύσσου και σίγουρα θα πέσει σε αυτήν αν η Γερμανία - και η Γαλλία - δεν αλλάξει πορεία.
    Οι πρόσφατες εκλογές στη Γαλλία και την Ελλάδα, μαζί με τις τοπικές εκλογές στην Ιταλία και τη συνεχιζόμενη αναταραχή στην Ισπανία και την Ιρλανδία, έχουν δείξει ότι το κοινό έχει χάσει την πίστη του στην αυστηρή λιτότητα που του επιβλήθηκε από τη Γερμανία.
Το φάρμακο, «σκότωσε.... για να θεραπεύσεις», της Μέρκελ προσέκρουσε στην πραγματικότητα - και στη δημοκρατία.
Μαθαίνουμε ακόμη μία φορά με τον δύσκολο τρόπο ότι αυτού του είδους η λιτότητα, όταν εφαρμόζεται σε πείσμα μιας μεγάλης χρηματοπιστωτικής κρίσης, οδηγεί μόνο στην ύφεση.
 Αυτό θα έπρεπε να ήταν γνωστό τοις πάσι• ήταν, στο κάτω κάτω, σημαντικό δίδαγμα των πολιτικών λιτότητας του προέδρου Χέρμπερτ Χούβερ στις ΗΠΑ και του καγκελάριου Χάινριχ Μπρούνινγκ στη Βαϊμάρη της Γερμανίας στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Δυστυχώς, η Γερμανία, απ' όλες τις χώρες, μοιάζει να το έχει ξεχάσει.
       Ως συνέπεια, το χάος παραμονεύει στην Ελλάδα, όπως και η προοπτική να ακολουθήσουν μαζικές αναλήψεις από τις τράπεζες στην Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία - και έτσι να επέλθει μια χρηματοπιστωτική χιονοστιβάδα που θα έθαβε την Ευρώπη.
 Και μετά;
Πρέπει να διαγράψουμε αυτό που δημιούργησαν περισσότερες από δύο γενιές Ευρωπαίων - τη μαζική επένδυση σε οικοδόμηση θεσμών που οδήγησε στη μακρύτερη περίοδο ειρήνης και ευημερίας στην ιστορία της ηπείρου;
Ενα πράγμα είναι βέβαιο: η διάλυση του ευρώ και της ΕΕ θα επέφερε την έξοδο της Ευρώπης από την παγκόσμια σκηνή.
Η σημερινή πολιτική της Γερμανίας είναι ακόμη πιο παράλογη αν σκεφτεί κανείς τις πολιτικές και οικονομικές συνέπειές της.
Εγκειται στη Γερμανία και τη Γαλλία, στη Μέρκελ και στον Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, να αποφασίσουν για το μέλλον της ηπείρου μας.
Η σωτηρία της Ευρώπης εξαρτάται τώρα από μια θεμελιώδη αλλαγή στην οικονομικοπολιτική στάση της Γερμανίας και στη θέση της Γαλλίας για την πολιτική ολοκλήρωση και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Η Γαλλία πρέπει να πει ναι σε πολιτική ένωση: μια κοινή κυβέρνηση για την ευρωζώνη με κοινό κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Οι εθνικές κυβερνήσεις της ευρωζώνης ενεργούν σε πλήρη ομοφωνία ως ντε φάκτο κυβέρνηση για να αντιμετωπίσουν την κρίση.
      Αυτό που γίνεται ολοένα και πιο αληθινό στην πράξη, πρέπει να προωθηθεί και να επισημοποιηθεί.
Η Γερμανία, από την πλευρά της, πρέπει να επιλέξει μια δημοσιονομική ένωση.
Σε τελική ανάλυση, αυτό σημαίνει πως εγγυάται την επιβίωση της ευρωζώνης με την οικονομική ισχύ και το ενεργητικό της Γερμανίας: απεριόριστη αγορά των κυβερνητικών ομολόγων τών σε κρίση χωρών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ευρωπαιοποίηση των εθνικών χρεών μέσω ευρωομολόγων και αναπτυξιακά προγράμματα για να αποφευχθεί μια ύφεση στην ευρωζώνη και να προωθηθεί η ανάκαμψη.
Μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί τις φωνές στη Γερμανία γι' αυτού του είδους το πρόγραμμα:
 και άλλο χρέος!
 Χάνουμε τον έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων μας!
 Πληθωρισμός!
 Δεν θα λειτουργήσει!
Ομως λειτουργεί: η ανάπτυξη της Γερμανίας χάρη στις εξαγωγές βασίζεται ακριβώς σε τέτοια προγράμματα στις αναδυόμενες χώρες και τις ΗΠΑ.
 Αν η Κίνα και η Αμερική δεν είχαν διοχετεύσει στις οικονομίες τους στις αρχές του 2009 χρήμα προερχόμενο από χρέος, η γερμανική οικονομία θα είχε δεχθεί σοβαρό πλήγμα. Οι Γερμανοί πρέπει τώρα να αναρωτηθούν αν αυτοί, οι περισσότερο ωφελημένοι από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, είναι πρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα γι' αυτήν ή θα προτιμήσουν να την αφήσουν να αποτύχει.
 
