ΙΟΥΛΙΟΣ ΒΕΡΝ

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ
(αναφορά στο έργο του "το Αιγαίο στις φλόγες")

Ο Ιούλιος Βερν γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1828 στην Νάντη της Γαλλίας. Είναι ο συγγραφέας δεκάδων μυθιστορημάτων που είμαι σίγουρος πως πολλοί από εμάς έχουμε διαβάσει στα παιδικά μας χρόνια (ενδεικτικά μόνο από αυτά που έχω διαβάσει στα παιδικά μου χρόνια:
20.000 λεύγες κάτω από την Θάλασσα, Μυστηριώδης νήσος, Ροβήρος ο κατακτητής, Τα

παιδιά του πλοιάρχου Γκραντ, Μπροστά στη Σημαία, Από την γη στην Σελήνη, Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες, ο Φάρος στην άκρη του κόσμου). Τα βιβλία του χαρακτηρίζονται από το γλαφυρό τους ύφος, την επιστημοσύνη και την πολυπραγμοσύνη τους, αλλά και την γόνιμη φαντασία του συγγραφέα.
Εδώ θα ασχοληθούμε με τον φιλελληνισμό των έργων του Ιουλίου Βερν που εκδηλώθηκε την κρίσιμη εικοσαετία 1870-1890, σε μια εποχή που η προπαγάνδα του πανσλαβισμού και οι ανθελληνικές θεωρίες του Φαλμεράγιερ μεσουρανούσαν στην Ευρώπη.
Ήδη από το 1870 ο Ιούλιος Βερν έστειλε τον «Ναυτίλο» του, με τον μυστηριώδη Ναύαρχο Νέμο, να διαπλεύσει τα νερά του Αιγαίου. Με τον Ναύαρχο Νέμο ο Ιούλιος Βερν δημιούργησε έναν μυθικό ήρωα, έναν αμείλικτο εχθρό της αποικιοκρατίας ο οποίος παρέδωσε σε έναν Έλληνα δύτη ράβδους χρυσού, που είχε ανασύρει από τα βάθη του κολπίσκου του Βίγκο, με σκοπό να βοηθήσει την εξέγερση της Κρήτης. Αυτή ήταν η συμβολική βοήθεια του Γάλλου συγγραφέα στην
ελληνική υπόθεση, και αν τα χίλια κιλά χρυσό που μετέφερε στο υποβρύχιο του ο απόκοσμος καπετάνιος δεν έφθασαν ποτέ στα χέρια των Κρητών αγωνιστών, σίγουρα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αγώνας τους για ελευθερία και δικαίωση έγινε γνωστός σε εκατομμύρια αναγνώστες οι οποίοι διάβασαν και συνεχίζουν να διαβάζουν το βιβλίο.

Φυσικά, δεν είναι μόνο ο Ναύαρχος Νέμο που περνώντας από την Κρήτη δωρίζει μια κασέλα γεμάτη χρυσάφι ως προσφορά στον αγώνα της νήσου για την ανεξαρτησία της. Στην καμπίνα του Νέμο-Βερν συγκεντρώνονται όλοι οι μεγάλοι άνδρες οι οποίοι πρωτοστάτησαν στον αγώνα για την ελευθερία των Εθνών, συγκροτώντας μια θαυμάσια πινακοθήκη προσωπικοτήτων: ο Kosciusko, ο Μπότσαρης, ο Manin και ο O’ Connel, αξιοσέβαστοι πατριώτες, Πολωνός, Έλληνας, Ιταλός και Ιρλανδός αντίστοιχα, συναντώνται με τον Washington, τον Lincoln και τον John Brown, τον μάρτυρα της νέγρικης φυλής.
Αλλά το κατεξοχήν εργο που εκφράζει τον Φιλελληνισμό του Βερν είναι "το Αιγαίο στις φλόγες" (ελεύθερη μετάφρ. στα Ελληνικά του πρωτότυπου τίτλου
"Archipel en feu").
Η υπόθεση του έργου τοποθετείται λίγο πριν και λίγο μετά από τα γεγονότα της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου και αποτελεί έναν ύμνο για τον ελληνικό ηρωισμό, ενώ ταυτοχρόνως παρουσιάζει με πολύ ζωντανά χρώματα τη συμμετοχή στον αγώνα των
Φιλελλήνων, οι οποίοι ανιδιοτελώς είχαν σπεύσει να βοηθήσουν τους επαναστατημένους και να μοιρασθούν μαζί τους τους πόθους, τα ιδανικά, αλλά και τις κακουχίες τους.
Το σκάφος του αρχιπειρατή Σακρατίφ και η Σιφάντα του φιλέλληνα Ανρύ ντ’ Αλμπαρέ οργώνουν το Ιόνιο και το Αιγαίο, με βασικούς σταθμούς το Οίτυλο, την Κυπαρισσία, την Κέρκυρα, τη Χίο, τη Θάσο, τις Κυκλάδες, την Κρήτη και την Κάρπαθο, για να συγκρουσθούν τελικά στ’ ανοιχτά της Άνδρου προκειμένου να επέλθει η κάθαρση, που σηματοδοτεί την πορεία του ελεύθερου Ελληνικού κράτους. Στην πραγματικότητα αυτό το έργο το έφερε εις πέρας ο Μιαούλης το 1828 μετά από διαταγή του Καποδίστρια.

