ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

                                          

Στην χρεωκοπημένη χώρα μας , συχνές είναι οι αναφορές στην έννοια της «αξιοκρατίας» στις  διάφορες πτυχές της καθημερινής μας ζωής .

Νομίζω ότι όλοι   συμφωνούμε, ότι πρόκειται για μια έννοια , που χάθηκε οριστικά  στον τόπο που γεννήθηκε.

    Αρχικά ο Πλάτωνας στην ‘’Πολιτεία’’ του, αναφέρει ότι κάθε πολίτης μπορεί να μεταβεί στην   ανώτερη τάξη πολιτών, που ασκεί διακυβέρνηση της πολιτείας   , μόνον  μέσα από  δοκιμασίες ήθους , η θεωρητικές εξετάσεις του χαρακτήρα του . Δυστυχώς στην σημερινή Ελλάδα η αξιοκρατία είναι μια λέξη κενή περιεχομένου  αφού ελάχιστες φορές εφαρμόζεται . Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε αν υπάρχει αξιοκρατία στον τόπο μας και αν το αποτέλεσμα του Χ διαγωνισμού η προκήρυξης  , αντικατοπτρίζει το βαθύτερο νόημα που δίνει ο Πλάτωνας στον όρο αξιοκρατία και αν αυτός που θα επιλέγει τελικά,  είναι ο άριστος όλων .

Βέβαια όταν τυχαίνει να γνωρίζουμε τα πραγματικά προσόντα αυτών που επιλέγηκαν , συμπεραίνουμε ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία στην σημερινή Ελλάδα , άρα ζούμε σε μια χώρα που οι πραγματικές δυνατότητες των πολιτών δεν αξιολογούνται και οι προσδοκίες αναγνώρισης των  πραγματικών ικανοτήτων, είναι ανύπαρκτες.

Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης που ζούμε , λογικό είναι να γιγαντώνεται στους πολίτες, η αίσθηση της έλλειψης αξιοκρατίας , στις διάφορες πτυχές της καθημερινής μας ζωής, ωστόσο δεν δημιούργησε η κρίση  αυτή την έλλειψη, αλλά  προϋπάρχουσες παθογένειες ετών.

  Η κρίση έφερε την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας , αύξηση της ανεργίας και οικονομική εξαθλίωση σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού,  που σήμερα ενδιαφέρεται περισσότερο, όμως δεν αντιδρά ,  για την ξεχασμένη ….αξιοκρατία .

      Η ύπαρξη κομματικών δεσμών , η προσωπικών σχέσεων , έγινε  πλέον  ο απαιτούμενος μονόδρομος, και το κριτήριο , για την ανέλιξη σε θέσεις κλειδιά της δημόσιας διοίκησης ,  αφού η…. «αξιοκρατία σε αυτή τη χώρα πέθανε».

                                 

     Καθημερινά βλέπουμε φαινόμενα αναξιοκρατίας και κοινωνικής σήψης,  που ενώ καταγγέλλονται , αφήνουν αδιάφορη την εξουσία , που δυστυχώς τα αναπαράγει ξανά και ξανά . Δημιουργεί κομματικούς στρατούς .

       Οι κάθε λογής, συνήθως  απόμαχοι συνταξιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι , επαναφέρονται  σε σημαντικές δημόσιες θέσεις , συνήθως σαν έμπιστοι κομματικοί φίλοι ,  στερούμενοι  ειδικών προσόντων .

 Προφανώς και οι ίδιοι αδιαφορούν για την προκλητική  και προνομιακή μεταχείριση τους , έναντι των συμπολιτών μας  , αφού ποτέ δεν είχαν  αρχές , αξίες και αξιοπρέπεια . Σχεδόν πάντοτε αποτυγχάνουν παταγωδώς  και  τελικά  εκδιώκονται,  αφήνοντας πίσω τους νέες κοινωνικές  καταστροφές . Μετά προσπαθούν  να ανταποδώσουν  την εύνοια , με προσωπικούς τους κομματικούς αγώνες , συλλογής νέων σανοφάγων .    

      Είναι σχεδόν αδύνατον ένας κομματικός φίλος , π.χ. ένας συνταξιούχος δάσκαλος , να γίνει επιτυχημένος μάνατζερ- διοικητής,  ενός μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου , αφού στερείται ακόμη και βασικών γνώσεων στο αντικείμενο .

