Γιατι η ''Πράσινη ανάπτυξη '' οδηγεί σε ..... χρεωκοπίες !!!

          ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ  ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ

                                                                                       Αναδημοσίευση  της 15/1/2013

Renewable theology trumps economic reality!

Βασίζεται σε δύο άρθρα του Brad Molnar, για την εφημερίδα "The Billings Outpost" της πολιτείας της Μοντάνα. Ο Brad Molnar είναι στέλεχος της Επιτροπής Δημοσίου Ελέγχου της Πολιτείας της Μοντάνα και της Διεθνούς Επιτροπής Ενέργειας. 

          Πριν από τέσσερα χρόνια ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα υποσχέθηκε εν μέσω επευφημιών ότι το σύστημα ενεργειακής παραγωγής της Αμερικής θα βαφτεί με τις αποχρώσεις του "πράσινου", αλλά ότι αυτή θα είναι μια διαδικασία άκρως επώδυνη.
   Η υπόσχεση αυτή κατά το ήμισυ ισχύει και υλοποιείται: είναι κάτι παραπάνω από επώδυνη, είναι  οδυνηρή.

Κανείς δεν συζήτησε τον αποκαλούμενο "πράσινο μετασχηματισμό" της ενέργειας με σοβαρό τρόπο και επιστημονικά επιχειρήματα: κλασικό παράδειγμα η αντιπαράθεση των υποψήφιων γερουσιαστών της πολιτείας της Μοντάνα, κατά την πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία, οι οποίοι και στο ελάχιστο που αναφέρθηκαν στο θέμα το έκαναν με τον ποιο ανάλαφρο και επιφανειακό τρόπο που θα μπορούσαν. 
     Στον αγώνα τους για τη Γερουσία των ΗΠΑ, τόσο ο  ρεπουμπλικανός Denny Rehberg όσο και ο δημοκρατικός Jon Tester, και οι δύο υποσχέθηκαν την πλήρη υποστήριξή τους για την επέκταση των επιδοτήσεων προς τα αιολικά πάρκα (κάθε φορά που μια λεπίδα ανεμογεννήτριας περιστρέφεται, το δημόσιο χρέος αυξάνεται), αλλά εκτός από αυτό δεν είχαν και δεν έχουν και πολλά να πουν για το θέμα.

     Σίγουρα, λίγες διαφημίσεις παίχτηκαν στην τηλεόραση, κάποιες ...κορώνες ακούστηκαν στα ραδιόφωνα και κάποια άρθρα δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες- και όλα τους αφορούσαν βέβαια το αν το σύστημα επιδοτήσεων της "Πράσινης Ενέργειας" θα προσφέρει θέσεις εργασίας σε μια Αμερική που βλέπει τα ποσοστά ανεργίας να αυξάνουν δραματικά! Όλα αυτά όμως καθόλου δεν έκαναν σοφότερο τον Αμερικανικό Λαό:

 Λίγοι κατανοούν και πολύ λιγότεροι αναγνωρίζουν ότι είναι ακριβώς το σύστημα αυτό, που  ορίζει το ελάχιστο όριο παραγωγής ηλεκτρισμού από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και ταυτόχρονα τις επιδοτεί κι από πάνω, το οποίο οδηγεί σε αύξηση την ανεργία. 
Στην πολιτική και των δύο παραδοσιακών κομμάτων του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, οι συνέπειες αυτής της πολιτικής στο κόστος ζωής της μέσης αμερικανικής οικογένειας  αγνοείται καθώς η υποταγή στον μύθο των Ανανεώσιμων Πηγών αγγίζει τα όρια της Θεολογίας αν όχι της Ψυχιατρικής.

Ο υπόλοιπος κόσμος έχει βέβαια προχωρήσει. 
 Αυτή την άνοιξη στο Κεμπέκ, κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Φόρουμ των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας, ο δρ. Christopher Frei, Γενικός Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας (World Energy Council), άνοιξε τις εργασίες του συνεδρίου με τόλμη που ξαφνιάζει τους μη επαΐοντες:
 "Το ταξίδι του μέλιτος με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έχει τελειώσει!"

