Λάθος η πώληση της ΔΕΗ .

                                          

Γιατί διαλύεται και πωλείται η ΔΕΗ ΑΕ.

                                                 

         Ας αναλογιστούμε ότι ο Όμιλος ΔΕΗ είναι τεράστιο μέγεθος για την οικονομία και την παραγωγική βάση της χώρας μας. Είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία παρά τα προβλήματα που της έχουν δημιουργήσει και τα πλήγματα που της έχουν επιφέρει.
Ας δούμε τα γεγονότα:

1.  ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ο ΑΔΜΗΕ
(το 66% του μετοχικού κεφαλαίου),
εταιρεία 100% θυγατρική της ΔΕΗ, η οποία κατέχει, αναπτύσσει και λειτουργεί το Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας: Γραμμές Υψηλής και Υπερυψηλής Τάσης (11.000 χλμ. μήκους), κέντρα Υπερυψηλής Τάσης, Κέντρο Κατανομής Φορτίου, εγκαταστάσεις συντηρήσεων και κατασκευών κ.λπ.
Πρόκειται για εθνική υποδομή μείζονος σημασίας, και περιουσιακό στοιχείο της ΔΕΗ ανεκτίμητης αξίας. Ως φυσικά μονοπώλια τα δίκτυα αποτελούν τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία (assets) των επιχειρήσεων ηλεκτρισμού.
Με οικονομικούς όρους η αξία του ελληνικού δικτύου μεταφοράς είναι τεράστια. Μόνο η αναπόσβεστη αξία του (netbook value) στις 31.12.2012 ανερχόταν στα 1,545 δισ. ευρώ. Η δε αξία αντικατάστασης είναι πολλαπλάσια. Και βέβαια δεν πρέπει να παραλειφθεί η αξία «άυλων» στοιχείων όπως η υψηλότατης στάθμης, με διεθνή στάνταρντς, τεχνογνωσία, οργάνωση και εμπειρία.
Η απόσπαση του ΑΔΜΗΕ από τη ΔΕΗ, και μάλιστα με όρους απολύτως ασύμφορους (με επιεικέστατο χαρακτηρισμό) θα αποτελέσει καίριο πλήγμα για τον Όμιλο ΔΕΗ.
    Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί στα σοβαρά ούτε για λόγους δημοσιονομικούς, με δεδομένη την αξία και τη σημασία του Συστήματος Μεταφοράς, η δε παρουσία του όποιου ιδιώτη δεν πρόκειται να συμβάλει, το αντίθετο μάλιστα, στη μείωση της τιμής της KWh:
 το κόστος μεταφοράς ανέρχεται μόλις στο 4% του συνολικού κόστους.
      Εξάλλου ο βασικός παράγοντας διαμόρφωσής του είναι το κόστος κεφαλαίου, πράγμα που σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο οιοσδήποτε ιδιώτης επιδιώκει ανάκτηση των επενδυόμενων κεφαλαίων σε πολύ μικρότερο χρόνο απ' ό,τι μέχρι σήμερα η ΔΕΗ, συνεπάγεται αύξησή του.

2. ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ «ΜΙΚΡΗΣ ΔΕΗ»
 και πώλησή της στους ιδιώτες κατά 100%, με απόσπαση από τη ΔΕΗ του 30% των καθετοποιημένων δραστηριοτήτων της: λιγνιτωρυχεία - σταθμοί παραγωγής - εμπορία (πελάτες).
Πρόκειται για εξαιρετικά μεγάλης έκτασης επέμβαση στη δομή και λειτουργία της ΔΕΗ.
       Τα διακυβεύματα είναι τεράστια. Το ελάχιστο που θα περίμενε η ελληνική κοινωνία είναι μια επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη για τις επιπτώσεις και τις προοπτικές. Αντί γι' αυτό αιτιολογική βάση είναι γενικότητες και θέσφατα του τύπου «ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων» και «λειτουργία του ανταγωνισμού».
       Στο πλαίσιο του παρόντος περιοριζόμαστε να αναφέρουμε κάποιες από τις ανησυχίες και προβληματισμούς των αρμόδιων στελεχών της ΔΕΗ, τα οποία βέβαια ουδέποτε κλήθηκαν να διατυπώσουν τις απόψεις τους.
       Η διάσπαση της συνεκτικής, μεταλλευτικά, ενότητας της περιοχής Πτολεμαΐδας - Αμυνταίου θα προκαλέσει αξεπέραστα λειτουργικά προβλήματα με σοβαρότατες οικονομικές επιπτώσεις.
Διαγράφονται σοβαρότατοι κίνδυνοι υπολειτουργίας ή μη εκμετάλλευσης σημαντικών λιγνιτικών κοιτασμάτων (Αμύνταιο - Κομνηνά κ.λπ.) και απαξίωσης πανάκριβου πάγιου εξοπλισμού ορυχείων, ικανού να λειτουργήσει για δεκαετίες.
     Χαρίζεται η πλέον σύγχρονη και σκανδαλωδώς ακριβοπληρωμένη λιγινιτική Μονάδα της Φλώρινας (ΑΗΣ Μελίτης) με όλη την πανάκριβη υφιστάμενη υποδομή για ανέγερση και δεύτερης Μονάδας. Πόσο θα αποτιμηθούν αυτά;
     Ακυρώνονται οι υφιστάμενες δυνατότητες συνεργειών και οικονομικών κλίμακας, στην εκμετάλλευση των Σταθμών και των Ορυχείων με σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις.
     Παραδίδονται σε ιδιώτες Υδροηλεκτρικοί Σταθμοί, οι οποίοι εκτός των άλλων, συνιστούν υποδομές πολλαπλού σκοπού, δηλαδή κατ' εξοχήν δημοσίου συμφέροντος (ύδρευση - άρδευση - παραγωγή ηλεκτρισμού).
      Ας αναλογιστούμε ότι το 1975 η Πολιτεία, πολιτευόμενη για το δημόσιο συμφέρον, προκειμένου να επιτευχθούν συνέργειες και οικονομίες κλίμακας, ενέταξε τα ιδιωτικά ορυχεία της ΛΙΠΤΟΛ στη ΔΕΗ, πράγμα που έδωσε τεράστια ώθηση στην εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων της Δυτ. Μακεδονίας και συνακόλουθα στην παραγωγή Η.Ε.

3.  ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΣΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΕΠΕΝΔΥΤΗ το 17% του μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ,
που θα απομείνει μετά την απόσχιση της «Μικρής ΔΕΗ» με ταυτόχρονη παραχώρηση του management.
Τα ανωτέρω συνιστούν «κοσμογονικές» αλλαγές στον τομέα του ηλεκτρισμού στη χώρα μας.
Πέραν των επιπτώσεων που ήδη αναφέρθηκαν, συνεπάγονται την ουσιαστική απόσυρση του Δημοσίου απ' αυτόν τον καίριας σημασίας για την οικονομία και την κοινωνία τομέα, και αποστερούν από την πολιτεία ένα πολύτιμο εργαλείο άσκησης κοινωνικής και αναπτυξιακής πολιτικής, όπως είναι ο Όμιλος ΔΕΗ.
     Ας αναλογιστούμε εν προκειμένω ότι ο Όμιλος ΔΕΗ είναι τεράστιο μέγεθος για την οικονομία και την παραγωγική βάση της χώρας μας. Είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία, και παρά τα προβλήματα που της έχουν δημιουργήσει και τα πλήγματα που της έχουν επιφέρει οι ασκηθείσες την τελευταία τουλάχιστον 20ετία πολιτικές, σε όλα τα πεδία δραστηριότητάς της, παραμένει ο μεγαλύτερος επενδυτικός φορέας, στήριγμα της παραγωγής και της εν γένει οικονομικής δραστηριότητας.

Ανταγωνισμός: μύθοι και πραγματικότητα
     Υποτίθεται ότι η «τμηματοποίηση» της παραγωγικής βάσης της ΔΕΗ και η πώλησή της στο ιδιωτικό κεφάλαιο, όπως περιγράφηκε, θα αυξήσει τον αριθμό των «ισχυρών παικτών» της αγοράς και θα τονώσει τον ανταγωνισμό.
    Ποια σχέση έχουν αυτά με την πραγματικότητα; Και το κυριότερο, θα οδηγήσουν σε μείωση του κόστους παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας που είναι και το κατ' εξοχήν ζητούμενο, ιδιαίτερα για τη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία και την κοινωνία, που υποφέρει;
      Θεμελιώδης αιτιολογική βάση της οδηγίας της Ε.Ε. για την απελευθέρωση της αγοράς είναι «να απολαμβάνουν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες το αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας με τη μέγιστη ποιότητα και το ελάχιστο κόστος».
Ωστόσο η πραγματικότητα, έπειτα από περίπου 15 χρόνια, κάθε άλλο παρά δικαίωσε αυτές τις προσδοκίες.
Δεν έχει υπάρξει περίπτωση μείωσης των τιμών ούτε και στις χώρες της Ε.Ε., στις οποίες οι συνθήκες είναι οι πλέον ευνοϊκές για τη λειτουργία της αγοράς, όπως μεγάλες καταναλώσεις, ύπαρξη πολλών διασυνδέσεων με γειτονικές χώρες και συνεπώς πρόσβαση σε μεγάλα κέντρα και επιχειρήσεις παραγωγής και εμπορίας κ.λπ.
    Λόγω των ιδιαιτεροτήτων του προϊόντος του ηλεκτρισμού, όπως αδυναμία αποθήκευσης, υψηλές διακυμάνσεις τιμών, μικρή ελαστικότητα της ζήτησης, δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο ανταγωνισμός και είναι αναπόφευκτη η δημιουργία ολιγοπωλιακών καταστάσεων.
 Πράγματι στην Ε.Ε. επτά (7) επιχειρήσεις ελέγχουν πάνω από τα 2/3 της ηλεκτρικής ενέργειας (βλ. σχετικά άρθρο του μηχανικού της ΔΕΗ κ. Ξ. Μιχαηλίδη στην «Ε» στις 6.4.2014).