Ο Γιόσκα Φίσερ, ηγέτης των γερμανών Πρασίνων επί περίπου 20 χρόνια, είναι πρώην υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος της Γερμανίας

(Project Syndicate / Institute for Human Sciences, 2012,
 TA NEA, 28/5/2012)


Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Γιατί θα κερδίσουν οι επιχειρήσεις από το.......... "κούρεμα"







    Ο φίλος μου ο Θανάσης στις Σέρρες, επιμένει να γράψω ένα άρθρο, όπου με ένα ξεκάθαρο τρόπο να εξηγήσω για ποιο λόγο είναι προς το συμφέρον του επιχειρηματικού κόσμου το «κούρεμα».

Όπως είπα πριν μερικές μέρες, το «κούρεμα» έχει σκοπό να μειώσει το φορτίο του χρέους. Αυτό θα έχει σαν αποτελέσματά να μειωθεί το ποσό σε τόκους που απαιτείται κάθε χρόνο να πληρωθεί από τον προϋπολογισμό. Άρα, όσο λιγότερα θα πάνε σε τόκους (και όσο μεγαλύτερο το «κούρεμα»), τόσο περισσότερα κεφάλαια μπορούν να διοχετευτούν αλλού από το κράτος.


Αυτά όσον αναφορά τον προϋπολογισμό. Τι σχέση έχει αυτό με τον εμπορικό κόσμο;


Τα θετικά για τον εμπορικό κόσμο και γενικά για τις επιχειρήσεις, έχουν να κάνουν με το τραπεζικό σύστημα. Ως γνωστόν, οι τράπεζες σήμερα δεν δανείζουν λεφτά, ακόμα δε και φερέγγυους πελάτες. Και ο λόγος δεν είναι ότι δεν θέλουν, αλλά οι περισσότερες δεν μπορούν.


Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι για αυτό:


• Το χαρτοφυλάκιο ομολόγων έχει χάσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της αξίας του (70% σε πραγματικές τιμές)


• Τουλάχιστον το 20% των δανείων δεν εξυπηρετούνται (NPL)


• Τέλος, λόγω των παραπάνω, έχουν εκροή καταθετών της τάξεως των 70 δισ.


Όλα τα παραπάνω καθιστούν αδύνατον τον τραπεζικό δανεισμό, ακόμα και σε επιχειρήσεις που δεν έχουν πρόβλημα.


Για να αντιστραφεί αυτό λοιπόν, θα πρέπει να αναιρεθούν οι αρχικοί λόγοι για τους οποίους οι τράπεζες έχουν βρεθεί σε αυτή τη δύσκολη θέση. Μεταξύ άλλων, θα πρέπει να «καθαρίσουν» οι ισολογισμοί των τραπεζών από τα προβλήματα πάγια και να ανακεφαλαιοποιηθούν οι ισολογισμοί τους.


Αυτή η ανακεφαλαιοποίηση είναι σημαντική για δυο λόγους.


Καταρχάς, όταν η αγορά θα αποκτήσει και πάλι εμπιστοσύνη ότι οι ισολογισμοί των τραπεζών είναι «καθαροί», το πρώτο πράγμα που θα γίνει είναι ότι θα ανοίξουν και πάλι οι αγορές για το τραπεζικό σύστημα. Διότι ο λόγος που σταμάτησε η αγορά να είναι αντισυμβαλλόμενη με το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα, είναι ακριβώς διότι δεν είχε εμπιστοσύνη στους ισολογισμούς αυτών.


Στη συνέχεια, θα επιστρέψει το χρήμα που έχει φύγει από τις τράπεζες, διότι αναιρέθηκαν οι αρχικοί λόγοι για τους οποίους αυτό το χρήμα έφυγε. Και αυτός ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι οι καταθέτες είχαν τον φόβο ότι δεν θα πάρουν τις καταθέσεις τους, αν παρουσιαζόταν κάποιο πρόβλημα.


Και επειδή ακριβώς μετά από την διαγραφή των προβληματικών παγίων και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, όλοι αυτοί οι φόβοι θα εκλείψουν, όχι μόνο θα επιστρέψουν οι καταθέσεις που έφυγαν, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν και καταθέσεις και από το εξωτερικό που δεν είχαν έρθει ποτέ.


Επίσης, έχοντας «φτιάξει» οι ισολογισμοί, σημαίνει ότι οι δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας είναι τέτοιοι που οι τράπεζες θα μπορούν και πάλι να διοχετεύσουν ρευστότητα στην αγορά.


Όταν λοιπόν ολοκληρωθούν όλα αυτά, ο επιχειρηματικός κόσμος θα έχει και πάλι στη διάθεσή του πιστώσεις όλων των ειδών για τις καθημερινές του ανάγκες. Αυτό θα είναι θετικό για την πραγματική οικονομία και για την Ελλάδα στο σύνολο.