Η εξέλιξη της πλοκής αποθεώνει τον Ρομαντισμό, τον πατριωτισμό, την ανιδιοτέλεια και την θυσία, την πιστή φιλία και τον δυνατό έρωτα. Άλλη κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι η προδοσία της πατρίδας σαν μια πράξη - ύβρι αποκρουστική και αντικοινωνική ενώ η τελική κάθαρση της που προσφέρει ο συγγραφέας με την τιμωρία του υβριστή στο τέλος της ιστορίας αποτελεί την κορύφωση αλλά και τον πυρήνα, το κεντρικό νόημα της διήγησης. Παραθέτω κάποια αυτούσια αποσπάσματα από το βιβλίο:

"...Πάνω από διακόσια χρόνια η πολιτική ζωή της Ελλάδος είχε σβήσει τελείως. Δεν περιγράφονται όσα υπόφεραν οι Έλληνες! Ήτανε σκλάβοι κάτω από το κνούτο του πασά, με τον ιμάμη δεξιά και τον τζελάτη, τον δήμιο, δεξιά του. Μα η σπίθα της ζωής δεν είχε σβήσει στην ετοιμοθάνατη αυτή Χώρα και ανατινάχτηκε έξαφνα μέσα από τον μεγάλο πόνο. Οι Σουλιώτες στα 1776, οι Μανιάτες στα 1769, οι Κρητικοί στα 1770 επαναστάτησαν και κήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Μα οι Τούρκοι πνίγανε στο αίμα κάθε φορά όλη αυτή την προσπάθεια της λευτεριάς.
Μα στα 1821 οι Έλληνες όλοι είχαν ορκιστεί "ελευθερία η θάνατος". Και σήκωσαν την ιερή σημαία της Επανάστασης. Πολεμούσαν τον τύραννο στεριά και θάλασσα. Ο κόσμος γέμισε από τα δοξασμένα ονόματα Τομπάζης, Τσαμαδός, Μιαούλης, Κανάρης, Κολοκοτρώνης, Μάρκος Μπότσαρης, Υψηλάντης,

Οδυσσέας Ανδρούτσος και τόσοι άλλοι. Ευθύς από την αρχή η επανάσταση έγινε πόλεμος μέχρι θανάτου. Ένας από τους δύο αντιπάλους έπρεπε να αφανιστεί από το χώμα της Ελλάδας...." Ιουλιος Βερν.

"..Φαίνεται πως οι Έλληνες πήραν από το άστατο έδαφος της Χώρας τους την φυσική και ψυχική ταραχή, που τους σπρώχνει στις μεγαλύτερες υπερβολές και στους πιο μεγάλους ηρωισμούς. Με τε φυσικά τους προτερήματα και το ακαταδάμαστο θάρρος, τη φιλοπατρία και την αγάπη της λευτεριάς κατόρθωσαν να ελευθερώσουν την Χώρα τους από την σκλαβιά, όπου τόσους αιώνες στέναζε..."

Στο έργο αναφέρονται ονομαστικά η Μαντώ Μαυρογένους, η Μπουμπουλίνα και άλλοι αγωνιστές και αγωνίστριες που έδωσαν τα πάντα για τον αγώνα και οι οποίοι είχαν τραγική μοίρα.
Το "Αιγαίο στις φλόγες" υπήρξε ένα αγαπημένο μου ανάγνωσμα στα παιδικά μου χρόνια και αναμφίβολα αποτελεί μια πολύτιμη προσθήκη για κάθε Ελληνική βιβλιοθήκη.
http://www.istorikathemata.com
εκδόσεις 'Κασταλία'



ΥΓ.
Για το νησί μας την Άνδρο έχουν γραφτεί πολλά και από πολλούς ,για τα δεινά από την πειρατεία. Στον Ιούλιο Βερν ίσως θα πρέπει η Ανδρος να ανταποδώσει την τεράστια προσφορά.
Προτείνουμε στο Δήμο Ανδρου την ονομασία ενός δρόμου στο νησί. Οδός ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΡΝ.

Πως λειτουργεί το χρήμα

Σε συνέχεια προηγουμένων αναρτήσεων THE MONEY MASTERS,THE MONEY AS DEPTH σε απόλυτη αρμονική συνέχεια.


Τέρατα ανακαλύπτουν το χρήμα για να εκμεταλλευτούν τη γη και να σκλαβώσουν τους κατοίκους της.
Μία επίκαιρη διπλωματική εργασία φοιτητών του πανεπιστημίου Άαχεν που σατιρίζει το οικονομικό σύστημα αλλά και κρύβει πολλές αλήθειες!!!