Οι συνέπειες
Στη χώρα μας οι ανωτέρω αρνητικές συνέπειες εκδηλώνονται ακόμη πιο έντονα. Όλοι οι καταναλωτές έχουν βιώσει τις πολύ μεγάλες αυξήσεις των τιμών της Η.Ε., πλήγμα για την κοινωνία, την οικονομία και την ανταγωνιστικότητα.
Ωστόσο κάποιοι όμιλοι κέρδισαν. Όπως αναφέρει σε άρθρο του ο καθ. Π. Ευθύμογλου, αντιπρόεδρος της ΔΕΗ τη διετία 2007-2009, στην Ελλάδα εξαιτίας της θέσης της και της απόστασής της από τα μεγάλα κέντρα παραγωγής και κατανάλωσης Η.Ε., σε συνδυασμό με το μικρό μέγεθος της εγχώριας αγοράς, δεν είναι δυνατό να αναπτυχθούν μηχανισμοί και δυνάμεις προσφοράς και ζήτησης, ώστε να υπάρξει ολοκληρωμένη λειτουργία της αγοράς και του ανταγωνισμού.
Εξάλλου, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνουν οι Δ. Παπαμαντέλος, διοικητής της ΔΕΗ από το 1981 μέχρι το 1985, και Κ. Γιωτόπουλος, τ. γενικός διευθυντής Οικονομικού της ΔΕΗ τη 10ετία του 1980, σε άρθρο τους στην «Ε» στις 16/3/2014, καθοριστικοί παράγοντες στο κόστος παραγωγής του ηλεκτρισμού είναι το κόστος καυσίμου και το κόστος κεφαλαίου, ενώ η συμμετοχή του κόστους εργασίας είναι πολύ μικρή.
Αυτό εξηγεί τη μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής Η.Ε. τα τελευταία χρόνια, καθώς η συμμετοχή της λιγνιτικής παραγωγής περιορίστηκε από το 78% στο 48%, με αντίστοιχη άνοδο της παραγωγής από φυσικό αέριο, το κόστος της οποίας είναι περίπου διπλάσιο της λιγνιτικής, καθώς και από τις ΑΠΕ με τις γνωστές εξωφρενικές τιμές.
 Κι αυτό παρά τις μεγάλες μειώσεις των μισθολογικών δαπανών της τάξης του 40% σε σχέση με το 2009.
    Σε ό,τι αφορά στο κόστος κεφαλαίου, μια επιχείρηση σαν τη ΔΕΗ, ακόμη και με τη μορφή Α.Ε. σε συνθήκες -αθέμιτου- ανταγωνισμού, αποδέχεται να ανακτά τα κεφάλαια που επενδύει στα έργα της, ως λογική απόδοση, σε 25 χρόνια. Αυτό συνεπάγεται μείωση των αποσβέσεων με ανάλογες ευεργετικές επιπτώσεις στο κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας.
     Είναι δεδομένο ότι κανένας ιδιωτικός φορέας δεν επενδύει με προοπτική ανάκτησης των κεφαλαίων του πλέον των 10-12 ετών στην καλύτερη περίπτωση.
Γιατί λοιπόν προωθούνται αυτά τα σχέδια;
Μετά την ανάλυση που προηγήθηκε, το ερώτημα προβάλλει αμείλικτα. Ωστόσο η απάντηση είναι πολύ απλή και αδιαμφισβήτητη.
Η διαρκής αύξηση της ζήτησης Η.Ε. μέχρι και το 2009 προκάλεσε ένα επενδυτικό κύμα με ανάπτυξη μονάδων παραγωγής Η.Ε. από ιδιώτες με καύσιμο φυσικό αέριο.
 Η προτίμηση στο φυσικό αέριο οφείλεται στο χαμηλό σχετικά κόστος επένδυσης (3-4 φορές μικρότερο του λιγνίτη).
 Αν και η προσφορά μετά βίας κάλυπτε τη ζήτηση, την ίδια περίοδο, η ΔΕΗ, με διάφορες παρεμβάσεις και μεθοδεύσεις εμποδιζόταν να κατασκευάσει δικές της μονάδες, ακόμη και να αντικαταστήσει παλιές χωρίς να προσθέσει νέα ισχύ.
    Η ύφεση ωστόσο που ακολούθησε με τη μεγάλη μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, σε συνδυασμό με τη ραγδαία εισαγωγή των ΑΠΕ, έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση πλήρους ανισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης.
Η παραγωγική ικανότητα (ισχύς) των συμβατικών Μονάδων ΔΕΗ και ιδιωτών ανέρχεται σήμερα σε 13.074 MW.
    Σ' αυτή πρέπει να προστεθεί και η επικείμενη να ενταχθεί Μονάδα Φ.Α. στη Μεγαλόπολη ισχύος 800 MW , και η ισχύς των ΑΠΕ η οποία ανέρχεται σε 4.390 MW        (2.380 MW Φ/Β και 1.500 MW αιολικά).
 Στον αντίποδα η μέση ζήτηση ανέρχεται στα 6.000 MW, με αιχμή (μικρές περιόδους του έτους) τα 9.150 MW.
       Εύλογα τίθεται το ερώτημα: πώς επιβιώνουν οι παραγωγοί, ιδιαίτερα οι ιδιώτες, σε αυτές τις συνθήκες;
Η απάντηση βρίσκεται στα ειδικά μέτρα- στρεβλώσεις της αγοράς σε βάρος της ΔΕΗ και των καταναλωτών - τα οποία έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα. Αυτά είναι γνωστά σε όλους όσοι ασχολούνται με τον Τομέα, ομολογήθηκαν δε με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο από τον πρόεδρο της ΡΑΕ κ. Βασιλάκο σε άρθρο του στο «Βήμα» στις 7/4/2014.

Στρεβλώσεις
Στο πλαίσιο του παρόντος περιοριζόμαστε να αναφέρουμε τις δύο βασικότερες στρεβλώσεις: τα Πιστοποιητικά Διαθεσιμότητας Ισχύος (ΑΔΙ) και το Μηχανισμό Ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους (ΜΑΜΚ).
     Με το μηχανισμό των ΑΔΙ κάθε παραγωγός αποζημιώνεται από τους προμηθευτές Η.Ε. με ένα πάγιο ποσό το χρόνο για κάθε Μονάδα παραγωγής που κατέχει, ανεξάρτητα εάν η Μονάδα αυτή παράγει ή όχι.
Το ποσό αυτό είναι σήμερα 56.000 ευρώ ανά εγκατεστημένο MW, και σε κάποιες περιπτώσεις 90.000 ευρώ.
Ετσι για μια Μονάδα Φυσικού Αερίου ισχύος 300 MW ο ιδιοκτήτης εισπράττει κάθε χρόνο 17-18 εκατ. ευρώ.
       Αυτό σημαίνει ότι σε περίπου 10 χρόνια ανακτά το κεφάλαιο που επένδυσε, ακόμη και χωρίς να χρειαστεί να παραγάγει ούτε μια κιλοβατώρα.
     Με βάση το ΜΑΜΚ οι Μονάδες Παραγωγής θα πρέπει να λειτουργούν στα λεγόμενα «τεχνικά ελάχιστα» και την παραγόμενη Ηλεκτρική Ενέργεια να την αγοράζει, υποχρεωτικά, το σύστημα με τιμή ίση με το μεταβλητό κόστος (καύσιμο) συν 10%.
Αυτό σημαίνει ότι, ανεξάρτητα από τη ζήτηση, οι παραγωγοί πωλούν το 50%-60% της ενέργειας που μπορούν να παράγουν με ένα εύλογο κέρδος.
     Συνεπεία των ανωτέρω, και των λοιπών στρεβλώσεων της αγοράς οι ιδιώτες παραγωγοί επιδοτούνται από τη ΔΕΗ, λόγω του ότι είναι ο μοναδικός προμηθευτής (98% μερίδιο αγοράς) των καταναλωτών και ως εκ τούτου και ο μοναδικός αγοραστής της παραγόμενης Η.Ε., με 300-350 εκατ. ευρώ το χρόνο. 
    Προφανώς τα ποσά αυτά μετακυλίονται στους καταναλωτές μέσω της τιμής της KWh.
Δεν υπάρχει προηγούμενο σε άλλο κλάδο της οικονομίας, π.χ. κλωστοϋφαντουργία, οι επιχειρηματίες, λόγω της μειωμένης ζήτησης, να επιδοτούνται από το κράτος για την ύπαρξη των εγκαταστάσεών τους, και ταυτόχρονα το κράτος να υποχρεώνει τους πολίτες να αγοράζουν το 50%-60% της παραγωγής τους.

Δύο προοπτικές-προτάσεις
Είναι προφανές ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αλλωστε αυτό ομολογείται πλέον από επίσημα χείλη. Εάν αποκλείσουμε την επάνοδο σε καθεστώς κρατικού μονοπωλίου, υπάρχουν δύο (2) προοπτικές.

1)  Να αρθούν όλες οι στρεβλώσεις της αγοράς, και κάθε παραγωγός να αναζητήσει, όπως γίνεται σε όλους τους κλάδους της οικονομίας, πελάτες.
     Αλλωστε υπάρχουν όλες οι τεχνικές και θεσμικές προϋποθέσεις γι' αυτό, και μάλιστα το κράτος, μέσω της ΔΕΗ, δηλαδή οι πολίτες, έχει καταβάλει σημαντικό τίμημα: δημιουργήθηκαν με απόσχιση από τη ΔΕΗ ο ΑΔΜΗΕ και ο ΔΕΔΔΗΕ (για τα δίκτυα Διανομής), οι οποίοι λειτουργούν απολύτως ελεγχόμενοι ώστε να μην κάνουν διακρίσεις μεταξύ των παραγωγών και των προμηθευτών, τα δε τέλη χρήσης, τόσο του Συστήματος Μεταφοράς όσο και του Δικτύου Διανομής, είναι απολύτως τα ίδια για όλους (ΔΕΗ και Ιδιώτες).
      Εάν επιλεγεί η προοπτική αυτή θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε να υπάρξει σημαντική μείωση του κόστους παραγωγής Η.Ε., καθώς θα ελαχιστοποιηθεί η παραγωγή Η.Ε. από φυσικό αέριο το οποίο κοστίζει περίπου διπλάσια από το λιγνίτη.
      Η δυνατότητα αυτής της προοπτικής υφίσταται εξαιτίας της ύπαρξης της ισχυρής -ακόμη- ΔΕΗ με τις μεγάλες ικανότητες παραγωγής Η.Ε. από λιγνίτη, νερά κ.λπ.
     Είναι προφανές ότι αυτή η προοπτική, ενώ συμφέρει την εθνική οικονομία και το σύνολο της κατανάλωσης, δεν συμφέρει τους ιδιώτες παραγωγούς.
2)      Η άρση των στρεβλώσεων με ταυτόχρονη διάλυση της ΔΕΗ. Η προοπτική αυτή με πρόσχημα τη φενάκη του ανταγωνισμού θα έχει τις επιπτώσεις που αναφέρθηκαν προηγούμενα σε βάρος της εθνικής οικονομίας και του συνόλου των καταναλωτών.
Θα δώσει ωστόσο την ευκαιρία στα ιδιωτικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στον τομέα του ηλεκτρισμού και κερδίζουν σε βάρος όλων των άλλων, να αντισταθμίσουν τη ζημιά τους με τη συμμετοχή τους στις διαδικασίες αποδιάρθρωσης και πώλησης της ΔΕΗ.
Ποια προοπτική θα επιλεγεί τελικά;
Πιστεύω, ότι από την ανάλυση που προηγήθηκε καταδεικνύεται ότι το πρόβλημα δεν είναι τεχνοκρατικό, αλλά εξόχως πολιτικό.

