ΝΕΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΑΠΕ ...........ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΓΙΝΕ Η ''ΤΡΥΠΑ'' ΤΟΥΣ

     Τα ''μαχαιρώματα'' μεταξύ των ΑΠΕτεωνων , αποκαλύπτουν  την οργανωμένη ληστεία ,σε βάρος των καταναλωτών ρεύματος .

         Ασυδοσία .  Αίσχος . Κομπιναδόροι ΑΠΕτεωνες . 
Σταματήστε  ΤΩΡΑ  το έγκλημα σε βάρος των καταναλωτών ΔΕΗ.

 Κόψτε τους  επιτέλους τις επιδοτήσεις .

                                                 

Σε νέα ύψη ρεκόρ τον Ιούνιο η "τρύπα" του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ.

        Σε ύψος ρεκόρ έφτασε το έλλειμμα του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ τον Ιούνιο, δημιουργώντας επιπλέον «πανικό» στον ΛΑΓΗΕ, η διοίκηση του οποίου ενημέρωσε εκ νέου την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ και τη ΡΑΕ για τη δραματική κατάσταση που δημιουργείται.
Συγκεκριμένα,  μόνο τον Ιούνιο προστέθηκε έλλειμμα 50 εκατ. ευρώ, ποσό ρεκόρ, καθώς είναι διπλάσιο από εκείνο του Μάϊου (τον Απρίλιο ήταν 27 εκατ. ευρώ και τον Μάρτιο 6,5 εκατ.).
Μιλάμε πάντα για νέο έλλειμμα που προστίθεται στο υπάρχον.
 Συνολικά μέχρι το τέλος Ιουνίου το έλλειμμα του Ειδικού Λογαριασμού έφτασε τα 290 εκατ. ευρώ, κάνοντας πολύ συντηρητική την εκτίμηση που είχε διατυπώσει η διοίκηση του ΛΑΓΗΕ για συνολικό έλλειμμα 400 εκατ. ευρώ στο τέλος του χρόνου.

Η μεγάλη αύξηση που παρουσίασε τον Ιούνιο το έλλειμμα αποδίδεται στην αύξηση της απόδοσης των φωτοβολταϊκών λόγω της υψηλής ηλιοφάνειας. (  Καταλάβατε τι μας λένε. Όσο αυξάνεται η απόδοση των φ/κ τόσο αυξάνεται και το έλλειμμα    !!!!!!!! Ήμαρτον !!!! ΑΠΕτεωνες  )

 Μόνον για τα οικιακά φωτοβολταϊκά οι πληρωμές έφτασαν τα 11 εκατ. ευρώ το μήνα.

http://www.energypress.gr/news/Se-ypsh-rekor-ton-Ioynio-h-trypa-toy-Eidikoy-Logariasmoy-APE

                                                                                                                                                                                             

 

    Πληρώνουμε χρυσάφι το ρεύμα για να ''κονομάνε'' οι ...κολλητοί ΑΠΕτεωνες και τα κυκλώματα στον ΑΔΜΗΕ,ΡΑΕ,ΛΑΓΗΕ,ΥΠΕΚΑ .

                      Ο Μεσσίας!!!!!          

Και μετά ψάχνουμε να βρούμε γιατί τα τιμολόγια στο ρεύμα αυξάνονται διαρκώς……γιατί η διοίκηση της ΔΕΗ ζητά συνεχώς αυξήσεις. 
Ένας από τους βασικούς λόγους ακούει στο όνομα   «Μηχανισμός Ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους».

Πρόκειται για ένα… εφεύρημα  (  κανονική   κλεψιά σε βάρος των καταναλωτών ΔΕΗ  )  , που επιτρέπει  τις ιδιωτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής  ( ΕΛΠΕ ,Μυτιληναιος,Περιστερης,Κοπελουζος κ. α . ) ,  με φυσικό αέριο να πουλάνε στο κρατος το ρεύμα πανάκριβα, ζημιώνοντας και την ΔΕΗ σαν επιχειρηση  και – στο τέλος της ημέρας – τους καταναλωτές.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
  Πριν από έξι χρόνια, θεσπίστηκε η στήριξη των ιδιωτών παραγωγών με φυσικό αέριο, μέσω του συγκεκριμένου μηχανισμού, ο οποίος τους εξασφάλιζε ότι θα λειτουργούσαν τις περισσότερες ώρες του 24ωρου ασχέτως αναγκών και θα αμείβονται επιπλέον και με ένα +5% επί του κόστους τους. 

Προσωρινά, είπαν τότε. Αλλά, στη χώρα που ζούμε, ουδέν μονιμότερο…
  Τα χρόνια πέρασαν και ο συγκεκριμένος μηχανισμός, όχι απλά διατηρήθηκε, αλλά πριν από ενάμιση χρόνο, στα τέλη του 2010, η προσαύξηση 5% διπλασιάστηκε στο 10% !          ( επι Γ . Παπακωνσταντινου  )
Έτσι, οι μονάδες φυσικού αερίου λειτουργούν σχεδόν μονίμως  (στο 60% της ονομαστικής ισχύος τους), για να «χωράνε»  στο σύστημα και να κερδίζουν όλες, παρά το ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας είναι  τελείως  αντιοικονομικός, και πληρώνονται από τον Λειτουργό της Αγοράς  ( ΛΑΓΗΕ  )  και      τον Ανεξάρτητο     Διαχειριστή   Μεταφοράς Ηλεκτρικής    Ενέργειας    ( ΑΔΜΗΕ )  με τα αυξημένα κόστη, που έχουν δώσει, συν ένα κέρδος 10%. 

Στην ουσία, πληρώνονται από όλους εμάς, τους τελικούς καταναλωτές. Γιατί;
Σκεφτείτε μόνο ότι αυτή η διαδικασία θα στοιχίσει φέτος στη ΔΕΗ 270 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα,ενώ πέρυσι στοίχισε 130 και το 2010 επιπλέον ,  29 εκατομμύρια ευρώ !
  Σκεφτείτε ακόμα πόσο κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των συγκεκριμένων μονάδων είναι αυτή η διαδικασία, που – για να λειτουργήσουν όλες και να έχουν λαμβάνειν από την πίτα – τις νυχτερινές ώρες υπολειτουργούν για χάρη τους οι λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ. 

Άρα, λειτουργούν χωρίς να χρειάζονται όλες, κοστίζοντας στη ΔΕΗ μια περιουσία και καταλύοντας κάθε έννοια ανταγωνισμού.
http://www.peramatozoa.net 

Αυτά λένε οι Φωτοβολταικοι 

Η επίσημη δικαιολογία των άλλων είναι οτι η συνεχής τους λειτουργία είναι υποχρεωτική , διότι λειτουργούν σαν μονάδες εφεδρείας των ΑΠΕ  . Ως γνωστόν οι ΑΠΕ αδυνατούν να λειτουργούν αδιάλειπτα .
Αρα η λειτουργία των μονάδων φυσικού αερίου ειναι αναγκαία για αποφύγουμε τα μπλακ-αουτ στο δίκτυο. Φαύλος κύκλος δηλαδή . Μόνο που μας κοστίζει   πολύ ακριβά !
                                                                                                                                    SAGINI

                                                                                                                                                                                                             

     Και επειδή οι φωτοβολταικοι είναι απλήρωτοι εδώ και τρεις-τέσσερις μήνες  ,ενώ οι άλλοι τα ''παιρνουν '' κανονικά ,  έβγαλαν  δημόσια ανακοίνωση  και διαμαρτύρονται ότι δεν φταίνε αυτοί αλλά οι άλλοι  που μας κλέβουν όλους .

                                                                                                                                      SAGINI

Θέλει υπομονή αλλά αξίζει να το διαβάσετε
                                                  
Διαβάστε λοιπόν την ανακοίνωση και το σκεπτικό του ΣΠΕΦ:

                                                            (ΣΠΕΦ   Σύνδεσμος παραγωγών ενέργειας φωτοβολταϊκών )
     http://www.energypress.gr/news/SPEF:-Sta-50-ekat.-eyrw-h-epidothsh-twn-monadwn-fysikoy-aerioy


            ''Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρείται μια προσπάθεια στρέβλωσης της πραγματικότητας και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης σχετικά με τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν και εξακολουθούν να οδηγούν σε οικονομική ασφυξία το ηλεκτρικό σύστημα της χώρας.
        Όλες αυτού του τύπου οι αναφορές καταλήγουν αυθαιρέτως και άνευ μαθηματικής τεκμηρίωσης ότι αιτία του κακού είναι οι ΑΠΕ και δη τα φωτοβολταϊκά αποσιωπώντας επιμελώς τόσο την προφανή διόγκωση του ελλείμματος του ΛΑΓΗΕ (κατά τουλάχιστον 5.500.000 Ευρώ μηνιαίως) σε περίπτωση έναρξης αμοιβής των παραγωγών ΣΗΘΥΑ με Feed in Tariff  (γεγονός για το οποίο ο ΣΠΕΦ έχει ήδη προσφύγει στο ΣτΕ) όσο και τις αναίτιες «επιδοτήσεις» που απολαμβάνει η ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο και που μόνο κατά το α’ πεντάμηνο του 2012 κόστισαν στους Έλληνες καταναλωτές τουλάχιστον 50.000.000 Ευρώ μέσω του Μηχανισμού ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους (ΜΜΚ).
      Οι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο όταν καλούνται να λειτουργήσουν στο τεχνικό τους ελάχιστο (το οποίο και ορίζεται στο 60% της ονομαστικής τους ισχύος) αμείβονται με το μεταβλητό τους κόστος πλέον περιθωρίου 10% (μηχανισμός ΜΜΚ), και όχι με την δηλωθείσα ανταγωνιστική προσφορά τους στα πλαίσια του Ημερήσιου Ενεργειακού Προγραμματισμού (ΗΕΠ) και της Οριακής Τιμής Συστήματος (ΟΤΣ) που αυτός εκκαθαρίζεται από τον ΛΑΓΗΕ.

      Έτσι καταρχήν παύει να υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των μονάδων αυτών και συνεπώς το ρίσκο της μη ένταξης τους στο σύστημα αν κάποια προσφορά τους αποδειχθεί ακριβότερη από τον ανταγωνισμό οπότε απορριφθεί.
  Τους τελευταίους μήνες δυστυχώς ωστόσο, παρατηρείται έντονα το φαινόμενο να λειτουργούν οι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο στο τεχνικό τους ελάχιστο αποφεύγοντας έτσι τον ανταγωνισμό.
 Ας σημειωθεί εδώ πως ο ανταγωνισμός στην ηλεκτροπαραγωγή από ορυκτά καύσιμα είναι βασικό στοιχείο υγείας της αγοράς αφού στις εν λόγω τεχνολογίες δεν υπεισέρχεται καμία στοχαστικότητα      (π.χ. λόγω καιρού που υφίσταται στις ΑΠΕ) όσον αφορά την διαθεσιμότητα τους ανά πάσα στιγμή.
 Πολύ δε περισσότερο όταν η έλλειψη στοχαστικότητας αυτή ανταμείβεται κιόλας από τον ΑΔΜΗΕ με τα Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος (ΑΔΙ) και συγκεκριμένα με την πάγια αμοιβή των 45.000 ευρώ /MW εγκατεστημένης ισχύος ετησίως ασχέτως χρόνου λειτουργίας. !!!!

     Η ουσιαστικότερη στρέβλωση ωστόσο αρχίζει όταν οι μονάδες αυτές συνεχίζουν να λειτουργούν στο τεχνικό τους ελάχιστο ακόμη και όταν η ζήτηση είναι χαμηλή και υπό ορθολογικές συνθήκες θα έπρεπε να τεθούν εκτός συστήματος αφού η ζήτηση καλύπτεται επιτυχώς από τις φθηνότερες λιγνιτικές μονάδες (π.χ. τις νυχτερινές ώρες).
 Η υγιής δηλαδή αρχιτεκτονική της αγοράς στα πλαίσια του Ημερήσιου Ενεργειακού Προγραμματισμού (ΗΕΠ) και της ΟΤΣ με την οποία αυτός εκκαθαρίζεται, προβλέπει ότι η ένταξη μονάδων στο σύστημα γίνεται σταδιακά και ανάλογα με την ζήτηση για φορτία, εκκινώντας πάντοτε από τις φθηνότερες μονάδες και οδεύοντας αυξανομένων των αναγκών προς τις ακριβότερες, σύμφωνα με τις επίσημες προσφορές τους.
Σε καμία περίπτωση δηλαδή ο διαχειριστής, με σκοπό να καλύψει κάποιο πρόσθετο φορτίο, δύνανται να εντάξει στο σύστημα μια ακριβότερη μονάδα μειώνοντας ή αφήνοντας απ’ έξω μια φθηνότερη και χωρίς να υπάρχει πραγματικό τεχνικό πρόβλημα της φθηνότερης.
Δυστυχώς στην Ελλάδα ο παραπάνω ορθολογισμός παρακάμφθηκε με την θέσπιση του Μηχανισμού ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους (ΜΜΚ) ως καταρχήν προσωρινού μέτρου πριν έξι χρόνια, ενώ η συνέχιση της ύπαρξης του ακόμη και σήμερα με συνεχείς παρατάσεις ίσως αποτελέσει την αιτία της οικονομικής κατάρρευσης εν τέλει της αγοράς συνολικά.
 Παρεμβαίνοντας ο μηχανισμός αυτός εντάσσει –καθ’ υπέρβαση κάθε λογικής- συστηματικά και προνομιακά στο σύστημα καθημερινά και για πολλές κυρίως νυχτερινές ώρες τις ακριβότερες μονάδες φυσικού αερίου εις βάρος των φθηνότερων λιγνιτικών.
 Έτσι όλοι  οι καταναλωτές (βιομηχανικοί και οικιακοί) ζημιώνονται αφού πληρώνουν ακριβότερα την ενέργεια που κάλλιστα θα μπορούσαν να απολαύσουν φθηνότερα, η ΔΕΗ επίσης ζημιώνεται αφού οι λιγνιτικές της μονάδες υπολειτουργούν και ο διαχειριστής καταβάλει στους παραγωγούς αυτούς σημαντικά ποσά που κανονικά θα απέφευγε.
 Επιτομή της στρέβλωσης αυτής είναι η πλήρης πλέον αναντιστοιχία του πραγματικού χονδρεμπορικού κόστους ηλεκτρικής ενέργειας με την επίπλαστη κατά τα λοιπά ΟΤΣ αφού όλη η ενέργεια που εγχέεται στο σύστημα μέσω του ΜΜΚ δεν προσμετράται !!!!! σε αυτήν.
  Έτσι σχεδόν μοναδική πρακτική χρησιμότητα της ΟΤΣ απομένει να είναι η δυσφήμιση των ΑΠΕ αφού το πλήρες κόστος τους (feed-in-tariff) συγκρίνεται αποκλειστικά με τον «φανταστικό» αυτό αριθμό (που αποτελεί υποσύνολο του κόστους της συμβατικής ηλεκτροπαραγωγής) για τον υπολογισμό του τέλους ΑΠΕ  και των άλλων κατ’ επίφαση πόρων τους.
Ας δούμε όμως την πραγματικότητα σε αριθμούς:

Κατά τις νυχτερινές ως επί τω πλείστον ώρες και προκειμένου οι μονάδες φυσικού αερίου να παραμείνουν σε λειτουργία στο τεχνικό τους ελάχιστο,  
που κανονικά λόγω περιορισμένης ζήτησης θα έπρεπε να τεθούν εκτός,
μερικές ή και όλες οι λιγνιτικές μονάδες (παρ’ ότι φθηνότερες) αναγκάζονται οικειοθελώς  !!!! να μειώνουν την ισχύ τους ώστε παραδόξως να προκύψει χώρος για τις ακριβότερες μοναδες του  φυσικού αερίου.  Όμως:

- Κατά τις νυχτερινές ώρες η ΟΤΣ κινείται στα επίπεδα των 40 ευρώ / MWh που άπτεται της λειτουργίας – προσφοράς των λιγνιτικών.
- Το πλήρες Μεταβλητό Κόστος ( ΜΜΚ )    +10% στο τεχνικό ελάχιστο των μονάδων φυσικού αερίου κινείται στα επίπεδα των 100 ευρώ / MWh.
- Έτσι η ενέργεια που υποκαθιστούν οι μονάδες φυσικού αερίου πληρώνεται πολύ ακριβότερα από τον διαχειριστή στα 100 ευρώ / MWh συγκρινόμενη με την λιγνιτική που ορθολογικά έπρεπε να είναι προτιμητέα ως φθηνότερη και θα πληρωνόταν στα 40 ευρώ / MWh στα πλαίσια της ΟΤΣ.

- Μια τυπική ημέρα με υψηλά φορτία και λειτουργική διαθεσιμότητα των λιγνιτικών  μονάδων, εξαιτίας της «οικιοθελούς» μείωσης της ισχύος των φθηνότερων λιγνιτικών (κατά μέσο όρο 10 λιγνιτικές μονάδες μειώνουν κατά 40% το φορτίο τους για 6 ώρες ημερησίως) προς ένταξη μέσω του ΜΜΚ των διπλάσια και πλέον ακριβότερων μονάδων φυσικού αερίου, ποσότητα ενέργειας τουλάχιστον 6.750 MWh εγχέεται ημερησίως από αυτές και συνεπώς η αγορά επιβαρύνεται καθημερινά με το ποσό των 405.000 ευρώ (6.750 MWh x (100ευρώ – 40ευρώ) από την στρέβλωση  ( καθαρή κλοπή το λεμε εμεις ) αυτή,
 αφού η διαφορά μεταξύ της ΟΤΣ    (40 ευρώ / MWh) και του ΜΜΚ+10%    (100 ευρώ / MWh) πληρώνεται στους παραγωγούς αυτούς στα πλαίσια του Μηχανισμού ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους (MMK) και ανακτάται πλήρως από τους Προμηθευτές και εν συνεχεία τους καταναλωτές.

    Με βάση τα ανωτέρω αλλά και τα αναλυτικά στοιχεία εκκαθάρισης του συστήματος για το πρώτο πεντάμηνο του201 2, η λιγνιτική παραγωγή που υποκαταστάθηκε μόνο κατά τις βραδινές ώρες, γιατί σε αρκετές περιπτώσεις υπήρξε υποκατάσταση και σε άλλες ώρες της ημέρας παρότι οι αντίστοιχες λιγνιτικές μονάδες ήταν διαθέσιμες,
 ήταν  συνολικά 804.000 MWh και κατανέμεται ως εξής:

Περίοδος	Ενέργεια από μονάδες Φ.Α. μέσω ΜΜΚ*
Ιανουάριος 2012	110.000 MWh
Φεβρουάριος 2012	53.000 MWh
Μαρτιος 2012	143.000 MWh
Απρίλιος 2012	245.000 MWh
Μάιος 2012	253.000 MWh
Σύνολο 1ου 5μήνου 2012	804.000 MWh

*Επίσημα στοιχεία ΑΔΜΗΕ

Συνεπώς υπάρχει επιβάρυνση του καταναλωτή κατά το α’ πεντάμηνο του 2012 της τάξης των 48.240.000 ευρώ (804.000 MWh x (100 – 40) ευρώ/MWh) από την στρέβλωση του ΜΜΚ ο οποίος αφενός εντάσσει τεχνηέντως και καθ’ υπέρβαση κάθε λογικής, τις  ακριβότερες μονάδες στην θέση των φθηνότερων και αφετέρου τα χρήματα αυτά δεν περνούν μέσα από το ανταγωνιστικό χρηματιστήριο του ΗΕΠ και της ΟΤΣ την οποία και εν τέλει κατάφορα νοθεύουν αφού παρακάμπτοντας την, την κρατούν σε ένα τεχνητά χαμηλό και πλασματικό επίπεδο.
    Έτσι το τέλος ΑΠΕ (που πληρώνουμε εμείς !! ) το οποίο χρηματοδοτεί τον ΛΑΓΗΕ για τις ΑΠΕ πρέπει να καλύψει ένα πολύ μεγαλύτερο εύρος διαφοράς Εγγυημένης Τιμής (Feed-in-Tariff) – ΟΤΣ, δυσφημώντας τες χωρίς πραγματική αιτία αφού το πρόβλημα συνίσταται στον αφαιρετέο της πράξης που παραμένει πλασματικά χαμηλός εξαιτίας της στρέβλωσης του ΜΜΚ.

   Ας σημειωθεί τέλος εδώ ότι η επιβάρυνση του καταναλωτή από τον ΜΜΚ δεν περιορίζεται αποκλειστικά στα ανωτέρω ποσά που  αφορούν μόνο στο προφανές σκέλος της υποκατάστασης φθηνής λιγνιτικής ενέργειας την νύχτα. ( πεστα  όλα τώρα  πια   !!!! )

   Υπάρχουν επιπλέον κι αρκετές άλλες ώρες μέσα στην ημέρα όπου οι μονάδες φυσικού αερίου δεν αμείβονται βάσει της ανταγωνιστικής προσφοράς τους στα πλαίσια του ΗΕΠ, αλλά βάσει της υψηλότερης τιμής που προκύπτει από τον ΜΜΚ.
     Αξίζει τέλος να επισημανθεί ότι η αμοιβή μέσω του ΜΜΚ που θεσμοθετήθηκε ως προσωρινή και διατηρείται μέσω παρατάσεων εδώ και μία 6ετία είχε αρχικά  προσαύξηση 5% ενώ αυτή αυξήθηκε σε 10% τον Δεκέμβριο του 2010 (ΦΕΚ Β’ 2046 / 3-12-10).  ( ΥΠΕΚΑ  Παπακ...!!!!!!! )
      Από τα ανωτέρω καθίσταται σαφές πως οι μονάδες φυσικού αερίου εξασφαλίζουν σημαντικά έσοδα μέσω του ΜΜΚ και μάλιστα καθ’ υπέρβαση κάθε λογικής ανταγωνισμού, τα οποία και εισπράττουν από τον ΑΔΜΗΕ που πληρώνει κανονικά.
  Έτσι έχουν περιορίσει σημαντικά την έκθεση τους στον ΛΑΓΗΕ που βρίσκεται σε στάση πληρωμών επί τρεις μήνες προς τις ΑΠΕ για τις οποίες και αποτελεί μοναδική πηγή εισοδήματος.
     Καταλήγοντας λοιπόν είναι απολύτως προφανές πως αν δεν καταργηθεί άμεσα ο ΜΜΚ ως όφειλε άλλωστε ήδη, δεν είναι δυνατόν να ομιλούμε για εξορθολογισμό της αγοράς και για μοντέλο Feed-in-Premium στις ΑΠΕ βασισμένο στην ΟΤΣ.
    Η κατάργηση του ΜΜΚ θα δημιουργήσει έναν υγιή ανταγωνισμό στην ενέργεια, η οποία θα βασίζεται πρωτίστως στην αξιοποίηση του εγχώριου και φθηνού λιγνιτικού πλούτου σε συνδυασμό και με την ανάπτυξη του εθνικού ενεργειακού μας προϊόντος των ΑΠΕ χωρίς στρεβλώσεις.


      
      Εμείς λέμε ότι όλοι τους είναι τσιμπούρια που απομυζούν το αίμα των καταναλωτών ,   σε καιρούς  μεγάλης  εθνικής φτώχειας. Oι ΑΠΕ ειναι μια μεγαλη απατη.

Σχετικά με το σκάνδαλο που καταγγέλλει ο ΣΠΕΦ   για το  ΜΜΚ  είναι προφανές οτι πρόκειται για ακόμα μια ΑΠΕτεωνιά σε βάρος των καταναλωτών και πρέπει να επέμβει η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ άμεσα και βέβαια ο πέλεκυς της δικαιοσύνης να πέσει βαρύς στα κεφάλια των ηθικών και φυσικών αυτουργών του οργανωμένου εγκλήματος.

                 Αλήθεια γιατί ο ΣΠΕΦ και η ΔΕΗ του Α.Ζερβού δεν      προσφεύγουν  με μηνυτήρια αναφορά στην Εισαγγελία Αθηνών   ?

                                                                                                                               SAGINI

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ..............ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

 

                                                                              *****

Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟ 

«ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ» ΕΓΚΛΗΜΑ

Λίγο μακρύ ....αλλά αξίζει να το διαβάσετε με προσοχή.

http://deltio.wordpress.com/2011/07/31/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF/


                                                            
            
 Επειδή υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση για τις ιδιωτικοποιήσεις και τα οφέλη τους, και ο καθένας βγαίνει και λέει ό,τι θέλει, θα αναφέρω κάποια βασικά στοιχειώδη πράγματα για να θυμηθούμε όλοι πότε μια ιδιωτικοποίηση συμφέρει και πότε όχι.

