Πάντα θα έχουν δουλειές οι Γερμανικές εταιρείες ,στην Ελλάδα . .

 Πάντα θα πληρώνουν οι Έλληνες τους Γερμανούς .

                        

                        
          



         Σήμερα είχε στηθεί στην Αθήνα , μια καλά οργανωμένη  ημερίδα από την συντεχνία των αιολικών ,  ΕΛΕΤΑΕΝ, με στόχο  ασκηθούν οι απαιτούμενες πιέσεις προς την κυβέρνηση , ώστε αυτή να υιοθετήσει   την αύξηση της διείσδυσης των ΑΠΕ στην χώρα μας ,  μέχρι και 30%   , έως το 2030  .
      Ήθελε η ΕΛΕΤΑΕΝ  να ενημερώσει την κοινή γνώμη οτι διακυβεύονται πολλά !!! , αν  η  Πολιτεία δεν θεσμοθετήσει φιλόδοξους στόχους για μεγάλη περαιτέρω , διείσδυση των ΑΠΕ μέχρι το 2030 , και να ''φερει την Πολιτεία και τους πολίτες προ των ευθυνών τους , επειδή ,όπως λέγει, καθυστερεί η πορεία ανάπτυξης των ΑΠΕ στην Ελλάδα'' .
Η  ΕΛΕΤΑΕΝ πασχίζει να εξασφαλίσει τα κέρδη των μελών της έως το 2030.
    Θεμιτό είναι να αγωνίζεται  η ΕΛΕΤΑΕΝ για τα οικονομικά συμφέροντα της συντεχνίας τους , άσχετο αν αυτά συγκρούονται με τα συμφέροντα των πολιτών .
Αυτά υποτίθεται,  οτι τα προστατεύει η κυβέρνηση που εξελέγη,  όχι από την ΕΛΕΤΑΕΝ αλλά από τους πολίτες.

  Στην ημερίδα καλεσμένος φυσικά ήταν και ο κος  Γ. Μανιάτης υπουργός ΠΕΚΑ . Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία δήλωσε, ότι   η πρόταση της ΕΛΕΤΑΕΝ γίνεται δέκτη από την Πολιτεία  και ότι αυτό θα αποτελέσει την επίσημη θέση της Ελλάδας έως το 2030.

    Αποδέχεται δηλαδή την πρόταση της Κομισιον για διείσδυση  των ΑΠΕ στο 30% μέχρι το 2030 και μείωση των εκπομπών αέριων του ''θερμοκηπιου'' κατά 40% έως το 2030. Η απόφαση αυτή είπε ότι θα ληφθεί τώρα .

  Δεν ειπε βεβαια οτι η πρόταση αυτή της Κομισιον  δεν είναι δεσμευτική για τα κράτη μέλη , απλά είναι προαιρετική. 

     Έτσι σήμερα η ΕΛΕΤΑΕΝ   , πανηγυρίζει γιατί πέτυχε χωρίς μεγάλο αγώνα ,να εξασφαλίσει σίγουρα κέρδη για τα επόμενα 16 χρόνια και η Γερμανική αιολική βιομηχανία εξασφάλισε, δουλειά για Γερμανούς εργάτες  και  σίγουρους  πελάτες για την εξαγωγή  της άχρηστης αλλά ακριβής , σαβούρας τους.
     Επιπλέον ο υπουργός ΠΕΚΑ , δήλωσε αυτόβουλα  , ότι μέχρι το 2030 όλοι οι Έλληνες καταναλωτές θα έχουν αγοράσει τους νέους έξυπνους μετρητές ηλεκτρικής κατανάλωσης άξιας πολλών δις ,υποθέτουμε απο την SIEMENS .
      Επίσης μίλησε για το τεράστιο έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης όλων των νησιών και ότι όλες αυτές οι αποφάσεις θα παρθούν μέσα στο ερχόμενο δίμηνο.
Τέλος είπε οτι οι ΑΠΕ  , βοηθάνε την ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τρίτες χώρες ,αποσιωπώντας φυσικά οτι οι ΑΠΕ αδυνατούν να υπάρξουν χωρίς το εισαγόμενο φυσικό αέριο.
 Αυτό είναι το τίμημα του  δανεισμού της χώρας μας !!!

     Ας μην ξεχνάμε ότι ο υπουργός  ΠΕΚΑ κος Γ.Μανιάτης  είχε πολυ συχνές επαφές με την Γερμανική Πρεσβεια στην Αθηνα  , ηταν ο μονος υπουργός της σημερινής  κυβέρνησης  που αποχαιρέτισε στην οικια του τον τελευταίο Γερμανό πρέσβη  κο  Βολ.Ντολντ ,την 28/1/2014 , οπου και  υπογράμμισε την καλή συνεργασία που υπήρχε όλο αυτό το διάστημα, αναφέροντας και τα ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια που υπάρχουν, ιδιαίτερα στους τομείς της εξασφάλισης ενεργειακής επάρκειας, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και της εξοικονόμησης ενέργειας.

Πηγή:www.capital.gr

http://www.naftemporiki.gr/story/708079/sunantisi-upourgou-peka-g-maniati-me-ton-germano-presbi

    Ας μην ξεχνάμε την απόφαση του ιδίου υπουργού την παραμονή Χριστουγέννων για εγκατάσταση  πολλών δεκάδων Γερμανικών ανεμογεννητριών ,στα νησιά Άνδρο,Τήνο, Παρο , Νάξο ,αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

http://sagini3.blogspot.gr/2014/01/enel.html

ΔΕΗ . Αιτιολογημένες αντιρήσεις , αλλά και 6 στρατηγικές προτάσεις ανάπτυξης .

              

                   Η «μικρή ΔΕΗ» απέτυχε στην Ευρώπη

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ,   Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, 
                                           ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗ ΓΗΡΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟ, 
                                                              ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΕ ΥΨΗΛΟΤΕΡΕΣ ΤΙΜΕΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=424571

        Η ΕΠΙΤΥΧΗΣ εισαγωγή του ανταγωνισμού σε πολλούς κλάδους της οικονομίας κατά τις τελευταίες δεκαετίες χρησιμοποιείται αναγωγικά ως επιχείρημα όχι μόνον για το άνοιγμα του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας στον ανταγωνισμό , αλλά και για την ιδιωτικοποίηση/εκχώρησή του μέσω του πλέον σκληρού καπιταλιστικού εργαλείου της αποεπένδυσης-divestment. 

 

       Η ελκτική δύναμη της ρητορικής των μεταρρυθμίσεων με το κοινό δεν πρέπει να λησμονείται.

Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί στην «απελευθέρωση», στο «σπάσιμο μονοπωλίων», το «άνοιγμα των αγορών» και ποιος δεν θα ήθελε τις «μεταρρυθμίσεις»;