(του Ε.Μ.Παναγιωτάκη, Διευθυντικού στελέχους του ΔΕΔΔΗΕ, Ελευθεροτυπία)

Η ΥΣΤΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

                                             

      Οι κλιματικές αλλαγές πάντα υπήρχαν και είναι στενά συνδεδεμένες με την εξέλιξη της γης από την Προτεροζωική Εποχή, ήτοι πριν 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια έως σήμερα ασχέτως της συγκέντρωσης του CO2 στην ατμόσφαιρα. Άρα υπάρχουν γεωλογικά, και αφότου εμφανίστηκε ο άνθρωπος στην γη, αρχαιολογικά και ιστορικά δεδομένα.

      Η υστερία της σύνδεσης της σημερινής κλιματικής αλλαγής με τις συγκεντρώσεις του CO2 στην ατμόσφαιρα είναι μία υστερία χωρίς επιστημονική βάση που έχει καταντήσει θρησκεία και χρηματικός προσηλυτισμός. Και κανένας δεν αμφισβητεί το δικαίωμα σε οποιονδήποτε να πιστεύει ότι θέλει, αλλά από την στιγμή που αυτή η θρησκεία επιβάλλει το πιστεύω της κατά τρόπο ανήθικο με αποτέλεσμα να αποσπά κολοσσιαία ποσά από τις κυβερνήσεις και τους ιδιώτες (ζητούν, προς το παρόν πάνω από 2400 δισεκατομμύρια ευρώ

1) Στερώντας σε μια περίοδο οικονομικής καχεξίας, χρήματα από τους πεινασμένους (πάνω από 1 δισεκατομμύριο), εκατομμύρια νέων που είναι άνεργοι η δουλεύουν με 500 ευρώ τον μήνα, φτωχούς, αρρώστους, συνταξιούχους, την παιδεία, την ιατρική, κοκ. τότε μιλάμε για απάτη.

    Είναι δυνατόν να μιλάμε για εμπορία των ρύπων του CO2, σε επίπεδο χρηματιστηρίου, όταν αυτοί οι ρύποι υποτίθεται ότι βλάπτουν την υγεία; Είναι δυνατόν να εμπορευόμαστε σάπια κρέατα η σάπια λαχανικά όταν αυτά βλάπτουν την υγεία; Όπως δεν μπορείς να πουλάς σάπιο κρέας, η τα σάπια λαχανικά έτσι δεν μπορείς να πουλάς και να αγοράζεις “Το Σατανικό και Τοξικό Αέριo, δηλαδή το CO2” που κατά την γνώμη τους θα καταστρέψει τον κόσμο.

Αλλά ας δούμε ιστορικά πότε οι επιστήμονες αντελήφθησαν ότι υπάρχουν Κλιματικές Αλλαγές. 
     Η αρχή έγινε το 1742 από τον Γάλλο τοπογράφο μηχανικό Pierre Martel όταν επισκέφθηκε τις Ελβετικές Άλπεις. Παρατήρησε ότι υπήρχαν τεράστιοι στρογγυλευμένοι γρανιτικοί όγκοι στις Άλπεις, η παρουσία των οποίων δεν δικαιολογείτο διότι οι Άλπεις είναι ασβεστολιθικά βουνά. 
    Άρα η προέλευσή των έπρεπε να είναι από χώρες που έχουν γρανιτικά πετρώματα όπως η Νορβηγία. Η κάθοδος αυτών των στρογγυλευμένων γρανιτικών ογκολίθων έπρεπε, δια της ατόπου απαγωγής, να οφείλεται στις παλινδρομικές κινήσεις των παγετώνων που γινόντουσαν εξ’ αιτίας των κλιματικών αλλαγών.
Μετά τον Piere Martel ακολούθησαν ο Σουηδός μεταλλειολόγος Daniel Tilas που και αυτός το 1742 εξήγησε την ύπαρξη των πλανόδιων και εκκεντρικών λίθινων όγκων στις Σκανδιναβικές και Βαλτικές Χώρες ως αποτέλεσμα της κίνησης των παγετώνων, ο Γερμανοελβετός γεωλόγος Jean de Charpentier που το 1834 μελέτησε παρεμφερή φαινόμενα στην Δυτικές Άλπεις, ο Βαυαρός φυσιοδίφης Ernst von Bibrα που το 1849 μελέτησε τα ίδια φαινόμενα στις Χιλιανές Άνδεις και δεκάδες άλλοι επιστήμονες όπως oi James Hutton, 1795, Joseph Fourier, 1782, Goran Wahlenberg, 1818, ο Γερμανοδανός Jens Esmark το 1824, ο Ignaz Venetz, πάλι to 1824, John Tyndall 1859, Robert Jamiesson, Reinhard Bernardi, Louis Agassiz, Karl Friederich Schimper, Svante Arrhenius,1896, κοκ. 
Επίσης πολλοί διάσημοι Ευρωπαίοι επιστήμονες μεταξύ των οποίων και οι de Saussure, Robert Bunsen, Max Pettenkofer, Albert Kroch, Nobel Prize 1920, Otto Warburg, Nobel Prize 1931, έστελναν επί 151 χρόνια (1810-1961) αερόστατα στην ατμόσφαιρα εφοδιασμένα με ειδικές παγίδες για να εγκλωβίσουν αέρα και να μετρήσουν το CO2 της ατμόσφαιρας. 
Τον 190 αιώνα έγιναν 90000 μετρήσεις σε 138 τοποθεσίες 4 ηπείρων. 
Οι συγκεντρώσεις κυμαίνονταν από 290 ppm έως 440 ppm. Η μέση ετήσια συγκέντρωση του CO2 στην ατμόσφαιρα, για τον 19ο αιώνα, ήταν τα 322 ppm.

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι Κλιματικές Αλλαγές έτυχαν εμβριθούς μελέτης πριν 200 χρόνια. Και τίθεται το ερώτημα γιατί όλες αυτές οι μελέτες δεν γνωστοποιήθηκαν ποτέ, μα ποτέ, από τους επιστήμονες του ΟΗΕ…..
      Απλούστατα, διότι τότε δεν γινότανε χρήση των υδρογονανθράκων. Άρα αυτοί οι λαμπροί επιστήμονες που πήραν και βραβείο Νόμπελ θα φαινόντουσαν γυμνοί….
Και βεβαίως είναι αναξιόπιστοι διότι αυτά τα στοιχεία υπάρχουν σε όλες τις εγκυκλοπαίδειες του κόσμου.
      Και αυτό δείχνει και την επιστημονική γύμνια των πολιτικών και δημοσιογράφων, ιδιαίτερα των Ευρωπαίων που δεν διαβάζουν ούτε μια εγκυκλοπαίδεια στην γλώσσα τους.

Άρα από το τέλος του 18ου αιώνα μέχρι σήμερα έχουν γίνει χιλιάδες μελέτες. Δεν άρχισαν οι μελέτες το 1985 αλλά το 1785 και ΟΛΕΣ ΕΔΕΙΞΑΝ ότι οι κλιματικές αλλαγές είναι ένα φυσικό φαινόμενο που δεν έχει σχέση με την παρουσία ή απουσία του ανθρώπου. 
    Τα τελευταία 2 εκατομμύρια χρόνια είχαμε πάνω από 100 φορές μεγάλες κλιματικές αλλαγές ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΓΗ. 
Και όχι μόνο αυτό αλλά και οι θερμοκρασίες κατά τις Μεσοπαγετώδεις Περιόδους ήταν 2 έως 3 βαθμούς Κελσίου πάνω από την σημερινή Μεσοπαγετώδη Περίοδο για δεκάδες χιλιάδες χρόνια χωρίς να λιώσουν οι πάγοι στον Βόρειο και Νότιο Πόλο αλλά ούτε να εξαφανιστούν οι πιγκουίνοι και οι αρκούδες.

Αφ’ ότου ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΓΗ, ήτοι πριν 60000 χρόνια είχαμε 3 πολύ μεγάλες περιόδους με θερμοκρασίες πάνω από την ΒΕΛΤΙΣΤΗ θερμοκρασία της γήινης επιφάνειας που είναι οι 15 βαθμοί Κελσίου.

Η πρώτη περίοδος της Κλιματικής Αλλαγής καταγράφηκε από το 8000 π.Χ μέχρι το 4000 π.Χ. 
Αυτή η περίοδος των 4000 χιλιάδων ετών, αναφέρεται παγκοσμίως σε όλες τις εγκυκλοπαίδειες του κόσμου ως CLIMATIC OPTIMUM με θερμοκρασίες 2 βαθμούς Κελσίου πάνω από την σημερινή. Η εποχή αυτή λέγεται από τους αρχαιολόγους Παλαιολιθική Εποχή. 
Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου άνθισαν οι πολιτισμοί των Αιγυπτίων, Ασσυρίων, Χιττιτών, Βαβυλωνίων, ενώ λόγω της σχετικά υψηλής θερμοκρασίας έγινε η ερημοποίηση της Βορείου Αφρικής και εξαφανίστηκε ο λαός των Γεραμάντιων, λαός που αναφέρεται από τον Ησίοδο. 
Όλοι οι λαοί σε αυτές τις περιοχές που άνθισαν οι πολιτισμοί ήταν ελαφρά ντυμένοι, δηλαδή ημίγυμνοι όπως δείχνουν οι τοιχογραφίες. Αυτή η υψηλή θερμοκρασία κράτησε μέχρι και τους πρώτους Μινωικούς χρόνους. Και βεβαίως δεν εξαφανίστηκαν οι πάγοι από τον Βόρειο και Νότιο Πόλο, ούτε πνίγηκαν πόλεις από το λιώσιμο των πάγων, που έλαβε χώρα μόνο στις ηπείρους, ούτε εξαφανίστηκαν οι πιγκουίνοι και οι αρκούδες...ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΕΙΧΑΜΕ ΥΨΗΛΕΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ CO2.

     Η δεύτερη περίοδος της Κλιματικής Αλλαγής αρχίζει από το 450 π.Χ. και τελειώνει το 150 μ.Χ., δηλαδή διαρκεί 600 χρόνια με θερμοκρασίες γύρω στους 2,5 βαθμούς Κελσίου πάνω από το Optimum των 15 βαθμών Κελσίου και 2,15 βαθμούς Κελσίου πάνω από τις θερμοκρασίες της τελευταίας τριακονταετίας που είναι 15,35 βαθμοί Κελσίου. 
Είναι η εποχή της ακμής της Αρχαίας Ελλάδας ( Περικλής - Παρθενώνας, Αλκιβιάδης, Μέγας Αλέξανδρος, Γέννηση του Χριστού και η επιβολή του Χριστιανισμού) και της ακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. 
      Οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες της περιόδου αυτής αναφέρονται σε όλες τις εγκυκλοπαίδειες του κόσμου ως το Ρωμαϊκό Μέγιστο (Roman Optimum). Είναι η Εποχή, 150 π. Χ., όπου οι Αθηναίοι γονυπετείς προσκυνούσαν στον ναό του Όμβριου Δια στους πρόποδες του Υμηττού να βρέξει διότι υπήρχε μεγάλη ξηρασία (Ύσον, ύσον ω φίλε Ζεύς κατά της Αρούρης των Αθηναίων και Πεδίων) και όλοι ήταν ντυμένοι με χλαμύδες και ελαφριά ρούχα. 
Και πάλι δεν εξαφανίστηκαν οι πάγοι από τον Βόρειο και Νότιο Πόλο, ούτε πνίγηκαν πόλεις από το λιώσιμο των πάγων που έλαβε χώρα μόνο στις ηπείρους, ούτε εξαφανίστηκαν οι πιγκουίνοι και οι αρκούδες...ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΕΙΧΑΜΕ ΥΨΗΛΕΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ CO2.