Το ‘’βόλεμα χωρίς προσόντα ‘’, αποστερεί όμως το δικαίωμα στην εργασία , ενός νέου ειδικού επιστήμονα με εξαιρετικές σπουδές σε αυτό τον τομέα .

    Με γελοία εφόδια , όπως η  κομματική ταυτότητα και τις πολιτικές  του γνωριμίες , ο..... π.χ. συνταξιούχος ένστολος , που ουδέποτε διακρίθηκε ιδιαίτερα στα καθήκοντα  του κατά την διάρκεια της εργασιακής του πορείας , επαναφέρεται στο δημόσιο  σαν υψηλόμισθος και  σε  θέση κλειδί , για να διαχειριστεί ευαίσθητους τομείς κοινωνικής δράσης , όπου  φυσικά  αποτυγχάνει   και εκδιώκεται  κακήν κακώς, από αυτούς που τον διόρισαν  .   Βεβαίως και ο αντικαταστάτης του , επιλέγεται πάντα από το ίδιο ….’’πανέρι’’.

  Τα παραδείγματα αυτά είναι χιλιάδες τα τελευταία χρόνια  σε κάθε γωνία της Ελλάδας  και τα βιώνουμε καθημερινά όλοι.

        Ο άνεργος νέος-α ,  με τις εξαιρετικές σπουδές και  προσόντα , πάντα θα παραμένει άνεργος  και ανίσχυρος θεατής μιας διεφθαρμένης δημόσιας διοίκησης .

      Με αυτά τα δεδομένα , πολλοί Έλληνες νέοι επιστήμονες, με υψηλό επίπεδο κατάρτισης και επιστημονικές περγαμηνές ,  που θα ζήλευαν συνομήλικοί τους από άλλες χώρες του εξωτερικού, καταφεύγουν στη λύση της μετανάστευσης.

 Η πατρίδα μας έχει υποστεί στο παρελθόν τις ολέθριες συνέπειες της ξενιτιάς , αλλά ως γνωστόν,  η ιστορία όπως και τα λάθη μας ….επαναλαμβάνεται .

     Οι υποψήφιοι μετανάστες ξέρουν  καλά,  ότι δεν υπάρχουν άλλες ελπίδες αξιοπρεπούς επιβίωσης  για το μέλλον τους , στην χώρα .

Η απάντησή τους στο ερώτημα που συχνά τους τίθεται,  για την αιτία φυγής τους από τη χώρα μας , είναι τις περισσότερες φορές η φράση που συμπυκνώνει την κρίση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα:

….. «Δεν υπάρχουν πλέον ευκαιρίες για να μείνουμε και να ασχοληθούμε στον τομέα που σπουδάσαμε.

 Η Ελλάδα είναι μια χώρα που σκοτώνει τα παιδιά της».

    Βέβαια όσο φορτισμένη και αιχμηρή κι αν ακούγεται αυτή η φράση , καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το πρόβλημα έλλειψης αξιοκρατίας για το οποίο έχουν λεχθεί τόσα πολλά.

  Φανερή αιτία για όλα τα παραπάνω είναι η έλλειψη κατάλληλης παιδείας , που θα μπορούσε να επιφέρει την αλλαγή , στον τρόπο αντιμετώπισης αυτών των καυτών  κοινωνικών προβλημάτων  και να μας μετατρέψει όλους σε υπεύθυνους πολίτες , που θα δημιουργήσουμε μόνοι μας το μέλλον  . 

Στο πρόβλημα αυτό, που  είναι το τεράστιο ζητούμενο της κοινωνίας μας , απαιτείται καθολική προσπάθεια και συναίνεση και αδιάκοπο αγώνα . -

                                                                                                      Γ.Β.Μ.

«ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ» ΠΗΓΕΣ «ΕΝΈΡΓΕΙΑΣ»

                  «ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ» ΠΗΓΕΣ «ΕΝΈΡΓΕΙΑΣ»:

 Ενεργειακά ατελέσφορες, οικονομική απάτη, περιβαλλοντικό θέατρο.