Βεβαίως δεν φτάνει μόνο αυτό για να ανακάμψουμε. Θα χρειαστούν και παρεμβάσεις τέτοιες που να αλλάξουν τον τρόπο που δουλεύουμε σαν χώρα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Έχουμε πει πολλές φορές ότι το πρόβλημα της ταμειακής βιωσιμότητας είναι μόνο το 50% του προβλήματος και το άλλο μισό είναι οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις σε νόμους και θεσμούς.


Αλλά όσο αναφορά την άμεση ρευστότητα -και το κατά πόσο οι επιχειρήσεις θα έχουν στη διάθεση τους πιστώσεις- αυτό θα λυθεί αμέσως μετά από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, σε συνδυασμό με το «κούρεμα» (κωδικός PSI) που θα γίνει σύντομα.


Και αυτός είναι και ο λόγος που βλέπετε μια αναλαμπή στο χρηματιστήριο, και για αυτό και εγώ εκτιμώ ότι χρηματιστηριακά έχουμε δει «πάτο» και, από δω και πέρα, έχουμε μόνο ανηφόρα. Το πόσο μεγάλη όμως θα είναι αυτή η ανηφόρα, θα αποφασιστεί από τις διαρθρωτικές αλλαγές που μένουν να γίνουν. Ένα δεδομένο βέβαια που δεν μπορεί να εκτιμηθεί στην παρούσα φάση, αλλά μελλοντικά.


george.kesarios@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Γιατί δεν θα λυθεί η κρίση της Ευρωζώνης

 

