ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ ΜΕ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ
ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ ΜΑΣ
ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ
Αγγούρι της θάλασσας η Ολοθούριο
Εκπληκτικό δόλωμα με πολλές αρετές είναι από τα λίγα που φωσφορίζουνε μέσα στο βυθό με αποτέλεσμα να προσελκύει περισσότερο τα εκλεκτά ψάρια που αναζητούμε
Το αγγούρι της θάλασσας η Ολοθούριο. λόγω της ομοιότητας του με μικρό αγγούρι. Βρίσκεται σε ρηχό νερό συνήθως σε αμμούδες η ψιλό φυκάκι μία μάσκα και ένα ζευγάρι πέδιλα είναι αρκετά για να βγάλουμε αρκετά αγγουράκια και σχετικά από μικρά βάθη. Μπορεί και σε μία βουτιά να πάρουμε 5-6 κομμάτια. Από την επιφάνεια εντοπίζουμε τα δολώματα που βρίσκονται συγκεντρωμένα και Βουτάμε στη συνέχεια όπου και γεμίζουμε και τα δυο χέρια. Η βάρκα υπάρχει από πάνω μας για να μπορούμε να τα αδειάζουμε. Με το που θα συγκεντρώσουμε αρκετά δολώματα, φτάνει η ώρα του καθαρίσματος που πρέπει να γίνει αμέσως, αν θέλουμε να έχουμε εύκολο καθάρισμα. Γιατί το καθάρισμα είναι όλη η δυσκολία και όλη η «τέχνη», όπως λένε οι ειδικοί.
Το καθάρισμα
Με ένα κομμάτι ξύλο 40 πόντους μήκος, 30 πόντους πλάτος και πάχος 2με 3 πόντους ένα κουτάλι της σούπας και ένα κοφτερό μαχαίρι κόβουμε τη μια άκρη του δολώματος και στη συνέχεια την, σχίζουμε με το μαχαίρι κατά μήκος του δολώματος, έτσι ώστε να ανοιχτεί διάπλατα και να σχηματίσει ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο όπως λέμε στα μαθηματικά.
Τα εντόσθια με άμμο που υπάρχουν τα πετάμε όπως είναι καθαρισμένο κι ανοιγμένο, το τρυπάμε κοντά στο ένα άκρο και του περνάμε μία πρόκα καρφώνοντας στο ξύλο. Με τη βοήθεια τώρα του κουταλιού αφαιρούμε προσεκτικά μια άσπρη πέτσα που υπάρχει εσωτερικά Η πέτσα αυτή είναι το δόλωμα.
Το υπόλοιπο κομμάτι το πετάμε, αφού μας είναι άχρηστο.
Αφού λοιπόν καθαρίσουμε όλα τα ολοθούρια που έχουμε πιάσει τα
δολώματα, τα τοποθετούμε σ' ένα κουβαδάκι με θαλασσινό νερό και τα ανακατεύουμε με το χέρι μας. Θα παρατηρήσουμε ότι τα δολώματα μας αρχίζουν να σκληραίνουν όσο πιο σκληρά τα θέλουμε τα ανακατεύουμε και ην ανάλογη ώρα
Στη συνέχεια ακολουθεί το κόψιμο των δολωμάτων σε μικρές λουρίδες, ανάλογα βέβαια με το αγκίστρι που 8α το δολώσουμε.
Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι το αγκίστρι πρέπει να σκεπάζεται και το ότι θα το περάσουμε τρεις και τέσσερις φορές στο αγκίστρι.
Συνήθως τα δολώματα που καθαρίζουμε τα δολώνουμε την ίδια μέρα Αν μας μείνουν μερικά, τότε μπορούμε να τα βάλουμε στη συντήρηση του ψυγείου μας για δυο - τρεις μέρες.
Επειδή η διαδικασία του καθαρίσματος είναι χρονοβόρα, μπορούμε μια μέρα να πάμε και να βγάλουμε αρκετά δολώματα και να τα διατηρήσουμε στην κατάψυξη για αρκετό διάστημα αφού ψαρεύουν αρκετά καλά ακόμα και όταν καταψυχθούν.
Ένα άλλο που έχει παρατηρηθεί είναι ότι τα ψάρια προτιμούν καλύτερο το συγκεκριμένο δόλωμα κατά τους καλοκαιρινούς και φθινοπωρινούς μήνες.
Δεν υπάρχει καλύτερο δόλωμα, τα ψάρια που θα το εκτιμήσουν είναι ο κακαρέλος , το λυθρίνι , ο σαργός, το σκαθάρι, , το φαγγρόπουλο, το μελανούρι, η μουρμούρα, η τσιπούρα.