Ισχυρισμός 1: Οι ιδιωτικοποιήσεις βοηθούν τα δημόσια οικονομικά

Η ιδέα πως η ιδιωτικοποίηση δημοσίων επιχειρήσεων συμβάλλει στη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων είναι κυρίαρχη στη εποχή μας.
 Σύμφωνα με τους υπερασπιστές αυτής της ιδέας, η πώληση δημόσιας περιουσίας φέρνει έσοδα στο κράτος, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αποπληρωμή (μείωση) του δημοσίου χρέους.
 Έτσι το κράτος θα πληρώνει λιγότερα έξοδα για τόκους, και άρα θα έχει περισσότερα χρήματα να διαθέσει για την παιδεία, τη υγεία, τις μεταφορές κλπ.
Είναι άραγε αλήθεια αυτό; Και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Ας πάρουμε μια κερδοφόρα δημόσια επιχείρηση όπως πχ. η ΔΕΗ, ο ΟΠΑΠ κλπ. με κέρδη της τάξεως του 1 Δις ευρώ το χρόνο.
 Κι ας υποθέσουμε πως το κράτος πληρώνει για το δημόσιο χρέος επιτόκιο 5% (όσο περίπου η Ελλάδα αυτή τη στιγμή κατά μέσο όρο).
Με τα κέρδη αυτής της επιχείρησης το κράτος καλύπτει τους τόκους 20 Δις ευρώ χρέους
 (20 Δις χρέους x 5% επιτόκιο = 1 Δις τόκοι).
Τι γίνεται αν το κράτος αποφασίσει να ιδιωτικοποιήσει την επιχείρηση;
Έστω ότι το κράτος πουλάει την επιχείρηση έναντι 5 Δις ευρώ και με τα χρήματα αυτά αποπληρώνει ισόποσο χρέος.
Η ετήσια εξοικονόμηση στους τόκους θα είναι ίση με: 5 Δις x 5% = 250 εκατ. ευρώ.
 Θα συνεχίσει όμως το κράτος να επιβαρύνεται με τους υπόλοιπους τόκους ύψους 750 εκατ. ευρώ που πριν τους κάλυπτε με τα κέρδη της επιχείρησης.
 Εφόσον πούλησε την επιχείρηση, τα χρήματα αυτά θα πρέπει πλέον να τα βρει από άλλη πηγή. Βλέπουμε δηλαδή πως σε αυτή την περίπτωση τα δημοσιονομικά του κράτους χειροτέρεψαν, διότι η ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης παράγει δημοσιονομικό έλλειμμα στο κράτος 750 εκατ. ευρώ ετησίως.
Βέβαια, αυτό δεν είναι το μόνο ενδεχόμενο.
 Ας υποθέσουμε ότι το κράτος πουλάει την επιχείρηση για 30 Δις ευρώ. Με τα έσοδα αυτά αποπληρώνει πάλι ισόποσο χρέος.
Η ετήσια εξοικονόμηση σε τόκους θα είναι: 30 Δις x 5% = 1,5 Δις.
Δηλαδή το κράτος κερδίζει, σε σχέση με ό,τι ίσχυε πριν την ιδιωτικοποίηση, 500 εκατ. ευρώ ετησίως (1,5 Δις εξοικονόμηση τόκων – 1 Δις κέρδη επιχείρησης).
 Στην περίπτωση αυτή δηλαδή, η πώληση της δημόσιας επιχείρησης φέρνει δημοσιονομικό πλεόνασμα ύψους 500 εκατ. (0,5 Δις).
Συνεπώς, η ιδιωτικοποίηση μιας επιχείρησης (ή ενός ακινήτου του δημοσίου), μπορεί να βοηθήσει τα δημόσια οικονομικά, όταν το όφελος από την πώληση υπερκαλύπτει την απώλεια κερδών (ή ενοικίων) που θα είχε το κράτος από την εκμετάλλευση της επιχείρησης (ή του ακινήτου).
 Βλέπουμε πάντως πως, ακόμα και τότε, το δημοσιονομικό όφελος είναι πολύ μικρότερο από τα έσοδα της πώλησης (μόλις 0,5 Δις, στο παράδειγμά μας, και σε καμία περίπτωση τα 30 Δις που πουλήθηκε η επιχείρηση).
 Το αναφέρω αυτό διότι σκόπιμα και παραπλανητικά, η κυβέρνηση της τρόϊκας και τα δημοσιογραφικά ρουλεμάν αφήνουν να εννοηθεί πως η άντληση 50 Δις ευρώ από αποκρατικοποιήσεις θα φέρει στην Ελλάδα όφελος 50 Δις… Σε καμία περίπτωση.
Τι σημαίνουν αυτά για το ελληνικό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων;
Για να είναι συμφέρουσα για το ελληνικό κράτος η πώληση (μέρους ή του συνόλου) μιας επιχείρησης όπως η ΔΕΗ, ο ΟΠΑΠ κλπ με κέρδη περί τα 1 Δις ευρώ ετησίως η κάθε μία, θα πρέπει το τίμημα της πώλησης (η αποτίμηση της επιχείρησης) να υπερβαίνει τα 20 Δις.
Κι όμως, οι χρηματιστηριακές αποτιμήσεις στις οποίες προτίθεται να πωλήσει το ελληνικό δημόσιο δεν ξεπερνούν ούτε καν τα 2 Δις!!

 (τη στιγμή που για παράδειγμα, η αξία μόνο της εγκατεστημένης ισχύος της ΔΕΗ υπολογίζεται σε 50-60 Δις και η παρούσα αξία των μελλοντικών κερδών υπολογίζεται σε τουλάχιστον άλλα 35 Δις… η δε αξία των αποθεμάτων λιγνίτη σε 750 Δις, και αναμένεται να αναβαθμιστεί μετά το ατύχημα του Φουκουσίμα στην Ιαπωνία που οδηγεί σε αναστολή και περιορισμό των πυρηνικών προγραμμάτων παραγωγής ενέργειας πολλών χωρών…

 Αξία χειροπιαστή, σε κοιτάσματα, δίκτυα και υποδομές, όχι αέρας κοπανιστός στα pixels μιας χρηματιστηριακής οθόνης).

Το ίδιο ισχύει κατ’ αναλογία για όλες τις κερδοφόρες προσοδοφόρες επιχειρήσεις και φορείς του δημοσίου, αεροδρόμια, λιμάνια, αυτοκινητόδρομοι, νερά, ορυκτά, ταχυδρομεία, καζίνο, ιππόδρομοι, κλπ κλπ… όλες είναι κερδοφόρες.
Και οι τιμές στις οποίες θα πωληθούν είναι τουλάχιστον 80-90%!! χαμηλότερες κι από το ελάχιστο απαιτούμενο τίμημα που θα χρειαζόταν να εισπράξει το κράτος προκειμένου να μην επιβαρυνθεί με πρόσθετα ελλείμματα (δηλ. χρέη) στους μελλοντικούς προϋπολογισμούς.
 Πρόκειται δυστυχώς, και είναι πολύ λυπηρό, όχι για αξιοποίηση, αλλά για απόλυτη εκποίηση, ξεπούλημα αίσχους…
 Μια δημοσιονομική αυτοκτονία, που θα επιδεινώσει αντί να βοηθήσει τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας κατά αρκετά Δις ετησίως.
                                                          

Ισχυρισμός 2: Οι ιδιωτικοποιήσεις ωφελούν τους καταναλωτές και την οικονομία

Αλλά η ανάλυση δεν σταματά εδώ. Συχνά, λένε οι θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων, το κράτος αναγκάζεται μεν να πουλήσει σε τιμές χαμηλότερες από την αξία του περιουσιακού στοιχείου, αλλά ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να αυξήσει το κέρδος σημαντικά, προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας.
 Η ιδιωτικοποίηση, υποστηρίζουν, οδηγεί σε αύξηση παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας με συνέπεια την αύξηση των κερδών της επιχείρησης (άρα και των φορολογικών εσόδων για το κράτος), τη μείωση των τιμών και τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Όλα αυτά τα οφέλη, υποστηρίζουν, αντισταθμίζουν και με το παραπάνω την απώλεια κρατικών εσόδων από την πώληση της επιχείρησης. Προκειμένου δε για μη κερδοφόρες επιχειρήσεις (ζημιογόνες, μη κερδοσκοπικές κλπ), ούτε λόγος, η ιδιωτικοποίηση παρουσιάζεται ως μόνη λύση.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Εξαρτάται καταρχήν από τον τρόπο με τον οποίο ο ιδιωτικός τομέας αυξάνει ή δημιουργεί τα κέρδη της επιχείρησης.
 Αν για παράδειγμα τα δημιουργεί μειώνοντας μισθούς και προσωπικό, όπως συμβαίνει συνήθως, τότε δεν έχουμε αύξηση του πλούτου στην οικονομία, αλλά απλώς μεταβίβαση πόρων από τους εργαζόμενους στην επιχείρηση.
 Οι οποίοι εργαζόμενοι για τους πόρους αυτούς κατά κανόνα επιβαρύνονται με υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές απ’ τις επιχειρήσεις.
Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, η οικονομία (και η κοινωνία συνολικά) δεν ωφελούνται, πιθανότατα μάλιστα ζημιώνονται.
 Το ίδιο ισχύει αν τα κέρδη δημιουργούνται μέσω αύξησης των τιμολογίων (μεταβίβαση πόρων από το καταναλωτικό κοινό στους ιδιοκτήτες της επιχείρησης). Κ.ο.κ.
Φυσικά αυτά δεν είναι τα μόνα σενάρια σε μια ιδιωτικοποίηση, αλλά είναι ο κανόνας δυστυχώς, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αν, για παράδειγμα, ο ιδιωτικός τομέας δημιουργεί τα κέρδη μέσω επενδύσεων σε τεχνολογίες και υποδομές, που μειώνουν το κόστος παραγωγής και λειτουργίας ή αυξάνουν την παραγωγικότητα, και τα κέρδη επανεπενδύονται στην οικονομία προσθέτοντας εισοδήματα και θέσεις εργασίας, ή επιστρέφουν στους καταναλωτές με τη μορφή μειωμένων τιμών και καλύτερων υπηρεσιών, τότε η οικονομία και η κοινωνία φαίνεται πως ωφελούνται, έστω κι αν το δημόσιο ζημιώθηκε αρχικά από την πώληση του περιουσιακού στοιχείου.
Ακόμα και τότε όμως, το πραγματικό όφελος είναι δύσκολο να υπολογιστεί, και, κατά περίπτωση, μπορεί να είναι και αμφισβητούμενο, αν πχ. οι επενδύσεις έγιναν σε βάρος του περιβάλλοντος. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Βασικό ερώτημα επίσης, για μια ιδιωτικοποίηση, είναι τι μέρος των κερδών παραμένει στην οικονομία και επανεπενδύεται επαναχρησιμοποιείται σε αυτήν.
 Αν για παράδειγμα ο νέος ιδιοκτήτης είναι μια πολυεθνική ή ξένη επιχείρηση, όπως πχ. η Deutsche Telecom στην περίπτωση του ΟΤΕ, η οποία ανέστειλε όλες σχεδόν τις σχεδιαζόμενες επενδύσεις του ΟΤΕ σε νέες τεχνολογίες και υποδομές (βλ. οπτικές ίνες), και μεταφέρει απλώς τα κέρδη της επιχείρησης (0,5 – 1 Δις ετησίως) στη Γερμανία, χωρίς να επενδύει στην Ελλάδα, τότε έχουμε απώλεια πόρων από την εγχώρια οικονομία η οποία ζημιώνεται σημαντικά.
 (Δε θα επεκταθώ στη στρατηγική πτυχή μιας τέτοιας ιδιωτικοποίησης, δηλ. το πόσο επιθυμητό ή επωφελές μπορεί να είναι πχ. για την ασφάλεια την εθνική ανεξαρτησία μιας χώρας που όλες οι τηλεπικοινωνίες των Ενόπλων Δυνάμεων ελέγχονται πλέον από τη Deutsche Telecom… Θα περιοριστώ μόνο στις οικονομικές πτυχές).
Η διεθνής εμπειρία πάντως, 20 και πλέον χρόνων ιδιωτικοποιήσεων, μέχρι στιγμής έχει αποδείξει πως οι οικονομίες των κρατών ελάχιστα βελτιώθηκαν από την ιδιωτικοποίηση δημοσίων επιχειρήσεων. Οι στόχοι των ιδιωτικοποιήσεων (μείωση δημόσιου χρέους, αύξηση ΑΕΠ, ανταγωνιστικότητας και αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών) δεν φαίνεται να επιτυγχάνονται πάντα, ενώ οι παράπλευρες απώλειες (μείωση εισοδημάτων και θέσεων εργασίας, μείωση επενδύσεων, μεταφορά κερδών στο εξωτερικό κλπ) συχνά ξεπερνούν τα οφέλη από την ιδιωτικοποίηση.

Το παράδειγμα της Βρετανικής Επιχείρησης Ηλεκτρισμού

Ας πάρουμε το παράδειγμα της ιδιωτικοποίησης της CEGB, της Βρετανικής Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Θεωρήθηκε ένα από τα πλέον επιτυχημένα εγχειρήματα ιδιωτικοποίησης διεθνώς. Συνοδεύτηκε από σημαντικές επενδύσεις εκσυγχρονισμού της βρετανικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, αύξηση της παραγωγικής δυναμικότητας με παράλληλη μείωση των ρύπων, και εντυπωσιακή μείωση του κόστους παραγωγής και λειτουργίας.
 Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών δεν χειροτέρεψε (όπως στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών που ιδιωτικοποίησαν επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας).
 Τα κέρδη του κλάδου αυξήθηκαν σημαντικά, δίνοντας πρόσθετα φορολογικά έσοδα στο βρετανικό δημόσιο, και τα κέρδη αυτά επαναχρησιμοποιήθηκαν στη βρετανική οικονομία, δεν διέφυγαν στο εξωτερικό.
 Σκόπιμα επιλέγεται ένα από τα πιο επιτυχημένα παραδείγματα ιδιωτικοποίησης έτσι ώστε να αποκλειστεί η πιθανή υποψία του μη ευνοϊκού παραδείγματος.
Η μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας για τα πρώτα έξι χρόνια της ιδιωτικοποίησης της Βρετανικής αγοράς ηλεκτρισμού («The Restructuring and Privatization of the U.K. Electricity Supply—Was It Worth It?») είναι αποκαλυπτική:
http://rru.worldbank.org/documents/publicpolicyjournal/124newbe.pdf