        Η πηγή αυτής της πλάνης -θύματα της αφήγησής της φαίνεται να είναι και αρμόδιοι υπουργοί- προέρχεται από το γεγονός ότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους ούτε τη συμβατική οικονομική θεωρία των οικονομιών μεγάλης κλίμακας ούτε τις πολύ συγκεκριμένες και κρίσιμες ιδιαιτερότητες του κλάδου της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά ούτε και τις εξελίξεις στις κυριότερες οικονομίες του πλανήτη που πειραματίστηκαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
      Τόσο η οικονομική θεωρία όσο και η ιστορική μαρτυρία μάς δίνουν ένα σύνολο περιστάσεων, όπου, όταν υπάρχουν οικονομίες κλίμακας σε αρκετά μεγάλη έκταση που συνεπάγονται μεγάλα ποσά κεφαλαίου, όπως αυτές των αγορών ηλεκτρισμού, τότε η ισορροπία της αγοράς απαιτεί περιορισμένο αριθμό επιχειρήσεων (ολιγοπώλιο) που προσφεύγουν σε σειρά πρακτικών που είτε διευκολύνουν τη μεταξύ τους σύμπραξη, είτε περιορίζουν τον ανταγωνισμό.
    Τέτοιες πρακτικές όχι μόνον οδηγούν σε υψηλότερες τιμές, αλλά και παραμορφώνουν την οικονομία και οδηγούν σε οικονομικές αναποτελεσματικότητες.
Μικρός αριθμός ανθρώπων αποκτά τεράστιες περιουσίες και η συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας και η ανάδειξη των διαπλεκόμενων συμφερόντων είναι σχεδόν αναπόφευκτη.
      Στις περιπτώσεις που ο ανταγωνισμός περιορίζεται από τέτοιες οικονομίες κλίμακας, γράφει ο νομπελίστας της οικονομίας Stiglitz (1994), η πολιτική ανταγωνισμού δεν είναι ο τρόπος επίτευξης οικονομικής αποτελεσματικότητας.
       Δεν υπάρχει τρόπος να έχουμε ανταγωνισμό και ταυτόχρονα να επωφελούμαστε πλήρως από τις οικονομίες κλίμακας.
Στην αγορά ενέργειας, ωστόσο, ο ατελής ανταγωνισμός φαίνεται πως είναι εγγενής και λόγω των ιδιαιτεροτήτων του προϊόντος.
      Ο συνδυασμός της αδυναμίας αποθήκευσης της ηλεκτρικής ενέργειας, των υψηλών διακυμάνσεων των τιμών, της χαμηλής ελαστικότητας της ζήτησης, διευκολύνει την άσκηση μονοπωλιακής δύναμης στην αγορά.
Το καλύτερο αντίδοτο ωστόσο για την άρση μιας πλάνης/μυθολογίας είναι μια υγιής δόση πειραματικής πραγματικότητας:

1.    Αντί για τη μείωση των τιμών, η απελευθέρωση της αγοράς οδήγησε σε υψηλότερες τιμές. Σε μια ανταγωνιστική αγορά οι επενδυτές απαιτούν υψηλότερο συντελεστή απόδοσης επί του κεφαλαίου που επενδύουν σε σχέση με μια ρυθμιζόμενη βιομηχανία -υψηλότερος κίνδυνος ισούται με υψηλότερη απόδοση (Dr.Ρ. Watts 2001).
2.    Αντί ανταγωνισμού η απελευθέρωση οδήγησε σε αύξηση συγκέντρωσης (European Commission 2001-2008).
Επτά εταιρείες -the seven brothers, με σκωπτική παραπομπή στις πετρελαϊκές seven sisters- ελέγχουν πάνω από τα δύο τρίτα των αναγκών της Ε.Ε. σε ηλεκτρική ενέργεια.
3.    Η ολιγοπωλιακή ισορροπία της αγοράς, σε συνδυασμό με τις ιδιαιτερότητες του προϊόντος, απαιτεί κάποια δαπανηρή πηγή αποθεμάτων για να αντισταθμίζει τη συμπαιγνιακή σύμπραξη και την άσκηση μονοπωλιακής δύναμης (L.J. de Vries 2004).
4 .   Το κόστος των συναλλαγών (συντονισμού, πληροφόρησης - Williamson 1995) μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος του παλαιού υπό ενιαίο έλεγχο καθετοποιημένου μοντέλου.
5.    Ο ζωτικής σημασίας ρυθμιστικός ρόλος του συστήματος των τιμών μιας ανταγωνιστικής οικονομίας αγοράς συμβατικών προϊόντων, όχι μόνο δεν τα καταφέρνει καλά στο συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον της αγοράς ενέργειας, αλλά λειτουργεί και παραπλανητικά στις επενδυτικές αποφάσεις οδηγώντας σε χρεοκοπία πολλές επιχειρήσεις (Υ. Perez 2008, J. Stiglitz 1994).
         Και ενώ μετά τις εμπειρίες αυτές στις ΗΠΑ, οι περισσότερες πολιτείες βρίσκονται σε κατάσταση περίσκεψης -στην ουσία ανέστειλαν την απελευθέρωση της αγοράς τους- η Ευρωπαϊκή Ενωση επιμένει στην υιοθέτηση και την κλιμάκωση μιας επιθετικής στρατηγικής ρύθμισης και ελέγχου των μονοπωλιακών πρακτικών εισάγοντας και νέες οδηγίες.
       Μια επισκόπηση των πολιτικών παρεμβάσεων και των πολιτικών ανταγωνισμού των άλλων κρατών της Ε.Ε. καταδεικνύει ότι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, τα πρώην κρατικά μονοπώλια ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προκειμένου να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν στο πλαίσιο του ανταγωνισμού, επέλεξαν το μοντέλο των εξαγορών, συγχωνεύσεων και ιδιωτικοποιήσεων· να γίνουν, δηλαδή, ισχυρότερα αυξάνοντας το μέγεθός τους.
      Οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε. πείστηκαν ότι, για να επιβιώσουν στις διεθνείς αγορές, χρειάζονται μεγάλες επιχειρήσεις.
 Οι αντιμονοπωλιακές πολιτικές έμειναν στην άκρη, ώστε οι νέοι γίγαντες να ανταγωνιστούν το φάντασμα του Στάλιν ή τη σύγχρονη καπιταλιστική απειλή του Πούτιν, την τεράστια κρατική Gazprom.
        Η Ε Επιτροπή ούτε φαίνεται να έχει την πολιτική βούληση αλλά και είναι και αμφίβολο αν έχει και τη δύναμη και τις δεξιότητες για την αντιμετώπιση των ολιγοπωλίων.
     Παρ' όλο που η προσαρμογή της ενεργειακής πολιτικής της χώρας στις αλλαγές του διεθνούς περιβάλλοντος συζητιέται, χωρίς να έχει σημειωθεί καμία πρόοδος, για τουλάχιστον μία δεκαετία, σήμερα, υπό την απειλή της δαμοκλείου σπάθης του Μνημονίου, η χώρα ταλαντεύεται αμήχανη μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής ιδιοκτησίας της ΔΕΗ (μικρή και μεγάλη ΔΕΗ, εκχώρηση 17%, διάσπαση 40%,) μεταξύ αφανισμού και μετασχηματισμού.
     Η αμυντική στάση που ακολουθήθηκε αποδείχθηκε αυτοκαταστροφική.
 Ο κεφαλαιουχικός εξοπλισμός απαξιώνεται. Η παραγωγικότητα, αντί να αυξάνεται, φθίνει. Δεν καταφέρνει ούτε να αυτοπεριοριστεί ούτε να οικουμενικοποιηθεί και να αποτινάξει τις βαθιά συντηρητικές νοοτροπίες της μονοπωλιακής περιόδου.
Η αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος προβάλλει ως αναπόφευκτη και κάθε προσπάθεια να παραμείνει η ΔΕΗ κρατική και ενιαία θεωρείται καθυστέρηση του αναπόφευκτου.

Μια ιδιωτικοποίηση -στην ουσία μια εφάπαξ μεταβίβαση του όποιου πλούτου από το δημόσιο τομέα προς τους ιδιώτες- σχεδιάζεται ώστε
α) να εξασφαλίσει οικονομική αποτελεσματικότητα και
β) να επιτύχει ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη δυνατή «πρόσοδο» για το κράτος.

    Η απόκτηση πλήρους προσόδου είναι, βεβαίως, σημαντική, καθώς το κράτος πρέπει να διασφαλίσει έσοδα και οποιαδήποτε υποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων του ενεργητικού της επιχείρησης, λόγω της κρίσης, συνεπάγεται ένα πραγματικό κοινωνικό κόστος, γιατί αναγκάζει την κυβέρνηση να βρει περισσότερο χρήμα με παραμορφωτική φορολόγηση.