        Έχουμε εμπεδώσει το αφήγημα:
 Ο Πλανήτης καίγεται (ή παγώνει) εξ αιτίας μας και βάζοντας πολλές, κατά προτίμηση Γερμανικές, ΑΠΕ θα τον σώσουμε.
Κι αν δώσουμε την ΔΕΗ σε ξένους, ακόμα καλύτερα...
Το αφήγημα κρύβει και αποπροσανατολίζει από το υπαρκτό και πραγματικό πρόβλημα:
Το παγκόσμιο ενεργειακό πρόβλημα. Το ενεργειακό πρόβλημα είναι κατά βάση δημογραφικό: Ο πληθυσμός της Γης είναι περίπου 7,7 δις, δηλαδή διπλάσιος από όσο ήταν μόλις το 1973, στην πρώτη πετρελαϊκή κρίση.
Αυτός ο πληθυσμός, είτε με την παγκοσμιοποίηση είτε με την πληροφόρηση, αυξάνει το βιοτικό του επίπεδο. Και η αύξηση του πληθυσμού είναι σε χώρες που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν "Τρίτος Κόσμος".
Η αύξηση και οι προσδοκίες για καλυτέρευση ζωής , συνεπάγονται είτε ανεπάρκεια, είτε αναδιανομή, είτε ακρίβεια της ενέργειας και άλλων βασικών πόρων.
 Ο πληθυσμός εκτινάχτηκε μετά το 1800 όταν υπήρξε απρόσκοπτη ενέργεια (από κάρβουνο και πετρέλαιο).
 Η οικονομική ανάπτυξη είναι εφικτή, βασικά με ενέργεια, αλλά τυπικά συνεπάγεται και αύξηση στην χρήση ενέργειας.
Δεν θα υπάρχει αρκετή ενέργεια με τις σημερινές συνθήκες.
 Όχι για όλους και όχι με τον ρυθμό που την ζητάνε.
Αυτό σημαίνει πάρα πολλά, ανάλογα με το ποιος τα λέει και ποιοι είναι οι αποδέκτες:
1. Εξοικονόμηση: Λιγότερη χρήση.
Αυτό, πέρα από την μείωση της σπατάλης, σημαίνει λιγότερη ανάπτυξη ή ύφεση.
2. Περισσότερη αποδοτικότητα.
 Πχ η ηλεκτροπαραγωγή με αποδοτικότητα 40% καταναλώνει την μισή ενέργεια από ότι η ίδια ηλεκτροπαραγωγή με 20%. Βέβαια, αυτή η βελτίωση γίνεται μόνο με κόστος, με κεφάλαια ,   -- που δεν είναι διαθέσιμα σε όλους
3. Περισσότερη χρήση ενεργειακών πόρων που δεν χρησιμοποιούσαμε πολύ, μέχρι τώρα, όπως πχ το αέριο, ή τα σχιστολιθικά καύσιμα.
Αλλά επειδή τόσο οι πρόσθετοι πόροι όσο και η βέλτιστη χρήση τους έχουν όρια (το πιο προφανές από τα οποία είναι το κόστος), η συζήτηση θα ανάγεται στον αριθμό "1":     Λιγότερη χρήση. 
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

   Κάπου μέσα σε όλα αυτά έχει παρεισφρήσει το αφήγημα των ΑΠΕ.