Τρία χρόνια πριν, όταν το ίδιο φόρουμ πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, μια τέτοια δήλωση θα ήταν αιτία για να "δέσουν με σχοινί"-στην κυριολεξία- όποιον την αποτολμούσε: Η περιβόητη συγκέντρωση τότε στην Αθήνα ήταν η πρώτη προσπάθεια στις συνομιλίες για το κλίμα, μετά την αποτυχημένη "Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή της Κοπεγχάγης", για να ανανεωθεί και να ενισχυθεί το "Πρωτόκολλο του Κιότο".
 Και η συγκέντρωση στην Αθήνα θύμιζε περισσότερο συνέλευση "Θεολογικής Σχολής" παρά οτιδήποτε άλλο: κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει τα ... θέσφατα!

     Για αυτό και ήταν μεγάλη έκπληξη η εναρκτήρια ομιλία του Frei στο Κεμπέκ: ο Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας επεσήμανε ότι στην Ισπανία το 31% σε κάθε λογαριασμό ηλεκτρικού ρεύματος ήταν λόγω της ένταξης της ηλιακής ενέργειας στο σύστημα αν και η ηλιακή συνεισφέρει μόνο το 3% της ενέργειας παροχής! 
Ο Frei αλλά και πολλοί άλλοι ομιλητές σημείωσαν ότι η υπόσχεση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για χαμηλότερο ενεργειακό κόστος δεν είχε υλοποιηθεί και ίσως τελικά η ενεργειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να είχε στηριχθεί σε πραγματικότητες και όχι σε υποσχέσεις και προσδοκίες.

    Προτιμότερο, εντιμότερο και αποδοτικότερο θα ήταν όλα αυτά τα χρήματα να είχαν απορροφηθεί σε προγράμματα μείωσης της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, σε αντίθεση με την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
 Ο Frei μάλιστα υποστήριξε ότι η μέτρηση της επιτυχίας μιας ενεργειακής πολιτικής με το πόσα μεγαβάτ ηλιακής ή αιολικής ενέργειας έχουν εγκατασταθεί- όπως πράττει η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε αντίθεση με το πόσα πραγματικά ωφέλιμα μεγαβάτ χρειάστηκαν, παράχθηκαν και καταναλώθηκαν, είναι μια απόκλιση από την οικονομική πραγματικότητα. Και μια μεγάλη απόκλιση από την κοινωνική πραγματικότητα ενός κόσμου στον οποίο 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν καθόλου πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια, καθώς και ενός κόσμου όπου οι αναπτυσσόμενες χώρες θέλουν να πετύχουν και να κρατήσουν την ανάπτυξη τους, πράγμα που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη για κατανάλωση ενέργειας.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ενέργειας έχει υπολογίσει ότι ακόμη κι εάν όλοι οι οικονομικοί και φυσικοί πόροι του Πλανήτη κατευθυνθούν για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως το 2050, η θερμοκρασία της Γης δεν θα μειωθεί πρακτικά καθόλου. 
Ο ίδιος ο  Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας παραδέχθηκε ότι τα συμπεράσματα αυτά δεν έγιναν παγκοσμίως γνωστά και δεν έτυχαν της δημοσιότητας που τους πρέπει, αν όχι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τουλάχιστον στην Παγκόσμια Επιστημονική Κοινότητα.

     Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ως "πολιτικό σώμα" εξακολουθεί να διακατέχεται από μια περίεργη προσήλωση στους στόχους του Κιότο, παρόλο που αναγνωρίζει την αναποτελεσματικότητα αυτών.
 Και αυτό παρά τα τραγικά αποτελέσματα που έχει ήδη κυρίως στις χώρες του Νότου, όπου  με την επιμονή για την εφαρμογή των φόρων άνθρακα και την εμμονή στην ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, το υψηλό ενεργειακό κόστος τσάκισε στην κυριολεξία τις εξαγωγικές βιομηχανίες τους.
 Η Ελλάδα και η Ισπανία είναι πρωταθλήτριες σε αυτόν τον αγώνα προς την καταστροφή! Η Πορτογαλία, και σε μικρότερο βαθμό η Ιρλανδία και η Ιταλία, κέρδισαν επίσης ...εύφημο μνεία σε αυτόν το αγώνα αυτοκαταστροφής. 