Ας δούμε λοιπόν τι λέει η Παγκόσμια Τράπεζα.
 Το 1990 η Μεγάλη Βρετανία προχώρησε στην αναδιάρθρωση και ιδιωτικοποίηση της CEGB, της Βρετανικής Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.
 Η αναδιάρθρωση περιελάμβανε το σπάσιμο της CEGB σε τέσσερις εταιρίες (εκ των οποίων οι τρεις πρώτες ιδιωτικοποιήθηκαν άμεσα): την National Power και την PowerGen που ανέλαβαν τα γεωθερμικά εργοστάσια, την National Grid που ανέλαβε το δίκτυο υψηλής τάσης, και την Nuclear Electric που ανέλαβε τους πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής.
 Στη συνέχεια τα πιο σύγχρονα πυρηνικά εργοστάσια της Nuclear Electric πωλήθηκαν στη British Energy, και το Βρετανικό δημόσιο κράτησε μόνο τα απηρχαιωμένα πυρηνικά εργοστάσια 1ης γενιάς.
      Μέσα σε 6 χρόνια τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας εκσυγχρονίστηκαν και η παραγωγικότητα της εργασίας υπερδιπλασιάστηκε.
 Η εγκατεστημένη ισχύς αυξήθηκε κατά 9,5 MW που αντιστοιχούσε στο 20% της ζήτησης σε περιόδους αιχμής.
 Το 50% των σχετικών επενδύσεων χρηματοδοτήθηκε από τους νέους ιδιοκτήτες. Το υπόλοιπο 50% απ’ το κράτος.
 Δεν θα ισχυριστώ πως το κράτος κακώς συμμετείχε στις επενδύσεις – το αντίθετο μάλιστα.
 Θα παρατηρήσω όμως κι εδώ το γνωστό παράδοξο, το κράτος να επιχορηγεί άνευ αντιτίμου το 50% των επενδύσεων των ιδιωτικών εταιριών, αλλά αυτές να καρπώνονται στο ακέραιο το 100% της απόδοσης των επενδύσεων αυτών… Εν πάσει περιπτώσει…
Παράλληλα με τις ανωτέρω επενδύσεις, η χρήση του άνθρακα, που αποτελούσε τη βασική πρώτη ύλη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, αντικαταστάθηκε σε σημαντικό βαθμό από το πολύ οικονομικότερο φυσικό αέριο.
 Κατά το έτος της ιδιωτικοποίησης το 92% της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας βασιζόταν στον άνθρακα, το 7% στο πετρέλαιο, και μόνο 1% στο φυσικό αέριο.
Μετά από 6 χρόνια, η χρήση του φυσικού αερίου είχε ανέλθει στο 23%.
 Συνεπεία όλων των ανωτέρω, το κόστος παραγωγής ηλεκτρισμού στη Βρετανία μειώθηκε κατά 50%.
Όλα αυτά τα οφέλη όμως των εταιριών ηλεκτρισμού δε μεταφράστηκαν σε όφελος για τους καταναλωτές.
Οι τιμές παρέμειναν αδικαιολόγητα υψηλές και τα «ενεργειακώς πτωχά» νοικοκυριά (αυτά που αναγκάζονται να δαπανούν πάνω από το 10% των εισοδημάτων τους σε λογαριασμούς ενέργειας) αυξήθηκαν από 2 σε 3,5 εκατ. νοικοκυριά.
 Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Παγκόσμιας Τράπεζας οι εταιρίες ηλεκτρισμού κέρδισαν από όλη αυτή την ιστορία μεταξύ 9 – 11 Δις ευρώ, σε σημερινές ισοτιμίες (8,1 – 9,7 Δις στερλίνες).
    Το κράτος ωφελήθηκε ελάχιστα καθώς, μαζί με τα έσοδα από την πώληση, εκτιμάται πως κέρδισε όλα κι όλα κάπου 0,4 – 1,3 Δις ευρώ (0,4 – 1,2 Δις στερλίνες).
 Και οι καταναλωτές;
Ααα, αυτοί ήταν οι μεγάλοι χαμένοι, έχασαν κάπου 1,4 – 5 Δις ευρώ (1,3 – 4,4 Δις στερλίνες). 
Μόνο μέσα σε μία 6ετία!!
Και αυτή ήταν η λεγόμενη καλή εξαετία.

      Έκτοτε, από το 1997 έως το 2002 οι τιμές αυξήθηκαν κατά 28%   (4% πάνω κι απ’ τον πληθωρισμό), ενώ από το 2003 μέχρι το 2008 έχουν αυξηθεί κατά ακόμα 40% επιπλέον (8% ετησίως!!! κατά μέσο όρο).
Παράλληλα, διαπιστώθηκε πως οι εταιρίες ηλεκτρισμού έκαναν μόνο επενδύσεις βραχείας απόδοσης, βασιζόμενες στις ήδη διαδεδομένες τεχνολογίες, προκειμένου να βγάλουν γρήγορα κέρδη και να περιορίσουν το ρίσκο, υπονομεύοντας τη μελλοντική ενεργειακή επάρκεια της Μ.Βρετανίας (που κινδυνεύει πλέον με σοβαρές ελλείψεις ενέργειας από το 2015) αλλά και την ίδια την πορεία και βιωσιμότητά τους απέναντι στο διεθνή ανταγωνισμό.

    Τελικά, μετά από 20 χρόνια ιδιωτικοποίησης, η Ofgem (η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας της Μ.Βρετανίας), που ήταν ανέκαθεν ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής της ιδιωτικοποίησης, αναγνώρισε πέρυσι κι επισήμως πως το μοντέλο της ιδιωτικοποιημένης αγοράς ενέργειας δεν δουλεύει, και πρότεινε την πώληση των εταιριών ηλεκτρισμού (και αερίου) στους καταναλωτές με τη βοήθεια ενός κρατικά ελεγχόμενου φορέα στα πρότυπα της παλαιάς κρατικής Βρετανικής Επιχείρησης Ηλεκτρισμού CEGB. (βλ. πχ. σχετικό άρθρο του Guardian
 (http://www.guardian.co.uk/business/2010/feb/03/ofgem-uk-energy-supplies).

Το παράδειγμα της Βρετανίας δεν είναι το μόνο.
 Παρόμοιες και συχνά χειρότερες διαπιστώσεις θα βρει κανείς για όλες σχεδόν τις χώρες που ιδιωτικοποίησαν δημόσιες επιχειρήσεις.
 Το μοντέλο αυτό δε λειτουργεί, η πραγματικότητα αποδεικνύει πως ακόμα και ένα φαύλο και αναποτελεσματικό δημόσιο μονοπώλιο ή ολιγοπώλιο είναι πολύ καλύτερο από ένα ιδιωτικό μονοπώλιο ή ολιγοπώλιο ή καρτέλ ιδιωτικών συμφερόντων που τα κράτη αδυνατούν να ελέγξουν.
       Αντίθετα, αυτό που φαίνεται να λειτουργεί μέχρι στιγμής με καλά αποτελέσματα, είναι το άνοιγμα αγορών στον ανταγωνισμό και η συνύπαρξη ιδιωτικών και δημόσιων επιχειρήσεων που ανταγωνίζονται υγιώς μεταξύ τους.
 Η διεθνής εμπειρία δείχνει πως υπό συνθήκες ανταγωνισμού, η παραγωγικότητα του δημοσίου αυξήθηκε και οι υπηρεσίες βελτιώθηκαν, παράλληλα με των ιδιωτικών εταιριών, προς όφελος των καταναλωτών. Οι αγορές λειτουργούν αποτελεσματικότερα χωρίς οι καταναλωτές να είναι έρμαια των διαθέσεων ιδιωτικών συμφερόντων και, χάρη στην παρουσία του δημοσίου, λαμβάνουν χώρα απαραίτητες νέες επενδύσεις μακροπρόθεσμου χαρακτήρα που ο ιδιωτικός τομέας αδυνατεί να αναλάβει.

Κατά διαβολική σύμπτωση όμως, το παράδειγμα της Μ.Βρετανίας παρουσιάζει ανατριχιαστικές ομοιότητες με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο.

 Στην Μ.Βρετανία η τότε πρωθυπουργός M.Thatcher κήρυξε τον πόλεμο εναντίον του συνδικάτου των ανθρακωρύχων.
Κατά σύμπτωση και εκεί ο πόλεμος ξεκίνησε από το ισχυρότερο συνδικάτο της χώρας, όπως έγινε και στην Ελλάδα με τη ΔΕΗ.
 Κατά σύμπτωση και εκεί το συνδικάτο αυτό σχετίζονταν με τη παραγωγή ενέργειας.
 Κατά περίεργη σύμπτωση και εκεί διοχετεύονταν διάφορες ατασθαλίες και σκάνδαλα των συνδικαλιστών στα ΜΜΕ, ώστε να επηρεάσουν την κοινή γνώμη να μην αντιδράσει στο ξεπούλημα της επιχείρησης, που τελικά υλοποιήθηκε, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση στη συνέχεια του συνόλου της δημόσιας περιουσίας της Μ. Βρετανίας…
Το μοντέλο αυτό πάντως δεν φαίνεται να ωφέλησε τα δημόσια οικονομικά της Μ.Βρετανίας η οποία έχει σήμερα μηδενική δημόσια περιουσία και βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας με συνολικό εξωτερικό χρέος που υπερβαίνει το 500% του ΑΕΠ της (πάνω από 8 τρισεκατομμύρια ευρώ, σε τρέχουσες ισοτιμίες).
                                                              

Η Γερμανική Εταιρία Αποκρατικοποιήσεων μοντέλο για την Ελλάδα

Μετά από διεθνείς πιέσεις, το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε προ μερικών εβδομάδων στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λιτότητας τη σύσταση μιας εταιρείας για τις αποκρατικοποιήσεις.
 Ο κ. Γιούνγκερ, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και Πρόεδρος του Eurogroup, ο Σουηδός υπουργός Οικονομικών, και Ολλανδοί πολιτικοί ηγέτες, έχουν επανειλημμένως υποστηρίξει πως για την περίπτωση της Ελλάδας απαιτείται μία λύση κατά το πρότυπο της γερμανικής «Treuhand». Σκέψεις μεγάλων ανδρών που συναντώνται; ή μήπως υπόγειες διαδρομές και ταυτίσεις μεγάλων συμφερόντων;
Η Treuhand, ήταν η Γερμανική Εταιρία Αποκρατικοποιήσεων που συνεστήθη το 1990 με στόχο την ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας
 (http://en.wikipedia.org/wiki/Treuhand).
 Ένα μοντέλο που προτείνεται σήμερα ως πρότυπο για την Ελλάδα.
Η Γερμανική εταιρεία-πρότυπο ανέλαβε τη διαχείριση συνολικά 8.500 κρατικών φορέων και επιχειρήσεων, με περίπου 4 εκατ. εργαζόμενους, προκειμένου να τις ιδιωτικοποιήσει, με τη ελπίδα πως θα αναδομούνταν και θα εξυγιαίνονταν.
 Επίσης ανέλαβε κάθε πιθανό και απίθανο περιουσιακό στοιχείο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας (από δημόσια γη 2,4 εκατ. εκταρίων, ως τα κτήρια του στρατού και της Στάζι, μέχρι και την περιουσία των πολιτικών κομμάτων).
 Η αξία των επιχειρήσεων και των ακινήτων είχε υπολογιστεί τότε μεταξύ 200-600 Δις γερμανικών μάρκων (100-300 Δις ευρώ, βάσει της ισοτιμίας ένταξης της Γερμανίας στο ευρώ).
Στόχος του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων ήταν η αποκομιδή κερδών ύψους 600 εκατ. ευρώ σε ορίζοντα 4ετίας.
 Αλλά κατέληξε μέσα σε τέσσερα χρόνια με…χρέη 135 Δις ευρώ!! (270 Δις μάρκα) τα οποία φυσικά επιβαρύνθηκαν οι Γερμανοί φορολογούμενοι.
 Οι νέοι ιδιοκτήτες είχαν αναλάβει την υποχρέωση να επενδύσουν 142 Δις μάρκα (70 Δις ευρώ), που ποτέ δεν τήρησαν.
 Πάνω από 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους και η πάλαι ποτέ ισχυρή βιομηχανία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας αποβιομηχανοποιήθηκε πλήρως.
 Σαράντα δύο χιλιάδες ακίνητα (σε σύνολο 104.000) επεστράφησαν σε παλιούς ιδιοκτήτες, ενώ 62.000 οικόπεδα πουλήθηκαν σε τιμές συμβολικές σχεδόν μηδενικές, μαζί με 1.500.000 εκτάρια χωραφιών και λιβαδιών και 770.000 εκτάρια δασών.
 Ο διευθύνων σύμβουλος της Treuhand δολοφονήθηκε, τον Απρίλιο του 1991 από «τρομοκρατική» επίθεση καθώς φέρεται πως είχε αναπτύξει δοσοληψίες με το οργανωμένο έγκλημα.
 Η Treuhand έκλεισε τελικά με χρέος 270 Δις μάρκων (135 Δις ευρώ) που ανέλαβε το ομοσπονδιακό κράτος να πληρώσει.
Οι Γερμανοί δεν έχουν ξεχάσει ακόμα το τέλος που είχε η «ιδιωτικοποίηση» της πρώην Ανατολικής Γερμανίας:
 Ξεπούλημα της ανατολικογερμανικής οικονομίας, δίκες κατά οικονομικών εγκλημάτων και αναζήτηση εξαφανισμένων επιδοτήσεων.
 Σύμφωνα με τον ίδιο τον γερμανικό Τύπο, η Treuhand ήταν το πιο διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο ακόμη και με το οργανωμένο έγκλημα, ίδρυμα που υπήρξε ποτέ στο έδαφος της Γερμανίας από την εποχή του χιτλερισμού.
Ακόμα και σήμερα οι φάκελοι Treuhand δεν έχουν κλείσει.

 Πάνω από 500 ποινικές έρευνες εκκρεμούν αυτή τη στιγμή στη γερμανική δικαιοσύνη για την Treuhand (για δωροδοκίες στελεχών της, υποθέσεις απάτης κλπ κλπ.).

       Κι όμως, στην Ελλάδα η ίδρυση μιας τέτοιας εταιρίας μόλις ψηφίστηκε, και κυβέρνηση, τρόϊκα και τα δημοσιογραφικά ρουλεμάν κάνουν αββαααβαβα την εκχώρηση κάθε πιθανού κι απίθανου περιουσιακού στοιχείου της χώρας σε Εταιρία Ελεγχόμενη από την τρόϊκα…

Επιμύθιο

Η κρίση χρέους στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία για αναδιανεμητικές πολιτικές υπέρ των ισχυρών διεθνών ιδιωτικών συμφερόντων του μονοπωλιακού καπιταλισμού.
 Έτσι καταρτίστηκε εσπευσμένα και στην Ελλάδα η λίστα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας με ρυθμούς fast track, με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος» χωρίς στρατηγικό πλάνο, παραβλέποντας το πρόβλημα του χρέους σε σχέση με τα αναμενόμενα μελλοντικά εισοδήματα και τη διασφάλιση πόρων στο μέλλον για το ελληνικό κράτος.

 Λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, αυτοκινητόδρομοι, ενέργεια, ορυκτά, πολεμική βιομηχανία, μεταλλευτικά δικαιώματα, ταχυδρομεία, μέχρι παραλίες, αρχαιολογικοί χώροι, ακόμα και το πόσιμο νερό… σε τιμές συμβολικές, καταστροφικές, που θα διευρύνουν τα ελλείμματα και θα γιγαντώσουν αντί να μειώσουν το χρέος.