eurofallΗ παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση έχει ταλαιπωρήσει πάμπολλες αγορές. Οι τιμές των μετοχών έχουν ανεβοκατέβει σαν τρελές. Το ίδιο και των εμπορευμάτων. Σε κάποια στιγμή οι τιμές των εταιρικών ομολόγων άρχισαν να τιμολογούν την κατάρρευση ακόμα και πολύ μεγάλων επιχειρήσεων. Οι κεντρικοί τραπεζίτες έχουν αναζητήσει κι εφαρμόσει νομισματικά  εργαλεία πέραν των συμβατικών. Αλλά ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση αυτής της κρίσης να αφορά τους κρατικούς τίτλους της Ευρωζώνης. Οι επενδυτές των κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης είναι η μόνη κατηγορία επενδυτών που είδαν τους κανόνες του παιχνιδιού να αλλάζουν δραματικά στη μέση του δρόμου.
Το βασικό πρόβλημα έχει να κάνει με τις προσδοκίες αυτών των κατηγοριών επενδυτών για τη συμπεριφορά των κρατικών τίτλων. Οι διαχειριστές των κρατικών ομολόγων διακρίνονται από μεγάλο συντηρητισμό απέναντι στον πιστωτικό κίνδυνο. Είναι έτοιμοι να αναλάβουν τον κίνδυνο να χάσουν χρήματα σε περίπτωση πληθωρισμού ή από μεταβολές επιτοκίων που θα επηρεάσουν την αξία των τίτλων τους. Αλλά δεν μπορούν με τίποτα να αναλάβουν κινδύνους ζημιών επί του κεφαλαίου εξαιτίας μιας χρεοκοπίας. Για τους διαχειριστές των κρατικών ομολόγων αυτό δεν σημαίνει απλά ότι κινδυνεύουν να χάσουν λεφτά. Κινδυνεύουν να χάσουν τις δουλειές τους. Οι επενδυτές των κρατικών ομολόγων είναι ασφαλιστικά ταμεία, κρατικές επενδυτές εταιρείες και τμήματα τραπεζών που έχουν ρητή εντολή να μην αναλαμβάνουν πιστωτικό κίνδυνο.
Έως το 2009 τα ομόλογα της Ευρωζώνης θεωρούνταν απαλλαγμένα κινδύνων. Ακριβώς όπως τα αμερικανικά και τα βρετανικά ομόλογα. Οι εποπτικές αρχές τα στάθμιζαν ως τίτλους μηδενικού ρίσκου κατά την εκτίμηση των τραπεζικών κεφαλαίων. Οι τίτλοι αυτοί διέθεταν επίσης υψηλή αξιολόγηση, καθώς οι περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης είχαν αξιολόγηση ΑΑ ή ΑΑΑ.
Η ελληνική κρίση κατάφερε το πρώτο πλήγμα σε αυτήν την ευτυχή συναίνεση και η αναταραχή σύντομα απλώθηκε στην αγορά. Ξαφνικά όλοι είδαν κάτι που δεν είχαν διακρίνει ως τότε: η εισαγωγή του ευρώ σήμαινε ότι τα κράτη της Ευρωζώνης είχαν παραχωρήσει τον έλεγχο των εκτυπωτικών μηχανών τους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στην πραγματικότητα δανείζονταν σε ξένο νόμισμα. Το Μάιο του 2010 οι ηγέτες της Ευρωζώνης έσπευσαν να καθησυχάσουν τον κόσμο δηλώνοντας ότι το εθνικό χρεοστάσιο κράτους μέλους του ευρώ ήταν αδιανόητο. Όμως το φθινόπωρο του 2010 ανακοινώθηκε για πρώτη φορά ότι στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας που θα αποτελούσε τον μόνιμο μηχανισμό ευρωπαϊκής διάσωσης και επρόκειτο να ιδρυθεί το 2013, το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους ενός κράτους μέλους της Ευρωζώνης θα εξετάζονταν ως πρώτη επιλογή, ακόμη και ως όρος, προκειμένου μια χώρα να λάβει στήριξη από το μηχανισμό. Από εκεί και πέρα το παιχνίδι επιδεινώθηκε δραματικά. Τα ομόλογα της Ευρωζώνης είχαν πάψει να είναι απαλλαγμένα πιστωτικών κινδύνων.
Είναι ενδιαφέρον επίσης και το πώς η αυστηρή αντιπληθωριστική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που ως τότε λειτουργούσε ελκυστικά για τους επενδυτές των κρατικών ομολόγων αφού τους εγγυώνταν τη μη απομείωση της επένδυσης  τους από τον πληθωρισμό, ξαφνικά άρχισε να δουλεύει ανάποδα, ενισχύοντας τον κίνδυνο των ομολόγων, αφού στις νέες συνθήκες απέκλειε την ανάπτυξη και υπονόμευε τη δυνατότητα των κρατών να αποπληρώσουν το χρέος τους.
Και έτσι σε αντίθεση με όλες τις άλλες κατηγορίες τίτλων, όπου η κρίση δεν μετέβαλε ριζικά τη φύση τους, οι επενδυτές των ομολόγων της Ευρωζώνης συνειδητοποίησαν με τρόμο ότι δεν είχαν πια στα χέρια τους τα παραδοσιακά κρατικά ομόλογα αλλά τίτλους με πιστωτικό κίνδυνο.
Η συνειδητοποίηση αυτή είχε πολύ ευρύτερες επιπτώσεις απ’ ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Αυτή ήταν που οδήγησε στη διάσωση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Αυτή ήταν που έκανε την ΕΚΤ να στηρίξει τις αγορές ομολόγων της Ιταλίας και της Ισπανίας αγοράζοντας από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα ομόλογα ύψους άνω του 100 δις ευρώ. Αυτή είναι που προκαλεί σήμερα την επιζήμια ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος και απαιτεί τη δημιουργία ακόμα πιο εξελιγμένου ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης.
Καλά όλα αυτά, όμως δεν κλείνουν το βασικό πρόβλημα. Και το βασικό πρόβλημα είναι ότι οι επενδυτές των κρατικών ομολόγων δεν θέλουν να αναλαμβάνουν πιστωτικό κίνδυνο.
Δυστυχώς άλλες κατηγορίες επενδυτών που μπορεί να είναι πρόθυμοι να αναλάβουν πιστωτικό κίνδυνο – σε τελική ανάλυση υπάρχει μια αγορά μη χρηματοπιστωτικών εταιρικών ομολόγων ύψους άνω του 1 τρις ευρώ – δεν θέλουν να αγοράσουν κρατικά ομόλογα. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό οφείλεται στο ότι οι όροι της εντολής τους δεν τους επιτρέπουν  να αγοράσουν κρατικά ομόλογα και σε άλλες περιπτώσεις οφείλεται στις δυσκολίες που ενέχονται στην ανάλυση των κρατικών ομολόγων, τόσο εξαιτίας της έκτασης των ενεχόμενων υποχρεώσεων, όσο και εξαιτίας του κυρίαρχου ρόλου της πολιτικής. Είναι πολύ πιο εύκολο να ελέγξεις τον ισολογισμό μιας εταιρείας παρά να αναλύσεις τη χρηματοοικονομική θέση ενός κράτους και όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυναμικές που την επηρεάζουν.
Έτσι λοιπόν, ακόμα και για τα ομόλογα των κρατών όπου αποκλείεται το ενδεχόμενο χρεοκοπίας και η πιστωτική τους αξιολόγηση παραμένει υψηλή, έχει αυξηθεί η μεταβλητότητα των τιμών και έχει περιοριστεί η ρευστότητα. Αυτό σημαίνει ότι τα ομόλογα της Ευρωζώνης χάνουν το χαρακτήρα τους ως ‘ασφαλών λιμένων’. Το φαινόμενο αυτό άρχισε από το καλοκαίρι να επηρεάζει και τη Γαλλία. Ως τον Ιούλιο οι διαφορές αποδόσεων μεταξύ του 10ετούς γαλλικού και του 10ετούς γερμανικού ομολόγου κινούνταν καθημερινά γύρω από τις 5 μονάδες βάσης. Στη συνέχεια τριπλασιάστηκε φτάνοντας στις 15 μονάδες βάσης και την Τετάρτη εκτοξεύθηκε φτάνοντας, έστω προσωρινά, ως τις 190 μονάδες βάσης!..
Η Ευρώπη προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα του προβλήματος. Αλλά οι προσπάθειες για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της έχουν σαν στόχο να τις βοηθήσουν να τα βγάλουν πέρα με τις ζημιές τους από τα κρατικά ομόλογα, όχι να περιορίσουν τον κίνδυνο των ζημιών. Κατ’ αναλογία, τα σχέδια για την αύξηση της δανειοδοτικής ισχύος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δεν φαίνεται ότι μπορούν να ενθαρρύνουν τους επενδυτές κρατικών ομολόγων να ξαναγοράσουν ιταλικά και ισπανικά ομόλογα. Γιατί, σε τελική ανάλυση, η μερική ασφάλιση των ζημιών να αναζωογονήσει μια αγορά ομολόγων που υποτίθεται ότι σε καμία περίπτωση δεν θα εμφάνιζε ζημιές επί του κεφαλαίου;
Διατυπώνεται γενικά ένα επιχείρημα που λέει ότι οι πιστωτές που πήραν κακές αποφάσεις πρέπει να υποστούν τις συνέπειες των επιλογών τους. Και αυτό το επιχείρημα είναι όντως ισχυρό. Όμως αγνοεί το θεμελιώδη ρόλο που καταλαμβάνει το κρατικό χρέος των ανεπτυγμένων χωρών στον σύγχρονο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι επιπτώσεις πάνε πολύ πέρα από τις ζημιές αυτών των πιστωτών.
Στην πραγματικότητα όσο οι επενδυτές που αποφεύγουν τον κίνδυνο πιστεύουν ότι τα ομόλογα της Ευρωζώνης ενέχουν έστω και τον ελάχιστο κίνδυνο χρεοκοπίας, δεν πρόκειται να τελειώσει η κρίση χρέους της Ευρωζώνης.
  • http://www.banksnews.gr/portal/home-page/124-top-story/3989-2011-11-13-23-39-06
     