Τι είναι αλήθεια αυτό που το κάνει να αποτελεί το καλύτερο δόλωμα για ψιλό παραγάδι; Η απάντηση θα έρθει μόνη της την πρώτη φορά που θα δολώσουμε στο ψιλό μας παραγάδι και θα δούμε τα καταπληκτικά αποτελέσματα του. Το παραγάδι όπως γνωρίζουμε, ψαρεύει την ώρα που το ρίχνουμε και την ώρα που το σηκώνουμε.
Τις υπόλοιπες ώρες τα περισσότερα δολώματα χάνονται στο βυθό, μουλιάζουν και σκεπάζονται από ένα είδος γλίτσας. Η διαφορά του Ολοθούριο είναι ότι ψαρεύει και κατά τη διάρκεια που το παραγάδι είναι στο βυθό, αφού δε χαλάει αλλά απεναντίας «παρά-γουλιάζεται» θα λέγαμε και γίνεται ακόμα καλύτερο.
Από την άλλη, είναι ένα αρκετά σκληρό δόλωμα που δε φεύγει εύκολα από το αγκίστρι με το παραμικρό κι έτσι δεν υπάρχει κίνδυνος να μας το χαλάσουν τα μικρόψαρα.
Εξάλλου, δεν προσελκύει τα μουγγριά όπως τα υπόλοιπα δολώματα, τα οποία καταφέρνουν να κάνουν το παραγάδι μάτσο.
Μπορεί να μείνει έτσι δολωμένο στο αγκίστρι για αρκετές ώρες και να τις ψαρέψει όλες αυτές τις ώρες εξίσου καλά. Γι' αυτό είναι και το μοναδικό δόλωμα που μπορούμε να το αφήσουμε να ψαρέψει αποβραδίς μέχρι και το πρωί.
Πριν 30 χρόνια ψαρευαμε με παραγάδια ψιλά στη ΣΑΜΟ, με τη βάρκα του φίλου μου του Κώστα ,απο το Πυθαγόρειο. Βάρκα ξύλινη με παπαδιά και μηχανή Μαλκοτση 5 άλογα .
Το δόλωμα μας ήταν αποκλειστικά ολοθουρια ( ψωλιαγκοι στα Σαμιώτικα ) , τους όποιους μαζευα εγω κολυμπώντας στην επιφάνεια κρατώντας μεγάλη απόχη με κοντάρι 5 μέτρα.
Το καθάρισμα γινόταν απο τον Κώστα,ακριβώς με τον παραπάνω τρόπο.
Τα αποτελέσματα αξέχαστα. Κάθε φορα είχαμε δυο ντενεκέδες ,θυμάμαι, γεμάτους, σαργους και τσιπούρες σε παραγάδι 250 αγκίστρια. 25-30 κιλά ψάρια μερίδας και πάνω.
SAGINI
ΖΩΝΤΑΝΗ ΓΑΡΙΔΑ
Απο τα εκλεκτοτερα δολώματα βρισκεται εύκολα ,
δολώνεται σε όλα τα αγκίστρια και ψαρεύει όλα σχεδόν τα ψάρια. Τη γαρίδα τη συναντάμε σε βραχάκια της ακτής μικρά καλπάκια και τα εσωτερικά τμήματα των λιμανιών εκεί που δεν τα χτυπά ο καιρός. Επίσης, ανάμεσα στα βράχια και τα μπλόκια των μόλων και των λιμενοβραχιόνων. Βρίσκεται σκαρφαλωμένη πάνω στα βραχάκια και με το που πλησιάζεις φεύγει αμέσως προς τα πίσω. Δεν κολυμπάει αλλά ρίχνει σάλτους προς την αντίθετη πλευρά από εκεί που έχει το κεφάλι της. Εκτός από τα βραχάκια τη συναντούμε μέσα στις φυκιάδες. Εκεί βρίσκεται προστατευμένη μέσα στα πυκνά φύκια από τους εχθρούς της που ομολογουμένως είναι πολλοί.
Το να βγάλουμε κάποια κομμάτια γαρίδας για να ψαρέψουμε με τον οποιοδήποτε τρόπο, είναι σχετικά εύκολο. Ο πλέον απλός και εύκολος τρόπος. Είναι με μια απόχη μικρή με ψιλό μάτι διχτύου. Το δίχτυ θα πρέπει να είναι τόσο ψιλό, ώστε να μη φεύγουν από μέσα οι γαριδούλες. Συνήθως τις απόχεςδιχτύου.