Δείτε τα παρακάτω βίντεο
                                                                              Πηγή               http://alithinapsemata.wordpress.com

 

 

''Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, στους
New York Times ,στο Time Magazine και σε άλλες μεγάλες εκδόσεις ,των οποίων οι διευθυντές πήραν μέρος στις συναντήσεις μας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα, για περίπου σαράντα χρόνια.
Θα ήταν αδύνατο για μας να αναπτύξουμε τα σχέδια μας για τον κόσμο αν ήμασταν κάτω από τα δυνατά φώτα της
δημοσιότητας όλα αυτά τα χρονιά.
Άλλα ο κόσμος είναι ποιο προχωρημένος πλέον και είναι
έτοιμος να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυβέρνηση.
Η υπέρ εθνική ύπατη εξουσία από μια τάξη εκλεκτών
διανοούμενων και από τις διεθνείς τράπεζες είναι σίγουρα προτιμότερη από τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που
εφαρμόζονταν τους προηγούμενους αιώνες.”

David Rockefeller
απευθυνόμενος στη συνάντηση
της Τριμερούς Αρμοστείας
1991




''Μονο τα μικρα μυστικα χρηζουν προστασιας.
Τα μεγαλα κρατουνται κρυφα απο την λαικη δυσπιστια”

Marshall Mc Luhan
“guru” των media

ΚΟΜΑΤΙΑ ΛΑΙΚΗΣ ΑΝΔΡΙΩΤΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ

ΒΔ  Άνδρος. Το σπίτι των παππούδων μου στο Σιδοντα  Μακροτανταλου    
      
Δυστυχώς η κατοικία αυτή δεν ανήκει πλέον στην οικογένεια μας.  Όταν ο προπάππος μου
αποφάσισε, λόγω φτώχειας και ανέχειας, να μεταναστεύσει όλη η οικογένεια στην Αθήνα, όπως και πάρα πολλές άλλες οικογένειες της ευρύτερης περιοχής,  πούλησε όλη την ακίνητη περιουσία αντι πινακίου φακής.
Εκτός των άλλων , προξενεί ενδιαφέρον ο τρόπος διαχείρισης και προμήθειας μελιού.
Στην εξωτερική ανατολική τοιχοποιία υπάρχουν ορθογώνιες εσοχές, διαστάσεων όσο περίπου μια σημερινή κυψέλη. Η εσοχή αυτή ήταν καλυμμένη στο εσωτερικό του σπιτιού, με ξύλινο καπάκι που άνοιγε σαν ένα ντουλάπι, παρέχοντας έτσι πρόσβαση στο εσωτερικό της κυψέλης και στο μέλι.
Το σπίτι έχει πέτρινη κάμαρα στοιχείο που προσδιόριζε την κοινωνική τάξη των ιδιοκτητών του.

ΒΔ Ανδρος  Πέτρινο Ανδριώτικο αλώνι.Τα ορθογώνια ανοίγματα καθόριζαν την ένταση  ρεύματος του ανέμου που ήταν αναγκαίος για το αλώνισμα. Όταν ο άνεμος ήταν πολύ δυνατός κλείνανε τα ανοίγματα με πέτρες και αστιφιες.
Ο τρόπος κατασκευής  διαφέρει ανάλογα με την τοποθεσία.  

Ο πλοίαρχος ΠΝ   Τριδήμας Δημ. στο πατρικό του αλώνι στις  Μυρμηγκιές.
  

Τα υλικά για την κατασκευή κατοικιών ήταν ότι προσέφερε το κοντινό περιβάλλον και μόνον.
Οι τοίχοι κατασκευάζονταν πάντα σε ''θεμελι'' από πέτρα και χώμα,που έδινε άριστη θερμομόνωση.
Τα παράθυρα ήταν όπως αυτό στη φωτογραφία. Λόγω έλλειψης τζαμιών,τοποθετούσαν πέτρινη πλάκα στην οποία άνοιγαν μια τρύπα για αερισμό και θέα.Η τρύπα έκλεινε με ύφασμα η αστιφια(θάμνο).

Οι εσωτερικοί και εξωτερικοί τοίχοι στήριζαν την οροφή από κορμούς,κυπαρισσιών η καστανιών αν υπήρχαν η μεταφέρονταν.Στα μικρά ανοίγματα χρησιμοποιούσαν κέδρους(φιδες).Στα ξύλα αυτά τοποθετούσαν  πέτρινες πλάκες οι οποίες με την σειρά τους σήκωναν κοσκινισμένο ,πατημένο με πέτρινο κύλινδρο (Πηλιασμενο) χώμα .

ΒΔ  Άνδρος. Ένα  λισι  (δένδρο)   ρίζωσε και μεγάλωσε μέσα στη σάλα ,σαν φυσική οροφή το καλοκαίρι.

        

  Μυρμηγκιές  ΒΔ Ανδρος     Εδώ ένας γεφυραυλακας. Το νερό από το ρέμα περνά  ανάμεσα στους πλαϊνούς τοίχους.Από πάνω είναι διάβαση του ρέματος και ταυτόχρονα αυλάκι που κατευθύνει το νερό δεξιά η αριστερά του ρέματος.                                                                                                           

Φελός   ΒΔ Άνδρος   Θέση Στροφυλιά.  Παλαιό λαξευτήριο-ορυχείο.Λάξευαν τον βράχο και τον μετέτρεπαν σε κίονα 6-7 μέτρων.
 Ο κίονας φορτώνονταν σε πλοία στην ακτή ακριβώς από κάτω.                    