Παρόμοιο αρνητικό παράδειγμα στις  Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν η πολιτεία της Καλιφόρνια με την υπέρμετρη ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και από τις πρώτες που οδηγήθηκαν σε Χρεοκοπία.

Κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Φόρουμ των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας, στο Κεμπέκ κανένας δεν αμφισβήτησε επί της ουσίας τα συμπεράσματα της έκθεσης του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας. Μόνον ο αντιπρόσωπος από την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας της Αριζόνα- χωρίς να επιχειρηματολογήσει- κατηγόρησε τον δρ. Christopher Frei, ότι ακουγόταν περισσότερο σαν να προτείνει ένα διαζύγιο από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας παρά σαν να καταγράφει το τέλος του μήνα του μέλιτος με αυτές. 
Ο Γενικός Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας απάντησε ότι το παγκόσμιο μέλλον των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα πρέπει να βασιστεί μια "ωρίμανση της σχέσης τους" με την ίδια την κοινωνία και την πραγματική οικονομία, και όχι στο συνοικέσιο με το οποίο τα Κράτη έχουν εξαναγκαστεί να παντρευτούν τις ανανεώσιμες πηγές επειδή έτσι επιβάλλει η παγκόσμια πολιτική! 
 Το πραγματικό μέλλον των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας βρίσκεται εκεί όπου έχει νόημα, δηλαδή στα απομονωμένα νησιά, στις απομακρυσμένες επαρχίες, σε χώρες χωρίς πόρους άνθρακα και κυρίως σε περιοχές χωρίς παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, εκεί δηλαδή που ακόμη και η διαλείπουσα ενέργεια που παρέχουν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός- σε σχέση με την μη ύπαρξη ενέργειας.

    Ο Frei εξέφρασε την ακλόνητη πεποίθηση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας ότι η εξασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης και ευημερίας- αλλά και της κοινωνικής συνοχής ειδικά στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης εξασφαλίζεται μόνο από την προσιτή σε όλους και ταυτόχρονα αξιόπιστη παραγωγή ενέργειας. 
 Η εκπρόσωπος της Τζαμάικας πατώντας πάνω σε αυτήν την λογική πρότεινε αντί του συστήματος των επιδοτήσεων προς την "Πράσινη Ενέργεια" (η οποία στην πραγματικότητα μετακυλίεται και κρύβει το πραγματικό κόστος της παραγωγής ενέργειας στο δημόσιο χρέος, αντί να το αποκαλύπτει στον λογαριασμό ηλεκτρικού που φτάνει κάθε μήνα στους πολίτες) να υιοθετηθεί ένα  απλοποιημένο σύστημα  πραγματικού κόστους και κοινωνικού οφέλους.

Η βασική οικονομική αρχή που απαιτεί ένα προϊόν να έχει μικρότερο κόστος παραγωγής από ότι αγοραία αξία, είναι γενικά καθολικά αποδεκτή σήμερα σε όλους τους οικονομικούς τομείς, εκτός από την περίπτωση "πράσινης ενέργειας". 
Η επιτυχία ή η αποτυχία των εταιρειών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας καθορίζεται από την επιτυχία τους στο lobbying: στην διαπλοκή τους με την πολιτική και κυρίως με τις κυβερνήσεις και στην εξασφάλιση όχι μόνο κρατικών επιχορηγήσεων στις επενδύσεις τους αλλά και κρατικών εγγυήσεων για τις πωλήσεις τους. 
Πρόκειται για ένα γνωστό και υπαρκτό "μοντέλο επιχειρηματικής πολιτικής" εδώ και καιρό στον κόσμο των επιχειρήσεων- που στο παρελθόν αφορούσε κυρίως κρατικοδίαιτες εταιρείες που σχετίζονταν με την άμυνα και την στρατιωτική τεχνολογία!