    Η τρίτη περίοδος της Κλιματικής Αλλαγής αρχίζει το 900 μ. Χ., ακμή του Βυζαντίου, και τελειώνει το 1350 μ. Χ., Μεσαίωνας. Αυτή η περίοδος των 450 ετών με θερμοκρασίες περίπου 0,8 βαθμούς Κελσίου πάνω από το Optimum των 15 βαθμών Κελσίου, αναφέρεται σε όλες τις εγκυκλοπαίδειες του κόσμου ως Medieval Warm Period (MWP) η Little Climatic Optimum.
 Κατά αυτή την περίοδο των 450 ετών η καλλιέργεια της αμπέλου επεκτάθηκε 450 χιλιόμετρα από ότι σήμερα και έφθασε μέχρι την Σκωτία, η Γροιλανδία αποικήθηκε από τους Δανούς Βίγκινκς, και τα όρια των δασών επεκτάθηκαν 350 χιλιόμετρα βορειότερα.
 Άρα το κλίμα ήτανε, για 450 χρόνια, Μεσογειακό. Και βεβαίως δεν χρειάζονται τα μαγειρέματα των στοιχείων από τους “λαμπρούς επιστήμονες του ΟΗΕ” για να μας πούνε ότι το κλίμα της εποχής εκείνης ήταν όμοιο με αυτό της “Μικρής Παγετώδους Περιόδου, 1350μ.Χ. έως 1850 μ.Χ.” …..διότι τα αμπέλια στην Σκωτία βγάζανε μούστο...Και πάλι κατά την τρίτη περίοδος της Κλιματικής Αλλαγής ΕΙΧΑΜΕ ΥΨΗΛΕΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ CO2.

    Τίθεται το ερώτημα λοιπόν πως είναι δυνατόν να αγνοούνται αυτές οι κλιματικές αλλαγές που βασίζονται όχι μόνο σε επιστημονικές μελέτες, που δεν τις αναφέρω εδώ λόγω χώρου, αλλά και σε ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα; Η απάντηση είναι απλή. 
Αν δεχτούμε αυτά τα αδιαμφισβήτητα ιστορικά αρχαιολογικά και επιστημονικά δεδομένα τότε καταρρίπτεται ο μύθος που έχουν πλάσει οι επιστήμονες που εργάζονται για λογαριασμό του ΟΗΕ ότι, η ανθρώπινη δραστηριότητα με την χρήση των υδρογονανθράκων αλλάζει το κλίμα του πλανήτη.
Για αυτό αγνοούμε την ιστορία και παραποιούμε τα επιστημονικά στοιχεία. ΠΡΕΠΕΙ να δείξουμε ότι ο άνθρωπος ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΟΧΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.

     Από το 1850 μ. Χ. που αρχίζει η Βιομηχανική Εποχή μέχρι το 1940 μ. Χ, ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες κατά +0,6 βαθμούς Κελσίου, ίσως και παραπάνω αν λάβουμε υπ’ όψιν τα τελευταία στοιχεία της ΝΑΣΑ που καταγράφει τα έτη 1931,1934, 1938 και 1939 ως εξίσου θερμά όσο και τα έτη 1998,1999 και 2006 με ψυχρότερα τα έτη 2000, 2002, 2003 και 2004. 
Μάλιστα το θερμότερο έτος του τελευταίου αιώνα ήταν το 1934, δηλαδή την περίοδο της ξηρασίας που οδήγησε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Κράχ.
 Και όμως αυτή την πραγματικότητα την αρνούνται οι επιστήμονες που δουλεύουν για τον ΟΗΕ και βεβαίως αυτοί των οποίων η έρευνα χρηματοδοτείται από τον ΟΗΕ. 
     Και βεβαίως όχι μόνο αρνούνται τα στοιχεία της ΝΑΣΑ αλλά και αυτήν ακόμα την ιστορία, δηλαδή ότι οι θερμοκρασίες ανέβηκαν κατά +0,6 βαθμούς Κελσίου, ίσως και παραπάνω από τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα. ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ;;;

ΔΙΟΤΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΕΥΡΕΙΑ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ.

    ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Η ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΒΕΛΟΝΑ….ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΕΜΜΟΝΕΣ ΙΔΕΕΣ. Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ….ΕΝΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ.

ΑΝ ΟΙ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ

ΤΟΤΕ……ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ

     Από το 1940 έως το 1980 πέφτουν οι θερμοκρασίες κατακόρυφα κατά- 0,2 βαθμούς Κελσίου…..ίσως και περισσότερο. Ποιος δεν θυμάται τον βαρύ χειμώνα του 1940….το Έπος της Αλβανίας…η…
Ποιος δεν θυμάται την καθήλωση της Γερμανικής προέλασης στην Ρωσία λόγω του δριμύτατου ψύχους που σταμάτησε τα γερμανικά άρματα μάχης έξω από την Μόσχα και το Στάλινγκραντ. 
Έτσι μεταξύ 1940 και 1980(ουσιαστικά μέχρι το 1982) οι Κλιματικές Αλλαγές ξεχάστηκαν……..καίτοι καταναλώσαμε το 40% της μέχρι σήμερα καταναλωθείσας ποσότητας των υδρογονανθράκων.

ΑΝ ΟΙ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΑΙΤΟΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΡΗΣΗ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΤΟΤΕ

ΠΑΛΙ……ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ….ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ

     Από το 1982 η σιδηρά πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, για να πολεμήσει τους ανθρακωρύχους της χώρας, οι οποίοι στήριζαν το εργατικό κόμμα της Αγγλίας, μηχανεύεται την συσχέτιση του CO2 που παράγεται από τους υδρογονάνθρακες, και συγκεκριμένα τα στερεά καύσιμα, με την άνοδο της γήινης θερμοκρασίας 
Προωθεί την ιδέα, μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ότι η χρήση των υδρογονανθράκων θα φέρει το λιώσιμο των πάγων, άνοδο της θαλάσσιας στάθμης που θα βουλιάξει στην θάλασσα όλες τις παράκτιες πόλεις, ενώ ταυτόχρονα θα εξαφανίσει τις πολικές αρκούδες και τους πιγκουίνους.
     Και προς αυτήν την κατεύθυνση χρηματοδοτεί τους επιστήμονες της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών για να το αποδείξουν αυτά που έλεγε (ομολογία του υπουργού των οικονομικών της Μάργκαρετ Θάτσερ). 
Έτσι το CO2 γίνεται όργανο πολιτικής αντιπαλότητας. Ταυτόχρονα με αυτήν την εξέλιξη, το 1989 καταρρέει οικονομικά και διαλύεται η Σοβιετική Ένωση, μετά από τον οικονομικό πόλεμο που τις έκαναν οι ΗΠΑ, με αποτέλεσμα όλες οι μικροομάδες που διάκειντο εναντίον του καπιταλιστικού συστήματος να μην έχουν ερείσματα καταπολέμησης του καπιταλισμού.

Έτσι δίνεται οι ευκαιρία σε όλες αυτές τις ομάδες να ενταχθούν στο στρατόπεδο καταπολέμησης του CO2 διότι αυτό είναι βιομηχανικό αέριο.
 Άρα πολεμώντας το CO2 πολεμάς την βιομηχανία, ήτοι το κεφάλαιο, άρα τον καπιταλισμό. Άρα το CO2 γίνεται σατανικό αέριο και το πράγμα λαμβάνει πλέον γεωπολιτικές διαστάσεις χωρίς να έχει λόγο πλέον η επιστήμη. 
Αυτή την εποχή αρχίζει να ανεβαίνει πάρα πολύ λίγο η θερμοκρασία για να φθάσει τους +0,35 βαθμούς Κελσίου το 1998 και τις αρχές του 1999, ενώ παράλληλα αυξάνουν οι συγκεντρώσεις του CO2 στην ατμόσφαιρα.
Αυτή, η χρονικά απειροελάχιστα μικρή περίοδος του πλανήτη μας γίνεται λάβαρο καταπολέμησης των εκπομπών του CO2 διότι θα ανέβουν οι θερμοκρασίες σε υψηλά καταστροφικά ύψη. 
    Με αυτήν την αντίληψη συντάσσονται και οι επιστήμονες του ΟΗΕ που παρέλαβαν την σκυτάλη από την Μάργκαρετ Θάτσερ μετά την αποχώρησή της από την πολιτική το 1988. Έτσι ιδρύεται το 1988 η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Μελέτη της Αλλαγής του Κλίματος από τον ΟΗΕ (IPCC) που προσλαμβάνει επιστήμονες για να συνεχίσουν το έργο της κυρίας Θάτσερ.

Ποιο είναι το πρόβλημα. Μετά το 1999 και μέχρι το 2009 οι θερμοκρασίες όχι μόνο σταθεροποιήθηκαν στους +0,35 βαθμούς Κελσίου αλλά την τελευταία τριετία άρχισαν να πέφτουν παρ’ όλη την συνεχή και σταθερή αύξηση του CO2 στην ατμόσφαιρα, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΚΡΥΦΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Και βέβαια παραμένει το ερώτημα. Πόσο αυξήθηκε αυτό το “Σατανικό και Δηλητηριώδες αέριο” στο οποίο οφείλουμε και την ανθρώπινη ευημερία μας; ……Βάσει των στοιχείων από τον πλέον επίσημο σταθμό του κόσμου με τον οποίον συνεργάζονται και οι επιστήμονες του ΟΗΕ, ήτοι το Αστεροσκοπείο Mauna Loa, Hawaii των ΗΠΑ, οι συγκεντρώσεις του CO2 αυξήθηκαν από 315ppm το 1958 στα 385ppm το 2008 ήτοι κατά 70 ppm. 
Αυτό τι σημαίνει; Αυτό σημαίνει ότι η εκατοστιαία σύνθεση της ατμόσφαιρας άλλαξε κατά 7 ΧΙΛΙΟΣΤΑ, (0,007%) στα 50 χρόνια.
 Δηλαδή η εκατοστιαία σύνθεση της ατμόσφαιρας τροποποιήθηκε στο ΤΡΙΤΟ ΤΗΣ ΔΕΚΑΔΙΚΟ ΨΗΦΙΟ……ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ
Και όχι μόνο αυτό…..Και όχι μόνο αυτό. Οι ίδιοι οι επιστήμονες του ΟΗΕ μας λένε ότι το 66% του 0,007% οφείλεται στους υδρογονάνθρακες, δηλαδή 
ΟΤΙ ΟΙ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ CO2 ΣΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ…….0,004% ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ .

     Συμπερασματικά ούτε η αύξηση του CO2 κατά 0,007% στην ατμόσφαιρα ούτε της θερμοκρασίας κατά +0,35 βαθμούς Κελσίου τα τελευταία 30 χρόνια είναι κάτι το φοβερό διότι συγκεντρώσεις CO2 ανώτερες από το 0,007%, στην ατμόσφαιρα, είχαμε για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς να καταστραφεί η γη 
ΚΑΙ θερμοκρασίες πολύ μεγαλύτερες των +0,35 βαθμών Κελσίου είχαμε για δεκάδες χιλιάδες χρόνια χωρίς να καταστραφεί ο πλανήτης μας.

Το να προωθούν οι επιστήμονες του ΟΗΕ και οι συνεργάτες τους την καταστροφολογία στον κόσμο και να απαιτούν το λιγότερο 2 400 δισεκατομμύρια ευρώ για να διορθώσουν το τρίτο δεκαδικό ψηφίο της ατμοσφαιρικής σύνθεσης (παρ.1) για να σώσουν τον κόσμο από μια θερμική κόλαση/καταστροφή εξ’ αιτίας μιας πιθανής ανόδου της θερμοκρασίας κατά 1 βαθμό Κελσίου που πηγάζει από την χρήση των υδρογονανθράκων όταν στο παρελθόν είχαμε μεγαλύτερες θερμοκρασίες για χιλιάδες χρόνια χωρίς καν να υπάρχει άνθρωπος στην γη και χωρίς να γίνεται χρήση υδρογονανθράκων και τελικά χωρίς να καταστραφεί ούτε η γη αλλά ούτε και η ζωή,… ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

    ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΣΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΤΕΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΙΤΙΣΟΥΝ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΎΡΙΑ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Η ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ (ΑΛΤΖΧΑΙΜΕΡ, ΕΙΤΖ, ΚΑΡΚΙΝΟΥ, ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ), ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΑΔΥΝΑΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΝΑ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ, ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ.

ΕΔΩ ΚΑΙ 2 000 000 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ CO2 ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΜΕΤΑΞΥ 1982 ΕΩΣ ΤΟ 1999. ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΩΝ 17 ΕΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΟΝΙΚΑ ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΤΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΑΣ.

     Οι Κλιματικές Αλλαγές ανάλογα με το μέγεθος της θερμοκρασιακής διακύμανσης οφείλονται (κατά σειρά θερμοκρασιακού μεγέθους) στους κύκλους του Wilson, κάθε 200 εκατομμύρια χρόνια που οφείλεται στην περιστροφική κίνηση του ηλιακού μας συστήματος γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας (Γαλακτική Τροχιά), στην τοποθεσία των ηπείρων, που αλλάζει σταδιακά και κάθε 50 εκατομμύρια χρόνια και γίνεται εμφανής η κλιματική αλλαγή λόγω της επανατοποθέτησης των ηπείρων, οι κύκλοι του Milankovitch, που κάθε 100000, 40000 και 20000 χρόνια αλλάζουν το κλίμα (Οφείλεται στις τροχιακές αλλαγές της γης γύρω από τον ήλιο), οι κύκλοι Dansgaard-Oeschger (DO) που λαμβάνουν χώρα κάθε 1500 χρόνια εντός των οποίων υπάρχουν και οι κύκλοι του Bond και Heinrich και τέλος οι ενδεκαετείς κύκλοι του Ηλίου, που τις γνωρίζουμε ως ηλιακές κηλίδες. 
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι η συχνότητα και η συμπεριφορά των ηλιακών κηλίδων-ηλιακών ανέμων δεν είναι κανονική. Οι σημερινές μικροδιακυμάνσεις των θερμοκρασιών των τελευταίων 500 ετών, από -0,6 βαθμούς Κελσίου στους + 0,6 βαθμούς Κελσίου, εξηγούνται από την συμπεριφορά του Ηλίου. Οι μεγάλες Κλιματικές Αλλαγές με διακυμάνσεις πάνω από 10 βαθμούς Κελσίου οφείλονται αλλού και συγκεκριμένα σε αυτά που προανέφερα.

Οι μελέτες της συμπεριφοράς του Ηλίου από τους επιστήμονες που ασχολούνται με το διάστημα θεωρούνται μεγάλης σημασίας διότι επηρεάζουν κλίμα. 
Έτσι μια ομάδα επιστημόνων από την ΝΑΣΑ, την Ευρωπαική Αστροναυτική Εταρεία (ESA = European Space Agency), Ιάπωνες και Βρετανούς επιστήμονες έστειλαν στο διάστημα τους δορυφόρους ULYSSES (ΝΑSΑ-ΕSΑ), SOHO (Consortium of JAPAN, UK and NASA) και TRACE, (NASA), για να μελετήσουν την επίδραση της Ηλιακής Δραστηριότητας στο Γήινο κλίμα. 
Επιπροσθέτως, άλλες ομάδες επιστημόνων από την ΝΑΣΑ, Καναδά, Ιαπωνία και Αυστραλία στέλνουν τους Orbital Carbon Observatory (OCO) δορυφόρους διότι έχει διαπιστωθεί ότι από τα 35 δισεκ. τόνους CO2 που εκπέμπονται ετησίως, από την γη προς την ατμόσφαιρα……ΜΟΝΟ τα 13 δισεκ. τόνοι παραμένουν στην ατμόσφαιρα (εφέτος ίσως μείνουν λιγότεροι από τα 10 δισεκ. τόνοι).
 Τα άλλα επανέρχονται στην γη, δηλαδή περίπου το 65%. Με τους δορυφόρους θέλουν, λοιπόν, να βρουν που χάνονται αυτά τα 23 δισεκ. τόνοι…….ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ. 
Από τα 35 δισεκ. τόνοι CO2 που εκπέμπονται ετησίως ΜΟΝΟ τα 23 δισεκ. τόνοι προέρχονται από τους υδρογονάνθρακες.
 Άρα υπάρχουν κολοσσιαία αναπάντητα επιστημονικά ερωτήματα που αφορούν το αν και κατά πόσον οι υδρογονάνθρακες είναι υπεύθυνοι για τις Κλιματικές Αλλαγές.

Και ΒΕΒΑΙΩΣ όλα αυτά αφορούν τις μελέτες για την αλλαγή της εκατοστιαίας ατμοσφαιρικής σύνθεσης κατά 7 ΧΙΛΙΟΣΤΑ…………ΣΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ.

   Κλείνω με την πεποίθηση ότι μία αλλαγή της ατμοσφαιρικής σύνθεσης κατά 0,007% εξ’ αιτίας της απειροελάχιστης αύξησης του CO2 κατά 70 ppm στα 50 χρόνια .....   ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.

ΟΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ (ΓΑΛΑΞΙΑΚΟ—ΗΛΙΟ—ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΟ)  ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟ

1* Με τόσα τρισεκατομμύρια ευρώ δεν κάνουμε αναδάσωση; ( 1 δένδρο απορροφά 22 kg

CO2/έτος) …ΚΑΙ ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΑ ΤΩΝ ΡΥΠΩΝ …ΚΥΡΙΕ ΑΛ ΓΚΟΡ

  Αντώνης Φώσκολος, Ομότιμος Καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ , ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ . ΕΙΝΑΙ ............ΑΠΕ τεώνες

                                        
                                                      

           
                     ΑΠΕτζηδες  .  Κρατικοδίαιτοι ......δημόσιοι επιχειρηματίες   
 
            Πέρασαν τόσα χρόνια με την προπαγάνδα της  '' πράσινης απάτης''  να έχει αλλοιώσει την πραγματική σημασία των λέξεων , αφού η αδυναμία κατανόησης  πολλών ασαφέστατων όρων που χρησιμοποιούν  οι πράσινοι επαγγελματίες διαστροφείς της αλήθειας και διαμορφωτές της κοινής γνώμης , οδήγησε τους πολίτες στον προσδιορισμό των εννοιών στο...... περίπου .

Πράσινος . Δηλαδή  οικολόγος .

 Αυτός που ενδιαφέρεται  για την προστασία της φύσης . Τώρα θα μου πείτε , ότι όλοι μας δεν πιστεύουμε κάτι διαφορετικό , ούτε κανείς λογικός άνθρωπος θέλει το κακό για την φύση και το περιβάλλον.

 Αυτός όμως έχει ταμπέλα . Είναι ίσως, ''λίγο καλύτερος  γνώστης των περιβαλλοντικών θεμάτων'' . Κάτι σαν... ειδικός. 

Και έτσι να μην είναι , ο οικολόγος  δεν είναι κάτι κακό , καλό είναι .

     Θα μου πείτε ότι κάπως έτσι επεκράτησαν , δυστυχώς και οι ναζί , με την οικολογία( Ecofasism) , κλπ αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα για να  το αναλύσουμε τώρα.

 Σήμερα οι  πράσινοι οικολόγοι γενικώς , προπαγανδίζουν  , την '' αειφόρο ανάπτυξη'' .

 Από χρόνια μας λένε οτι η ''αειφόρος ανάπτυξη'' αποτελεί την μοναδική λύση για να σωθεί ο πλανήτης , απο την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή !!! , που ειναι ανύπαρκτη .

Δυσνόητες  πράγματι έννοιες που ελάχιστοι  καταλαβαίνουν.
    Πάντως όλοι πιστεύουν, η καλύτερα έχουν παραμυθιαστεί ,  οτι η  '' αειφόρος ανάπτυξη'' είναι  κάτι ...καλό για τον πλανήτη που απειλείται .
  ( Αει + φόρος ) = φόρος για πάντα !!! 

    Έτσι πολλές λέξεις και έννοιες διαμορφώνονται έξυπνα η καλύτερα πονηρά ,  από την πράσινη προπαγάνδα , που υπηρετεί και  εκφράζεται από  οργανωμένα οικονομικά  συμφέροντα  και συντεχνίες , που  είναι δυσδιάκριτα για κάποιον που δεν ενδιαφέρεται να το  ψάξει λίγο παρακάτω.

    Ο περισσότερος κόσμος σήμερα αόριστα, πιστεύει ότι ο πλανήτης κινδυνεύει από την ''κλιματική αλλαγή '', το ''φαινόμενο του θερμοκηπίου'' , την ''άνοδο της στάθμης της θάλασσας'', το ''λιώσιμο των πάγων '' και λοιπές μπούρδες , που εργολαβικά και με το αζημίωτο βέβαια   διαδίδουν οι ''πλασιέδες του τρόμου''.