Με τη βοήθεια μιας τέτοιας απόχης θα βγάλουμε τις γαριδούλες μας. Αν είναι μέρα, τότε πηγαίνουμε στα μέρη που συχνάζουν γαριδούλες και προσπαθούμε να τις αποχιάσουμε. Τέτοια μέρη, όπως είπαμε, είναι τα ρηχά κι απάγκια κολπάκια και το εσωτερικό κι απάνεμο τμήμα του λιμανιού. Οι γαριδούλες που ξεχωρίζουν πάνω στα βραχάκια θέλουν ήρεμες κινήσεις της απόχης στην αρχή μέχρι να καταφέρουμε να τις τοποθετήσουμε στη στεφάνη της απόχης μας. Μετά, πρέπει στα γρήγορα να ανασηκώσουμε την απόχη μας προτού προλάβουν να φύγουν από μέσα.
Το βράδυ τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα και πιο αποδοτικά. Εδώ θα χρειαστούμε επιπλέον ένα φακό. Για να πηγαίνουμε στα ίδια αυτά μέρη που είπαμε πιο πάνω και ρίχνουμε τη δέσμη του φακού πάνω στα βραχάκια. Τότε αμέσως θα διακρίνουμε τις γαριδούλες από το έντονο κόκκινο φως των ματιών τους. Τα μάτια της γαρίδας έχουν την ιδιομορφία με το που πέφτει φως πάνω τους να εκπέμπουν ένα πολύ έντονο κόκκινο φως. Αυτό τις κάνει ορατές σε μας με συνέπεια να μπορούμε να τις βγάλουμε στη συνέχεια με την απόχη μας πανεύκολα. Εξάλλου, το βράδυ, τότε που τα πάντα ησυχάζουν, οι γαρίδες ξεμυτίζουν στα βραχάκια και τα γεμίζουν. Μπορεί έτσι να κάνεις και να μαζέψεις αρκετές. Στη συνέχεια, να ξαναεπιστρέψεις στο ίδιο σημείο μετά από μερικά λεπτά και να έχουν παρουσιαστεί κι άλλες, εξίσου πολλές.
Η γαριδούλα μας για να ψαρέψει σωστά πρέπει να είναι ζωντανή. Όχι ότι και ψόφια δεν είναι καλό δόλωμα, απλώς, ζωντανή είναι πολύ καλύτερη. Γιατί δεν είναι το ίδιο να βλέπει το ψάρι μια γαρίδα να κουνά τις κεραίες και τα ποδαράκια της και το ίδιο να βλέπει μία ακίνητη. Εξάλλου, η γαρίδα με το που ψοφάει αλλάζει το χρώμα της, αφού παύει να υπάρχει αυτή η διαφάνεια που τη χαρακτηρίζει. Αρα, για να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερα αποτελέσματα, πρέπει να φροντίσουμε ώστε οι γαρίδες μας να είναι ζωντανές. Για να διατηρήσουμε τις γαριδούλες μας ζωντανές, έχουμε να επιλέξουμε τον οξυγονωτή, το τρύπιο μπουκαλάκι και το απλό μπουγέλο με νερό. Ο οξυγονωτής ανανεώνει το οξυγόνο στο νερό, μέσα στο οποίο βρίσκονται οι γαρίδες μας. Συνήθως αυτές είναι τοποθετημένες μέσα σε ένα μπουγέλο ή ένα μικρό ψυγειάκι.
Όταν είμαστε δίπλα στη θάλασσα και το μέρος όπου δα ψαρέψουμε είναι κοντά με αυτό που βγάζουμε το δόλωμα, τότε τοποθετούμε τις γαριδούλες μας μέσα στο μπουκαλάκι. Εκεί επίσης, μπορούμε να τοποθετήσουμε τις γαριδούλες μας κατά τη διάρκεια του μαζέματος τους. Να πούμε ότι ο τρόπος αυτός είναι και ο καλύτερος αφού έτσι διατηρείται το δόλωμα μας περισσότερες ώρες ζωντανό. Το σκέτο μπουγέλο με νερό είναι ο πιο απλός τρόπος. Αυτός χρησιμοποιείται όταν τα δολώματα μας ψαρευτούν αμέσως. Πολλές φορές όταν ψαρεύουμε στα βραχάκια και μέχρι να ακουστεί το χτύπημα των ψαριών στα καλάμια μας ρίχνουμε μια ματιά για γαριδούλες. Όταν βρούμε κάποια, την τοποθετούμε σε ένα μικρό δοχείο ή στο μπουγέλο μας με νερό για να την ψαρέψουμε στη συνέχεια σε μια από τις επόμενες δολωσιές. Αν μας περισσέψουν δολώματα μετά το τέλος του ψαρέματος μας, να ξέρουμε ότι δε μπορούμε να τα διατηρήσουμε ζωντανά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η επόμενη μέρα λίγο δύσκολο να βρει όλες τις γαρίδες μας ζωντανές. Μόνο το μπουκαλάκι, το οποίο είναι ριγμένο μέσα στο νερό έχει τις περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσει τα δολώματα μας ζωντανά. Αλλά και αν ψοφήσουν, μην τα πετάξετε. Αφαιρέστε το κεφάλι τους και δολώστε το υπόλοιπο τμήμα τους κανονικά στα αγκίστρια σας, στο επόμενο ψάρεμα. Τη γαριδούλα την δολώνουμε όπως και το καραβιδάκι ξεκινώντας το αγκίστρι από την ουρά και η ακίδα να βγαίνει πριν από το κεφάλι με αυτό τον τρόπο η γαριδούλα κουνά τις κεραίες της και γίνεται ασύγκριτα ελκυστική.