    Και αν ακόμη υποθέσουμε ότι σχεδιάζεται η καλύτερη πλειοδοτική διαδικασία για τη μεγιστοποίηση της εισπραττόμενης από την πώληση αξίας, η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα κερδίσει στον πλειστηριασμό , ο πιο αποτελεσματικός παραγωγός ή αυτός που θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του.
      Ο δεύτερος στόχος, ο στόχος της αποτελεσματικότητας, συνιστά και το μεγάλο διακύβευμα για την κυβέρνηση, καθώς αυτό συνδέεται άρρηκτα με τα θέματα της κατανομής του πλούτου.
      Η έλλειψη ενδιαφέροντος για την κατανομή μπορεί σε μερικά χρόνια να κατατρύχει την οικονομία, όχι μόνο με τη μορφή κοινωνικής αναταραχής, αλλά και με τη στενότερη έννοια μιας μακροχρόνιας οικονομικής αναποτελεσματικότητας.
      Αυτό δεν σημαίνει ότι η κρατική ιδιοκτησία είναι πανάκεια και κατά συνέπεια πρέπει να λειτουργεί όπως λειτουργούσε μέχρι σήμερα.
Οι μονοπωλιακές δομές, είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, είναι συνήθως αναποτελεσματικές.
       Στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον, αν δεν μπορεί να αναμετρηθεί κανείς στα επίπεδα που θέτουν οι ηγέτες του κλάδου, δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα επιβιώσει, πόσω μάλλον να λειτουργήσει επιτυχημένα.
Μια καθαρά αμυντική στάση θα ήταν και αυτοκαταστροφική.
      Γι' αυτό και δεν αρκεί να αντιμαχόμαστε και να κατακεραυνώνουμε τον ανεύθυνο και ανεξέλεγκτο ολιγοπωλιακό ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς και το εξίσου ανεύθυνο και ίσως ουσιαστικά ανεξέλεγκτο κρατικό μονοπώλιο χωρίς να προτείνουμε τίποτα στη θέση τους.
      Πώς όμως θα μπορούσε να οργανωθεί ένα μονοπώλιο ώστε το μέλλον του να ανταγωνίζεται το παρόν του;
Εχει άραγε καμιά σημασία η ιδιοκτησία;
Μήπως οι κρατικές EDF,   Vattenfall κ.λπ. είναι λιγότερο αποτελεσματικές από τις ιδιωτικές ΕΟΝ   ή   Endesa;
Ή μήπως οι περίφημοι μάνατζερ του ιδιωτικού τομέα δεν διαθέτουν τη διακριτική ευχέρεια να επιδιώκουν ίδια συμφέροντα αντίστοιχα με αυτά των εργατών και των διευθυντών των δημοσίων επιχειρήσεων;
Είναι έμφυτες οι αδυναμίες της ελληνικής κρατικής επιχείρησης;

Ανταγωνιστικότητα με έξι δεσμεύσεις
 
Ξεχωρίζω έξι στρατηγικές αποφάσεις/δεσμεύσεις που θα μπορούσαν να καταστήσουν τη ΔΕΗ αντίστοιχα ανταγωνιστική:

1.    Θεσμική δομή/θωράκιση που θα εξασφαλίζει την ανεξαρτησία της επιχείρησης, θα μειώσει την πολιτική δύναμη των υπουργείων, με τρόπο ώστε να εξασφαλισθεί ότι η επιχείρηση δεν θα λειτουργεί σαν προέκταση της κυβέρνησης, ότι θα τηρεί τις δεσμεύσεις της.
2.      Θεσμική δομή/θωράκιση της δυνατότητας προαγωγής από το επίπεδο του απλού εργάτη ώς αυτό του διευθυντή σύμφωνα με τις ικανότητες, την απόδοση και τις προσπάθειες.
Η ισχύς και η συνοχή μιας ελεύθερης κοινωνίας βασίζονται στην πραγματοποίηση της υπόσχεσης των ίσων ευκαιριών.
3.      Δουλειά της ΔΕΗ πρέπει να είναι η πρόβλεψη /εξυπηρέτηση του κοινού όχι μόνον με αποτελεσματικό αλλά και με επικερδή τρόπο. Η οργάνωση και η χρηματοδότηση της εταιρείας έτσι ώστε η καλύτερη εξυπηρέτηση να έχει ως αποτέλεσμα και τα μέγιστα οικονομικά οφέλη.
4.     Ο επαναπροσδιορισμός του διλήμματος από δίλημμα ιδιωτική ή δημόσια παραγωγή σε κατάλληλη ισορροπία μεταξύ αγορών και κράτους, με δυνατότητα πολλών ενδιάμεσων μορφών οικονομικής οργάνωσης (συμμαχίες, συνεργασίες, κοινοπραξίες, κ.λπ.), και η εξύψωση του Coopetition (σύμμειξη των cooperation και competition, που σημαίνει τον ανταγωνισμό εν συνεργασία), σε «τρίτο δρόμο» ανάμεσα στον ανεύθυνο και ανεξέλεγκτο ανταγωνισμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και το εξίσου ανεύθυνο, και μάλιστα ουσιαστικά ανεξέλεγκτο, κρατικό μονοπώλιο που μπορεί να οργανώσει ακόμη και ένα μονοπώλιο ώστε το μέλλον να ανταγωνίζεται το παρόν.
5.    Η αναγνώριση/υιοθέτηση του κοινωνικού ελέγχου ως μόνη εναλλακτική λύση απέναντι στην ιδιωτικοποίηση.
Ενας κοινωνικός έλεγχος αποτελεσματικός, έντιμος και με αρχές είναι προς το συμφέρον της ΔΕΗ και με ζωτική σημασία για τη διατήρησή της. Στελέχωση των επιτροπών ελέγχου με αρκετό και ικανό προσωπικό και πόρους και όχι καταφύγια για αργόμισθους και συχνά ιδιοτελείς πολιτικάντηδες.
6.     Τα κριτήρια επιλογής των διευθυντών και οι δραστηριότητές τους, σε όλο το φάσμα της επιχείρησης, να δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην ικανοποίηση της εξυπηρέτησης από την επικερδή απόδοση και όχι από την ικανότητά τους να αναρριχώνται στην κομματική ιεραρχία.

 Του ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ χημικού μηχανικού, 
BS, MS Columbia University, ΜΒΑ University of Sheffield, 
πρώην προέδρου των Διπλωματούχων Μηχανικών ΔΕΗ του Ενεργειακού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας και τέως αντιπροέδρου του Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών ΔΕΗ.

ΦΥΣΙΚΑ και λέμε ΟΧΙ στην λεηλασία και στο ξεπούλημα της ΔΕΗ !!!!

                                                  

            Η ΔΕΗ αποτελεί περιουσία των Ελλήνων πολιτών .

Δε έχουμε κομματικούς δογματισμούς η πολιτικές αγκυλώσεις .
Όμως η πώληση σε ξένα ιδιωτικά συμφέροντα του 30% της ΔΕΗ αποτελεί οικονομικό έγκλημα σε βάρος των Ελλήνων και των εθνικών συμφερόντων. 
Προφανώς και η ΔΕΗ πρέπει να απαλλαγεί από τα βαρίδια του παρελθόντος ( διεφθαρμένους συνδικαλιστές και πουλημενες διοικήσεις ) και να γίνει μια σύγχρονη εταιρεία κοινής ωφέλειας που θα διαθέτει τους πολύτιμους φυσικούς μας πόρους ( λιγνίτες, νερά ) ,  πρώτον υπέρ των καταναλωτών-πελατών της και δεύτερον για την ανάπτυξη της.  
Με αυτά τα λίγα άλλα ουσιαστικά  , συμφωνούμε με την παρακάτω ανακοίνωση της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ , αλλά και συντασσόμαστε   με όσους διαφωνούν στην πώληση της ΔΕΗ.