  ΒΔ Ανδρος  Η  παραλία Πισολιμιώνας,φαίνεται μέσα από πέτρινο κελί,που χτίστηκε  ξερολιθιά για να προστατεύει
από κρύο και βροχή τα αιγοπρόβατα.                                                                            

ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Αρχιτεκτονική των Κυκλάδων

Οι Κυκλάδες, ενότητα από είκοσι δύο κατοικημένα νησιά, ορίζεται γεωγραφικά στο κέντρο του Αιγαίου Πελάγους. Το όνομά τους προέρχεται από την κυκλική τους διάταξη γύρω από τη Δήλο, το ιερό νησί. Περιοχή πολιτισμικά πανάρχαιη, ιδιαίτερη και πολυπρόσωπη. Στα απομονωμένα Κυκλαδονήσια οι κάτοικοι έζησαν με το ελάχιστο. απλά, καλλιέργησαν ανεμοδαρμένα βραχώδη εδάφη και ανοίχτηκαν με τα καράβια σε μακρινά λιμάνια. δέχτηκαν συνήθειες και νοοτροπίες ξένων. Οι δυσκολίες ώθησαν σε δημιουργία, η φύση και οι επαφές σε μιαν ανοικτή κοινωνία κι όλα μαζί σ' έναν ιδιαίτερο πολιτισμό. Τα νησιά έγιναν ο πιο θελκτικός τουριστικός προορισμός στους πολίτες του κόσμου τον 20ό, επανακατοικήθηκαν από τη δεκαετία του '70 και μετά, για να παραδοθούν τελικά στην ανεξέλεγκτη ανάπτυξη.
Σήμερα διατηρούνται αρκετά στοιχεία από την τελευταία φάση του "παραδοσιακού" τους πολιτισμού . Κτίστηκαν μεγάλα ή μικρότερα αρχοντικά σπίτια με ευρύχωρες σάλες από τους προύχοντες για τα γλέντια τους και από τους απλούς κατοίκους μικρές, λιτές, αλλά επαρκείς κατοικίες για τις βασικές ανάγκες ζωής. Καλλιεργήθηκαν αμπέλια, σιτηρά, ελιές, οπωροφόρα δέντρα σε στενές λωρίδες γης που εκτείνονται αμφιθεατρικά σε πλαγιές λόφων. σαν χωμάτινα διαζώματα κτισμένα με ξερολιθιές που συγκρατούν το λιγοστό χώμα (αμασιες ή πεζούλες). Κατασκευάστηκαν αλώνια για το λίχνισμα. ανεμόμυλοι για το άλεσμα, στέρνες όπου οι κάτοικοι συγκέντρωναν τον χειμώνα το απαραίτητο βρόχινο νερό από τις επίπεδες στέγες, λιθόστρωτα βαθμιδωτά καλντερίμια που ένωναν τα χωριά. Κτίστηκαν εκκλησιές, ταπεινά ξωκκλήσι α, περίτεχνοι περιστεριώνες. Όλα τούτα τα έργα ανήκουν στην αρχιτεκτονική παράδοση του τόπου, την πιο χαρακτηριστική έκφραση του "παραδοσιακού" πολιτισμού. Οι αυθεντικές, γνήσιες κατασκευές, σπίτια που διασώζονται σε μικρά οικιστικά σύνολα και την ύπαιθρο, έχουν ηλικία που δεν ξεπερνά τους δύο ή το πολύ τρεις αιώνες.

Λαϊκή αρχιτεκτονική.
Η λαϊκή αρχιτεκτονική των Κυκλάδων παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον . Χαρακτηρίζεται από την αυστηρή γεωμετρικότητα των κτισμάτων της και τη λειτουργικότητά τους.Ο τύπος της κυκλαδίτικης λαϊκής κατοικίας είναι το ορθογώνιας κάτοψης μονόχωρο σπίτι με επίπεδη στέγη. Τα σπίτια αυτά είναι πάντοτε λιθόδμητα και με λίγα ανοίγματα. Το έντονο φως, ο δυνατός αέρας και η έλλειψη επαρκούς ξυλείας δεν επιτρέπουν την κατασκευή μεγάλων κουφωμάτων. Επιπλέον, η έλλειψη ξυλείας δεν επιτρέπει την κατασκευή μεγάλου μήκους δοκών, γι’ αυτό συχνά γίνεται χρήση ενός ενδιάμεσου τόξου για τη στήριξη των δοκών της στέγης κατά τις περιπτώσεις όπου το άνοιγμα είναι μεγαλύτερο από το μήκος τους. Το εσωτερικό των σπιτιών είναι απλό . Στους τοίχους κατασκευάζονται κόγχες, που προορίζονται για την τοποθέτηση σκευών, όπως της στάμνας του νερού ή των μαγειρικών σκευών.Ο βασικός αυτός τύπος κατοικίας εξελίχθηκε με ποικίλους τρόπους και ανάλογα και με τις εκάστοτε συνθήκες. Στην αυλή τοποθετούνται ο φούρνος, η αποθήκη για τα γεννήματα, η στέρνα κλπ. Εξωτερικά, τα κυκλαδίτικα σπίτια εμφανίζουν μια έντονη γεωμετρική μορφή.
Εξίσου αξιόλογες και ιδιότυπες κατασκευές αποτελούν οι περιστεριώνες με τις διάτρητες προσόψεις.Στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική στις Κυκλάδες , επικρατεί και πάλι η αυστηρή γεωμετρική έκφραση των όγκων και η γενικά λιτή διαμόρφωση. Επίσης εμφανίζονται ναοί με επίπεδη στέγη κατ’ αντιστοιχία με τα σπίτια καθώς και ναοί των οποίων το δώμα επικάθεται απευθείας στους -διαπλατυσμένους εσωτερικά- τοίχους, ώστε να μειωθεί το μήκος των απαιτούμενων δοκών.