Αυτός ο τρόπος είναι ο κατάλληλος όταν αναζητούμε μεγάλα ψάρια όπως μεγάλες συναγρίδες , τσιπούρες , λαβράκια, . Όταν ψαρεύουμε με ζοκάκι, τότε ο τρόπος δολώματος της γαρίδας είναι εντελώς ο αντίστροφος. Περνάμε την ακίδα του αγκιστριού κάτω από το κεφάλι και τη βγάζουμε μαζί με το αρπάδι του αγκιστριού στην ουρά της γαρίδας. Να σημειώσουμε ότι και ο σκέτος τρόπος δολώματος του αγκιστριού από την ουρά στο κεφάλι δεν είναι άσχημος εδώ, αλλά το κεφάλι - ουρά ψαρεύει αρκετά καλύτερα.
Η ζωντανή γαρίδα είναι ένα από τα δολώματα που λίγα ψάρια το απαρνιούνται. Όλα σχεδόν τα καλά κι εκλεκτά ψάρια που συνήθως αναζητούμε στα ψαρέματα μας δελεάζονται στη θέα της ζωντανής γαριδούλας και τσιμπούν στα αγκίστρια μας. Έτσι, μπορούμε να τη δολώσουμε στα αγκίστρια μας σε οποιοδήποτε τρόπο ψαρέματος κι αν χρησιμοποιούμε. ( Από ψιλά μονάγκιστρα για σπάρους, σαργούς, μουρμούρες, τσιπούρες και λαβράκια, αποτελεί μαζί με το καραβιδάκι τα καλύτερα δολώματα.) Αλλά και στα ψιλά ζοκάκια.
Στα πεταχτάρια με κινητή μολυβήθρα ψαρεύουμε μουρμούρες και τσιπούρες στις αμμουδιές, ενώ στα ψιλά και μεσαία πεταχτάρια ψαρεύουμε εκτός από τα πιο πάνω ψάρια, φαγγρόπουλα, συναγριδάκια, σκορπιούς, λύχνους, δράκαινες, καπόνια, γωβιούς, σκαθάρια. Με το καλαμίδι από Βράχο και με λίγο δαλασσάκι ψαρεύουμε τα μελανούρια, τους σαργούς και τα σκαθάρια. Με τις καθετές αναζητούμε λυθρίνια, μπαλάδες, μουσμουλιά, φαγκρόπουλα. Με τις ψιλές συρτές λαβράκια και μαναλάκια, ενώ με το ψιλό και μέντζο παραγάδι όλα τα ψάρια.
Στη Χιο , πριν 10-15 χρόνια, γινόταν ένα παραδοσιακό ψάρεμα τσιπούρας , με βάρκα, το βράδυ στο λιμάνι του νησιού. Οι Χιώτες το λέγαν ''Πυροφανι''. Εποχή, κυρίως χειμώνας με άπνοια .
Κάθε βάρκα ει χε αναμμένη μια λα μπα πετρελαίου για να ει ναι ορατή τη νύχτα.
Οι βάρκες, πάντα με κουπιά, κινιουντουσαν, πολύ αργά και σέρνανε στο βυθό του λιμανιού ψιλή πετονιά με αγκίστρι και δόλωμα πάντα ζωντανή γαρίδα. Θέαμα πράγματι υπέροχο, Μικρασιατικό.
Το ψάρεμα διαρκούσε όλη τη νύχτα και ήθελε γερο ντύσιμο, θυμάμαι.
Αποτελέσματα ,εκπληκτικά. Πιαναμε ψάρια από μισοκιλα, μέχρι τρικιλα με πετονιά το πολύ 25αρα.
Τις γαρίδες τις πιαναμε την προηγουμένη με διαφόρους τρόπους, όπως ψιλή απόχη και φακό, η ρέγκα με τσουβάλι κλπ.
Τις διατηρουσαμε ζωντανες για μερες, σε διατριτο πλαστικο με καπακι το οποιο κρεμαγαμε στη θαλασσα
απο ενα σκαρμο της βαρκας μας. SAGINI