Διαβάστε σχετικό μας άρθρο εδώ.... http://sagini3.blogspot.gr/2014/03/blog-post_5364.html

  

                                            Ανακοίνωση της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ

• ΕΚΧΩΡΕΙΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ ΠΡΟΣ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ

Η μνημονιακή ελληνική κυβέρνηση ικανοποιώντας για άλλη μια φορά τις απαιτήσεις των ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων κατέθεσε στη Βουλή τα μεσάνυχτα της 31/3/2014 το σχέδιο νόμου για 
 «Δημιουργία νέας καθετοποιημένης εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας» 
την απόσχιση δηλαδή του 30% του παραγωγικού δυναμικού , των υπηρεσιών και της λειτουργίας της ΔΕΗ αλλά και των πελατών της.

Με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου η κυβέρνηση :

•        Παραδίδει σε κερδοσκοπικά συμφέροντα τεράστιες δημόσιες εκτάσεις γης πλούσιες σε κοιτάσματα λιγνίτη καθώς και παραλίμνιες και παραποτάμιες περιοχές με κίνδυνο δημιουργίας φεουδαρχικών καταστάσεων.

•        Λεηλατεί την ενσωματωμένη ασφαλιστική περιουσία των εργαζομένων και των συνταξιούχων της Επιχείρησης.

•        Παραδίδει προς επίτευξη επιχειρηματικού κέρδους την διαχείριση των νερών, ποταμών και λιμνών για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος όταν είναι γνωστό ότι η εκμετάλλευση των Υδροηλεκτρικών Σταθμών και μέσω αυτής η διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων έχει ιδιαίτερη σημασία για το Κοινωνικό Σύνολο και την Εθνική Οικονομία.

•        Με την προσχηματική επίκληση της απελευθέρωσης της αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και του υποτιθέμενου ανταγωνισμού τεμαχίζει – απαξιώνει και θυσιάζει την μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας , αποσιωπώντας ότι οι Ανεξάρτητοι Παραγωγοί (ιδιώτες) παράγουν περίπου το 35% Ηλεκτρικής Ενέργειας και κατέχουν πάνω από το 95% των μονάδων Α.Π.Ε.

•        Οι μονάδες που εντάσσονται στην νέα εταιρεία είναι οι πιο σύγχρονοι και αποδοτικοί Υδροηλεκτρικοί Σταθμοί (ΥΗΣ),
 ο πιο σύγχρονος λιγνιτικός σταθμός Μελίτη I (με προίκα και το ήδη κατασκευασμένο το 70% της υποδομής της μονάδας Μελίτη II), 
ο ΑΗΣ Κομοτηνής αλλά και τα φιλέτα των λιγνιτικών κοιτασμάτων, δηλαδή την εκμετάλλευση έξι ορυχείων στη Δυτ. Μακεδονία

•        Η προβλεπόμενη μεταφορά του προσωπικού στη νέα εταιρεία καταργεί σκανδαλωδώς και «πραξικοπηματικά» όλα τα νομοθετικά κατοχυρωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. 

Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ – ΚΗΕ εκπροσωπώντας τους 20.000 εργαζομένους στον Όμιλο της ΔΕΗ Α.Ε. εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας και καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει άμεσα το απαράδεκτο ν/σ που κατέθεσε χθες το βράδυ,  γιατί πιστεύουμε ότι το νομοσχέδιο αυτό καθιστά την ηλεκτρική ενέργεια αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης και κερδοσκοπίας και καθιστά ομήρους (χωρίς καμιά κρατική πρόνοια) τους Έλληνες καταναλωτές στις επιδιώξεις των ιδιωτών.
 Ουσιαστικά με το ν/σ αυτό η κυβέρνηση θέτει εμπόδια στην απρόσκοπτη πρόσβαση των καταναλωτών (ειδικά των πιο αδύναμων) στο βασικό κοινωνικό αγαθό της Ηλεκτρικής Ενέργειας.

Η κυβέρνηση αλλά και οι βουλευτές δεν πρέπει να ξεχνούν ούτε στιγμή ότι :

•    Οι προς πώληση υποδομές για την παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας πληρώθηκαν με πόρους που προήλθαν από τον Ελληνικό λαό και από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων και συνταξιούχων της ΔΕΗ και αποτελούν εθνικό πλούτο και περιουσία όλων των Ελλήνων.

•    Ότι εκχωρείται Δημόσιος πλούτος Στρατηγικής σημασίας σε ιδιώτες προς χάριν του οικονομικού κέρδους.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους της ΔΕΗ σε επαγρύπνηση – αντίδραση – αντίσταση.

Καλούμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση και όλους τους φορείς σε κοινή συστράτευση για να αποτρέψουμε το εθνικό έγκλημα

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα αντισταθούμε σε αυτές τις προκλήσεις της άκρατης ιδιωτικοποίησης των πάντων.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα αντισταθούμε στο ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας και τη βίαιη κατάργηση του κοινωνικού κράτους.
                                                                ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ  

 

ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ . Με γνώμονα το ....πολιτικό κόστος , οι μειώσεις στις επιδοτήσεις των ΑΠΕ !!!

 
                                       
      Κριτήριο οι ψήφοι !!!.

Άτολμο και με μεγάλη καθυστέρηση , το ''κούρεμα'' στις επιδοτήσεις ΑΠΕ  φωτοβολταϊκών και αιολικών.

Τα γνωστά υποζύγια , οι καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος , σηκώνουν ξανά το βάρος της ''πρασινης απάτης'' των ΑΠΕ , που προωθεί ο Φούχτελ  και οι Γερμανοί , με την πολιτική του ΥΠΕΚΑ και τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα μέσω των ΜΜΕ , των ΜΚΟ , Δημάρχων  και διαφόρων  ''Τσιμπουριών'' που γέμισαν την χώρα με πανάκριβες και άχρηστες ΑΠΕ.


      Οι καταναλωτές θα πληρώσουν για άλλη μια φορά , το έλλειμμα  των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ),  μετά την ψήφιση των μέτρων του πολυνομοσχεδίου. Και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία .
    Το πολιτικό κόστος και οι ανεύθυνες πιέσεις των 58 βουλευτών της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπέρ των συντεχνιών και εναντίων των καταναλωτών, υποχρέωσαν την κυβέρνηση , εν όψη εκλογών , να υποκύψει στις πιέσεις της συντεχνίας των 8.000 ψηφοφόρων αγροτικών φωτοβολταϊκών , άλλα και των 40 000 οικιακών( στέγες) φωτοβολταϊκών ψηφοφόρων.
Τους ''χαιδεψαν''  για τους ψήφους και υποχρεώνουν  όλους τους καταναλωτές , μέσω της αύξησης 30% της ΡΑΕ για το τέλος υπέρ ΑΠΕ , να πληρώσουν για τα ελλείμματα (1,4 δις ευρώ του ΛΑΓΗΕ ΑΕ) που αυτοί δημιούργησαν

Οι μειώσεις στις επιδοτήσεις - ταρίφες FIT των ΑΠΕ.

 1.      Φωτοβολταϊκά ιδιωτών  άνω των 100 KW  ( οι λίγοι ).     Mεσοσταθμική μείωση εγγυημένων τιμών κατά  29%  .   Το ν/σ προέβλεπε μείωση 30%.