      Όπως όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι και η Ισπανία έχει αναλάβει την "δέσμευση" να παράγει το 20 %  της ενέργειάς της από «πράσινες» πηγές
 ( Η πολιτεία της Montana έχει αναλάβει την ανάλογη δέσμευση και έχει θέσει στόχο το 15 %). 
Τα καλά νέα είναι ότι σήμερα η Ισπανία θεωρητικά παράγει το 23% της ηλεκτρικής της ενέργειας από την αιολική και την ηλιακή ενέργεια. 
 Τα κακά νέα είναι ότι αυτή η ικανότητα έχει χρεοκοπήσει την Ισπανία. 

Η Ισπανία χρειάζεται μόνο 44 γιγαβάτ ενέργειας, αλλά θεωρητικά μπορεί να παράγει 99 γιγαβάτ.
 Γιατί να μην εξάγει το πλεόνασμα και να έχει κέρδος; 
 Η "ικανότητα" να παράγει 99 γιγαβάτ, δεν σημαίνει ότι αυτά παράγονται όταν χρειάζεται να παραχθούν. Ο άνεμος παράγει ενέργεια μόνο στο 40% του χρόνου, και συχνά τη νύχτα, όταν δεν υπάρχει ζήτηση για ενέργεια στην αγορά. 
Ο ήλιος χάνεται μετά το σούρουπο ή όταν καλυφθεί από περαστικά σύννεφα.

       Είναι δύσκολο να πουλήσει κανείς ένα προϊόν, όταν δεν μπορεί να υποσχεθεί και την παράδοσή του. 
 Η Ισπανία επιδοτεί τα ηλιακά με 444 ευρώ ανά μεγαβάτ, ενώ η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται με βάση τον άνθρακα ή το φυσικό αέριο πουλιέται για 39 ευρώ το μεγαβάτ. 
Χωρίς ένα πυροβόλο όπλο στο κρόταφο, ποιος λογικός θα αγοράσει το πλεόνασμα της ηλεκτρικής ενέργειας της Ισπανίας;

   Η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Ιταλία προσχώρησαν αβίαστα στην  κούρσα της "Πράσινης Ανάπτυξης" και τώρα οι οικονομίες τους αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της εθνικής πτώχευσης εξαιτίας ακριβώς της "Πράσινης Ανάπτυξης". 
    Τα κράτη αυτά- κοινό σημείο των οποίων είναι ότι το ενεργειακό δίκτυο σε μεγάλο βαθμό είναι κρατικό- επωμίζονται το βαρύ κόστος της ενεργειακής μετάβασης στην "Πράσινη Ενέργεια" και δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος αυτό μόνο από τους πολίτες τους.
    Οι βιομηχανίες τους έχασαν τις εξαγωγικές τους αγορές, επειδή έγιναν μη ανταγωνιστικές λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής, συνεπεία του υψηλού κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας με αποτέλεσμα να μην έχουν δυνατότητες να επιβαρυνθούν και άλλο από μια νέα φορολογία υπέρ της κρατικής χρηματοδότησης για την "Πράσινη Ανάπτυξη". 
   Ταυτόχρονα αναγκαστικά μετακυλούν το αυξημένο κόστος παραγωγής στους εργαζομένους τους, καταφεύγοντας σε απολύσεις και μειώνοντας τα εργατικά μεροκάματα! Πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις- κυρίως μικρομεσαίες που στις χώρες αυτές αποτελούσαν και την μεγάλη βασική ραχοκοκαλιά της πραγματικής τους οικονομίας, αναγκάστηκαν να κλείσουν μην μπορώντας να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους!  Έτσι όμως μειώνεται το πραγματικό οικογενειακό εισόδημα και η κύρια οδός που απομένει στις Κυβερνήσεις για να χρηματοδοτήσουν την "Πράσινη Ανάπτυξη"- οι οικιακοί λογαριασμοί ρεύματος- δεν μπορούν αντικειμενικά να απορροφήσουν την εκτίναξη των χρεώσεων αυτών. 
Ο μόνος τρόπος που τους μένει είναι ο Κρατικός δανεισμός! Ποιο καλύτερο παράδειγμα- προς αποφυγή- σε αυτόν τον τομέα από την Ελλάδα δεν υπάρχει: ενώ η χώρα είναι ουσιαστικά σε πτώχευση αναγκάζεται να δανείζεται με τεράστια επιτόκια για να χρηματοδοτήσει το απύθμενο έλλειμμα που της προκαλούν οι  ανανεώσιμες πηγές ενέργειας!

