''Εδώ βλέπει μόνο ο
Θεός και εκείνος μεριμνά για εμάς''
Στα ΄΄φρικτά΄΄ Καρούλια φτάσαμε με μεγάλη δυσκολία ρισκάροντας ακόμα και την ίδια μας τη ζωή.
Καθώς για να προσεγγίσεις αυτή την περιοχή, η πιο απόκρημνη στο Άγιο
Όρος, χρειάστηκε να περάσουμε ένα επικίνδυνο στενό μονοπάτι σε υψόμετρο
χιλίων και πλέον μέτρων με την βοήθεια των αλυσίδων που ήταν καρφωμένες
στα βράχια. Με την συμβολή του πατέρα Δανιήλ καταφέραμε και κατεβήκαμε
στα Καρούλια. Τώρα θα πάμε σε ένα σπήλαιο,να δεις πως είναι η ζωή εκεί,
μου είπε ο μοναχός Δανιήλ.
Εκεί μας υποδέχτηκε ο π. Ραφαήλ από την Εσθονία,. Ήταν γνώριμος με το
π. Δανιήλ. Μας κέρασε λουκούμι και νερό από το ελάχιστο που είχε
απομείνει, όπως μας είπε. Καθώς, η περιοχή είναι άνυδρος και το νερό
είναι περιζήτητο .
Πάτερ, πως είναι η ζωή στη σπηλιά;,τον ρώτησα.
”Xαρά Θεού, η κάθε μέρα διαφορετική και φωτισμένη.” μου απάντησε!
Πως γίνεται να ζείτε εδώ μόνος και η κάθε μέρα να είναι χαρά θεού;
ανταπάντησα.
΄΄Η χάρις του θεού όταν σε επισκέπτεται αναμορφώνει τα
πάντα και διαλύει ακόμα και το αίσθημα της μοναξιάς, όχι πως εγώ είμαι
άξιος να γευτώ τη χάρη του αλλά μερικές φορές φαίνεται ότι με λυπάται ο
θεός και μου την στέλνει…΄΄ μου εξήγησε με το κεφάλι σκυμμένο και
χαμηλόφωνα ο σεβάσμιος ασκητής και δεν σας κρύβω ότι με ταρακούνησε
ψυχικά.
Και πως επιβιώνετε εδώ στο σπήλαιο;
“Toν χειμώνα με την παγωνιά δυσκολεύομαι λιγάκι αλλά έχει ο Θεός. Για
αυτό έκλεισα την είσοδο της σπηλιάς με λίγη λάσπη. Όπου υπάρχει απόλυτη
ησυχία, μπορείς να συνομιλήσεις με τον Θεό, εδώ που είμαστε δεν έχουμε
άνθρωπο να μιλήσουμε, αλλά δεν είμαστε ξεχασμένοι.
Εδώ βλέπει μόνο ο
Θεός και εκείνος μεριμνά για εμάς” είπε ο σπηλιώτης ασκητής.
«Το Αγιο Όρος τι το διαφορετικό έχει από τον έξω κόσμο και τον θεωρούν ευλογημένο τόπο;
«Κοίταξε παιδί μου.
Το Άγιον Όρος, μοιάζει σαν ένα μεγάλο κατάστημα καλλυντικών όπου ο καθένας μπαίνει για να βρει το άρωμα που του ταιριάζει,
που θα τον κάνει να αισθανθεί όμορφα.
Ακόμα όμως και αν δεν βρει κάτι
που να του αρέσει, φεύγοντας πάνω στα ρούχα του θα έχει μείνει μια
ευωδιά.
Έτσι γίνεται και με το Όρος.
Κάθε άνθρωπος που το επισκέπτεται,
θα βρει εδώ κάτι που θα δώσει νόημα στην ζωή του, ακόμα όμως και αν δεν
βρει αυτό που ψάχνει, θα φύγει με γαλήνη στην ψυχή του», μου εξήγησε ο
π.Ραφαήλ.
Η σοφή κουβέντα και το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα που απολαύσαμε μαζί, μας
είχαν …παρασύρει. Ήταν ήδη σούρουπο και έπρεπε να φροντίσουμε και τη
διανυκτέρευση μας.
Ο πατέρας Δανιήλ μας είδε λίγο ανήσυχους .
Του
εξηγήσαμε, και με μεγάλη χαρά προθυμοποιήθηκε να μας φιλοξενήσει στη
σπηλιά του .
Αλλά είχε μόνο ένα ξύλινο κρεβάτι χωρίς στρώμα στο οποίο
κοιμότανε εκείνος. Τελικά ο π. Δωρόθεος ξάπλωσε σε κάτι κουρελούδες
στο πάτωμα, και ο μοναχός Δανιήλ στο κρεβάτι.
Εγώ φιλοξενήθηκα σε
γειτονικό κελί.
