«ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ» ΠΗΓΕΣ «ΕΝΈΡΓΕΙΑΣ»:
Ενεργειακά ατελέσφορες, οικονομική απάτη, περιβαλλοντικό θέατρο.
Έχουμε εμπεδώσει το αφήγημα:
Ο Πλανήτης καίγεται (ή παγώνει) εξ αιτίας μας και βάζοντας πολλές, κατά προτίμηση Γερμανικές, ΑΠΕ θα τον σώσουμε.
Κι αν δώσουμε την ΔΕΗ σε ξένους, ακόμα καλύτερα...
Το αφήγημα κρύβει και αποπροσανατολίζει από το υπαρκτό και πραγματικό πρόβλημα:
Το παγκόσμιο ενεργειακό πρόβλημα. Το ενεργειακό πρόβλημα είναι κατά βάση δημογραφικό: Ο πληθυσμός της Γης είναι περίπου 7,7 δις, δηλαδή διπλάσιος από όσο ήταν μόλις το 1973, στην πρώτη πετρελαϊκή κρίση.
Αυτός ο πληθυσμός, είτε με την παγκοσμιοποίηση είτε με την πληροφόρηση, αυξάνει το βιοτικό του επίπεδο. Και η αύξηση του πληθυσμού είναι σε χώρες που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν "Τρίτος Κόσμος".
Η αύξηση και οι προσδοκίες για καλυτέρευση ζωής , συνεπάγονται είτε ανεπάρκεια, είτε αναδιανομή, είτε ακρίβεια της ενέργειας και άλλων βασικών πόρων.
Ο πληθυσμός εκτινάχτηκε μετά το 1800 όταν υπήρξε απρόσκοπτη ενέργεια (από κάρβουνο και πετρέλαιο).
Η οικονομική ανάπτυξη είναι εφικτή, βασικά με ενέργεια, αλλά τυπικά συνεπάγεται και αύξηση στην χρήση ενέργειας.
Δεν θα υπάρχει αρκετή ενέργεια με τις σημερινές συνθήκες.
Όχι για όλους και όχι με τον ρυθμό που την ζητάνε.
Αυτό σημαίνει πάρα πολλά, ανάλογα με το ποιος τα λέει και ποιοι είναι οι αποδέκτες:
1. Εξοικονόμηση: Λιγότερη χρήση.
Αυτό, πέρα από την μείωση της σπατάλης, σημαίνει λιγότερη ανάπτυξη ή ύφεση.
2. Περισσότερη αποδοτικότητα.
Πχ η ηλεκτροπαραγωγή με αποδοτικότητα 40% καταναλώνει την μισή ενέργεια από ότι η ίδια ηλεκτροπαραγωγή με 20%. Βέβαια, αυτή η βελτίωση γίνεται μόνο με κόστος, με κεφάλαια , -- που δεν είναι διαθέσιμα σε όλους
3. Περισσότερη χρήση ενεργειακών πόρων που δεν χρησιμοποιούσαμε πολύ, μέχρι τώρα, όπως πχ το αέριο, ή τα σχιστολιθικά καύσιμα.
Αλλά επειδή τόσο οι πρόσθετοι πόροι όσο και η βέλτιστη χρήση τους έχουν όρια (το πιο προφανές από τα οποία είναι το κόστος), η συζήτηση θα ανάγεται στον αριθμό "1": Λιγότερη χρήση.
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Κάπου μέσα σε όλα αυτά έχει παρεισφρήσει το αφήγημα των ΑΠΕ.
Οι ΑΠΕ είναι τεχνολογία της δεκαετίας του 1960 που έγιναν πολύ της μόδας με τις πρώτες πετρελαϊκές κρίσεις την δεκαετίας του 1970, και με ελάχιστες εξειδικευμένες εξαιρέσεις απέτυχαν σχεδόν απόλυτα, από τότε.
1. Υπάρχει μεν δωρεάν αέρας και δωρεάν ήλιος αλλά η μετατροπή τους σε χρήσιμη ενέργεια δεν είναι εύκολη ή φθηνή.
Κυρίως απέτυχαν επειδή το ρεύμα δεν αποθηκεύεται πρακτικά και η μεταβλητή ενέργεια είναι προβληματική σε ηλεκτρικά δίκτυα.