     
     
     

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

ΜΗΝΥΜΑ




       Αγαπητοί φίλοι σε όλη την Ευρώπη,

Είναι απίστευτο, αλλά πάλι κάνουν τα ίδια. Οι κυβερνήσεις μας, δίνουν κι άλλα δωρεάν χρήματα των φορολογουμένων στις τράπεζες!

Σίγουρα πρέπει να σώσουμε την Ελλάδα, να σώσουμε την Ευρώπη, να σώσουμε το Ευρώ. Όμως η πρόσφατη διάσωση υποχρεώνει εμάς τους φορολογούμενους να δώσουμε πίσω στις τράπεζες το 90% των ανόητων επενδύσεών τους . Οι Έλληνες δεν παίρνουν δεκάρα, και δίνουμε ένα σωρό χρήματα σε πλούσιους τραπεζίτες. Και το χειρότερο – περίπου 30% των χρημάτων μας θα δοθεί σε κερδοσκόπους οι οποίοι θα αποκομίσουν τεράστιο κέρδος, ποντάροντας σε μια διάσωση!

Πώς είναι δυνατόν οι κυβερνήσεις μας να έχουν συντάξει ένα σχέδιο διάσωσης που πλημμυρίζει τράπεζες και κερδοσκόπους με τα δικά μας χρήματα και αφήνει την Ελλάδα χωρίς τίποτα; Η απάντηση – ζήτησαν από τους τραπεζίτες να συντάξουν τη συμφωνία. Οι υπουργοί οικονομίας των χωρών μας θα συναντηθούν σε 3 μέρες για να πάρουν αποφάσεις για αυτό το σχέδιο – ας στείλουμε σ’ αυτούς και στη Βουλή της χώρας μας ένα ηχηρό μήνυμα για να στρωθούν στη δουλειά, και να σώσουν την Ελλάδα και όχι τους τραπεζίτες:

http://www.avaaz.org/en/eu_people_vs_banks_gr/?tta

Σ’ αυτή τη συγκυρία, της οικονομικής στενότητας όπου τα πιο κρίσιμα κοινωνικά μας προγράμματα περικόπτονται, οι κυβερνήσεις υποκύπτουν σε πανίσχυρα τραπεζικά λόμπι. Λένε πως ανησυχούν για το ότι κάποιες τράπεζες δεν μπορούν να απορροφήσουν τις απώλειες από τις Ελληνικές τους επενδύσεις και θα κλείσουν αν δεν διασωθούν. Όμως, αν εμείς έχουμε πρόβλημα και ζητήσουμε βοήθεια από μια τράπεζα, δεν μας δίνουν δωρεάν χρήματα, μας δίνουν δάνειο, ή επένδυση. Τώρα που οι τράπεζες έχουν πρόβλημα και έρχονται σε μας, γιατί να τις αντιμετωπίσουμε με διαφορετικό τρόπο; Αντί να τους χαρίσουμε χρήματα, ας τους δανείσουμε ή ας επενδύσουμε σε αυτές κι ας τους ζητήσουμε να δώσουν σ’ εμάς τους φορολογούμενους ένα καλό επιτόκιο!