    Ελάχιστοι το έχουν ψάξει βαθύτερα , αφού οι πλασιεδες του τρόμου έχουν φροντίσει καλά το κοινωνικό τους προφίλ , που  τους παρέχει ''ασφαλή κάλυψη'' . 

   Πανεπιστήμια , διεφθαρμένοι  επιστήμονες , κάποια δήθεν ανεξάρτητα  ερευνητικά κέντρα, πράσινες τράπεζες , πρόθυμες και χειραγωγημενες  κυβερνήσεις αλλά  και διάφορες παρακυβερνητικες ΜΚΟ , ''Δάφνη'', WWF , Greenpeace ,   δήθεν οικολογικές οργανώσεις , ο εξαρτημένος τύπος και γενικότερα μερικά ΜΜΕ , καθημερινά, χρόνια τώρα, διαδίδουν παραμύθια και κερδίζουν τεράστια ποσά , από την οργανωμένη χειραγώγηση της κοινής γνώμης .

     Τελικά τον λογαριασμό τον   πληρώνουν  πάντοτε ,  αυτοί που ''βαφτίστηκαν''  υπεύθυνοι δηλ. όλοι εμείς  , αφού έστω και άθελα μας προκαλούμε  την ''τεράστια απειλή'', την δήθεν  '' ανθρωπογενή  κλιματική αλλαγή''  .
     Μας λένε ότι ο μοναδικός τρόπος για να μειωθούν οι καταστρεπτικές της επιπτώσεις , είναι να πληρώσουμε όλοι σε χρήμα , για να σωθεί δήθεν ο πλανήτης.

                                           Φτάσαμε λοιπόν στο..... ψητό .

 Χρήμα . Κολοσσιαία κεφάλαια . Πάρτι για τις πολυεθνικές,  τις τράπεζες,  τους ''ερευνητές'', τις κυβερνήσεις .

         Παγκόσμια στροφή σε ''καθαρά καύσιμα για καθαρή ενέργεια'' , για να σωθεί πάση θυσία ο πλανήτης .

         Όχι στο κάρβουνο ,  όχι στον λιγνίτη , όχι στο πετρέλαιο , όχι την πυρηνική ενέργεια .
Ναι στις ανεμογεννήτριες , ναι στα φωτοβολταϊκά, ναι στην βιομάζα, ναι στο εισαγόμενο και πανάκριβο φυσικό αέριο .
         Πανάκριβες και άχρηστες τεχνολογίες που δεν ηλεκτροδοτουν τα  δίκτυα , αλλά και δεν μειώνουν ούτε υποκαθιστούν ορυκτά καύσιμα .  Όλα για το κέρδος .

          Κινδυνεύει  λένε , ο πλανήτης , οι ζωές μας, τα παιδιά μας , τα εγγόνια μας .

Μονόδρομος μας λένε ειναι οι  ΑΠΕ . Και μας τις επέβαλαν υποχρεωτικά με νόμο( EEG ).
             Είναι μας λένε,  ακριβές , αλλά μας προστατεύουν αποτελεσματικά  από την κλιματική αλλαγή !!! .

         Αυτή  την  τεράστια ενεργειακή  μεταστροφή  τα τελευταία χρόνια ,  την επέβαλαν ως  , ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ  για όλα τα κράτη της Ευρώπης .

      Η Ευρώπη πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ , με νόμους και αποφάσεις της Ε.Ε. , να γεμίσει αιολικά και φωτοβολταϊκά, κλείνοντας σιγά-σιγά τα θερμικά λιγνιτικα της εργοστάσια .

       Το μεγάλο  κόστος των ΑΠΕ ,  δεν είναι για αυτούς ,  πρόβλημα , αφού μας έχουν επιβάλλει και την λύση .
     Μακροχρόνιες επιδοτήσεις και προνομιακή αντιμετώπιση των ΑΠΕ .   Επιδοτούνται λοιπόν , όλοι οι τυχοδιώκτες των ΑΠΕ  , με τεράστια κεφάλαια που πληρώνουν φυσικά οι καταναλωτές  .

     Επιδοτούνται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ  από τις κυβερνήσεις , αφού το έχει επιβάλλει η   ΕΕ της....... Γερμανίας.

       Άλλωστε η Γερμανία της Siemens  της Energon  κλπ , κερδίζει τα πολλά χρήματα, αφού εξασφαλίζει σίγουρες εξαγωγές και λειτουργία εργοστασίων κατασκευής με χιλιάδες θέσεις εργασίας .   Αυτή και κάνα δυο δορυφόροι της ,  κατασκευάζουν ανεμογεννήτριες στην Ευρώπη  .
      Οι υπόλοιποι όπως ,  πχ η ΧΡΕΩΚΟΠΗΜΕΝΗ   Ελλάδα  , αγοράζουν την τεχνολογία ΑΠΕ  ,  ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ και θα πληρώνουν για πολλά χρόνια .

     Οι πολίτες , τα θύματα της  προπαγάνδας ,  δεν το ψάχνουν και πολύ ,  αφού τελικά βλέπουν θετικά την προσπάθεια να σωθεί ο πλανήτης και το ανθρώπινο είδος .
Αισθάνονται καλύτερα , αφού   η οικονομική  εισφορά τους απαλλάσσει εν μέρει από τις οικολογικές τους ενοχές.

         Είπαμε ότι οι λέξεις και οι έννοιες χάσανε το αληθινό τους νόημα από την προπαγάνδα , τόσα χρόνια .

  Βεβαίως υπάρχουν σήμερα , πολλοί  έντιμοι και γενναίοι επιστήμονες  , που τολμούν να φωνάξουν δυνατά την αλήθεια  και να αφυπνίσουν την κοινή γνώμη . Το παγκόσμιο κίνημα αμφισβήτησης της ''πρασινης απάτης και της δήθεν ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής '' , φουντώνει καθημερινά .    

      Όμως τα εύκολα και εγγυημένα κέρδη της ''πρασινης άπατης'' , τραβάνε  σαν μαγνήτης τους κερδοσκόπους και τους τυχοδιώκτες, είτε αυτοί ειναι κυβερνήσεις και πολιτικοί ειτε απλοί                   '' επενδυτές''.

Σίγουρα και εγγυημένα κέρδη,  χωρίς το παραμικρό ρίσκο ,  για τους απανταχού κερδοσκόπους και τυχοδιώκτες .

           Όλοι γνωρίζουμε πλέον ,  τον συφερτό του  ΓΑΠ , τον αδελφό του ,την I4sence ,  την Μπιρμπίλη και τον Παπακωνσταντινου, τον Δήμα ,την Greenpeace ,το WWF ,τον Λάλα  , τον Τσιπουριδη ,την Τράπεζα του Σάλλα ,την Τράπεζα του Προβοπουλου, τον Ζερβό ,τον Μανιατη  και τόσους άλλους ''προθυμους''  που έχουν γινει η φωνή της Γερμανικης προπαγάνδας για τις   AΠΕ  στην Ελλάδα.!!!

       Ετσι με την πάροδο των χρόνων, η προπαγάνδα των πράσινων τρομο-εμπόρων του κλίματος ,  έπεισε την κοινή γνώμη οτι πράγματι οι τυχοδιώκτες-κερδοσκόποι είναι .... ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ !!!!

 Έτσι ο κάθε τυχάρπαστος που μπορεί να δανειστεί μερικά εκατομμύρια απο τις πράσινες Τράπεζες, γίνεται αμέσως ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ ΑΠΕ .

       Η λέξη επενδυτής έχει χάσει το αληθινό της νόημα , απο την προπαγάνδα τους.

Οι τράπεζες κέρδισαν απίστευτα λεφτά αφού τα δάνεια των ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ ΑΠΕ , είχανε και έχουν  την κρατική εγγύηση των επιδοτήσεων και τα κέρδη των ΑΠΕτζηδων ειναι εγγυημένα  .

  Ολοι κερδισμένοι . Τράπεζες, τυχοδιώκτες , διαπλεκόμενοι , πολιτικοί διαφθορείς, δημαρχοι ,  πολυεθνικές , ΜΚΟ, κυβερνήσεις ,τύπος, ΜΜΕ , ερευνητές κλπ,κλπ.

Μόνοι χαμένοι οι λαοί , οι  πολίτες και το περιβάλλον .
 Πληρώνουμε και ρεύμα δεν θα έχουμε .

Διπλωματικές πιέσεις στη Βουλγαρία για το "χαράτσι" στις ΑΠΕ

Τα ίδια γίνονται σε όλη την Ευρώπη . Όλες οι κυβερνήσεις αναγκάστηκαν απο την οικονομική κρίση να πάρουν μέτρα και  κατά των επιδοτήσεων ΑΠΕ .( Ισπανία,Γαλλία,Ιταλία,Γερμανία,Μ.Βρετανία , Ελλάδα κλπ)  , μειώνουν τις συμφωνημένες επιδοτήσεις και αθετούν την προσυμφωνημένη αξιοπιστία τους μπροστά στα τεράστια ελλείμματα των ΑΠΕ . 

Τώρα διαμαρτύρονται λέει οι...... ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ των ΑΠΕ . 

Λες και θα πήγαιναν ποτέ οι Κινέζοι και οι Κορεάτες στην Βουλγαρία, η οπουδήποτε , να επενδύσουν , χωρις τις εγγυημένες  επιδοτήσεις.
Λές και θα έβαζαν ανεμογεννήτριες οι Μυτιληναιοκοπελουζοπεριστερηδες στην Ελλάδα , χωρις τις εγγυημένες  επιδοτήσεις .

Οι ΑΠΕ υπαρχουν ΜΟΝΟ για τα εγγυημένα κέρδη . Δεν ηλεκτροδοτούν .

Πήγαν εκεί , όπως και εδώ, για τα  κέρδη τα  εγγυημένα ,  χωρίς κανένα ρίσκο .
 Οι ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ του.... κ@λου !!!......

Είχαν δει το τυρί , αλλά μετά είδαν τη φάκα .

 Φάκα ήταν.... η οικονομική κρίση .

Η κρίση είναι μια αναπάντεχη  καταστροφή για όλους .
 Και βέβαια δεν εξαιρούνται οι ΑΠΕτζηδες , που είναι κοινωνικά παράσιτα  με  τις παχυλές κρατικές επιδοτήσεις σε βάρος των φορολογουμένων.

Απειλούν λεει ,  την Βουλγάρικη κυβέρνηση οι ΑΠΕτεωνες!!
Τα ιδια κάνουν παντού .

Στο επόμενο  '' Η οικονομική κριση , καθυστερεί την καταστροφή της Ανδρου απο τις ανεμογεννήτριες ''

 

Πάντα θα έχουν δουλειές οι Γερμανικές εταιρείες ,στην Ελλάδα . .

 Πάντα θα πληρώνουν οι Έλληνες τους Γερμανούς .

