ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Αθήνα .Ήτανε καλοκαιρι , Ιούλιος 1974 .
Δεκαοκτάχρονος , μόλις αποφοίτησα απο το Λύκειο στο Παγκράτι . Πανελλήνιες κλπ. Ειχα και την καθημερνή σκληρή προπόνηση στην ομάδα ακοντισμού του Παναθηναϊκού ΓΣ , στο Καλλιμάρμαρο στάδιο .
Με τους αχώριστους φίλους και συμμαθητές , τον Τζίμη και τον Θόδωρο ειχαμε παράλληλα και κρυφά , μια ‘’περιστασιακή εργασια’’ , ( κρυφα από πατέρα του , τον Βαλεντίνο ) .
Εργασία πολύ βαριά , αλλα και πλουσιοπάροχα αμοιβόμενη . Μετακομίσεις-μεταφορές , στην εταιρεία του θείου του Τζιμη . Για εξτραδάκι στο χαρτζηλίκι μας .
Ειχαμε αγοράσει απο κοινου. μια παλια στρατιωτική τρικυκλη ( side car ) μοτοσυκλέτα BSA 600 και σιγα σιγα την αναπαλαιώναμε τότε μονοι μας , με πολυ κοπο και αιματηρες οικονομίες , για να μπορούμε να πηγαίνουμε κυνηγετικές εκδρομές το χειμώνα !
Ειχαμε πάντα , πολλά και διάφορα χομπυ .
Απο το Γραφείο μεταφορών , ο κος Κώστας , με ενημέρωσε οτι ειχαν κλεισει μια μετακομιση-μεταφορα οικοσκευής , μιας οικογένειας ενος δασκάλου απο το Ρεθυμνο στην Αθήνα .
Με ρωτησε αν θα μπορούσα να ολοκληρώσω το φορτωμα και το ξεφόρτωμα του φορτηγού μονος του , η αν ηθελα και 2ο εργάτη .
Φυσικά απαντησα, οτι μπορούσα ανετα να δουλέψω μονος μου και φυσικά να παρω μια πολύ δελεαστική , διπλή αμοιβή .
Το ιδιο βράδυ ταξιδεύουμε για Ηράκλειο στην Κρήτη με το ‘’ΦΑΙΣΤΟΣ’’ .
Ειχα ‘’ενημερώσει’’ την μητέρα του οτι θα παω με το λεωφορείο δύο ημέρες στο Μάτι με τον Τζίμη για μπάνια .
Όταν φτάσαμε το πρωι , με το Mercedes 608 του κ.Κώστα ξεκινήσαμε απο Ηράκλειο για το Ρέθυμνο .
Ο δασκαλος μας περίμενε στο δρόμο .
Μια στενη στριφτη ξύλινη σκαλα οδηγούσε στον 1ο οροφο. Παλιό σπίτι .Μεγάλη η οικοσκευή .
Έπρεπε ολα , να κατέβουν στο πεζοδρόμιο απο εμένα και μετα ο κ.Κώστας θα αρχιζε την φόρτωση , για να καταφέρει να φορτωθούν ολα .
Το βραδυ θα έπρεπε να μπουμε ολοι στο ‘’ΦΑΙΣΤΟΣ’’ για Πειραιά , απο το Ηράκλειο .
Θυμάμαι ότι ειχε πολύ ζέστη εκεινη τη μερα στο Ρεθυμνο .
Ομως ημουν θηριο 18 χρονών .
Αρχισα να κατεβάζω πρώτα τα βαριά . Κουζίνα , ψυγειο ,πλυντήριο , καναπέδες , ντουλάπες στο πεζοδρόμιο , μπροστα στο φορτηγο .
Οταν κατέβηκαν ολα , αρχισε την φόρτωση ο κ.Κώστας στην καρότσα του και εγω τα ανέβαζα στην πορτα της καρότσας .
Η δουλεια πήγαινε ρολοι , οταν ξαφνικά εγινε κατι πρωτοφανές .
Καμπάνες , σειρήνες , αστυνομία , περιπολικά ,φωνες , κάτοικοι αλαφιασμένοι ετρεχαν περα δώθε .Πανικός !
Τι εγινε ρε παιδιά ?
Εγινε λέει , γενική επιστράτευση !!!
Πόλεμος με τους Τούρκους!!!
Δεν ειχα αντιληφθεί τοτε , τι σημαίνουν ολα αυτά . Ήμουν μολις 18 ετών .