Αυτό έκαναν ο Gordon Brown στο Ηνωμένο Βασίλειο και ο Barrack Obama στις ΗΠΑ, όταν οι τράπεζες βρέθηκαν στα πρόθυρα πτώχευσης. Δεν τους έδωσαν δωρεάν χρήματα, αλλά συμμετοχές υπό μορφή δανείων και επενδύσεων. Και ένα μόλις χρόνο αργότερα, οι φορολογούμενοι αποκόμισαν κέρδος από τη συναλλαγή! Αυτό το σχέδιο είναι απλά και μόνο διαφθορά. Δεν υπάρχει επιχείρημα για δημόσιο συμφέρον σε μια τέτοια ευνοϊκή προσφορά σαν κι αυτή σε τράπεζες και κερδοσκόπους, αντίθετα υπάρχει κάθε λόγος για δημοσιονομική προστασία. Αντί αυτά τα χρήματα απλά να προσφερθούν, μπορούμε να τα επενδύσουμε, στην Ελλάδα και στις ικανότητες της κοινωνίας μας να ανακάμψει και να βγει από την οικονομική κρίση. Ήρθε η ώρα για τους πολιτικούς μας να πάψουν να κρύβονται πίσω από πολύπλοκες συμφωνίες που έχουν συνταχθεί από τραπεζικούς – τους πήραμε πια χαμπάρι – ας πούμε όχι σε αυτή την προκλητική διάσωση, κι ας τους ζητήσουμε να επανέλθουν με μια λογική πρόταση:

http://www.avaaz.org/en/eu_people_vs_banks_gr/?tta

Πολύ πιο συχνά από ό,τι θα έπρεπε, το οικονομικό μέλλον της κοινωνίας μας και οι δυνατότητες των παιδιών μας, αποφασίζονται σε κρυφές αίθουσες από διεφθαρμένα συμφέροντα που φροντίζουν για το κέρδος και όχι για τους ανθρώπους. Έχει έρθει λοιπόν η ώρα. Οι τραπεζικοί και οι πολιτικοί έχουν την εντύπωση ότι όλα αυτά είναι πολύ πολύπλοκα για να τα κατανοήσουμε ή να μας ενδιαφέρουν. Ας τους δείξουμε πόσο λάθος κάνουν

Με ελπίδα,

Alex, Iain, Antonia, Emma, Alice, Maria Paz, Pascal και ολόκληρη η ομάδα Avaaz




Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Ισλανδία .Στο εδώλιο ο πρωθυπουργός της τραπεζικής κατάρρευσης

ΙΣΛΑΝΔΙΑ



      Ξεκίνησε του δίκη του συντηρητικού πρώην πρωθυπουργού της Ισλανδίας Γκέιρ Χάαρντε, ο οποίος εγκαλείται για αμέλεια κατά τη διάρκεια της σαρωτικής οικονομικής κρίσης του 2008 που προκάλεσε την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της σκανδιναβικής χώρας.

Ο 60χρονος Γκέιρ Χάαρντε χαρακτηρίζει τη δίκη "φάρσα" και δηλώνει πως οι δικηγόροι του θα ζητήσουν την απόσυρση του κατηγορητηρίου. Τονίζει ότι η υπόθεση σε βάρος του είναι πολιτικά υποκινούμενη από τη σημερινή κεντροαριστερή κυβέρνηση συνασπισμού της Ισλανδίας.

Οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της Ισλανδίας κατέρρευσαν το 2008 υπό το βάρος της υπερσυγκέντρωσης χρεών στη διάρκεια μιας δεκαετίας με υπερατλαντικές επεκτάσεις που οδήγησαν την οικονομία σε κατάρρευση και τους επενδυτές σε φυγή.

Διχασμένη η κοινή γνώμη
Η κοινή γνώμη στην Ισλανδία είναι διχασμένη σχετικά με τη δίκη. Ορισμένοι θεωρούν πως ο πρώην πρωθυπουργός γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος και άλλοι επιχειρηματολογούν πως είναι επιτακτική η απόδοση πολιτικών ευθυνών μετά την οικονομική κατάρρευση.

Είναι η πρώτη φορά που εκδικάζεται τέτοια υπόθεση από το Λαντσντομούρ, το ειδικό δικαστήριο της Ισλανδίας, που ιδρύθηκε το 1905 για να δικάζει υπουργούς που κατηγορούνται για εγκληματικές πράξεις.

"Αποφύγαμε τα λάθη της Ελλάδας"

Η Ισλανδία βυθίστηκε σε βαθιά ύφεση μετά την κατάρρευση των τριών μεγαλύτερων τραπεζών της -η κατάρρευση της Icesave άφησε στον "αέρα" χιλιάδες καταθέτες στη Βρετανία και την Ολλανδία, πυροδοτώντας διαμάχη σχετικά με τις αποζημιώσεις, στην οποία έως και σήμερα δεν έχει δοθεί λύση.

"Όταν κατέστη σαφές πως οδεύαμε προς την καταστροφή, το ιστορικό δείχνει πως έγιναν πολύ λίγα για την αποφυγή της" αναφέρει ο νυν υπουργός Οικονομικών της Ισλανδίας Στράινγκριμουρ Σίγκφουσον.