                        

                        
          



         Σήμερα είχε στηθεί στην Αθήνα , μια καλά οργανωμένη  ημερίδα από την συντεχνία των αιολικών ,  ΕΛΕΤΑΕΝ, με στόχο  ασκηθούν οι απαιτούμενες πιέσεις προς την κυβέρνηση , ώστε αυτή να υιοθετήσει   την αύξηση της διείσδυσης των ΑΠΕ στην χώρα μας ,  μέχρι και 30%   , έως το 2030  .
      Ήθελε η ΕΛΕΤΑΕΝ  να ενημερώσει την κοινή γνώμη οτι διακυβεύονται πολλά !!! , αν  η  Πολιτεία δεν θεσμοθετήσει φιλόδοξους στόχους για μεγάλη περαιτέρω , διείσδυση των ΑΠΕ μέχρι το 2030 , και να ''φερει την Πολιτεία και τους πολίτες προ των ευθυνών τους , επειδή ,όπως λέγει, καθυστερεί η πορεία ανάπτυξης των ΑΠΕ στην Ελλάδα'' .
Η  ΕΛΕΤΑΕΝ πασχίζει να εξασφαλίσει τα κέρδη των μελών της έως το 2030.
    Θεμιτό είναι να αγωνίζεται  η ΕΛΕΤΑΕΝ για τα οικονομικά συμφέροντα της συντεχνίας τους , άσχετο αν αυτά συγκρούονται με τα συμφέροντα των πολιτών .
Αυτά υποτίθεται,  οτι τα προστατεύει η κυβέρνηση που εξελέγη,  όχι από την ΕΛΕΤΑΕΝ αλλά από τους πολίτες.

  Στην ημερίδα καλεσμένος φυσικά ήταν και ο κος  Γ. Μανιάτης υπουργός ΠΕΚΑ . Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία δήλωσε, ότι   η πρόταση της ΕΛΕΤΑΕΝ γίνεται δέκτη από την Πολιτεία  και ότι αυτό θα αποτελέσει την επίσημη θέση της Ελλάδας έως το 2030.

    Αποδέχεται δηλαδή την πρόταση της Κομισιον για διείσδυση  των ΑΠΕ στο 30% μέχρι το 2030 και μείωση των εκπομπών αέριων του ''θερμοκηπιου'' κατά 40% έως το 2030. Η απόφαση αυτή είπε ότι θα ληφθεί τώρα .

  Δεν ειπε βεβαια οτι η πρόταση αυτή της Κομισιον  δεν είναι δεσμευτική για τα κράτη μέλη , απλά είναι προαιρετική. 

     Έτσι σήμερα η ΕΛΕΤΑΕΝ   , πανηγυρίζει γιατί πέτυχε χωρίς μεγάλο αγώνα ,να εξασφαλίσει σίγουρα κέρδη για τα επόμενα 16 χρόνια και η Γερμανική αιολική βιομηχανία εξασφάλισε, δουλειά για Γερμανούς εργάτες  και  σίγουρους  πελάτες για την εξαγωγή  της άχρηστης αλλά ακριβής , σαβούρας τους.
     Επιπλέον ο υπουργός ΠΕΚΑ , δήλωσε αυτόβουλα  , ότι μέχρι το 2030 όλοι οι Έλληνες καταναλωτές θα έχουν αγοράσει τους νέους έξυπνους μετρητές ηλεκτρικής κατανάλωσης άξιας πολλών δις ,υποθέτουμε απο την SIEMENS .
      Επίσης μίλησε για το τεράστιο έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης όλων των νησιών και ότι όλες αυτές οι αποφάσεις θα παρθούν μέσα στο ερχόμενο δίμηνο.
Τέλος είπε οτι οι ΑΠΕ  , βοηθάνε την ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τρίτες χώρες ,αποσιωπώντας φυσικά οτι οι ΑΠΕ αδυνατούν να υπάρξουν χωρίς το εισαγόμενο φυσικό αέριο.
 Αυτό είναι το τίμημα του  δανεισμού της χώρας μας !!!

     Ας μην ξεχνάμε ότι ο υπουργός  ΠΕΚΑ κος Γ.Μανιάτης  είχε πολυ συχνές επαφές με την Γερμανική Πρεσβεια στην Αθηνα  , ηταν ο μονος υπουργός της σημερινής  κυβέρνησης  που αποχαιρέτισε στην οικια του τον τελευταίο Γερμανό πρέσβη  κο  Βολ.Ντολντ ,την 28/1/2014 , οπου και  υπογράμμισε την καλή συνεργασία που υπήρχε όλο αυτό το διάστημα, αναφέροντας και τα ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια που υπάρχουν, ιδιαίτερα στους τομείς της εξασφάλισης ενεργειακής επάρκειας, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και της εξοικονόμησης ενέργειας.

Πηγή:www.capital.gr

http://www.naftemporiki.gr/story/708079/sunantisi-upourgou-peka-g-maniati-me-ton-germano-presbi

    Ας μην ξεχνάμε την απόφαση του ιδίου υπουργού την παραμονή Χριστουγέννων για εγκατάσταση  πολλών δεκάδων Γερμανικών ανεμογεννητριών ,στα νησιά Άνδρο,Τήνο, Παρο , Νάξο ,αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

http://sagini3.blogspot.gr/2014/01/enel.html

ΔΕΗ . Αιτιολογημένες αντιρήσεις , αλλά και 6 στρατηγικές προτάσεις ανάπτυξης .

              

                   Η «μικρή ΔΕΗ» απέτυχε στην Ευρώπη

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ,   Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, 
                                           ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗ ΓΗΡΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟ, 
                                                              ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΕ ΥΨΗΛΟΤΕΡΕΣ ΤΙΜΕΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=424571

        Η ΕΠΙΤΥΧΗΣ εισαγωγή του ανταγωνισμού σε πολλούς κλάδους της οικονομίας κατά τις τελευταίες δεκαετίες χρησιμοποιείται αναγωγικά ως επιχείρημα όχι μόνον για το άνοιγμα του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας στον ανταγωνισμό , αλλά και για την ιδιωτικοποίηση/εκχώρησή του μέσω του πλέον σκληρού καπιταλιστικού εργαλείου της αποεπένδυσης-divestment. 

 

       Η ελκτική δύναμη της ρητορικής των μεταρρυθμίσεων με το κοινό δεν πρέπει να λησμονείται.

Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί στην «απελευθέρωση», στο «σπάσιμο μονοπωλίων», το «άνοιγμα των αγορών» και ποιος δεν θα ήθελε τις «μεταρρυθμίσεις»;

        Η πηγή αυτής της πλάνης -θύματα της αφήγησής της φαίνεται να είναι και αρμόδιοι υπουργοί- προέρχεται από το γεγονός ότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους ούτε τη συμβατική οικονομική θεωρία των οικονομιών μεγάλης κλίμακας ούτε τις πολύ συγκεκριμένες και κρίσιμες ιδιαιτερότητες του κλάδου της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά ούτε και τις εξελίξεις στις κυριότερες οικονομίες του πλανήτη που πειραματίστηκαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
      Τόσο η οικονομική θεωρία όσο και η ιστορική μαρτυρία μάς δίνουν ένα σύνολο περιστάσεων, όπου, όταν υπάρχουν οικονομίες κλίμακας σε αρκετά μεγάλη έκταση που συνεπάγονται μεγάλα ποσά κεφαλαίου, όπως αυτές των αγορών ηλεκτρισμού, τότε η ισορροπία της αγοράς απαιτεί περιορισμένο αριθμό επιχειρήσεων (ολιγοπώλιο) που προσφεύγουν σε σειρά πρακτικών που είτε διευκολύνουν τη μεταξύ τους σύμπραξη, είτε περιορίζουν τον ανταγωνισμό.
    Τέτοιες πρακτικές όχι μόνον οδηγούν σε υψηλότερες τιμές, αλλά και παραμορφώνουν την οικονομία και οδηγούν σε οικονομικές αναποτελεσματικότητες.
Μικρός αριθμός ανθρώπων αποκτά τεράστιες περιουσίες και η συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας και η ανάδειξη των διαπλεκόμενων συμφερόντων είναι σχεδόν αναπόφευκτη.
      Στις περιπτώσεις που ο ανταγωνισμός περιορίζεται από τέτοιες οικονομίες κλίμακας, γράφει ο νομπελίστας της οικονομίας Stiglitz (1994), η πολιτική ανταγωνισμού δεν είναι ο τρόπος επίτευξης οικονομικής αποτελεσματικότητας.
       Δεν υπάρχει τρόπος να έχουμε ανταγωνισμό και ταυτόχρονα να επωφελούμαστε πλήρως από τις οικονομίες κλίμακας.
Στην αγορά ενέργειας, ωστόσο, ο ατελής ανταγωνισμός φαίνεται πως είναι εγγενής και λόγω των ιδιαιτεροτήτων του προϊόντος.
      Ο συνδυασμός της αδυναμίας αποθήκευσης της ηλεκτρικής ενέργειας, των υψηλών διακυμάνσεων των τιμών, της χαμηλής ελαστικότητας της ζήτησης, διευκολύνει την άσκηση μονοπωλιακής δύναμης στην αγορά.
Το καλύτερο αντίδοτο ωστόσο για την άρση μιας πλάνης/μυθολογίας είναι μια υγιής δόση πειραματικής πραγματικότητας:

1.    Αντί για τη μείωση των τιμών, η απελευθέρωση της αγοράς οδήγησε σε υψηλότερες τιμές. Σε μια ανταγωνιστική αγορά οι επενδυτές απαιτούν υψηλότερο συντελεστή απόδοσης επί του κεφαλαίου που επενδύουν σε σχέση με μια ρυθμιζόμενη βιομηχανία -υψηλότερος κίνδυνος ισούται με υψηλότερη απόδοση (Dr.Ρ. Watts 2001).
2.    Αντί ανταγωνισμού η απελευθέρωση οδήγησε σε αύξηση συγκέντρωσης (European Commission 2001-2008).
Επτά εταιρείες -the seven brothers, με σκωπτική παραπομπή στις πετρελαϊκές seven sisters- ελέγχουν πάνω από τα δύο τρίτα των αναγκών της Ε.Ε. σε ηλεκτρική ενέργεια.
3.    Η ολιγοπωλιακή ισορροπία της αγοράς, σε συνδυασμό με τις ιδιαιτερότητες του προϊόντος, απαιτεί κάποια δαπανηρή πηγή αποθεμάτων για να αντισταθμίζει τη συμπαιγνιακή σύμπραξη και την άσκηση μονοπωλιακής δύναμης (L.J. de Vries 2004).
4 .   Το κόστος των συναλλαγών (συντονισμού, πληροφόρησης - Williamson 1995) μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος του παλαιού υπό ενιαίο έλεγχο καθετοποιημένου μοντέλου.
5.    Ο ζωτικής σημασίας ρυθμιστικός ρόλος του συστήματος των τιμών μιας ανταγωνιστικής οικονομίας αγοράς συμβατικών προϊόντων, όχι μόνο δεν τα καταφέρνει καλά στο συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον της αγοράς ενέργειας, αλλά λειτουργεί και παραπλανητικά στις επενδυτικές αποφάσεις οδηγώντας σε χρεοκοπία πολλές επιχειρήσεις (Υ. Perez 2008, J. Stiglitz 1994).
         Και ενώ μετά τις εμπειρίες αυτές στις ΗΠΑ, οι περισσότερες πολιτείες βρίσκονται σε κατάσταση περίσκεψης -στην ουσία ανέστειλαν την απελευθέρωση της αγοράς τους- η Ευρωπαϊκή Ενωση επιμένει στην υιοθέτηση και την κλιμάκωση μιας επιθετικής στρατηγικής ρύθμισης και ελέγχου των μονοπωλιακών πρακτικών εισάγοντας και νέες οδηγίες.
       Μια επισκόπηση των πολιτικών παρεμβάσεων και των πολιτικών ανταγωνισμού των άλλων κρατών της Ε.Ε. καταδεικνύει ότι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, τα πρώην κρατικά μονοπώλια ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προκειμένου να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν στο πλαίσιο του ανταγωνισμού, επέλεξαν το μοντέλο των εξαγορών, συγχωνεύσεων και ιδιωτικοποιήσεων· να γίνουν, δηλαδή, ισχυρότερα αυξάνοντας το μέγεθός τους.
      Οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε. πείστηκαν ότι, για να επιβιώσουν στις διεθνείς αγορές, χρειάζονται μεγάλες επιχειρήσεις.
 Οι αντιμονοπωλιακές πολιτικές έμειναν στην άκρη, ώστε οι νέοι γίγαντες να ανταγωνιστούν το φάντασμα του Στάλιν ή τη σύγχρονη καπιταλιστική απειλή του Πούτιν, την τεράστια κρατική Gazprom.
        Η Ε Επιτροπή ούτε φαίνεται να έχει την πολιτική βούληση αλλά και είναι και αμφίβολο αν έχει και τη δύναμη και τις δεξιότητες για την αντιμετώπιση των ολιγοπωλίων.
     Παρ' όλο που η προσαρμογή της ενεργειακής πολιτικής της χώρας στις αλλαγές του διεθνούς περιβάλλοντος συζητιέται, χωρίς να έχει σημειωθεί καμία πρόοδος, για τουλάχιστον μία δεκαετία, σήμερα, υπό την απειλή της δαμοκλείου σπάθης του Μνημονίου, η χώρα ταλαντεύεται αμήχανη μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής ιδιοκτησίας της ΔΕΗ (μικρή και μεγάλη ΔΕΗ, εκχώρηση 17%, διάσπαση 40%,) μεταξύ αφανισμού και μετασχηματισμού.
     Η αμυντική στάση που ακολουθήθηκε αποδείχθηκε αυτοκαταστροφική.
 Ο κεφαλαιουχικός εξοπλισμός απαξιώνεται. Η παραγωγικότητα, αντί να αυξάνεται, φθίνει. Δεν καταφέρνει ούτε να αυτοπεριοριστεί ούτε να οικουμενικοποιηθεί και να αποτινάξει τις βαθιά συντηρητικές νοοτροπίες της μονοπωλιακής περιόδου.
Η αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος προβάλλει ως αναπόφευκτη και κάθε προσπάθεια να παραμείνει η ΔΕΗ κρατική και ενιαία θεωρείται καθυστέρηση του αναπόφευκτου.

Μια ιδιωτικοποίηση -στην ουσία μια εφάπαξ μεταβίβαση του όποιου πλούτου από το δημόσιο τομέα προς τους ιδιώτες- σχεδιάζεται ώστε
α) να εξασφαλίσει οικονομική αποτελεσματικότητα και
β) να επιτύχει ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη δυνατή «πρόσοδο» για το κράτος.

    Η απόκτηση πλήρους προσόδου είναι, βεβαίως, σημαντική, καθώς το κράτος πρέπει να διασφαλίσει έσοδα και οποιαδήποτε υποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων του ενεργητικού της επιχείρησης, λόγω της κρίσης, συνεπάγεται ένα πραγματικό κοινωνικό κόστος, γιατί αναγκάζει την κυβέρνηση να βρει περισσότερο χρήμα με παραμορφωτική φορολόγηση.

    Και αν ακόμη υποθέσουμε ότι σχεδιάζεται η καλύτερη πλειοδοτική διαδικασία για τη μεγιστοποίηση της εισπραττόμενης από την πώληση αξίας, η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα κερδίσει στον πλειστηριασμό , ο πιο αποτελεσματικός παραγωγός ή αυτός που θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του.
      Ο δεύτερος στόχος, ο στόχος της αποτελεσματικότητας, συνιστά και το μεγάλο διακύβευμα για την κυβέρνηση, καθώς αυτό συνδέεται άρρηκτα με τα θέματα της κατανομής του πλούτου.
      Η έλλειψη ενδιαφέροντος για την κατανομή μπορεί σε μερικά χρόνια να κατατρύχει την οικονομία, όχι μόνο με τη μορφή κοινωνικής αναταραχής, αλλά και με τη στενότερη έννοια μιας μακροχρόνιας οικονομικής αναποτελεσματικότητας.
      Αυτό δεν σημαίνει ότι η κρατική ιδιοκτησία είναι πανάκεια και κατά συνέπεια πρέπει να λειτουργεί όπως λειτουργούσε μέχρι σήμερα.
Οι μονοπωλιακές δομές, είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, είναι συνήθως αναποτελεσματικές.
       Στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον, αν δεν μπορεί να αναμετρηθεί κανείς στα επίπεδα που θέτουν οι ηγέτες του κλάδου, δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα επιβιώσει, πόσω μάλλον να λειτουργήσει επιτυχημένα.
Μια καθαρά αμυντική στάση θα ήταν και αυτοκαταστροφική.
      Γι' αυτό και δεν αρκεί να αντιμαχόμαστε και να κατακεραυνώνουμε τον ανεύθυνο και ανεξέλεγκτο ολιγοπωλιακό ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς και το εξίσου ανεύθυνο και ίσως ουσιαστικά ανεξέλεγκτο κρατικό μονοπώλιο χωρίς να προτείνουμε τίποτα στη θέση τους.
      Πώς όμως θα μπορούσε να οργανωθεί ένα μονοπώλιο ώστε το μέλλον του να ανταγωνίζεται το παρόν του;
Εχει άραγε καμιά σημασία η ιδιοκτησία;
Μήπως οι κρατικές EDF,   Vattenfall κ.λπ. είναι λιγότερο αποτελεσματικές από τις ιδιωτικές ΕΟΝ   ή   Endesa;
Ή μήπως οι περίφημοι μάνατζερ του ιδιωτικού τομέα δεν διαθέτουν τη διακριτική ευχέρεια να επιδιώκουν ίδια συμφέροντα αντίστοιχα με αυτά των εργατών και των διευθυντών των δημοσίων επιχειρήσεων;
Είναι έμφυτες οι αδυναμίες της ελληνικής κρατικής επιχείρησης;

Ανταγωνιστικότητα με έξι δεσμεύσεις
 
Ξεχωρίζω έξι στρατηγικές αποφάσεις/δεσμεύσεις που θα μπορούσαν να καταστήσουν τη ΔΕΗ αντίστοιχα ανταγωνιστική:

1.    Θεσμική δομή/θωράκιση που θα εξασφαλίζει την ανεξαρτησία της επιχείρησης, θα μειώσει την πολιτική δύναμη των υπουργείων, με τρόπο ώστε να εξασφαλισθεί ότι η επιχείρηση δεν θα λειτουργεί σαν προέκταση της κυβέρνησης, ότι θα τηρεί τις δεσμεύσεις της.
2.      Θεσμική δομή/θωράκιση της δυνατότητας προαγωγής από το επίπεδο του απλού εργάτη ώς αυτό του διευθυντή σύμφωνα με τις ικανότητες, την απόδοση και τις προσπάθειες.
Η ισχύς και η συνοχή μιας ελεύθερης κοινωνίας βασίζονται στην πραγματοποίηση της υπόσχεσης των ίσων ευκαιριών.
3.      Δουλειά της ΔΕΗ πρέπει να είναι η πρόβλεψη /εξυπηρέτηση του κοινού όχι μόνον με αποτελεσματικό αλλά και με επικερδή τρόπο. Η οργάνωση και η χρηματοδότηση της εταιρείας έτσι ώστε η καλύτερη εξυπηρέτηση να έχει ως αποτέλεσμα και τα μέγιστα οικονομικά οφέλη.
4.     Ο επαναπροσδιορισμός του διλήμματος από δίλημμα ιδιωτική ή δημόσια παραγωγή σε κατάλληλη ισορροπία μεταξύ αγορών και κράτους, με δυνατότητα πολλών ενδιάμεσων μορφών οικονομικής οργάνωσης (συμμαχίες, συνεργασίες, κοινοπραξίες, κ.λπ.), και η εξύψωση του Coopetition (σύμμειξη των cooperation και competition, που σημαίνει τον ανταγωνισμό εν συνεργασία), σε «τρίτο δρόμο» ανάμεσα στον ανεύθυνο και ανεξέλεγκτο ανταγωνισμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και το εξίσου ανεύθυνο, και μάλιστα ουσιαστικά ανεξέλεγκτο, κρατικό μονοπώλιο που μπορεί να οργανώσει ακόμη και ένα μονοπώλιο ώστε το μέλλον να ανταγωνίζεται το παρόν.
5.    Η αναγνώριση/υιοθέτηση του κοινωνικού ελέγχου ως μόνη εναλλακτική λύση απέναντι στην ιδιωτικοποίηση.
Ενας κοινωνικός έλεγχος αποτελεσματικός, έντιμος και με αρχές είναι προς το συμφέρον της ΔΕΗ και με ζωτική σημασία για τη διατήρησή της. Στελέχωση των επιτροπών ελέγχου με αρκετό και ικανό προσωπικό και πόρους και όχι καταφύγια για αργόμισθους και συχνά ιδιοτελείς πολιτικάντηδες.
6.     Τα κριτήρια επιλογής των διευθυντών και οι δραστηριότητές τους, σε όλο το φάσμα της επιχείρησης, να δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην ικανοποίηση της εξυπηρέτησης από την επικερδή απόδοση και όχι από την ικανότητά τους να αναρριχώνται στην κομματική ιεραρχία.

 Του ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ χημικού μηχανικού, 
BS, MS Columbia University, ΜΒΑ University of Sheffield, 
πρώην προέδρου των Διπλωματούχων Μηχανικών ΔΕΗ του Ενεργειακού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας και τέως αντιπροέδρου του Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών ΔΕΗ.