Ηρθε ενας χωροφύλακας .
’’Το φορτηγο επιτάσσεται απο το κράτος , άμεσα.! Ταξιδεύουν αποψε , μόνο οσοι ειναι επιστρατευμένοι μας ειπε ‘’ ‘’Ξεφορτώστε το τώρα αμέσως .
Ο κ.Κωστας και ο δάσκαλος , μου ζήτησαν να ξεφορτώσω το φορτηγο και να ανεβασω ξανά την οικοσκευη του δάσκαλου , στον 1ο οροφο .
Αυτο φυσικά ήταν ανθρωπίνως αδύνατον .
Ηταν μεγαλοι και ανήμποροι ολοι τους
Ο δάσκαλος η γυναίκα του και το παιδι τους αρχισαν τα κλάματα .
‘’Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε στον δρόμο σε καιρο επιστράτευσης .Βοηθήστε μας ‘΄ .
Ποιος να τους βοηθήσει μεσα στον γενικό χαμο .
Γιώργο αγόρι μου , σε παρακαλω ξεφόρτωσε γρήγορα το φορτηγο . Πρέπει να φύγω με το πλοιο γιατι με εχουν επιτάξει’’ , φωναζε ο κ.Κώστας
Η μεταφορά ειχε ακυρωθεί και ο πελάτης δεν θα πλήρωνε ουτε δραχμή !
Έσφιξα τα δοντια . Ουτε βήμα πισω . . Δεν ειχα επιλογές .
Γρηγορα επρεπε να δράσω .
Ανέβασα την οικοσκευή του δάσκαλου στον 1ο οροφο ξανα .
Έφτασα στην κατάρρευση .Εξαντλήθηκα . Εχασα τις δυνάμεις μου . Σηκώθηκα .
Το ευχαριστώ της οικογένειας με τα κλαματα , το δέχτηκα ευχαρίστως .
Το φιλοδώρημα τους ομως οχι . Δεν ήταν αποδεκτό .
Φυγαμε βιαστικά για Ηράκλειο, με το φορτηγο ! Πανικος και χαμος στους δρόμους .
Επιστράτευση . Πόλεμος .Τρελα . Αγνοία .Υπερβολές .
18 χρονων ήμουνα αλλά φοβο δεν ειχα ποτέ .
Μονο για τους δικους μου ανησυχούσα .Την μανα και τον πατερα μου ..
Ενα μονο πλοίο υπήρχε τότε , το ΦΑΙΣΤΟΣ .
Μονον επίστρατοι και φορτηγά . Κανένας άλλος.
Αυστηρος ο έλεγχος στα χαρτιά κατα την επιβίβαση .Εχουμε πόλεμο . Μανάδες , αδελφες , παιδιά ,κλαιγανε και κουνούσαν μαντίλια στο μουραγιο .
Βράδιαζε . Σπρώχνοντας ,έφτασα στον αξιωματικο . Του ειπα ειμαι καταδρομέας -αλεξιπτωτιστής . Δεν ειχα χαρτιά .Δεν με πίστεψε . Αρνήθηκε να μου επιτρέψει το ταξιδι .
Πήγα πλαι στον κάβο στην πρύμνη . Αρχισα να σκαρφαλώνω στο σχοινί . Κανενας δεν μου φωναξε .Ισως δεν με ειχαν δει σκεφτηκα . Έφτασα στην κουπαστή του πλοιου . Με περίμενε ενας ναυτης . ‘’Γυρνα πισω ρε , φώναζε ‘’ ....‘’Θα πεσω στη θαλασσα και θα πνιγω του ειπα . Δεν ξερω κολύμπι . Ασε με να ανέβω παρακαλώ ‘’ . Λύγισε !
Πηγα κατάστρωμα διπλα στη τσιμινιέρα .Δεν επεφτε καρφίτσα . Κοιμήθηκα αμέσως . Ημουν μούσκεμα οταν ξύπνησα . Ειχε ‘’καιρο’’ το βραδυ .
Κοντα στις Φλέβες , εγινε πανικός οταν είδαμε αεροπλάνα . Τουρκικά ειναι , κρυφτείτε, φωνάξαν κάποιοι ! .
Πειραιάς -Παγκράτι με τα ποδιά . Ισως εκανα ρεκόρ χρόνου .
Ειπα την αλήθεια στην μανα και τον πατερα μου . Κλάψαμε ολοι μαζί .
Πέρασαν 50 ολόκληρα χρόνια !!!
ΓΒΜ