Οι ΑΠΕ είναι τεχνολογία της δεκαετίας του 1960 που έγιναν πολύ της μόδας με τις πρώτες πετρελαϊκές κρίσεις την δεκαετίας του 1970, και με ελάχιστες εξειδικευμένες εξαιρέσεις απέτυχαν σχεδόν απόλυτα, από τότε.
1. Υπάρχει μεν δωρεάν αέρας και δωρεάν ήλιος αλλά η μετατροπή τους σε χρήσιμη ενέργεια δεν είναι εύκολη ή φθηνή.
Κυρίως απέτυχαν επειδή το ρεύμα δεν αποθηκεύεται πρακτικά και η μεταβλητή ενέργεια είναι προβληματική σε ηλεκτρικά δίκτυα.
2 . Η μόνη πραγματική τεχνολογική επανάσταση με τις ΑΠΕ είναι οι νόμοι της περιόδου 1990- 1992 για την υποχρεωτική και υποχρεωτική επιδοτούμενη, μέσω λογαριασμών ρεύματος, χρήση τους και με υποχρεωτικές ποσοστώσεις.
   Το αποτέλεσμα, 45 χρόνια μετά το πετρελαϊκό εμπάργκο και 25 χρόνια μετά τον Γερμανικό Νόμο EEG είναι ότι:
  Ο κόσμος έχει γεμίσει μηχανήματα ΑΠΕ με πιο εμφανή τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά.
 Υπάρχουν εκπληκτικά αλλά γενικά παραπλανητικά στατιστικά δήθεν ενέργειας από ΑΠΕ. Ειδικά ο αιολικός κλάδος, παγκοσμίως βασίζεται σε μισές αλήθειες και παραπληροφόρηση.
  Η ενέργεια από όλες τις ΑΠΕ σήμερα και μετά από μερικά τρις, είναι ασήμαντη, στο εκπληκτικό ...1,1%.   Μετά άλλα τόσα χρόνια και άλλα τόσα λεφτά δεν θα πάει στο 2,2%. "Φθίνουσα απόδοση"
  Το ρεύμα, όπου έχουν μπει πολλές ΑΠΕ έχει ακριβύνει. Οι ΑΠΕ προστίθενται χωρίς να υποκαθιστούν.
  Δεν έχει μετρηθεί εξοικονόμηση καυσίμων ή μείωση εκπομπών CO2 από ΑΠΕ, αντιθέτως,
  Έχει τεκμηριωθεί ότι η ύφεση μειώνει εκπομπές. Και το αέριο, τα πυρηνικά και τα υδροηλεκτρικά. Και φυσικά, οι φόροι χρήσης ενέργειας.
  Οι ΑΠΕ έχουν καταντήσει μηχανισμός «αναδιανομής», και δευτερευόντως επιδότηση του αερίου και πυρηνικών.
Ο Γερμανικός Νόμος EEG, που πέρασε σε εθνικές νομοθεσίες, έχει υπάρξει πολύ προσοδοφόρα Γερμανική εξαγωγή.
 Ειδικά στην χώρα μας, οι ΑΠΕ έγιναν μηχανισμός καταβολής χρημάτων σε Γερμανούς εξαγωγείς, σε Ευρωπαϊκές εταιρείες ηλεκτροπαραγωγής και σε Έλληνες επίδοξους ηλεκτροπαραγωγούς.
Η δε δήθεν "απελευθέρωση" της ΔΕΗ δεν είναι παρά βοήθημα σε εταιρίες όπως η EDF (Edison) η ENGIE (Ήρων), η ENEL κλπ.
Οι ΑΠΕ, καθ' εαυτές έχουν γίνει μηχανισμός αναδιανομής, άσχετος με την ενέργεια ή με την προστασία κάποιου Κλίματος.
 Και επειδή οι ΑΠΕ χρειάζονται γη, και ίσως επειδή μας θεωρούν «άχρηστη» ή «διαθέσιμη» γη, μας χρησιμοποιούν για πολλές ΑΠΕ.
      Που επειδή είναι βασικά άχρηστες, σκαρφιζόμαστε όλο και νέες επιδοτήσεις και μελλοντικές εφευρέσεις, για να τις κάνουμε χρήσιμες.
Έτσι βαθαίνουμε την οικονομική ζημιά και την περιβαλλοντική υποβάθμιση.               Καταστρέφουμε και την Εθνική Οικονομία και το περιβάλλον μας.
Χωρίς φυσικά να σώζουμε κανένα Κλίμα, πλην του εξαγωγικού κλίματος της Γερμανίας και των ταμειακών αναγκών της EDF, ENEL, ENGIE και των εκπροσώπων τους.
Δεν είμαι κατά των ΑΠΕ.
 Είμαι κατά της καταστροφής της Εθνικής μας Οικονομίας, του περιβάλλοντός μας και της χώρας μας.    

                                                                                   Δημήτριος  Ε Παυλάκης
                                                                                       AB, MEngg, MBA




Το κείμενο αποτελεί τμήμα
της διάλεξης του συγγραφέα
στην Ημερίδα για τις ΑΠΕ που
έγινε την 1 Δεκ 2018 στο ξενοδ.
Radisson Blu Park στην Αθήνα .