2.     40 000 Φωτοβολταϊκά στις στέγες των 10 KW ,οικιακά ( οι πολλοί ),  μεσοσταθμική μείωση 15%.    Το ν/σ προέβλεπε μείωση  20%

3.    Αγροτικά φωτοβολταϊκά  μέχρι 100 MW ( οι πολλοί ) οριζόντια μείωση 12% , ανεξάρτητα από τον χρόνο που συνδέθηκαν στο δίκτυο!!! . Το ν/σ προέβλεπε μείωση μέχρι 20% ανάλογα με τον χρόνο σύνδεσης στο δίκτυο .

4.    Λοιπές τεχνολογίες ΑΠΕ (αιολικά κλπ ) μεσοσταθμικά 5,5%

5.     Από το κούρεμα εξαιρούνται τα  οικιακά 10 KW , αλλά και τα  φωτοβολταϊκά ισχύος μέχρι 100 KW που εγκαταστάθηκαν μεχρι το 2ο τρίμηνο του 2011 και δεν έχουν πάρει δωρεάν  ενίσχυση. Επίσης  όσα εγκαταστάθηκαν μετά το τρίτο τρίμηνο του 2013.

6.     Τέλος η  ΡΑΕ αποφάσισε .
Το τέλος υπέρ ΑΠΕ  αυξάνεται  αναδρομικά , κατά  στο 30% για όλους τους οικιακούς καταναλωτές και φθάνει τα  26- 28 ευρώ/MWh από 20,80 ευρώ σήμερα.

Γιατι η ''Πράσινη ανάπτυξη '' οδηγεί σε ..... χρεωκοπίες !!!

          ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ  ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ

                                                                                       Αναδημοσίευση  της 15/1/2013

Renewable theology trumps economic reality!

Βασίζεται σε δύο άρθρα του Brad Molnar, για την εφημερίδα "The Billings Outpost" της πολιτείας της Μοντάνα. Ο Brad Molnar είναι στέλεχος της Επιτροπής Δημοσίου Ελέγχου της Πολιτείας της Μοντάνα και της Διεθνούς Επιτροπής Ενέργειας. 

          Πριν από τέσσερα χρόνια ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα υποσχέθηκε εν μέσω επευφημιών ότι το σύστημα ενεργειακής παραγωγής της Αμερικής θα βαφτεί με τις αποχρώσεις του "πράσινου", αλλά ότι αυτή θα είναι μια διαδικασία άκρως επώδυνη.
   Η υπόσχεση αυτή κατά το ήμισυ ισχύει και υλοποιείται: είναι κάτι παραπάνω από επώδυνη, είναι  οδυνηρή.

Κανείς δεν συζήτησε τον αποκαλούμενο "πράσινο μετασχηματισμό" της ενέργειας με σοβαρό τρόπο και επιστημονικά επιχειρήματα: κλασικό παράδειγμα η αντιπαράθεση των υποψήφιων γερουσιαστών της πολιτείας της Μοντάνα, κατά την πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία, οι οποίοι και στο ελάχιστο που αναφέρθηκαν στο θέμα το έκαναν με τον ποιο ανάλαφρο και επιφανειακό τρόπο που θα μπορούσαν. 
     Στον αγώνα τους για τη Γερουσία των ΗΠΑ, τόσο ο  ρεπουμπλικανός Denny Rehberg όσο και ο δημοκρατικός Jon Tester, και οι δύο υποσχέθηκαν την πλήρη υποστήριξή τους για την επέκταση των επιδοτήσεων προς τα αιολικά πάρκα (κάθε φορά που μια λεπίδα ανεμογεννήτριας περιστρέφεται, το δημόσιο χρέος αυξάνεται), αλλά εκτός από αυτό δεν είχαν και δεν έχουν και πολλά να πουν για το θέμα.

     Σίγουρα, λίγες διαφημίσεις παίχτηκαν στην τηλεόραση, κάποιες ...κορώνες ακούστηκαν στα ραδιόφωνα και κάποια άρθρα δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες- και όλα τους αφορούσαν βέβαια το αν το σύστημα επιδοτήσεων της "Πράσινης Ενέργειας" θα προσφέρει θέσεις εργασίας σε μια Αμερική που βλέπει τα ποσοστά ανεργίας να αυξάνουν δραματικά! Όλα αυτά όμως καθόλου δεν έκαναν σοφότερο τον Αμερικανικό Λαό:

 Λίγοι κατανοούν και πολύ λιγότεροι αναγνωρίζουν ότι είναι ακριβώς το σύστημα αυτό, που  ορίζει το ελάχιστο όριο παραγωγής ηλεκτρισμού από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και ταυτόχρονα τις επιδοτεί κι από πάνω, το οποίο οδηγεί σε αύξηση την ανεργία. 
Στην πολιτική και των δύο παραδοσιακών κομμάτων του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, οι συνέπειες αυτής της πολιτικής στο κόστος ζωής της μέσης αμερικανικής οικογένειας  αγνοείται καθώς η υποταγή στον μύθο των Ανανεώσιμων Πηγών αγγίζει τα όρια της Θεολογίας αν όχι της Ψυχιατρικής.

Ο υπόλοιπος κόσμος έχει βέβαια προχωρήσει. 
 Αυτή την άνοιξη στο Κεμπέκ, κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Φόρουμ των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας, ο δρ. Christopher Frei, Γενικός Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας (World Energy Council), άνοιξε τις εργασίες του συνεδρίου με τόλμη που ξαφνιάζει τους μη επαΐοντες:
 "Το ταξίδι του μέλιτος με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έχει τελειώσει!"

Τρία χρόνια πριν, όταν το ίδιο φόρουμ πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, μια τέτοια δήλωση θα ήταν αιτία για να "δέσουν με σχοινί"-στην κυριολεξία- όποιον την αποτολμούσε: Η περιβόητη συγκέντρωση τότε στην Αθήνα ήταν η πρώτη προσπάθεια στις συνομιλίες για το κλίμα, μετά την αποτυχημένη "Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή της Κοπεγχάγης", για να ανανεωθεί και να ενισχυθεί το "Πρωτόκολλο του Κιότο".
 Και η συγκέντρωση στην Αθήνα θύμιζε περισσότερο συνέλευση "Θεολογικής Σχολής" παρά οτιδήποτε άλλο: κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει τα ... θέσφατα!

     Για αυτό και ήταν μεγάλη έκπληξη η εναρκτήρια ομιλία του Frei στο Κεμπέκ: ο Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας επεσήμανε ότι στην Ισπανία το 31% σε κάθε λογαριασμό ηλεκτρικού ρεύματος ήταν λόγω της ένταξης της ηλιακής ενέργειας στο σύστημα αν και η ηλιακή συνεισφέρει μόνο το 3% της ενέργειας παροχής! 
Ο Frei αλλά και πολλοί άλλοι ομιλητές σημείωσαν ότι η υπόσχεση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για χαμηλότερο ενεργειακό κόστος δεν είχε υλοποιηθεί και ίσως τελικά η ενεργειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να είχε στηριχθεί σε πραγματικότητες και όχι σε υποσχέσεις και προσδοκίες.