    Δυστυχώς, η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει μια αποτυχημένη και ξεπερασμένη συνταγή που σε καμία χώρα και σε καμία περίπτωση δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις, ακόμη και των ΗΠΑ και της Μ.Βρετανίας, αντιλαμβάνονται την ανάγκη ελέγχου και ρύθμισης των αγορών για την προστασία της οικονομίας και των πολιτών, ενώ λαμβάνουν μέτρα θωράκισης των στρατηγικών τους επιχειρήσεων –ακόμη και ιδιωτικών– έναντι επιθετικών εξαγορών από κερδοσκοπικά κεφάλαια.
        Αν υλοποιηθούν τα σχέδια της κυβέρνησης, η Ελλάδα θα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία τα πάντα θα είναι ιδιωτικά ή θα ελέγχονται από αντίστοιχους οργανισμούς και φορείς άλλων χωρών.




ΥΓ        Το παραπάνω εξαιρετικό άρθρο το βρήκαμε αρχικά από τον σχολιαστή του    archaeopteryx
  spiral architect την 11/7//12      οι φωτο απο το  Google

 
 

ΕΛΕΓΧΟΣ.............. ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΕΡΑ

 

                                   

ΕΒΑΛΑΝ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΧΡΗΣΗΣ ΝΕΡΟΥ (ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΡΟΧΙΝΟΥ) 

 http://www.erea.gr/ereahome/index.php/epikairotita/232-2012-06-07-11-30-31

 

 

       Αιτία εξέγερσης αποτελεί η υπουργική απόφαση, που βάζει τις βάσεις για την πλήρη εφαρμογή του διατροφικού κώδικα στην ελλάδα - δηλαδή το σχέδιο για τον απόλυτο έλεγχο και την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού και της τροφής και υπεγράφη στις 11 Απριλίου.Πρόκειται για την τροποποίηση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης 150559/10-6-2011,που αφορά τις διαδικασίες, τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση αδειών για υφιστάμενα δικαιώματα χρήσης νερού
 

H καταληκτική ημερομηνία υποβολής δικαιολογητικών για την έκδοση άδειας χρήσης νερού είναι η 16^η Ιουνίου 2012. 

                                                      

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΜΗΝ ΥΠΑΚΟΥΣΕΤΕ ΕΠ ΟΥΔΕΝΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΤΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΚΟΥΣΟΥΝ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ΤΙΣ ΓΕΩΤΡΗΣΕΙΣ Η ΤΑ ΠΗΓΑΔΙΑ ΤΟΥ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ  ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΠΡΟΣΤΙΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΧΑΣΕΙ

Διαβάστε εδώ για το ποιά νερά μπαίνουν σε έλεγχο

Πρόκειται για το πρώτο βήμα, για τον έλεγχο του υδατικού δυναμικού από την τρόικα που περνάει εντέχνως με την προφαση της ορθολογικής διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού και της δημόσιας υγείας. 

Στόχος είναι η καταγραφή όλων των ιδιωτικών και δημόσιων πηγών προκειμένου να ενταχθούν στα διαχειριστικά σχέδια που εκπονούνται σε επίπεδο περιφερειών, με σκοπό να πουληθούν τα νερά σε ιδιώτες που στη συνέχεια θα μεταπωλούν το νερό στους αγρότες. Δηλαδή το αγαθό που η γη προσφέρει στους αγρότες, μέσα στα ίδια τους τα χωράφια, θα πληρώνουν για να το χρησιμοποιούν.
 

 Στις ΗΠΑ, όπου έχουν αγοράσει εταιρείες τα νερά έχουν επιβάλλει νόμους με τους οποίους ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΡΟΧΙΝΟΥ ΝΕΡΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΒΑΡΕΙΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ.

O διατροφικός κώδικας (codex alimentarius) εφαρμόζεται ως οδηγία στη χώρα μας ήδη από το 2005 υπό την αιγίδα του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων που είναι ΝΠΔΔ του Υπουργείου Υγείας.
http://www.efet.gr/portal/page/portal/efetnew/efet/codex#
     

                                                          
Ανάλυση

πηγή: olympia.gr

   Η υπόθεση φαίνεται να αφορά κυρίως τους αγρότες. Στην πραγματικότητα,αφορά την προσπάθεια από τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας, για τον έλεγχο όλων των παραμέτρων που θα βοηθούσαν κάποιον-ους να διεκδικήσουν μια ανεξάρτητη ζωή.
Προϋπόθεση οποιασδήποτε διεκδίκησης, είναι η δυνατότητα να έχει διάρκεια. Στο διάστημα αυτό, πρέπει να έχεις καλύψει, τουλάχιστον τα βασικά για να ζεις. Αν δεν έχεις καλύψει τα βασικά, τότε, όλη σου η έννοια δεν είναι να διεκδικήσεις ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Είναι να φας, για να μην πεθάνεις. Σ’ αυτό το επίπεδο, δεν υπάρχει πια καμιά απαίτηση, κανένα αίτημα, καμιά διεκδίκηση.Υπάρχει μόνο, η αδήριτη αναγκαιότητα να χορτάσεις την πείνα σου. Τίποτα άλλο.
Πώς θα μπορούσαμε να φέρουμε τους ανθρώπους, ειδικά τους Ευρωπαίους, σ αυτό το επίπεδο; Η απάντηση, είναι απλή. Με τον έλεγχο, όλων των ουσιωδών στοιχείων που θα μπορούσαν να συνθέσουν μια ανεξάρτητη ζωή. π.χ. η ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο, που η ενέργεια, ελέγχεται κεντρικά.
Με την παρούσα ΚΥΑ, προχωράει ένα βήμα περισσότερο, ο έλεγχος του νερού. Το κράτος, θεωρεί το νερό δικό του αγαθό. Η δικαιολογία είναι πως ‘πρέπει να προστατευθεί το περιβάλλον και η δημόσια υγεία’[1]. Η πραγματικότητα είναι πως θέλουν να ελέγχουν το πόσοι και ποιοι από μας, θα έχουν νερό (άρα θα μπορούν να ζουν). Αν πάμε στην αίτηση- δήλωση που προτείνει η ΚΥΑ, βλέπουμε πως στην προέλευση του νερού, αναφέρεται ‘μεταβατικά ύδατα, παράκτια ύδατα, άλλο’. Το νερό της βροχής, άνετα μπορεί να θεωρηθεί ότι ‘μεταβαίνει’ από τις ψηλότερες στις χαμηλότερες περιοχές. Αν λοιπόν φτιάξουμε μια δεξαμενή[2] και το μαζεύουμε, θα πρέπει να το δηλώσουμε και να πάρουμε άδεια χρήσης, αφού ανήκει στα ‘μεταβατικά’. Και ρωτάμε. Είναι προστασία της δημόσιας υγείας, το να δοθεί άδεια χρήσης για το νερό της βροχής από μια κρατική υπηρεσία; Ή είναι έλεγχος και τίποτα άλλο;
Στην ουσία προσπαθούν να ‘ελέγξουν’ ακόμα και το νερό της βροχής. Τα κριτήρια για το ‘μοίρασμα’ του νερού θα είναι οικονομικά και .. πολιτικά. Για να έχεις νερό, πρέπει να πληρώσεις. Αν δεν έχεις χρήματα, δεν σου δίνει την δυνατότητα να έχεις νερό. Από την άλλη, οι ‘αρμόδιες υπηρεσίες’, θα κρίνουν αν ‘έχεις ανάγκη’ για να χρησιμοποιείς το νερό.
Μένει σε οποιονδήποτε από εμάς, καμιά αμφιβολία, πως η παγκόσμια εξουσία και οι ντόπιοι εντολοδόχοι της, θα χρησιμοποιήσουν και αυτή την δυνατότητα, για να ‘κόψουν’ το νερό, σε όποιον είναι αντίθετος με τις επιδιώξεις τους; Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να μην ‘επηρεαστεί’ η διοίκηση[3] από τη δράση ατόμων αντίθετων στην εκάστοτε εξουσία.
Ποιο όμως είναι το αποτέλεσμα; Η εκμηδένιση των δυνατοτήτων για αυτόνομη διαβίωση. Ας υποθέσουμε ότι οι φόροι, δεν σας έχουν τσακίσει. Έχετε ένα στρέμμα χωράφι, και θέλετε την ‘ελευθερία’ σας, ή είστε άνεργοι (πολύ πιθανό σενάριο). Σκέφτεστε να το καλλιεργήσετε και να καλύψετε βασικές ανάγκες διατροφής. Μπορείτε να το κάνετε χωρίς νερό; Ασφαλώς όχι. Τα φυτά, χρειάζονται νερό για να μεγαλώσουν. Άρα δεν έχετε καμία δυνατότητα να καλύψετε, κάποιες βασικές διατροφικές ανάγκες. Σας κάνουν με τον έλεγχο του νερού, να ‘τους έχετε ανάγκη’, επομένως υποκύπτετε στις όποιες επιθυμίες τους.
Η ανάγκη να έχετε δικό σας νερό, προκύπτει ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που υπάρχει τοπικό αρδευτικό δίκτυο. Οι γεωργοί, γνωρίζουν καλά, πως λόγω χρεών των ΤΟΕΒ στην ΔΕΗ, το ρεύμα από την τελευταία, δίνεται πολύ συχνά τέλος Μαΐου με αρχές Ιουνίου: εκείνη την εποχή, αρχίζουν να λειτουργούν τα αντλιοστάσια, άρα τότε θα έχετε νερό. Είναι πολύ αργά για πολλές καλλιέργειες και σίγουρα επηρεάζει και τις υπόλοιπες[4].
Αν είστε επομένως ‘εντός’ δικτύου αρδευτικού, έχετε νερό τέσσερις με πέντε το πολύ μήνες και τους υπόλοιπους παρακαλείτε το Θεό να βρέξει. Αν είστε εκτός, (το πιο πιθανό), κάθε φορά η δυνατότητα χρήσης νερού εξαρτάται από τις διαθέσεις της εξουσίας.
Το να παραμείνει το νερό στον έλεγχο της κοινωνίας και να μην περάσει στον ολοκληρωτικό έλεγχο του κράτους, είναι ουσιαστική προϋπόθεση για να μπορούμε στο μέλλον να θέσουμε τα θεμέλια μια ανεξάρτητης ζωής. Για αυτό η μάχη για την κατάργηση της κατάπτυστης ΚΥΑ, δεν αφορά τους αγρότες μόνο. Αφορά όλους τους ελεύθερους ανθρώπους ή εκείνους που θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να παραμείνουν ελεύθεροι. Η ελευθερία μας προϋποθέτει και τον έλεγχο του νερού από την κοινωνία. Διαφορετικά οι όροι διαμορφώνονται δυσμενώς για τους πολίτες.


[2] Είναι ακριβώς ό,τι ήδη έχει συμβεί στις ΗΠΑ. Εκεί, πολίτης, που έφτιαξε κτίριο έτσι ώστε να μαζεύει και το νερό της βροχής, έμαθε πως αυτό ‘απαγορεύεται’ γιατί, εμποδίζει το βρόχινο νερό να πέσει στη γη και να γίνει ‘επιφανειακό’. Το τελευταίο έχει ήδη πουληθεί σε επιχειρηματίες
[3] Ενώ η τ. υπουργός κ. Μπατζελή, είχε προτείνει οι άδειες να δίνονται από τους Δήμους που γνωρίζουν καλύτερα την περιοχή τους, η σημερινή ηγεσία, επέλεξε την επιλογή να την κάνει η κεντρική εξουσία.
[4] Π.χ. δεν μπορείτε να ρίξετε λίπασμα. Το τελευταίο πρέπει να συνοδεύεται από πότισμα

Χωρίς ρεύμα, χωρίς σπίτι, χωρίς νερό, χωρίς ζωή, για να λεηλατούν τη γη μας, τον πλούτο μας!

 

 

Θαλάσσια Αιολικά '' Πάρκα''

 

 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ  για τις ΑΠΕ

 

Πόσο αναγκαία και εφικτά είναι τα Θαλάσσια Αιολικά  ''Πάρκα''   στην Ελλάδα; 

Μήπως η κατασκευή τους αποτελεί  σκάνδαλο ? 

                                                 

Του  Γιάννη Χατζηβασιλειάδη

Ο φιλόδοξος στόχος διείσδυσης των ΑΠΕ κατά 40% στο ηλεκτρικό δίκτυο το 2020 και με τον τρόπο που επιδιώκεται είναι μια βιαστική πολιτική απόφαση, χωρίς προπαρασκευή των αναγκαίων δράσεων, όπως πχ τα δίκτυα, αλλά κυρίως χωρίς καμία εκτίμηση των επιπτώσεων στη λειτουργία της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, την οικονομία και την κοινωνία για τα επόμενα χρόνια. Έτσι, η ανάπτυξη των ΑΠΕ γίνεται όπως τύχει, χωρίς κατάλληλο σχέδιο και πρόγραμμα, με ένα θεσμικό πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από πολυνομία και ασάφειες και επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις.

Το θεσμικό πλαίσιο για τις ΑΠΕ περιλαμβάνει πανσπερμία τεχνολογιών (μεταξύ αυτών και ανώριμες) και τύπους εφαρμογών με έμφαση γενικώς στα μεγάλα μεγέθη με υψηλά τιμολόγια, τα οποία επιβαρύνουν τον ηλεκτρικό τομέα και τους καταναλωτές για τα επόμενα 20 ή 25 χρόνια χωρίς να συμβάλλουν ικανοποιητικά στην ανάπτυξη. Είναι άμεσα αναγκαίος ο εξορθολογισμός του τιμολογίου (feed-in tariff), το οποίο πρέπει να αποτελέσει βασικό εργαλείο άσκησης πολιτικής για μεγαλύτερη ωφελιμότητα, σε συνδυασμό με την απλοποίηση και κατάργηση περιττών διαδικασιών, μεγιστοποιώντας τα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη μακροπρόθεσμα.