Νεότερη αρχιτεκτονική
Το αρχετυπικό κυκλαδίτικο αγροτικό σπίτι είχε τη δυνατότητα να προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες και το περιβάλλον του . Στο 19ο αιώνα, η ευημερία, η στροφή στα ναυτικά επαγγέλματα και το μεταναστευτικό ρεύμα οδήγησαν σε νέες από αισθητική άποψη αναζητήσεις και καινοτομίες. Τα αρχοντικά σπίτια στη Χώρα της Ανδρου είναι δείγματα αυτής της περιόδου.

Σύγχρονη αρχιτεκτονική

Η σύγχρονη αρχιτεκτονική στις Κυκλάδες, μοιάζει υποτελής σε μια αστική αρχιτεκτονική κουλτούρα. Η τουριστική ανάπτυξη και η αναζήτηση δεύτερης, εξοχικής κατοικίας εξασφάλισε σε μεγάλο βαθμό την επιβίωση των νησιών, αλλά την ίδια στιγμή τείνει συνεχώς και επικίνδυνα σε ένα σημείο κορεσμού και κατάχρησης.
Δυστυχώς η μεγάλη ζήτηση εξοχικής κατοικίας των τελευταίων ετών,η προχειρότητα ,η εύκολη χρηματοδότηση, η έλλειψη ελέγχου και η διαφθορά οδήγησε σχετικούς και άσχετους στην κατασκευή χιλιάδων εξοχικώνν και όχι μόνο κατοικιών( μεζονετων ),στις Κυκλάδες και στην  Άνδρο..
Κατοικιών που ελάχιστες δυστυχώς διαθέτουν τα παραδοσιακά αρχιτεκτονικά πρότυπα των Κυκλάδων. Γεμίσαμε πισίνες και ας είναι η κρυσταλλένια θάλασσα στα 100 μέτρα.
Βλέπουμε αστικής αρχιτεκτονικής κατοικίες και συγκροτήματα κατοικιών,με κεραμοσκεπες,τζαμαρίες ,βαμμένες με κίτρινα,ροζ, μπλε,πράσινα χρώματα τριώροφες,τετραώροφες τόσο αταίριαστες με τις παλιές λευκές απλές,αλλά τόσο όμορφες κατοικίες,τις τόσο δεμένες με το φυσικό περιβάλλον που μοιάζουν σαν να φύτρωσαν στη γη.
Βλέπουμε νέες εξ ολοκλήρου πέτρινες κατοικίες με κεραμοσκεπες,λες και βρισκόμαστε στα Καλάβρυτα η στον Παρνασσό.
Για να διατηρήσουν τα νησιά μας τα ξεχωριστά και πολύτιμα γνωρίσματα που έκαναν τις Κυκλάδες δημοφιλή προορισμό σε όλο τον κόσμο ,πρέπει όλοι να βοηθήσουμε ενεργά.
Πιστεύουμε ότι όλοι όσοι ζούμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο ,ξέρουμε καλά τι πρέπει να κάνουμε. Ποτέ δεν είναι αργά.
Όλοι αγαπάμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ

Όπως σε όλη την Ελλάδα άνθισαν και στο νησί μας.
Πολύ συνηθισμένη εικόνα, το Φεβρουάριο, οι ανθισμένες αμυγδαλιές που βιάζονται να μας προαναγγείλουν την άνοιξη. .
Να φέρουν την ελπίδα σε όλους μας.

-Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά ανθισε. ''Ν. Καζαντζάκης''

-“Μες στο Χειμώνα εγώ γεννιέμαι,
και σαν τη μυγδαλιά γελιέμαι ”Λυδακης

-“Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά )
με τα χεράκια της και γέμισ’ από τ΄ άνθη η πλάτη,
η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.'' Δροσσινης''

Μιαν ανθισμένη αμυγδαλιά
στον ήλιο του χειμώνα
αξέγνοια καθρεφτίζεται
στον ήσυχο λιμνιώνα
μα ξάφνου ο κακός βοριάς
αρχίζει να φουσκώνει
κι όλα τα νέφη τ`ουρανού
από πίσω να ζυγώνει.
Χάνεται το αντιλάμψισμα
και τα νερά θολώνουν
τα σύννεφα στραταριστά
στο χώμα χαμηλώνουν.
Χτυπά ο αέρας τα κλαδιά
και τ`άνθη της σκορπίζει
και φαίνεταί σου ως πέφτουνε
αρχίζει να χιονίζει...
Το νυφικό ματώθηκε
τα χείλη εμαραθήκαν
το πέπλο και τα στέφανα
χάμε στη γης τ`αφήκαν.
'' Λουδοβίκος των Ανωγείων''

Δεν νομίζω να υπάρχει καλλιτέχνης, ποιητής συγγραφέας τραγουδιστής η ζωγράφος που να μην έχει εξυμνήσει την αμυγδαλιά.
Πως είναι δυνατόν να λείπει φωτογραφία από το δέντρο που χαϊδεύει μάτια και αισθήσεις μέσα στο καταχείμωνο;
Πιστή στο ραντεβού της, μοιάζει να καλεί και μας σε πρόωρο ξεμύτισμα.

ΕΓΩ ΚΙΝΗΘΗΚΑ ............ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ

''Εκατομμυριούχος'' στη Άνδρο.

Έτσι μεγαλώσαμε όλοι οι Έλληνες.

Με πρότυπο τον δυτικό τρόπο ζωής. Δυτικός πολιτισμός. Ένας όρος που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στην ανθρώπινη ιστορία και αναφέρεται στο δήθεν πολιτισμένο κόσμο, αρχικά την Ευρώπη ενώ αργότερα προστέθηκαν και οι ΗΠΑ...

Σύμφωνα με τους επιστήμονες όλος ο κόσμος πρέπει να προσπαθεί να μοιάζει στη Δύση, διότι μόνο ο δυτικός κόσμος είναι πολιτισμένος, μόνο ο δυτικός κόσμος πραγματοποιεί πρόοδο και οι άνθρωποι που κατοικούν σε χώρες όπως η Αμερική, η Αγγλία, η Γερμανία, η Γαλλία, ακόμα και η Ελλάδα τα έχουν όλα, ή τουλάχιστον έχουν πρόσβαση σε όλα.

Τι είμαστε όμως αλήθεια εμείς οι πολίτες της Δύσης, αν όχι υποπροϊόντα μιας αρρωστημένης εμμονής στο λάιφστάιλ; Τι είμαστε αν όχι παραγωγικές και καταναλωτικές μονάδες που τρέφουμε και συντηρούμε το αρρωστημένο σύστημα της αστικής δήθεν δημοκρατίας. Γεννιόμαστε και μαθαίνουμε ότι επιτυχία σημαίνει μια καλή δουλειά, που θα παρέχει τη δυνατότητα υψηλού μισθού και άρα απόκτησης περισσότερων ΑΧΡΗΣΤΩΝ αγαθών. 

Ένα σπίτι 200 τ.μ.,με πισίνα εάν είναι δυνατόν,και ας βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, όπου χωράνε να ζήσουν ως και 15 άνθρωποι,αλλά κατοικείται από δύο, πανάκριβα ρούχα, «πολύτιμα» γιατί έχουν πάνω την μάρκα κάποιου τύπου και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Πολυτελές ΙΧ,ακριβό σκάφος κλπ.

Αργά αλλά σταθερά, δίχως να γίνεται αντιληπτό γινόμαστε αντικείμενα των αντικειμένων μας. Εξαρτόμαστε από αυτά, δουλεύουμε σαν σκλάβοι για να τα αποκτήσουμε και να τα διατηρήσουμε. Εδώ και πάνω από διακόσια χρόνια ολόκληρες γενιές ανθρώπων δούλεψαν σαν σκλάβοι όλη τους τη ζωή βασιζόμενοι στην αόριστη υπόσχεση των ισχυρών ότι αν δουλέψεις θα ανταμειφτείς και πέθαναν σκλάβοι. Δεν γνώρισαν την ελευθερία.

Ξυπνάμε το πρωί μέσα στο άγχος, τρέχουμε σαν παλαβοί αδιαφορώντας για τα πάντα γύρω μας ώστε να είμαστε στην ώρα μας στη δουλειά και να μην απολυθούμε γιατί στη σύγχρονη δυτική κοινωνία δεν μπορείς να καλλιεργείς αυτά που τρως ,πρέπει να τα αγοράζεις για αυτό δουλεύεις σαν το σκυλί εννιά και δέκα ώρες την ημέρα, γιατί αν δεν το κάνεις θα πεθάνεις της πείνας, αλλά δεν είναι αυτό που σε νοιάζει.