    Προτιμότερο, εντιμότερο και αποδοτικότερο θα ήταν όλα αυτά τα χρήματα να είχαν απορροφηθεί σε προγράμματα μείωσης της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, σε αντίθεση με την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
 Ο Frei μάλιστα υποστήριξε ότι η μέτρηση της επιτυχίας μιας ενεργειακής πολιτικής με το πόσα μεγαβάτ ηλιακής ή αιολικής ενέργειας έχουν εγκατασταθεί- όπως πράττει η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε αντίθεση με το πόσα πραγματικά ωφέλιμα μεγαβάτ χρειάστηκαν, παράχθηκαν και καταναλώθηκαν, είναι μια απόκλιση από την οικονομική πραγματικότητα. Και μια μεγάλη απόκλιση από την κοινωνική πραγματικότητα ενός κόσμου στον οποίο 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν καθόλου πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια, καθώς και ενός κόσμου όπου οι αναπτυσσόμενες χώρες θέλουν να πετύχουν και να κρατήσουν την ανάπτυξη τους, πράγμα που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη για κατανάλωση ενέργειας.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ενέργειας έχει υπολογίσει ότι ακόμη κι εάν όλοι οι οικονομικοί και φυσικοί πόροι του Πλανήτη κατευθυνθούν για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως το 2050, η θερμοκρασία της Γης δεν θα μειωθεί πρακτικά καθόλου. 
Ο ίδιος ο  Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας παραδέχθηκε ότι τα συμπεράσματα αυτά δεν έγιναν παγκοσμίως γνωστά και δεν έτυχαν της δημοσιότητας που τους πρέπει, αν όχι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τουλάχιστον στην Παγκόσμια Επιστημονική Κοινότητα.

     Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ως "πολιτικό σώμα" εξακολουθεί να διακατέχεται από μια περίεργη προσήλωση στους στόχους του Κιότο, παρόλο που αναγνωρίζει την αναποτελεσματικότητα αυτών.
 Και αυτό παρά τα τραγικά αποτελέσματα που έχει ήδη κυρίως στις χώρες του Νότου, όπου  με την επιμονή για την εφαρμογή των φόρων άνθρακα και την εμμονή στην ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, το υψηλό ενεργειακό κόστος τσάκισε στην κυριολεξία τις εξαγωγικές βιομηχανίες τους.
 Η Ελλάδα και η Ισπανία είναι πρωταθλήτριες σε αυτόν τον αγώνα προς την καταστροφή! Η Πορτογαλία, και σε μικρότερο βαθμό η Ιρλανδία και η Ιταλία, κέρδισαν επίσης ...εύφημο μνεία σε αυτόν το αγώνα αυτοκαταστροφής. 

Παρόμοιο αρνητικό παράδειγμα στις  Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν η πολιτεία της Καλιφόρνια με την υπέρμετρη ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και από τις πρώτες που οδηγήθηκαν σε Χρεοκοπία.

Κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Φόρουμ των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας, στο Κεμπέκ κανένας δεν αμφισβήτησε επί της ουσίας τα συμπεράσματα της έκθεσης του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας. Μόνον ο αντιπρόσωπος από την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας της Αριζόνα- χωρίς να επιχειρηματολογήσει- κατηγόρησε τον δρ. Christopher Frei, ότι ακουγόταν περισσότερο σαν να προτείνει ένα διαζύγιο από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας παρά σαν να καταγράφει το τέλος του μήνα του μέλιτος με αυτές. 
Ο Γενικός Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας απάντησε ότι το παγκόσμιο μέλλον των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα πρέπει να βασιστεί μια "ωρίμανση της σχέσης τους" με την ίδια την κοινωνία και την πραγματική οικονομία, και όχι στο συνοικέσιο με το οποίο τα Κράτη έχουν εξαναγκαστεί να παντρευτούν τις ανανεώσιμες πηγές επειδή έτσι επιβάλλει η παγκόσμια πολιτική! 
 Το πραγματικό μέλλον των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας βρίσκεται εκεί όπου έχει νόημα, δηλαδή στα απομονωμένα νησιά, στις απομακρυσμένες επαρχίες, σε χώρες χωρίς πόρους άνθρακα και κυρίως σε περιοχές χωρίς παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, εκεί δηλαδή που ακόμη και η διαλείπουσα ενέργεια που παρέχουν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός- σε σχέση με την μη ύπαρξη ενέργειας.

    Ο Frei εξέφρασε την ακλόνητη πεποίθηση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας ότι η εξασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης και ευημερίας- αλλά και της κοινωνικής συνοχής ειδικά στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης εξασφαλίζεται μόνο από την προσιτή σε όλους και ταυτόχρονα αξιόπιστη παραγωγή ενέργειας. 
 Η εκπρόσωπος της Τζαμάικας πατώντας πάνω σε αυτήν την λογική πρότεινε αντί του συστήματος των επιδοτήσεων προς την "Πράσινη Ενέργεια" (η οποία στην πραγματικότητα μετακυλίεται και κρύβει το πραγματικό κόστος της παραγωγής ενέργειας στο δημόσιο χρέος, αντί να το αποκαλύπτει στον λογαριασμό ηλεκτρικού που φτάνει κάθε μήνα στους πολίτες) να υιοθετηθεί ένα  απλοποιημένο σύστημα  πραγματικού κόστους και κοινωνικού οφέλους.

Η βασική οικονομική αρχή που απαιτεί ένα προϊόν να έχει μικρότερο κόστος παραγωγής από ότι αγοραία αξία, είναι γενικά καθολικά αποδεκτή σήμερα σε όλους τους οικονομικούς τομείς, εκτός από την περίπτωση "πράσινης ενέργειας". 
Η επιτυχία ή η αποτυχία των εταιρειών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας καθορίζεται από την επιτυχία τους στο lobbying: στην διαπλοκή τους με την πολιτική και κυρίως με τις κυβερνήσεις και στην εξασφάλιση όχι μόνο κρατικών επιχορηγήσεων στις επενδύσεις τους αλλά και κρατικών εγγυήσεων για τις πωλήσεις τους. 
Πρόκειται για ένα γνωστό και υπαρκτό "μοντέλο επιχειρηματικής πολιτικής" εδώ και καιρό στον κόσμο των επιχειρήσεων- που στο παρελθόν αφορούσε κυρίως κρατικοδίαιτες εταιρείες που σχετίζονταν με την άμυνα και την στρατιωτική τεχνολογία!

      Όπως όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι και η Ισπανία έχει αναλάβει την "δέσμευση" να παράγει το 20 %  της ενέργειάς της από «πράσινες» πηγές
 ( Η πολιτεία της Montana έχει αναλάβει την ανάλογη δέσμευση και έχει θέσει στόχο το 15 %). 
Τα καλά νέα είναι ότι σήμερα η Ισπανία θεωρητικά παράγει το 23% της ηλεκτρικής της ενέργειας από την αιολική και την ηλιακή ενέργεια. 
 Τα κακά νέα είναι ότι αυτή η ικανότητα έχει χρεοκοπήσει την Ισπανία. 

Η Ισπανία χρειάζεται μόνο 44 γιγαβάτ ενέργειας, αλλά θεωρητικά μπορεί να παράγει 99 γιγαβάτ.
 Γιατί να μην εξάγει το πλεόνασμα και να έχει κέρδος; 
 Η "ικανότητα" να παράγει 99 γιγαβάτ, δεν σημαίνει ότι αυτά παράγονται όταν χρειάζεται να παραχθούν. Ο άνεμος παράγει ενέργεια μόνο στο 40% του χρόνου, και συχνά τη νύχτα, όταν δεν υπάρχει ζήτηση για ενέργεια στην αγορά. 
Ο ήλιος χάνεται μετά το σούρουπο ή όταν καλυφθεί από περαστικά σύννεφα.