Μετά την πολιτική χρήσης γης ακολουθεί η πολιτική χρήσης θάλασσας, αφού ο υψηλός στόχος διείσδυσης των ΑΠΕ αποτελεί αφορμή πρωτοβουλιών για το Υπουργείο.

 Το ΥΠΕΚΑ αποφάσισε επίμονα να προωθήσει τις εφαρμογές αιολικών πάρκων στη θάλασσα με συνολική ισχύ 5,3GW,    ταυτίζοντας το Αιγαίο με τη Βόρεια Θάλασσα.

 Στα πλαίσια ενός ερευνητικού προγράμματος της ΕΕ για το θαλάσσιο αιολικό δυναμικό της Ευρώπης απο το 1985, οι εκτιμήσεις για την Ελλάδα ήταν μηδενικό θαλάσσιο αιολικό δυναμικό για αντικειμενικούς λόγους χωρίς να έχει αλλάξει τίποτε από τότε, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες που είχαν ακτές στη Βόρεια Θάλασσα, η οποία είναι αβαθής και η ξηρά αποτελεί συνέχεια του πυθμένα της θάλασσας, επίπεδη χωρίς βουνά.

Την περασμένη δεκαετία κατασκευάσθηκαν στη Βόρεια Θάλασσα μερικά μικρά κυρίως θαλάσσια αιολικά πάρκα από αρκετές χώρες για αξιολόγηση διαφόρων τεχνικών θεμελίωσης, ενώ σχεδιάζονται μεγάλης κλίμακας θαλάσσια αιολικά πάρκα (offshore).

Προβλέπεται να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες μεγάλης ισχύος από κάθε χώρα στη δική της αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) μακράν των ακτών. Δέκα όμορες χώρες συνεργάζονται για την ανάπτυξη ενός υποβρύχιου υπερδικτύου με νέες ιδέες και νέες τεχνολογίες συνεχούς ρεύματος υψηλής τάσης (ΗVDC), που θα συνδέει τα θαλάσσια αιολικά πάρκα και θα μεταφέρει την ηλεκτρική ενέργεια από κόμβους μέσω των αγορών στους καταναλωτές.

Ο υψηλός ετήσιος συντελεστής φορτίου (capacity factor) των αιολικών πάρκων είναι σημαντική παράμετρος για την οικονομική βιωσιμότητα του δικτύου μεταφοράς και στην περίπτωση της Βόρειας Θάλασσας λαμβάνεται 40% σύμφωνα με το αιολικό δυναμικό.

 Η συνεργασία των αιολικών πάρκων με τα υδροηλεκτρικά της Νορβηγίας θα εξασφαλίσει ομαλή λειτουργία του όλου συστήματος, καθιστώντας έτσι την Νορβηγία με τα υδροηλεκτρικά της μια μεγάλη μπαταρία της Ευρώπης.

Οι προσπάθειες αυτήν την περίοδο στρέφονται σε έρευνες και μελέτες για την μείωση του κόστους εγκατάστασης, ιδιαίτερα της θεμελίωσης αλλά και την ανάπτυξη μεγαλύτερων αιολικών μονάδων, ώστε σε συνδυασμό με την οικονομία κλίμακας να επιτύχουν χαμηλότερο κόστος παραγωγής και να συμμετέχουν στην ανταγωνιστική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας.

 Η οικονομική βιωσιμότητα των επενδύσεων θα βασισθεί στους κανόνες της αγοράς και όχι σε πολιτικές αποφάσεις με καθορισμό τιμολογίου (feed-in tariff).

Στην Ελλάδα η θάλασσα του Αιγαίου, που έχει υψηλό αιολικό δυναμικό, δεν έχει καμία ομοιότητα με τη Βόρεια Θάλασσα.

Ο περιορισμός των χωρικών υδάτων στα έξι μίλια και η απουσία ΑΟΖ φέρνει τα αιολικά πάρκα πολύ κοντά στις παραλίες των νησιών και της ηπειρωτικής χώρας, οπότε εδώ αναφερόμεθα πλέον σε παράκτια αιολικά πάρκα και όχι υπεράκτια.

 Έτσι, αναιρείται το περιβαλλοντικό πλεονέκτημα των θαλάσσιων αιολικών πάρκων σχετικά με την οπτική όχληση των μεγάλων μονάδων αφού είναι κοντά στις ακτές των νησιών ή της ηπειρωτικής χώρας.

 Μια σημαντική παράμετρος, ακόμη, είναι το έντονο φως και τα χρώματα στη θάλασσα του Αιγαίου σε αντίθεση με το συνήθως ομιχλώδες και γκρίζο τοπίο της Βόρειας Θάλασσας. Εκτός, όμως, από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην ακτοπλοΐα, καθώς και οι πιθανές συνέπειες στον τουρισμό.

Το πλήθος των νησιών και η εγγύτητα των θαλάσσιων αιολικών πάρκων προς τις ακτές, κατά κανόνα με ανώμαλο ανάγλυφο, δεν εξασφαλίζει υψηλότερο δυναμικό και καλύτερη ποιότητα ανέμου χωρίς στροβιλισμούς, σε σύγκριση με τα αιολικά χαρακτηριστικά σε επιλεγμένες θέσεις στην ξηρά. Επομένως, και εδώ πάλι αναιρείται το πλεονέκτημα των θαλάσσιων αιολικών πάρκων για υψηλότερο και καλύτερης ποιότητας αιολικό δυναμικό.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό, που καθιστά εφικτή την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων, είναι το μικρό βάθος της θάλασσας και το αντίστοιχο κόστος θεμελίωσης των ανεμογεννητριών.

 Ο πυθμένας της θάλασσας, που κατά κανόνα ακολουθεί το σύνθετο ανάγλυφο της ξηράς για τις ελληνικές θάλασσες, δεν παρέχει περιοχές με μικρό βάθος μακράν των ακτών, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στη Βόρεια Θάλασσα.

 Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το τεχνικά εφικτό βάθος θεμελίωσης των ανεμογεννητριών να οδηγεί σε υψηλό κόστος, με αποτέλεσμα να καθίστανται προβληματικές και ασύμφορες οι εφαρμογές.

Η έλλειψη τεχνογνωσίας για τέτοια έργα ενέχει κινδύνους και αβεβαιότητες τόσο για το τελικό κόστος και την οικονομική βιωσιμότητα, όσο και την τεχνική βιωσιμότητα στο σκληρό περιβάλλον της θάλασσας.

 Στη Βόρεια Θάλασσα υπάρχει πλούσια εμπειρία με τις δεκάδες θαλάσσια αιολικά πάρκα που εγκαταστάθηκαν την περασμένη δεκαετία, κυρίως με τη μορφή έρευνας και επίδειξης, επιστρατεύοντας σύγχρονες τεχνολογίες εξόρυξης πετρελαίου σε θαλάσσιο περιβάλλον.

Παράλληλα, έχουν επιλύσει τα προβλήματα μεταφοράς εξοπλισμού και ανέγερσης των μεγάλων αιολικών μονάδων στη θάλασσα με ειδικά σχεδιασμένα σκάφη, καθώς και τα προβλήματα λειτουργίας και συντήρησης.

 Παρόλα αυτά κρίνεται ότι δεν είναι ακόμη τελείως έτοιμοι για να αρχίσουν την πρώτη φάση που περιλαμβάνει την εγκατάσταση αιολικών πάρκων της τάξης των 40GW.

 Έτσι, το υψηλό τεχνικό και επενδυτικό ρίσκο στην περίπτωση των θαλάσσιων αιολικών πάρκων της Ελλάδος ίσως καταστήσουν προβληματική ή και αδύνατη την τραπεζική χρηματοδότηση των έργων.

Η σύνδεση του θαλάσσιου αιολικού πάρκου στο ηλεκτρικό δίκτυο του εθνικού συστήματος μεταφοράς, ενδεχομένως με τεχνολογίες HVDC και υποβρύχια καλώδια, αποτελεί μια σημαντική δαπάνη που καθιστά πολύ ακριβό το έργο, σε αντίθεση με τη Βόρεια Θάλασσα, όπου οι δαπάνες του υπερδικτύου επιμερίζονται σε δεκάδες χιλιάδες ΜW αιολικών πάρκων, διατηρώντας το ειδικό κόστος σύνδεσης σε αποδεκτά όρια.

Επομένως, τα θαλάσσια αιολικά πάρκα με το υψηλό κόστος της επένδυσης στην Ελλάδα οδηγούν και σε υψηλό κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, πολύ υψηλότερο από εκείνο των αιολικών πάρκων στην ξηρά.

 Έτσι, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα εισόδου της παραγωγής στην ανταγωνιστική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, όπως σχεδιάζεται για τις αντίστοιχες εφαρμογές στη Βόρεια Θάλασσα.

 Είναι προφανές, ότι το ΥΠΕΚΑ θα καθορίσει ένα τιμολόγιο αγοράς της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας για 20 χρόνια, που να ανταποκρίνεται στο αυξημένο κόστος των ελληνικών θαλάσσιων αιολικών πάρκων, ώστε να γίνουν ελκυστικά στους επενδυτές, προσθέτοντας μια ακόμη τεχνολογία στις ΑΠΕ με υψηλό κόστος.

  Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω προβλήματα και τις αβεβαιότητες σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος, εύλογα τίθεται το ερώτημα γιατί το ΥΠΕΚΑ θέλει να προωθήσει τα θαλάσσια αιολικά πάρκα, επιβαρύνοντας το καλάθι των ΑΠΕ με πρόσθετο κόστος που καλείται να πληρώσει η οικονομία και ο καταναλωτής για μακρά περίοδο, ενώ δεν πρέπει να αγνοούνται και οι λοιπές συνέπειες.

 Εκτός όμως από το υψηλό κόστος παραγωγής, οδηγούνται οι επενδυτές σε έργα με υψηλά ρίσκα και υψηλές επενδύσεις, εγκαταλείποντας άλλες πιο αποδοτικές επενδυτικές ευκαιρίες αιολικών εφαρμογών στη χώρα.

Η απουσία πολιτικής είναι έντονη και στην ανάπτυξη των ηλεκτρικών δικτύων για να υποδέχονται όλο και περισσότερες ΑΠΕ στα επόμενα χρόνια.

Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι τίθενται ακόπως φιλόδοξοι στόχοι χωρίς να συνοδεύονται από την κατάλληλη πολιτική και τα σωστά εργαλεία για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και ωφελιμότητα.

*Ο κ. Γιάννης Χατζηβασιλειάδης είναι Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Σύμβουλος Μηχανικός και Γενικός Γραμματέας του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ).

 Ως πρώην  εργαζόμενος στη ΔΕΗ ήταν υπεύθυνος για τη σχεδίαση και κατασκευή του πρώτου αιολικού πάρκου και φωτοβολταϊκού σταθμού στη νήσο Κύθνο.

Πηγή:www.capital.gr

    ΥΓ.    Η λέξη ''πάρκα'' χρησιμοποιείται  καταχρηστικά ,    αφού πρόκειται  για βαριές βιομηχανικές εγκαταστάσεις  ,που καμία σχέση με πάρκα δεν έχουν .          


      Πολλά τα ερωτηματικά που προκύπτουν ,  για την άδεια που δόθηκε προσφάτως απο την ΡΑΕ  στον όμιλο RF των Ρεστη-Φειδακη  για την κατασκευή του τεράστιου  αιολικού βιομηχανικού συγκροτήματος  στη Λήμνο , για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αξίας πλέον των 2 δις  ευρω.( 65% τραπεζικός δανεισμός ,25% ίδια κεφάλαια , 10%  κρατική επιδότηση ) σε καιρό μεγάλης φτώχειας.

Το βασικότερο που κρύβουν ( γιατί άραγε ? ) είναι η επιδοτούμενη τιμή ανα Κιλοβατώρα ρεύματος  που εμεις θα πληρωνουμε για 25 + χρονια .

Είναι γνωστό οτι τα υπερακτια  αιολικά βιομηχανικά συγκροτήματα επιδοτούνται σε πολλαπλάσιες τιμές από τις άλλες ΑΠΕ,επειδή τα κοστολόγια κατασκευής τους είναι τεράστια.

Τα λοιπά ερωτήματα που έχουμε προκύπτουν και απο το παραπάνω έγγραφο του κου Χ''βασιλειαδη.

 Το θέμα καίει αγαπητοί φίλοι  και δεν θα το αφήσουμε να κρυώσει.

                                                                                                                                        SAGINI

ΟΙ .......ΑΠΕ τεωνες και τα ελλείματα των ΑΠΕ

 ΚΟΥΙΖ

 ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ  ΕΦΕΡΕ ΕΛΛΕΙΜΑ  ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ   ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ    900   ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ    ?

                                                         

Να πως φορτώνεται συνεχώς νέα ελλείμματα η χώρα μας.


 http://www.energypress.gr/news/Ta-pseytika-ta-metra-ta-megala-poy-foyskwsan-to-elleimma-sto-LAGHE
 
      Σύμφωνα λοιπόν με την επιστολή του ΛΑΓΗΕ  ( Λειτουργός Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας  ) , προς τη    ΡΑΕ   ,Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, η διαφορά των προϋπολογισθέντων εσόδων και των πραγματικών εσόδων διαμορφώνεται ως εξής (τέλος Μαΐου):

Τέλος ΕΡΤ: Είχαν προϋπολογιστεί 30 εκατ. ευρώ, δεν έχει μπει στο λογαριασμό ούτε ένα σεντ.