    Η Ισπανία παλεύει να μην έχει την τύχη της Ελλάδας. Μέσα σε ένα μήνα από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο πρωθυπουργός της Ισπανίας υπουργός, Mariano Rajoy, ανακοίνωσε ότι τα έργα ανανεώσιμων πηγών που βρίσκονται σε εξέλιξη δεν θα λαμβάνουν πλέον επιδοτήσεις και οι πολίτες της χώρας δεν θα είναι πλέον αναγκασμένοι να αγοράζουν υποχρεωτικά τα προϊόντα τους: δηλαδή το ηλεκτρικό ρεύμα που παρέχουν όταν φυσάει ο άνεμος ή όταν λάμπει ο ήλιος, ανεξάρτητα αν εκείνη την χρονική στιγμή κανείς δεν τα έχει πραγματική ανάγκη.
Την επόμενη μέρα των εξαγγελιών του Ισπανού Πρωθυπουργού το κόστος της ισπανικής παραγωγής ηλιακών συστημάτων μειώθηκε κατά 30 τοις εκατό.

     Η Ελλάδα συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα και τα περισσότερα πρωτοσέλιδα για την οικονομική της κατάρρευση, αλλά είναι εντυπωσιακά όμοια με την Ισπανία. Η Ελλάδα έχει επίσης 24 % ανεργία και δεν μπορεί να εξάγει προϊόντα με υψηλή ενεργειακή συνιστώσα κόστους. Ούτε καν αγροτικά! Ακόμη και η βαριά βιομηχανία της ο Τουρισμός πλήττεται από το υψηλό κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος: όχι μόνο τα μικρά ειδυλλιακά οικογενειακά ξενοδοχεία αλλά και κάθε επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον Τουρισμό δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τις γειτονικές της χώρες όπως είναι η Τουρκία με το φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα! 
 Και αυτό συνέβαινε εδώ και χρόνια χωρίς κάποιος από πλευράς Ελληνικών Κυβερνήσεων να έχει ασχοληθεί μαζί του σοβαρά, παρά μόνο τώρα που η κρίση χρέους έχει φέρει στην επιφάνεια όλα τα δεινά της Ελληνικής Οικονομίας! Στο παρελθόν οι Ελληνικές Κυβερνήσεις ήταν απασχολημένες με το να διοργανώνουν συνέδρια στα πιο κοσμοπολίτικα νησιά της Χώρας για την προώθηση της "Πράσινης Ανάπτυξης" και δεν έβλεπαν πως ταυτόχρονα επιβαρύνεται το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας εισάγοντας ανεμογεννήτριες από την Δανία και φωτοβολταϊκά από την Γερμανία!  

      Η Πορτογαλία έχει μια κοινή ιστορική πορεία με την Ελλάδα και την Ισπανία: και οι τρεις ήταν πρώην δικτατορίες, με ισχυρό το ρόλο και την παρέμβαση του κρατικού μηχανισμού σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, που μετά ανακάλυψαν τον "Σοσιαλισμό και την Οικολογία" στα πρόσωπα των Ζοζέ Σόκρατες, Γιώργου Παπανδρέου και Χοσέ Θαπατέρο αντίστοιχα, οι οποίοι κατά ένα μοιραίο παιχνίδι της Ιστορίας- ή στην πραγματικότητα κάτω από την αντικειμενική ροή της αδυσώπητης οικονομικής πραγματικότητας- οδήγησαν τις χώρες τους στην πλήρη οικονομική κατάρρευση.
 Και οι τρεις ήταν υπέρμαχοι της πλήρης απαγόρευσης του καπνίσματος, πάντα για το καλό ...της υγείας του λαού τους. Με την ίδια "πατρική στοργή" αντιμετώπισαν και την "Σωτηρία του Πλανήτη": θεσμοθέτησαν αφειδώς επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για τις εταιρείες της "Πράσινης Ανάπτυξης"! 
     Τελικά τα αποτελέσματα της πολιτικής τους είχαν σαν συνέπεια την μεγαλύτερη καταστροφή που είδαν οι χώρες τους μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: οι πολίτες στα κράτη αυτά, κινδυνεύουν πλέον λιγότερο από τις επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία και περισσότερο από την αδυναμία του κράτους να διατηρήσει ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας στο οποίο να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες! 
Και εξίσου τραγικό είναι να βλέπεις εκατοντάδες οικογένειες στην Πορτογαλία να ζουν κάτω από τις θηριώδεις ανεμογεννήτριες- τις οποίες έχουν πληρώσεις οι ίδιοι από τους φόρους τους- χωρίς να έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα!
 Και το ίδιο φαινόμενο αρχίζει να παίρνει διαστάσεις στην Ελλάδα:σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα η Δημόσια Εταιρεία Ηλεκτροδότησης προχωρά σε 30.000 διακοπές ρεύματος μηνιαίως λόγω αδυναμίας εξόφλησης των λογαριασμών ρεύματος!        