       Είναι δύσκολο να πουλήσει κανείς ένα προϊόν, όταν δεν μπορεί να υποσχεθεί και την παράδοσή του. 
 Η Ισπανία επιδοτεί τα ηλιακά με 444 ευρώ ανά μεγαβάτ, ενώ η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται με βάση τον άνθρακα ή το φυσικό αέριο πουλιέται για 39 ευρώ το μεγαβάτ. 
Χωρίς ένα πυροβόλο όπλο στο κρόταφο, ποιος λογικός θα αγοράσει το πλεόνασμα της ηλεκτρικής ενέργειας της Ισπανίας;

   Η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Ιταλία προσχώρησαν αβίαστα στην  κούρσα της "Πράσινης Ανάπτυξης" και τώρα οι οικονομίες τους αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της εθνικής πτώχευσης εξαιτίας ακριβώς της "Πράσινης Ανάπτυξης". 
    Τα κράτη αυτά- κοινό σημείο των οποίων είναι ότι το ενεργειακό δίκτυο σε μεγάλο βαθμό είναι κρατικό- επωμίζονται το βαρύ κόστος της ενεργειακής μετάβασης στην "Πράσινη Ενέργεια" και δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος αυτό μόνο από τους πολίτες τους.
    Οι βιομηχανίες τους έχασαν τις εξαγωγικές τους αγορές, επειδή έγιναν μη ανταγωνιστικές λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής, συνεπεία του υψηλού κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας με αποτέλεσμα να μην έχουν δυνατότητες να επιβαρυνθούν και άλλο από μια νέα φορολογία υπέρ της κρατικής χρηματοδότησης για την "Πράσινη Ανάπτυξη". 
   Ταυτόχρονα αναγκαστικά μετακυλούν το αυξημένο κόστος παραγωγής στους εργαζομένους τους, καταφεύγοντας σε απολύσεις και μειώνοντας τα εργατικά μεροκάματα! Πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις- κυρίως μικρομεσαίες που στις χώρες αυτές αποτελούσαν και την μεγάλη βασική ραχοκοκαλιά της πραγματικής τους οικονομίας, αναγκάστηκαν να κλείσουν μην μπορώντας να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους!  Έτσι όμως μειώνεται το πραγματικό οικογενειακό εισόδημα και η κύρια οδός που απομένει στις Κυβερνήσεις για να χρηματοδοτήσουν την "Πράσινη Ανάπτυξη"- οι οικιακοί λογαριασμοί ρεύματος- δεν μπορούν αντικειμενικά να απορροφήσουν την εκτίναξη των χρεώσεων αυτών. 
Ο μόνος τρόπος που τους μένει είναι ο Κρατικός δανεισμός! Ποιο καλύτερο παράδειγμα- προς αποφυγή- σε αυτόν τον τομέα από την Ελλάδα δεν υπάρχει: ενώ η χώρα είναι ουσιαστικά σε πτώχευση αναγκάζεται να δανείζεται με τεράστια επιτόκια για να χρηματοδοτήσει το απύθμενο έλλειμμα που της προκαλούν οι  ανανεώσιμες πηγές ενέργειας!

    Η Ισπανία παλεύει να μην έχει την τύχη της Ελλάδας. Μέσα σε ένα μήνα από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο πρωθυπουργός της Ισπανίας υπουργός, Mariano Rajoy, ανακοίνωσε ότι τα έργα ανανεώσιμων πηγών που βρίσκονται σε εξέλιξη δεν θα λαμβάνουν πλέον επιδοτήσεις και οι πολίτες της χώρας δεν θα είναι πλέον αναγκασμένοι να αγοράζουν υποχρεωτικά τα προϊόντα τους: δηλαδή το ηλεκτρικό ρεύμα που παρέχουν όταν φυσάει ο άνεμος ή όταν λάμπει ο ήλιος, ανεξάρτητα αν εκείνη την χρονική στιγμή κανείς δεν τα έχει πραγματική ανάγκη.
Την επόμενη μέρα των εξαγγελιών του Ισπανού Πρωθυπουργού το κόστος της ισπανικής παραγωγής ηλιακών συστημάτων μειώθηκε κατά 30 τοις εκατό.

     Η Ελλάδα συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα και τα περισσότερα πρωτοσέλιδα για την οικονομική της κατάρρευση, αλλά είναι εντυπωσιακά όμοια με την Ισπανία. Η Ελλάδα έχει επίσης 24 % ανεργία και δεν μπορεί να εξάγει προϊόντα με υψηλή ενεργειακή συνιστώσα κόστους. Ούτε καν αγροτικά! Ακόμη και η βαριά βιομηχανία της ο Τουρισμός πλήττεται από το υψηλό κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος: όχι μόνο τα μικρά ειδυλλιακά οικογενειακά ξενοδοχεία αλλά και κάθε επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον Τουρισμό δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τις γειτονικές της χώρες όπως είναι η Τουρκία με το φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα! 
 Και αυτό συνέβαινε εδώ και χρόνια χωρίς κάποιος από πλευράς Ελληνικών Κυβερνήσεων να έχει ασχοληθεί μαζί του σοβαρά, παρά μόνο τώρα που η κρίση χρέους έχει φέρει στην επιφάνεια όλα τα δεινά της Ελληνικής Οικονομίας! Στο παρελθόν οι Ελληνικές Κυβερνήσεις ήταν απασχολημένες με το να διοργανώνουν συνέδρια στα πιο κοσμοπολίτικα νησιά της Χώρας για την προώθηση της "Πράσινης Ανάπτυξης" και δεν έβλεπαν πως ταυτόχρονα επιβαρύνεται το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας εισάγοντας ανεμογεννήτριες από την Δανία και φωτοβολταϊκά από την Γερμανία!  

      Η Πορτογαλία έχει μια κοινή ιστορική πορεία με την Ελλάδα και την Ισπανία: και οι τρεις ήταν πρώην δικτατορίες, με ισχυρό το ρόλο και την παρέμβαση του κρατικού μηχανισμού σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, που μετά ανακάλυψαν τον "Σοσιαλισμό και την Οικολογία" στα πρόσωπα των Ζοζέ Σόκρατες, Γιώργου Παπανδρέου και Χοσέ Θαπατέρο αντίστοιχα, οι οποίοι κατά ένα μοιραίο παιχνίδι της Ιστορίας- ή στην πραγματικότητα κάτω από την αντικειμενική ροή της αδυσώπητης οικονομικής πραγματικότητας- οδήγησαν τις χώρες τους στην πλήρη οικονομική κατάρρευση.
 Και οι τρεις ήταν υπέρμαχοι της πλήρης απαγόρευσης του καπνίσματος, πάντα για το καλό ...της υγείας του λαού τους. Με την ίδια "πατρική στοργή" αντιμετώπισαν και την "Σωτηρία του Πλανήτη": θεσμοθέτησαν αφειδώς επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για τις εταιρείες της "Πράσινης Ανάπτυξης"! 
     Τελικά τα αποτελέσματα της πολιτικής τους είχαν σαν συνέπεια την μεγαλύτερη καταστροφή που είδαν οι χώρες τους μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: οι πολίτες στα κράτη αυτά, κινδυνεύουν πλέον λιγότερο από τις επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία και περισσότερο από την αδυναμία του κράτους να διατηρήσει ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας στο οποίο να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες! 
Και εξίσου τραγικό είναι να βλέπεις εκατοντάδες οικογένειες στην Πορτογαλία να ζουν κάτω από τις θηριώδεις ανεμογεννήτριες- τις οποίες έχουν πληρώσεις οι ίδιοι από τους φόρους τους- χωρίς να έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα!
 Και το ίδιο φαινόμενο αρχίζει να παίρνει διαστάσεις στην Ελλάδα:σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα η Δημόσια Εταιρεία Ηλεκτροδότησης προχωρά σε 30.000 διακοπές ρεύματος μηνιαίως λόγω αδυναμίας εξόφλησης των λογαριασμών ρεύματος!        