Ήδη σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ απαγορευευται η ιδιοκαλλιεργεια νόμο.Με όλα αυτά τα πλαστικοποιημένα και μεταλλαγμένα προϊόντα μπορείς να τραφείς, όμως αυτό που σε πειράζει είναι ότι δεν θα μπορείς να αγοράσεις καινούργια ρούχα, καινούργιο υπολογιστή ή καινούργια τηλεόραση.

Να μην υποβαθμιστεί το επίπεδο της ζωής σου, το οποίο όμως αγνοείς πως είναι ήδη υποβαθμισμένο και αρρωστημένο.

Συνεχίζεις λοιπόν να ζεις μέσα στην ματαιοδοξία της Δυτικής κοινωνίας, μακριά από τη φύση την οποία καταστρέφεις και παραβιάζεις τους νόμους της με κάθε τρόπο. Φτώχεια, δολοφονίες, ανεργία και εξαθλίωση των συμπολιτών σου δεν σε νοιάζουν, για το γεγονός ότι αυτήν ακριβώς τη στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές κάποιο παιδάκι πεθαίνει σε κάποια άλλη πλευρά του πλανήτη αβοήθητο, από πείνα και δίψα δε δίνεις δεκάρα τσακιστή, αρκεί εσύ να συνεχίσεις να ζεις μέσα στην χρυσή φυλακή σου, που σου προσφέρει τη δήθεν αφθονία σου. Να οδηγείς ένα καλό αυτοκίνητο, να έχεις μια καλή, με πολλά χρήματα δουλειά, το όνομα κάποιου τύπου στο βρακί σου, αυτά σε νοιάζουν.

Όμως τίποτα δεν κρατάει για πάντα και τώρα που το σύστημα πνίγηκε στην ίδια του την αφθονία και όλα πάνε κατά διαόλου, κοιτάς με τρόμο να σου παίρνουν τα «κεκτημένα» σου, τον μισθό σου να πέφτει,τις ώρες εργασίας να αυξάνονται με την απειλή της απόλυσης να κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου, τις τράπεζες να σε πιέζουν για την αποπληρωμή των δόσεων των δανείων σου, με τα οποία στην καλύτερη αγόρασες κάποιο ακίνητο, ενώ στη χειρότερη τα σπατάλησες για να αγοράσεις άχρηστες αηδίες.

Πώς αισθάνεσαι λοιπόν νεοέλληνα, άνθρωπε της Δύσης;

Πράγματι πολύ δύσκολα,ασφυκτικά. Γίναμε όλοι απαισιόδοξοι χωρίς καμία ελπίδα για το μέλλον. Καθημερινός κατήφορος. Όλα πάνε προς το χειρότερο. Ανησυχία για το αύριο. Δεν μπορούμε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας. Θα μας τα πάρουν όλα πίσω οι τράπεζες. Χάνουμε την δουλειά μας το εισόδημα, την ελευθερία μας. Καταλάβαμε ότι μας έκαναν θύματα τους,αλλά είναι πλέον αργά.

Όλοι ξέρουμε ότι θα γυρίσει πολλά χρονιά πίσω η ζωή μας.

Όλοι βλέπουμε σοβαρά την μετανάστευση σαν λύση για το μέλλον των παιδιών μας και πάλι.

Και εγώ παιδί μιας πόλης με βαρύ ιστορικό όνομα αλλά σήμερα μες την ομίχλη την καταχνιά,την σαπίλα.

Πήρα απόφαση εύκολα ,  με συνείδηση ήσυχη. 

Ξεκίνησα. 

Κινήθηκα ανάποδα......ανατολικά.

Θέλω να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου σαν  '' εκατομμυριούχος '' στο Αιγαίο μου , στην Άνδρο μου. Τη γη των παππούδων μου.

Να βλέπω στη θάλασσα την ανατολή. Τα κύματα της σοροκάδας τον χειμώνα.

Το Αρχιπέλαγος. Με τη βαρκούλα μου τη'' Σαγήνη'' , στις μπουνάτσες για συρτή. Για χταπόδια για καλαμάρια για καθετή. 

Κολύμπι σε νερά κρυσταλλένια και παραλίες μοναδικές,ονειρεμένες.

Τον ήλιο να φωτίζει το νησί μου αλλά να δύει στην πόλη μου.

Να καλλιεργώ για να φάω. Άγρια χόρτα και αυγά μάτια από το κοτέτσι μου. Να με ξυπνάνε τα κοκόρια μου. Να φωτογραφίζω τα ψάρια μου στη στέρνα. Να πίνω τσίπουρο σπιτικό με φίλους αγαπημένους. Να ακούω νησιώτικο βιολί. Χωρίς ρολόι στο χέρι και χωρίς κινητό. 

Με γελαστές καλημερες στους χωριανούς μου. 

Χαρές γνήσιες Αιγαιοπελαγίτικες χωρίς τηλεόραση.

Θαλασσινός αέρας ζόρικος, με αρμύρα.

Θεέ μου σε ευχαριστώ.