Ωστόσο, ο Γκέιρ Χάαρντε αντιτείνει πως η κυβέρνησή του απέφυγε τα λάθη της Ελλάδας και της Ιρλανδίας όταν επέτρεψε στις τράπεζες να καταρρεύσουν. "Έπρεπε να τις αφήσουμε. Ήταν χρεοκοπημένες. Και αποδεικνύεται ότι αυτό που πράξαμε ήταν το σωστό" αναφέρει.
http://www.emea.gr/article/114223

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

"Ολα στον αέρα"




Με τίτλο "Ολα στον αέρα" κυκλοφορεί αυτήν την Κυριακή η Realnews.
H εφημερίδα αποκαλύπτει ότι αμφισβητείται η απόφαση της 21ης Ιουλίου των Βρυξελλών για την Ελλάδα και τίθεται πλέον υπό αίρεση η συμφωνία για το δανεισμό.
Η Realnews σε πολυσέλιδο ρεπορτάζ αποκαλύπτει τις πιέσεις που ασκούνται για έκτακτη σύνοδο κορυφής με αντικείμενο μια νέα συμφωνία, καθώς η κρίση που αγγίζει πλέον τη Γαλλία ανατρέπει όλα τα δεδομένα!
Στην εφημερίδα μιλούν σύμβουλοι της γερμανικής και της γαλλικής κυβέρνησης, οι οποίοι χωρίς περιστροφές δηλώνουν αφενός ότι η συμφωνία της 21ης Ιουλίου είναι ανεπαρκής για την Ελλάδα, αφετέρου ότι χρειάζεται νέο "κούρεμα" του χρέους!

Ο σύμβουλος του Σόϊμπλε, Κ.Φούστ δηλώνει: "η συμφωνία είναι ανεπαρκής για να μειωθεί το ελληνικό χρέος και να φθάσει σε βιώσιμο επίπεδο. Ενα περαιτέρω κούρεμα είναι αναπόφευκτο". 

Ο σύμβουλος του γάλλου πρωθυπουργού, Φ.Σαλμέν,  κάνει πρόταση-βόμβα: "λύση είναι να γίνει ευρωπαϊκό προτεκτοράτο η ελληνική οικονομία, υπό τη διοίκηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής"!


Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

ΚΑΥΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΗΓΕΣΙΕΣ


Μοντ: Τα πιτσιρίκια που μας κυβερνούν

 

"Τα πιτσιρίκια που μας κυβερνούν" ήταν ο καυστικός τίτλος του βασικού άρθρου της ιστοσελίδας της γαλλικής εφημερίδας "Le Monde" για την αδυναμία των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης να συμφωνήσουν για τα μέσα επίλυσης της κρίσης χρέους που βαραίνει το ενιαίο νόμισμα.



Μοντ: Τα πιτσιρίκια που μας κυβερνούν


"Τα πιτσιρίκια που μας κυβερνούν" ήταν ο καυστικός τίτλος του βασικού άρθρου της ιστοσελίδας της γαλλικής εφημερίδας "Le Monde" για την αδυναμία των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης να συμφωνήσουν για τα μέσα επίλυσης της κρίσης χρέους που βαραίνει το ενιαίο νόμισμα. "Το έχουμε καταλάβει; Η κατάσταση χρειάζεται ενήλικες και μας λείπουν τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στις Βρυξέλλες!", γράφει ο συντάκτης και σχολιάζει ότι παρόλο που ανάλογη κατάσταση επικρατεί και στις ΗΠΑ, κανείς δεν φτάνει τα επίπεδα ανευθυνότητας και έλλειψης θάρρους των ηγετών της ευρωζώνης. "Εδώ και μήνες διαφωνούν αναφορικά με την εφαρμογή ενός δεύτερου σχεδίου στήριξης προς την Ελλάδα, ενώ οι δισταγμοί τους και η διχογνωμία τους οδήγησαν τις αγορές στο να χάσουν την εμπιστοσύνη τους".
"Τόλμη" ζήτησε από τους Ευρωπαίους ηγέτες και ο επικεφαλής της Commerzbank, Μάρτιν Μπλέσινγκ, σε ανάλυσή του στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine, το οποίο φέρει τον τίτλο "Ραντεβού με την πραγματικότητα". "Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε τη μέχρι τώρα πορεία μας, διότι τα γεγονότα μας έχουν ξεπεράσει. Το ευρώ χρειάζεται συνειδητούς Ευρωπαίους που δεν φοβούνται το ραντεβού με την πραγματικότητα", γράφει ο Μπλέσινγκ, ο οποίος μιλάει για μια "κρίση των ευρωπαϊκών θεσμών", και προσθέτει ότι η ελληνική κρίση επείγει: "Ή πρέπει η ευρωζώνη να εγγυηθεί για το ελληνικό χρέος, δηλαδή να το αναλάβει και να παραιτηθεί από τους τόκους για δεκαετίες, ή πρέπει να γίνει αναδιάταξή του και να παραιτηθούν οι ιδιώτες-επενδυτές από μέρος των απαιτήσεών τους".





ΕΡΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΑ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63219084

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Αχ Ελλάδα μου... Ειμαι 21 χρονών



Τελικά δε ξέρω τι να πιστέψω πια με όλα αυτά που γίνονται στην αγαπημένη μου Ελλάδα...
Τι φταίει που γίναμε έτσι..?? Εμείς οι νέοι??? Οι παλιά γενιά??? Οι πολιτικοί???? Οι αστυνομία??? Οι δημοσιογράφοι??? Νομίζω οτι όλοι φέρουμε ευθύνες γι αυτοί την τραγική κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά... Κι όμως νιώθω οτι ακόμα και η κυβέρνηση να πέσει παλι τα ιδια θα ζω... Μες στην πονηριά ο Έλληνας... Δεν ειμαι αγανακτισμένος.... Στενοχωρημένος είμαι γιατι βεβηλώνουν την Ελλάδα μου... Γιατί γίνομαι ρεζίλι παγκοσμίως και κάνεις δε νοιάζεται... Ολοι νοιάζονται για τα 200 η τα 500 ευρω που τους κόβουν.... Πρέπει όμως.... Το σκέφτηκε κάνεις αυτο??? Δε νομίζω.... Μες στα ρουσφέτια μεγαλώσαμε ολοι και με το χρημα ξεχνούσαμε τα παντα... Τωρα η κατάσταση ειναι μη ανατρέψιμη.... Ας ενωθούμε ολοι.... Για την ελλαδα μας και οχι για τον εαυτο μας... Είμαι 21 χρονών... Και προσπαθώ παντα να ζω.... Και οχι να μιζεριαζω.... Δεν κοίταξα ποτε τα εύκολα οπως οι πιο πολλοι... Δε κοίταξα ποτε το γραφείο οπως οι πιο πολλοί..... Και ομως τους βάλανε στο γραφείο και οτι εβγαζαν ηταν άκοπα... Αλλα τωρα ειναι στους δρομους... Με ποιο δικαίωμα??? Τελικα η Ελλάδα δεν αξιζει τους Έλληνες.... Τελικα δεν αξίζουμε τίποτα παραπάνω απο αυτο που είμαστε.... Ελπιζω να κυλήσουν ολα ομαλα και να βγουμε απο την κριση...
Αναγνώστης





Με υποβάθμιση απειλούνται οι ΗΠΑ







        Με "επιλεκτική χρεοκοπία" απειλεί την Ουάσινγκτον ο οίκος αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Standard and Poor's








Δημοσιεύτηκε: Ιούνιος 30 2011 12:08 Ενημερώθηκε: Ιούνιος 30 2011 15:24
Στην άμεση υποβάθμιση του αξιόχρεου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από το επίπεδο ΑΑΑ σε εκείνο της "επιλεκτικής χρεοκοπίας", απειλεί να προχωρήσει ο οίκος αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Standard & Poor's εάν οι ΗΠΑ δεν ανταποκριθούν στην πληρωμή ομολόγου που λήγει στις 4 Αυγούστου.
Σχετικές δηλώσεις ως προς τις προθέσεις του Οίκου έκανε χθες στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρόιτερς ο γενικός διευθυντής του Τζόν Τσέϊμπερς, ο οποίος επίσης προΐσταται της επιτροπής αξιολόγησης κρατικού χρέους της S&P. Σύμφωνα με τον Τσέϊμπερς, ομόλογα που λήγουν στις 4 Αυγούστου θα χαρακτηριστούν άμεσα ως "D" (default), σε περίπτωση που η αμερικανική κυβέρνηση δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.
"Εάν η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν κάνει την πληρωμή πάει άμεσα στο D", δήλωσε ο κ.Τσέϊμπερς προσθέτοντας ότι "αυτό θα συμβεί στις 4 Αυγούστου, κατά την ωρίμανση των τίτλων, καθώς δεν υπάρχει περίοδος χάριτος".
Όπως επισημαίνει το Ρόιτερς, οι ανησυχίες περί "τεχνικής" στάσης πληρωμών εκ μέρους των ΗΠΑ αυξάνουν μετά την αποτυχία Δημοκρατών και Ρεπουμπλικάνων να έλθουν σε συμφωνία σχετικά με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική και την κατάρτιση του προϋπολογισμού. Ακόμη και μια ιδιαίτερα πρόσκαιρη στάση πληρωμών θα αύξανε αυτομάτως το κόστος δανεισμού των ΗΠΑ, και θα βάρυνε στη διαδικασία οικονομικής ανάπτυξης της χώρας αλλά και στο ρόλο του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος παγκοσμίως.
Στις 4 Αυγούστου λήγει αμερικανικό ομόλογο αξίας 30 δισ.δολ.
Αντίστοιχη προειδοποίηση με την S&P διατύπωσε πρόσφατα και ο οίκος Moody's.
Στις ΗΠΑ, το καθορισμένο από το νομοθέτη "πλαφόν" χρέους των 14,3 τρισ.δολ., "αγγίχτηκε" στις 16 Μαΐου και έκτοτε ο υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάϊτνερ αξιοποιεί ειδικά μέτρα για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι επιλογές του "στερεύουν" στις 2 Αυγούστου.







Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

''ΕΠΙΓΕΙΑ'' ΣΟΦΙΑ

"Ο καπιταλισμός χωρίς χρεοκοπία είναι σαν το χριστιανισμό χωρίς την κόλαση."
Frank Borman, Αμερικανός αστροναύτης



"Πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για τις ελευθερίες μας από την εξουσία, την αστυνομία και το στρατό μαζί."
Τόμας Τζέφερσον, 1749-1826, Αμερικανός πρόεδρος