Η Ισπανία είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερη οικονομία από τις υπόλοιπες χώρες! Δεν είναι τυχαίο που ταυτόχρονα είναι και μια από τις μεγαλύτερες χώρες παραγωγής ανεμογεννητριών!       Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του Mariano Rajoy που διαδέχθηκε την κυβέρνηση Θαπατέρο στην εξουσία, αδυνατεί να συγκρατήσει την οικονομική κατάρρευση της χώρας. 
 Όλοι θεωρούν δεδομένη την προσφυγή της Ισπανίας σε ένα πρόγραμμα οικονομικής διάσωσης αργά ή γρήγορα, ανάλογα με αυτά στα οποία κατέφυγαν η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.  
Μια διάσωση της Ισπανίας όμως θα είναι πολύ ακριβή- γι' αυτό και πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να την καθυστερήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο και ειδικά η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι δεν προκάλεσε μεγάλη έκπληξη όταν οι αυστηρές σε άλλες περιπτώσεις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι μόνο δεν αντέδρασαν αλλά έδειξαν εξαιρετική επιείκεια- στα όρια της ανακούφισης, όταν η κυβέρνηση Rajoy εξήγγειλε μέτρα περιορισμού της "Πράσινης Ανάπτυξης". 
 Κάποιοι βέβαια δυσαρεστήθηκαν πολύ από αυτήν την εξέλιξη: O Christian Krajer, διευθύνων σύμβουλος της European Wind Energy Association (EWEA), προειδοποίησε την Ισπανική Κυβέρνηση ότι αν νέες συμβάσεις με τις εταιρείες των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας δεν αφεθούν αδιαπραγμάτευτες και οι επιδοτήσεις δεν διατηρηθούν ως έχουν, πολλές "πράσινες" θέσεις εργασίας θα χαθούν. 
Ο ίδιος ο Mariano Rajoy απάντησε ότι για κάθε μια "πράσινη" θέση εργασίας που δημιουργείται το κόστος σε πολλές άλλες θέσεις εργασίας αυξάνει και εξίσου πολλές θέσεις εργασίας χάνονται!
 Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, μιας από τις μεγαλύτερες χώρες στην κατασκευή ανεμογεννητριών παραδέχτηκε πως το 24 % της ανεργίας στην χώρα του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην "Πράσινη Ανάπτυξη"!
 Ο Krajer προειδοποίησε ότι τα εργοστάσια που κατασκευάζουν ανεμογεννήτριες και οι εταιρείες που επενδύουν σε αιολικά πάρκα θα μετακινηθούν σε πιο ..."αξιόπιστα" έθνη. 
Και ο Rajoy τους ευχήθηκε καλό ταξίδι!!!

Οι επιχειρήσεις της Ισπανίας που δραστηριοποιούνται στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας μεταναστεύουν τώρα για αλλού και βρίσκουν "θαλπωρή" δίπλα σε κυβερνήσεις πρόθυμες να πληρώσουν για να προσελκύσουν "επενδύσεις".
 Η T-Solar κινείται στο Περού. Η Gamesa ανοίγει ένα εργοστάσιο στην Ινδία. Η Iberdola είναι ριζωμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παίρνει σχεδόν ό,τι ζητά από την Διοίκηση της Bonneville Power, που ελέγχει σχεδόν μονοπωλιακά τον ενεργειακό εφοδιασμό στις Βορειοδυτικές Πολιτείες της Αμερικής, ανάμεσά τους και στην πολιτεία της Μοντάνα.

Πρόσφατα η Iberdola πέτυχε την ομοσπονδιακή εντολή να διασυνδεθούν τα αιολικά πάρκα που κατασκευάζει στις Βορειοδυτικές Πολιτείες με το κύριο δίκτυο ηλεκτροδότησης, σε ένα φαραωνικό έργο κόστους 26 δισεκατομμύρια $ που θα περιλαμβάνει γραμμές μεταφοράς υψηλής τάσης μέσα από παρθένους ερημότοπους.
 Ευτυχώς για την φύση της Μοντάνα προς το παρόν τέτοιες  γραμμές μεταφοράς δεν έχουν προγραμματιστεί σε αυτήν, αλλά το κόστος τους θα εμφανιστεί στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος της Πολιτείας.

Ο καθηγητής Gabriel Calzada του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης πρόσφατα δήλωσε:
 "Η πολιτική των αφειδών επιδοτήσεων και των φοροαπαλλαγών δεν μπορούν να καλύψουν τις εγγενείς αδυναμίες που διατρέχουν τις εταιρείες των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας! 
Οι επιχειρήσεις αυτές είναι καταδικασμένες τελικά να χρεοκοπούν: αυτό που παράγουν είναι πολύ ακριβό σε σχέση με αυτό που πωλούν- όταν το πωλούν.
 Έτσι, οι κυβερνήσεις πρέπει να τους δώσουν κι άλλα χρήματα τελικά για να επιβιώσουν! Όλη η πυραμίδα πλέον κατέρρευσε. 
 Η BP σχεδιάζει την απόλυση 40.000 ατόμων στα εργοστάσια ανανεώσιμων πηγών που διαθέτει.''Τι θα κάνουμε με όλη αυτή την βιομηχανία που δημιουργήσαμε χάρη στις επιδοτήσεις και που τώρα καταρρέει; Εμείς δεν μπορούμε πλέον να βρούμε αρκετά χρήματα για να τις διασώσουμε από πουθενά."

Ο πρόεδρος της Ισπανικής Ένωσης Βιομηχανίας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο "μοναδικός τρόπος"  για να βρεθούν νέες πηγές χρηματοδότησης είναι οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτόν, να επεκταθούν σε άλλες χώρες που θα έχουν την δυνατότητα και την ...διάθεση να δώσουν τα χρήματα των φορολογουμένων τους δήθεν για τη δική τους "πράσινη ανάπτυξη" και στην πραγματικότητα για την Ισπανική βιομηχανία, η Βιομηχανία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας να τα αρπάξει αυτά τα χρήματα, και να συνεχίσει έτσι να διατηρεί αυτές τις θέσεις εργασίας στην Ισπανία!

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας προεκλογικής περιόδου και στο τελευταίο "debate" για τις θέσεις στην Γερουσία της Μοντάνα, μετά την επιβεβαίωση για την πλήρη υποστήριξη του στην "πράσινη ενέργεια" και στις επιδοτήσεις προς αυτήν, ο δημοκρατικός γερουσιαστής Tester δήλωσε με έμφαση ότι η Ελλάδα και η Ισπανία είναι τα "καναρίνια στο ανθρακωρυχείο" που προειδοποιούν με τον θάνατό τους τους ανθρακωρύχους για την έλλειψη οξυγόνου!  Ο ρεπουμπλικανός  Denny Rehberg συμφώνησε απόλυτα μαζί του.

Η Ισπανία είναι πλέον το μόνο ζωντανό “καναρίνι στο ανθρακωρυχείο” της παγκόσμιας οικονομίας καθώς η Ελλάδα έχει πάψει από καιρό να κελαηδάει: 
    Αν η Ισπανία καταφέρει να επιβιώσει από τα τοξικά αέρια της ύφεσης, της σκληρής λιτότητας και των τεράστιων δανειακών της αναγκών, οι ΗΠΑ και τα άλλα κράτη θα αναπνεύσουν με ανακούφιση. 
   Εάν, αντίθετα, αποβιώσει, θα γνωρίζουν ότι έρχεται η σειρά τους και ότι τα τοξικά αέρια θα πνίξουν και αυτές.

Αυτό που δεν αναγνωρίζουν όμως οι δύο πολιτικοί της Μοντάνα και για αυτό και δεν το είπαν, είναι ότι είναι οι προτάσεις τους για την συνέχιση της επιδότησης της Αιολικής Ενέργειας που δημιουργεί τα τοξικά αέρια που απειλούν να μας πνίξουν όλους: 

Πηγή.. http://konstantinosdavanelos.blogspot.gr/2012/11/blog-post_26.html

 η "πράσινη ενέργεια" βασίζεται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από την καύση δολαρίων.