 Και καλώς έγινε αυτό . Επειδή έτσι αποφάσισε ο πράσινος και  δήθεν έξυπνος  , Παπακωνσταντινου ,

θα έβαζε χέρι και στο τέλος ΕΡΤ  ??

Τέλος λιγνίτη: Είχαν προϋπολογιστεί 55 εκατομμύρια, ωστόσο τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο δεν εισπράχθηκε ο φόρος, με αποτέλεσμα να χαθούν έσοδα 9,1 εκατ. ευρώ από τους δύο μήνες

 Λιγνιτικό τέλος 0,5% . Προκειται για νεο χαρατσι στη ΔΕΗ , επί του ετησίου κύκλου εργασιών της ΔΕΗ που θα χρηματοδοτεί την ανάπτυξη των ΑΠΕ, προβλέπει τροπολογία που κατέθεσε ο υπουργός Περιβάλλοντος Γιώργος Παπακωσταντίνου.

Δημοπρασίες δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων: είχε προϋπολογιστεί η πώληση 10 εκατ. τόνων έναντι τιμής 11,6 ευρώ ο τόνος, δηλαδή 116 εκατ. ευρώ. Έχουν εισρεύσει μόλις 13 εκατ. ευρώ από μία δημοπρασία τον Ιανουάριο.
 Εδω μιλάμε για καθαρή απατη που απέτυχε ευτυχώς .  Άλλωστε το είχαμε προβλέψει εδω και πολυ καιρό  http://sagini3.blogspot.gr/2011/06/blog-post_29.html      οτι  οι Δημοπρασίες δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων  ειναι ενας ωμος εκβιασμός που θέλανε να επιβάλουν οι Γερμανοί στην βιομηχανία των χωρων της Ε Ε. Καθαρή ληστεία ανυπεράσπιστων θυμάτων.
Δηλαδή η συνολική διαφορά μεταξύ των προϋπολογισθέντων και των πραγματικών εσόδων είναι 142,1 εκατ. ευρώ.
 Βέβαια τα πολλά λεφτά τα περίμενε ο ΛΑΓΗΕ απο την πώληση των ρύπων .

Χαρακτηριστική του προβλήματος είναι η καταληκτική φράση της επιστολή του ΛΑΓΗΕ προς τη ΡΑΕ, όπου αναφέρεται ότι… «κατόπιν των ανωτέρω είναι προφανές ότι απαιτούνται άμεσες ενέργειες για την αύξηση του ΕΤΜΕΑΡ  ( Τέλος υπερ  ΑΠΕ  ) *,  άλλως το σωρευτικό έλλειμμα στο τέλος του 12 θα ανέλθει στα 400 εκατ. ευρώ περίπου και στο τέλος του 13 θα υπερβεί πιθανότατα τα 900 εκατ. ευρώ».

 Πεσανε λεει εξω . Και εκβιαζουν για νεα κονδυλια.
 Προϋπολογισμός ΑΠΕ τεωνων λοιπόν στον ΛΑΓΗΕ . Οικονομικό έγκλημα .

Ουτε παιδάκια του Δημοτικού δεν θα έκαναν τέτοιες ΑΠΕτεωνιες και τσαπατσουλιες.

Και ο Παπακωσταντινου  μια χαρα . Δεν τον αγγίζει κανείς .  Και εχει κάνει τοσα και τοσα .

Λάθη που κοστίζουν  αιματηρές οικονομίες για να καλυφθούν απο το απορο σήμερα κράτος.

* Το Τέλος υπέρ ΑΠΕ το αλλάξανε σε ΕΤΜΕΑΡ  για να ειναι δυσνόητο στους δυστυχείς καταναλωτές που το πληρώνουν .
Είναι η δεν είναι  ΑΠΕτεωνες ??

ΝΕΑ ΚΟΛΠΑ ΤΩΝ ΑΠΕΤΖΗΔΩΝ ......... ΣΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ

                                                                      

ΑΣΠΗ ΕΛΛΑΣ
  .
 Ο Δ Κοπελουζος ,  η ENEL Green Power,   o Ι Σαμαράς είναι τα βασικά ονόματα στον νέο σύνδεσμο Παραγωγών Ηλεκτρισμού απο ΑΠΕ.
Αυτοί οι τρεις πάνε μαζί.
Και ο ΑΣΠΗ ΕΛΛΑΣ είναι περισσότερο δικός τους , αρα ευκολότερα κατευθυνόμενος .
 Οι πληροφορίες μας λένε οτι  ο  Κοπελούζος έχει ήδη πουλήσει ποσοστά των αδειών της ΡΑΕ  αν όχι όλες   στην ΕΝΕΛ.
 Η ΕΝΕΛ είναι στις Κυκλάδες ότι η EDF στην Κρήτη

                                                     

       Ο ΑΣΠΗ  διαπίστωσε λέει οτι ότι η χώρα μας  αδυνατεί να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις προς την ΕΕ για τη διείσδυση των ΑΠΕ στο σύστημα έως το 2020 και ότι ο κλάδος παρουσιάζει χαμηλή κοινωνική αποδοχή.  ( κάτι ανησυχίες που εχουν οι Απετζηδες , βρε παιδί μου )

 http://www.energypress.gr/news/ASPH-ELLAS:-O-neos-syndesmos-gia-tis-etairies-APE
 Οι πληροφορίες μας λένε οτι οι παραπάνω που φτιάξανε τον ΑΣΠΗ θα δραστηριοποιούνται κυρίως στις Κυκλάδες  αρα και στην ΑΝΔΡΟ . Τους περιμένουμε.
Μέσω του ΑΣΠΗ  θα προσπαθήσουν να ''ανοιξουν'' το δρόμο για τις πράσινες μπίζνες τους.

Ο ΑΣΠΗ υπογραμμίζει  την ανεπάρκεια των δικτύων μεταφοράς ενέργειας σε περιοχές με υψηλό αιολικό δυναμικό   (  προφανώς αναφέρονται στις Κυκλάδες και ζητούν εμμέσως να κατασκευαστούν δίκτυα μεταφοράς που θα πληρώσουμε εμείς ,  για να μπορούν να τα εκμεταλλευτούν οι ίδιοι  )

 Μεταξύ των άλλων στόχων του ΑΣΠΗ θα είναι  να μελετά και να προτείνει μέτρα για την παραγωγικότερη εκμετάλλευση των ΑΠΕ, να συμβάλλει στη διάδοση τους στην κοινωνία μέσω της διοργάνωσης σεμιναρίων, συνεδρίων, συμποσίων και σχετικών εκδηλώσεων. 
( καλό εεε !!!  λεγε  ψηστήρι  η προπαγάνδα )

Και ως επιτυχία θα θεωρηθούν αφενός η ορθολογική προσέγγιση των στόχων ΑΠΕ της Ελλάδας για το 2020 και αφετέρου η καταξίωση της χώρας μας στον κλάδο ΑΠΕ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

( το τελευταίο το βρίσκουμε κομματάκι...... υποκριτικό )

Ααα ..........ξέχασα   θέλουν λέει να συμμετέχουν  ενεργότερα στις προπαρασκευαστικές εργασίες σχετικά με την κατάρτιση συναφών νόμων...   (http://archaeopteryxgr.blogspot.gr/2012/07/blog-post_08.html )



         Οι  συμπολίτες μας  θυμούνται οτι ,  οι Απετζηδες μαζί και  οι παραπάνω ,  σχεδιάζουν την εγκατάσταση  112 τεραστίων βιομηχανικών ανεμογεννητριών   400 MW  στην ΑΝΔΡΟ .
Έχουν εκδοθεί οι σχετικές άδειες από την ΡΑΕ και κατά πληροφορίες του SAGINI έχουν ενοικιαστεί  ηδη μεγάλες εκτάσεις γης απο τον γνωστό Γερμανό μεσάζοντα  και την παρέα του στο νησί ,  αντι πινακίων φακής.
Μια ματιά εδω θα σας βοηθήσει να καταλάβετε  τα σχέδια που κάνουν σε βάρος του νησιού μας.

http://sagini3.blogspot.gr/search/label/%CE%91%CE%99%CE%9F%CE%9B%CE%99%CE%9A%CE%91%20%20%20%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%9F%CE%A5



Επειδη λοιπον οι αντιδράσεις απο την τοπική κοινωνία (Δήμος Άνδρου )  αλλά και απο την Περιφέρεια ειναι μεγάλες ,   οι ΑΠΕτζηδες προσπαθούν με νέους τρόπους να ανοίξουν διόδους .

Το παρακάτω είναι ενα παράδειγμα,  ενδεικτικό του τρόπου και της μεθόδευσης των ΑΠΕτζηδων.
Αρχικά παίρνουν άδεια απο την ΡΑΕ  στο όνομα τους και στη συνέχεια την πουλάνε σε αλλοδαπές εταιρείες όπως η Enel Green Power .

 31 Μαρτίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΡΑΕ

Η εταιρεία “ΑΙΟΛΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΠΕΤΑΛΟ Α.Ε.” που είναι κάτοχος άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από αιολικό σταθμό εγκατεστημένης ισχύος 36MW στη θέση “Βασιλικό” του Δήμου Άνδρου* του Νομού Κυκλάδων, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 1395/2010 Απόφαση της ΡΑΕ, αιτείται την τροποποίηση της εν λόγω άδειας παραγωγής ως προς τη μετοχική σύνθεση ως εξής:
Προηγούμενη μετοχική σύνθεση:
Δημήτριος Κοπελούζος 25,0%
Κυριακή Κοπελούζου 25,0%
Ιωάννης Σαμαράς 35,0%
Αθανάσιος Παστιρματζής 15,0%

Νέα μετοχική σύνθεση:

Δημήτριος Κοπελούζος 17,5%

Κυριακή Κοπελούζου 17,5%

Ιωάννης Σαμαράς 24,5%

Αθανάσιος Παστιρματζής 10,5%

ENEL GREEN POWER HELLAS A.E. 30,0%

                ΟΛΟΙ ΤΟΥ ''ΑΣΠΗ ΕΛΛΑΣ'' .  ΑΠΛΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ!!

ΑΚΟΜΗ ΣΤΗ ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΣΥΡΟΥ ΤΟ '' ΣΟΥΠΕΡ ΦΕΡΡΥ ΙΙ''

                           
 
  φοτο
http://www.ellinikiaktoploia.net/nono/3292--superferry-ii--.html


       Στη δεξαμενή ΕΡΜΟΥΠΟΛΙΣ το ΣΟΥΠΕΡ ΦΕΡΡΥ ΙΙ .
 Άγνωστο παραμένει ακόμη  το ποτε θα ξαναμπεί σε κανονικά δρομολόγια το     ΣΟΥΠΕΡ ΦΕΡΡΥ ΙΙ  αφου οι επισκευές στην αριστερή κύρια μηχανή συνεχίζονται στο ναυπηγειο της Συρου.                        
Η    πλοιοκτήτρια εταιρεία  GOLDEN STAR FERRIES  στην ιστοσελίδα της αναφέρει οτι τα δρομολόγια
σταμάτησαν μέχρι τις   10-7-2012.

ΚΟΨΤΕ........... ΤΙΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ ΑΠΕ

ΜΗΝ........ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ  ΑΥΞΗΣΗ  ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ   ΑΠΕ

ΑΙΣΧΟΣ  ..         ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ   ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ    ΤΡΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟ  ΤΟΥ   ΤΕΛΟΥΣ    ΑΠΕ    ΣΤΟ   ΥΠΕΚΑ

                                      


 Το τέλος ΑΠΕ   (Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων – ΕΤΜΕΑΡ μετά την μετονομασία του)  υπάρχει στους λογαριασμούς  ρεύματος .


 Είναι κοινωνική  αναλγησία .

 Είναι καθαρή κλοπή .

 Είναι έγκλημα σε βάρος των Ελλήνων.

 Επιτέλους  σκεφτείτε το καλό αυτής της χώρας.

       Στις 20 του περασμένου μήνα γράψαμε ένα γραμμα  (  http://sagini3.blogspot.gr/2012/06/blog-post_20.html   )      στην νέα ηγεσία του ΥΠΕΚΑ .
Με απλά λόγια αποδείξαμε οτι οι επιδοτήσεις των ΑΠΕ είναι αυτές που δημιουργούν τα τεράστια ελλείμματα του ΛΑΓΗΕ  ( Λειτουργός Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας ).
Φάνηκε επίσης καθαρά οτι ακόμα και αν πληρωθούν σήμερα  με νεο δανεισμό τα ελλείμματα του ΛΑΓΗΕ ,  πολύ σύντομα θα βρεθούμε στη ίδια θέση ,  αφού οι επιδοτήσεις των ΑΠΕ σήμερα είναι ενα βαρέλι δίχως πάτο.
 Ενας τρύπιος κουμπαράς.
  Αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που ο ΛΑΓΗΕ δεν κατάφερε να πάρει δάνειο που ζήτησε  απο το ΤΠΠΔ ,   όπως η ΔΕΗ και η ΔΕΠΑ ,  παρόλο  την κρισιμότητα  και την απειλή για γενικό μπλακ-αουτ.