2 . Η μόνη πραγματική τεχνολογική επανάσταση με τις ΑΠΕ είναι οι νόμοι της περιόδου 1990- 1992 για την υποχρεωτική και υποχρεωτική επιδοτούμενη, μέσω λογαριασμών ρεύματος, χρήση τους και με υποχρεωτικές ποσοστώσεις.
Το αποτέλεσμα, 45 χρόνια μετά το πετρελαϊκό εμπάργκο και 25 χρόνια μετά τον Γερμανικό Νόμο EEG είναι ότι:
Ο κόσμος έχει γεμίσει μηχανήματα ΑΠΕ με πιο εμφανή τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά.
Υπάρχουν εκπληκτικά αλλά γενικά παραπλανητικά στατιστικά δήθεν ενέργειας από ΑΠΕ. Ειδικά ο αιολικός κλάδος, παγκοσμίως βασίζεται σε μισές αλήθειες και παραπληροφόρηση.
Η ενέργεια από όλες τις ΑΠΕ σήμερα και μετά από μερικά τρις, είναι ασήμαντη, στο εκπληκτικό ...1,1%. Μετά άλλα τόσα χρόνια και άλλα τόσα λεφτά δεν θα πάει στο 2,2%. "Φθίνουσα απόδοση"
Το ρεύμα, όπου έχουν μπει πολλές ΑΠΕ έχει ακριβύνει. Οι ΑΠΕ προστίθενται χωρίς να υποκαθιστούν.
Δεν έχει μετρηθεί εξοικονόμηση καυσίμων ή μείωση εκπομπών CO2 από ΑΠΕ, αντιθέτως,
Έχει τεκμηριωθεί ότι η ύφεση μειώνει εκπομπές. Και το αέριο, τα πυρηνικά και τα υδροηλεκτρικά. Και φυσικά, οι φόροι χρήσης ενέργειας.
Οι ΑΠΕ έχουν καταντήσει μηχανισμός «αναδιανομής», και δευτερευόντως επιδότηση του αερίου και πυρηνικών.
Ο Γερμανικός Νόμος EEG, που πέρασε σε εθνικές νομοθεσίες, έχει υπάρξει πολύ προσοδοφόρα Γερμανική εξαγωγή.
Ειδικά στην χώρα μας, οι ΑΠΕ έγιναν μηχανισμός καταβολής χρημάτων σε Γερμανούς εξαγωγείς, σε Ευρωπαϊκές εταιρείες ηλεκτροπαραγωγής και σε Έλληνες επίδοξους ηλεκτροπαραγωγούς.
Η δε δήθεν "απελευθέρωση" της ΔΕΗ δεν είναι παρά βοήθημα σε εταιρίες όπως η EDF (Edison) η ENGIE (Ήρων), η ENEL κλπ.
Οι ΑΠΕ, καθ' εαυτές έχουν γίνει μηχανισμός αναδιανομής, άσχετος με την ενέργεια ή με την προστασία κάποιου Κλίματος.
Και επειδή οι ΑΠΕ χρειάζονται γη, και ίσως επειδή μας θεωρούν «άχρηστη» ή «διαθέσιμη» γη, μας χρησιμοποιούν για πολλές ΑΠΕ.
Που επειδή είναι βασικά άχρηστες, σκαρφιζόμαστε όλο και νέες επιδοτήσεις και μελλοντικές εφευρέσεις, για να τις κάνουμε χρήσιμες.
Έτσι βαθαίνουμε την οικονομική ζημιά και την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Καταστρέφουμε και την Εθνική Οικονομία και το περιβάλλον μας.
Χωρίς φυσικά να σώζουμε κανένα Κλίμα, πλην του εξαγωγικού κλίματος της Γερμανίας και των ταμειακών αναγκών της EDF, ENEL, ENGIE και των εκπροσώπων τους.
Δεν είμαι κατά των ΑΠΕ.
Είμαι κατά της καταστροφής της Εθνικής μας Οικονομίας, του περιβάλλοντός μας και της χώρας μας.
Δημήτριος Ε Παυλάκης
AB, MEngg, MBA
Το κείμενο αποτελεί τμήμα
της διάλεξης του συγγραφέα
στην Ημερίδα για τις ΑΠΕ που
έγινε την 1 Δεκ 2018 στο ξενοδ.
Radisson Blu Park στην Αθήνα .