''Εκατομμυριούχος''.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΑΝ ΧΡΕΟΣ 5ο και τελευταιο

''Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, στους
New York Times ,στο Time Magazine και σε άλλες μεγάλες εκδόσεις ,των οποίων οι διευθυντές πήραν μέρος στις συναντήσεις μας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα, για περίπου σαράντα χρόνια.
Θα ήταν αδύνατο για μας να αναπτύξουμε τα σχέδια μας για τον κόσμο αν ήμασταν κάτω από τα δυνατά φώτα της
δημοσιότητας όλα αυτά τα χρονιά.
Άλλα ο κόσμος είναι ποιο προχωρημένος πλέον και είναι
έτοιμος να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυβέρνηση.
Η υπέρ εθνική ύπατη εξουσία από μια τάξη εκλεκτών
διανοούμενων και από τις διεθνείς τράπεζες είναι σίγουρα προτιμότερη από τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που
εφαρμόζονταν τους προηγούμενους αιώνες.”

David Rockefeller
απευθυνόμενος στη συνάντηση
της Τριμερούς Αρμοστείας
1991




''Μονο τα μικρά μυστικα χρήζουν προστασίας.
Τα μεγάλα κρατούνται κρυφά απο την λαϊκή δυσπιστία”

Marshall Mc Luhan
“guru” των media

“Όποιος ελέγχει τον όγκο των χρημάτων στην χώρα μας είναι ο απόλυτος άρχοντας όλης της βιομηχανίας και του εμπορίου και όταν συνειδητοποιείς οτι ολόκληρο το σύστημα ελέγχεται τοσο εύκολα,με τον ενα η με τον άλλο τρόπο,απο λίγους ισχυρούς ανθρώπους στην κορυφή,δεν χρειάζεται να σου πει κάποιος που οφείλονται οι περίοδοι πληθωρισμού και οικονομικής ύφεσης.”

James A. Garfield
Δολοφονημενος προεδρος των Η.Π.Α.



“Η κυβέρνηση θα επρεπε να δημιουργεί,να εκδιδει,και να κυκλοφορεί ολα τα χρήματα και τα πιστωτικα παραγωγα που χρειαζονται για να καλυψουν τις κυβερνητικες δαπανες και την αγοραστικη δυναμη των καταναλωτών.
Με την υιοθετηση αυτων των αρχων οι φορολογουμενοι πολίτες θα εξοικονομησουν τεραστια ποσα που τωρα δινουν για εξοφληση τοκων.
Το δικαιωμα της δημιουργιας και εκδοσης χρηματων ειναι ,οχι μονο το ανώτατο αποκλειστικό προνομιο της κυβερνησης, αλλα και η μεγαλύτερη δημιουργική της ευκαιρία.”

Abraham Lincoln
Δολοφονημένος πρόεδρος των Η.Π.Α.

ΛΙΓΟ ΓΕΛΙΟ

Οταν τα ΜΜΜ .......Απεργουν.

Ομοιοτητες....

Ηζωη ειναι...... ροδα

....και ψηνει.

Απιστευτο

Μπαμπααααα......πως λειτουργει????????

Και ομως υπαρχει τροχονομος


 

Και μετα κατηγορουν τις ξανθιες

ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΑΝ ΧΡΕΟΣ ΜΕΡΟΣ 4 ο

ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ Ενας μεγαλος στοχαστης του 20ου αιωνα

Κορνήλιος Καστοριάδης-Είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας

Μια συνέντευξη Κορνήλιου Καστοριάδη από τηλεοπτική συνέντυξη του 1990, πολύ επίκαιρη σε συνδιασμό με τα σημερινά πολιτικά δρώμενα στη χώρα μας.

-Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνον στις διαπιστώσεις... Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθειά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;

-Κ.Κ.: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.Χ.

-Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας...

-Κ.Κ.: Τι να κάνουμε... Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον 5ο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο 4ο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοι του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξ άλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στον Μεγάλο Βασιλέα - πράγμα ανθελληνικότατο. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των «δυνατών» και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ' αυτήν του Πεκίνου... Mετά το Βυζάντιο έρχεται η τουρκοκρατία. Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μόνον ότι επί τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απ'ευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ' αυτήν την περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.

-Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία»; Ποίοι είναι οι λόγοι;

-Κ.Κ.: Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτηση, για ποιον λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή.

-Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική περίπτωση;

Κ.Κ.: Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της Επανάστασης του 1821. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με «ταξικά» συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης...

-Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;

-Κ.Κ.: Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδο του. Αλλά τα όποια αποτελέσματα τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου ζητάτε να σας εξηγήσω... Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς γιατί οι Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά έναν βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν «ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά»;

-Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως όταν αφορούν ερωτήματα που εσείς θέτετε, θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε τις απόψεις σας;

-K.K.: Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μια τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο... Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα... Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.

-Πώς την εννοείτε αυτήν την ευθύνη;

-Κ.Κ.: Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.

-Θέλετε να πείτε ότι αντιθέτως σε άλλες χώρες, στη Δυτική Ευρώπη...

-Κ.Κ.: Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε κάνοντας μου καζούρα στο Παρίσι το 1956: «Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματα του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.



Ο ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.