Αποδείξαμε επίσης ,  οτι όσο πιο χαμηλά  διαμορφώνεται  η Οριακή Τιμη Συστήματος  (Χονδρική τιμη )  , τόσο μεγαλώνουν τα χρέη του ΛΑΓΗΕ ,  διότι πρέπει να πληρώνει περισσότερα λεφτά στους ΑΠΕτζηδες.
Με χαμηλή ΟΤΣ  , αυξάνουν  τα κέρδη για τη ΔΕΗ και εξηγήσαμε το γιατί.
Και επειδή η κατανάλωση ρεύματος πέφτει συνεχώς λόγω κρίσης , η ΟΤΣ θα διαμορφώνεται πλέον σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Όμως η  τιμή του ρεύματος για τους καταναλωτές  βρίσκεται στα ύψη  , λόγω ΑΠΕ και μόνο για αυτό.
Επιπλέον εδω  http://www.energypress.gr/news/SPEF:-Sta-50-ekat.-eyrw-h-epidothsh-twn-monadwn-fysikoy-aerioy    διαβάζουμε για ενα σκάνδαλο πολλών εκατομμυρίων .
 Αφορά παράνομες  επιδοτήσεις του ΛΑΓΗΕ  σε παραγωγούς ενέργειας απο φυσικό αέριο ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ μόνο για το πρώτο πεντάμηνο του 2012 ,   όπως επωνύμως καταγγέλλει ο ΣΠΕΦ  ( των παραγωγών με φ/κ  ) και αναμένεται φυσιολογικά εισαγγελική παρέμβαση και έρευνα.
Ο  φαύλος κύκλος των επιδοτήσεων που γεννά συνεχώς νεα ελλείμματα στους χρεωκοπημενους Έλληνες.

Η ΛΥΣΗ  που προτείνουμε στο ΥΠΕΚΑ

 Η  δύσκολη αλλά οριστική λύση που εμείς προτείνουμε ,  είναι μια και μοναδική.

Άμεσο  κόψιμο η δραστική μείωση  των επιδοτήσεων ΑΠΕ .

Αμέσως ο ΛΑΓΗΕ απαλλάσσεται από την τεράστια καθημερινή οφειλή του στους ΑΠΕτζηδες.
Και λέμε δύσκολη λύση  γιατί θα αντιδράσουν οι εργολάβοι ΑΠΕτζηδες, αλλά και όλοι οι παραγωγοί ρεύματος ,  που τόσα χρόνια παίρνουν τα λεφτά μας πολύ  εύκολα , αλλά και  με το ζόρι.
Θα πούνε πάλι τα γνωστά τους παραμύθια για στρέβλωση της αγοράς και θα κατηγορούν και πάλι τη ΔΕΗ.
Θα αρχίσουν την γνωστή πια οικολογική τρομοκρατία τους.
Θα λένε ξανά τα γνωστά παραμύθια οτι δεν ρυπαίνουν κλπ  κλπ.
Θα σιγοντάρουν και οι ''οικολογοι των γνωστών παπαγάλων  ΜΚΟ  ''.

 Στην Ευρώπη κανείς δεν τους άκουσε .

Έτσι πρέπει να γίνει και εδώ.   Αγνοήστε τους κύριοι  της κυβέρνησης.

Κόψιμο των επιδοτήσεων λοιπόν .

Αυτό ακριβώς έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν οι περισσότερες χώρες της ΕΕ όπως αναλυτικά γράψαμε εδώ http://sagini3.blogspot.gr/2012/06/blog-post_28.html
Αυτή είναι η μοναδική λύση για τις κυβερνήσεις σήμερα όπου η οικονομική κρίση έφερε τόσα δεινά στους λαούς άλλα και στις ιδιες .
Χώρες όπως η Ισπανία που έχουν πληρώσει πανάκριβα την ''πρασινη απατη'' έκοψαν και μάλιστα αναδρομικά τις επιδοτήσεις ΑΠΕ.

Η  Γερμανία της Μερκελ εδώ     http://sagini3.blogspot.gr/2011/10/blog-post_5148.html  
Η   Ιταλία η Μ. Βρετανία , η Πορτογαλία , η Βουλγαρία , η Γαλλία  έκοψαν η μείωσαν δραστικά τις κρατικές επιδοτήσεις στις ΑΠΕ για να προστατεύσουν τους καταναλωτές τους και τις οικονομίες τους .


Η άλλη  ,  η εύκολη λύση είναι αυτή που κατά πληροφορίες μας εξετάζει η νέα ηγεσία του ΥΠΕΚΑ.
Τουλάχιστον  τριπλασιασμός του τέλους ΑΠΕ , απο 5,4 ευρώ την σημερινή Μεγαβατωρα σε  20 ευρώ την Μεγαβατωρα .
 Αυτό θα γίνει μέσα στον Ιούλιο .
Ελπίζουμε να μην το τολμήσουν  και να πράξουν αυτό που κάνει όλη η Ευρώπη .

Κόψιμο των επιδοτήσεων ΑΠΕ.

Επί υπουργίας του πολύξερου και παντογνώστη Γ  Παπακωνσταντινου το ΥΠΕΚΑ είχε ανακοινώσει οτι τα λεφτά των ελλειμμάτων του ΔΕΣΜΗΕ  θα τα βρίσκανε απο την δημοπρασία δικαιωμάτων ρύπων αλλά και από τα λεφτά του τέλους υπέρ ΕΡΤ που θα πηγαίνανε στον ΛΑΓΗΕ για τις επιδοτήσεις των ΑΠΕτζηδων.
 Αηδίες και μπαρουφες ενός υπουργού του οποίου η δραστηριότητα θα  ερευνάται για καιρό .
Άφησε και εδώ άλλο ανοικτό μέτωπο , όπως και με οτι καταπιάστηκε.
Τίποτα απο τα παραπάνω μέτρα  δεν υλοποιήθηκε διότι ήταν αδύνατον να γινει.
Οι δημοπρασίες ρύπων απέτυχαν παταγωδώς σε όλη την Ευρώπη αλλα και στην Ελλάδα αφού δεν υπάρχουν αγοραστές.

Όμως δεν θα πληρώσουμε παλι εμεις.

Λαθρεμπόριο στα σύνορα ?

Στο αυτόφωρο δύο υψηλόβαθμοι τελωνειακοί στην Ορεστιάδα που συνελήφθησαν από το ΣΔΟΕ!

 Όλο το παρασκήνιο των συλλήψεων

http://piazzadelpopolo.blogspot.gr/2012/07/blog-post_5005.html

Τις κατηγορίες της απιστίας σχετικά με την υπηρεσία και της απείθειας, αντιμετωπίζουν από κοινού δυο υψηλόβαθμοι τελωνειακοί υπάλληλοι στην Ορεστιάδα, που οδηγήθηκαν στο αυτόφωρο δικαστήριο της Ορεστιάδας. Πρόκειται για τον διευθυντή και τον προϊστάμενο του τμήματος δικαστικών του τελωνείου Ορεστιάδας, που συνελήφθησαν ύστερα από εκτιμένους ελέγχους που διενέργησαν στην υπηρεσία άνδρες του ΣΔΟΕ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το ΣΔΟΕ οδηγήθηκε στη σύλληψη των δυο τελωνειακών, μετά από ελέγχους που πραγματοποίησε σε παραστατικά εμπορευμάτων νταλίκας διεθνών μεταφορών, που είχε προορισμό το εξωτερικό.

Υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΔΟΕ στην Αθήνα από πληροφορίες που έχουν συγκεντρώσει και αφορούν φορτία που εισάγονται γενικότερα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα αναφέρονται σε «πληγή που αιμορραγεί εδώ και χρόνια» και κάνουν λόγο για «χασούρα» δασμών και ΦΠΑ ύψους ... έξι έως δέκα δισ. ευρώ το χρόνο. Τεράστιο ποσό, που επιμένουν ότι είναι κοντά στην αλήθεια.

Όπως χαρακτηριστικά λένε, πρόκειται για εμπορεύματα που εισέρχονται στην Ελλάδα ως επί το πλείστον από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, αλλά δε δασμολογούνται και δε φορολογούνται, καθώς εμφανίζεται ψευδώς στα παραστατικά τους ότι κατευθύνονται τράνζιτ σε άλλες χώρες και κυρίως στη Βουλγαρία.

Στο μεταξύ, για την υπόθεση που αφορά ένα μόνο φορτίο, το οποίο δε δασμολογήθηκε, συνελήφθησαν από κλιμάκιο του ΣΔΟΕ ο διευθυντής του Τελωνείου Ορεστιάδας και ο προϊστάμενος του Τμήματος Δικαστικού, κατηγορούμενοι για απιστία προς την υπηρεσία και απείθεια και σήμερα αναμένεται να οδηγηθούν στο αυτόφωρο.

Δύο δικογραφίες

Σύμφωνα με πληροφορίες από στελέχη του ΣΔΟΕ, αλλά και εισαγγελικές πηγές στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας εντοπίστηκε στην περιοχή του Έβρου ένα φορτίο που είχε μπει από την Τουρκία στην Ελλάδα και στα παραστατικά του φαινόταν πως θα έφευγε τράνζιτ για Βουλγαρία.

Το φορτίο τέθηκε σε καθεστώς αναστολής, που σημαίνει ότι δεν καταβλήθηκαν στην Ελλάδα ΦΠΑ και δασμοί, καθώς θα καταβάλλονταν στον τελικό προορισμό που ήταν η Βουλγαρία, εφόσον για εκεί προορίζονταν τα είδη που μετέφερε. Ωστόσο, όπως εξηγεί υψηλόβαθμο στέλεχος του ΣΔΟΕ, το φορτηγό με το συγκεκριμένο φορτίο κατευθύνθηκε προς τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, χωρίς όμως να φτάσει ποτέ, καθώς γύρισε προς τα πίσω και λίγο αργότερα εντοπίστηκε από κλιμάκιο του ΣΔΟΕ.

Σύμφωνα με εισαγγελικές πηγές, από τον έλεγχο που έγινε προέκυψε ότι για το συγκεκριμένο φορτίο δεν είχαν καταβληθεί φόροι και δασμοί, που ανέρχονταν περίπου σε 4.000 ευρώ, ωστόσο αργότερα τα στελέχη του Τελωνείου Ορεστιάδας ανέφεραν στο ΣΔΟΕ πως ο οδηγός είχε επιστρέψει πίσω για να πάρει κάποια έγγραφα που είχε ξεχάσει!

Ήδη για την υπόθεση του συγκεκριμένου φορτίου έχει σχηματιστεί ξεχωριστή δικογραφία, ενώ άλλη μία δικογραφία βρίσκεται παράλληλα σε εξέλιξη και αφορά γενικότερα τυχόν παράνομη δράση σε βάθος χρόνου.

Ζημία τεραστίων διαστάσεων

Στο μεταξύ, ανώτατα στελέχη του ΣΔΟΕ στην Αθήνα κάνουν λόγο για ιλιγγιώδη ποσά που χάνει κάθε χρόνο το ελληνικό δημόσιο εξαιτίας φορτίων τα οποία μπαίνουν από τα ελληνοτουρκικά σύνορα για να κατευθυνθούν τράνζιτ προς τη Βουλγαρία ή άλλες χώρες, ωστόσο ποτέ δε φτάνουν εκεί.

«Τα φορτία ξεκινούν ίσως για τα σύνορα, αλλά τελικά γυρίζουν πίσω και πωλούνται στην Ελλάδα. Κάθε χρόνο χάνονται με τον τρόπο αυτό από έξι έως δέκα δισ. ευρώ γιατί δεν καταβάλλονται δασμοί και ΦΠΑ! Σύμφωνα με το καθεστώς που ισχύει, όλα τα φορτία που εισάγονται από την Τουρκία και φεύγουν τράνζιτ για τη Βουλγαρία ή άλλες χώρες δεν καταβάλλουν ΦΠΑ και δασμούς στην Ελλάδα. Αυτό γίνεται όταν φτάσουν στη χώρα - προορισμό. Αντιθέτως, τα φορτία που προορίζονται για την Ελλάδα πληρώνουν κανονικά δασμούς και φόρους. Δυστυχώς όμως ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των φορτίων εμφανίζεται ψευδώς ως τράνζιτ π.χ. προς Βουλγαρία για να μην πληρώνονται οι φόροι και οι δασμοί», τονίζει ανώτατο στέλεχος του ΣΔΟΕ.

Το ίδιο στέλεχος επισημαίνει πως από τα χιλιάδες φορτία που εισάγονται γενικότερα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα κανονικά εκτελωνίζεται περίπου το 1/3. Ενα μεγάλο ποσοστό από τα υπόλοιπα εμφανίζεται ως τράνζιτ εξαγωγές προς Βουλγαρία ή άλλες χώρες, οι οποίες όμως ποτέ δε γίνονται, αφού τα εμπορεύματα επιστρέφουν και πωλούνται στην Ελλάδα.

Συνεχίζοντας, το ίδιο στέλεχος του ΣΔΟΕ επισημαίνει πως κάθε δίμηνο περνάνε από την Τουρκία στην Ελλάδα περίπου 6.000 φορτία και η αξία των εμπορευμάτων τους εκτιμάται ότι ανέρχεται περίπου στα 12 δισ. ευρώ. «Δυστυχώς, από πληροφορίες που έχουμε και που εξετάζουμε φαίνεται πως το “κόλπο” αυτό γίνεται εδώ και χρόνια, με συνέπεια να μιλάμε ουσιαστικά για σύνορα “σουρωτήρι”», τονίζει το ίδιο στέλεχος.

ΒΛΑΒΗ ΣΤΟ ''SUPER FERRY II ''

Ταλαιπωρία για 499 επιβάτες στη Ραφήνα

                                    

 
     Πρωινή ταλαιπωρία για τους 499 επιβάτες του πλοίου «Super Ferry II», το οποίο επέστρεψε στο λιμάνι της Ραφήνας, λόγω μηχανικής βλάβης στην αριστερή κύρια μηχανή που παρουσιάστηκε ενώ εκτελούσε προγραμματισμένο δρομολόγιο για Άνδρο, Τήνο, Μύκονο και Νάξο.

Το πλοίο είχε αποπλεύσει στις 07.40 το πρωί από τη Ραφήνα.
http://www.zougla.gr/