Η Ισπανία είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερη οικονομία από τις υπόλοιπες χώρες! Δεν είναι τυχαίο που ταυτόχρονα είναι και μια από τις μεγαλύτερες χώρες παραγωγής ανεμογεννητριών!       Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του Mariano Rajoy που διαδέχθηκε την κυβέρνηση Θαπατέρο στην εξουσία, αδυνατεί να συγκρατήσει την οικονομική κατάρρευση της χώρας. 
 Όλοι θεωρούν δεδομένη την προσφυγή της Ισπανίας σε ένα πρόγραμμα οικονομικής διάσωσης αργά ή γρήγορα, ανάλογα με αυτά στα οποία κατέφυγαν η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.  
Μια διάσωση της Ισπανίας όμως θα είναι πολύ ακριβή- γι' αυτό και πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να την καθυστερήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο και ειδικά η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι δεν προκάλεσε μεγάλη έκπληξη όταν οι αυστηρές σε άλλες περιπτώσεις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι μόνο δεν αντέδρασαν αλλά έδειξαν εξαιρετική επιείκεια- στα όρια της ανακούφισης, όταν η κυβέρνηση Rajoy εξήγγειλε μέτρα περιορισμού της "Πράσινης Ανάπτυξης". 
 Κάποιοι βέβαια δυσαρεστήθηκαν πολύ από αυτήν την εξέλιξη: O Christian Krajer, διευθύνων σύμβουλος της European Wind Energy Association (EWEA), προειδοποίησε την Ισπανική Κυβέρνηση ότι αν νέες συμβάσεις με τις εταιρείες των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας δεν αφεθούν αδιαπραγμάτευτες και οι επιδοτήσεις δεν διατηρηθούν ως έχουν, πολλές "πράσινες" θέσεις εργασίας θα χαθούν. 
Ο ίδιος ο Mariano Rajoy απάντησε ότι για κάθε μια "πράσινη" θέση εργασίας που δημιουργείται το κόστος σε πολλές άλλες θέσεις εργασίας αυξάνει και εξίσου πολλές θέσεις εργασίας χάνονται!
 Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, μιας από τις μεγαλύτερες χώρες στην κατασκευή ανεμογεννητριών παραδέχτηκε πως το 24 % της ανεργίας στην χώρα του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην "Πράσινη Ανάπτυξη"!
 Ο Krajer προειδοποίησε ότι τα εργοστάσια που κατασκευάζουν ανεμογεννήτριες και οι εταιρείες που επενδύουν σε αιολικά πάρκα θα μετακινηθούν σε πιο ..."αξιόπιστα" έθνη. 
Και ο Rajoy τους ευχήθηκε καλό ταξίδι!!!

Οι επιχειρήσεις της Ισπανίας που δραστηριοποιούνται στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας μεταναστεύουν τώρα για αλλού και βρίσκουν "θαλπωρή" δίπλα σε κυβερνήσεις πρόθυμες να πληρώσουν για να προσελκύσουν "επενδύσεις".
 Η T-Solar κινείται στο Περού. Η Gamesa ανοίγει ένα εργοστάσιο στην Ινδία. Η Iberdola είναι ριζωμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παίρνει σχεδόν ό,τι ζητά από την Διοίκηση της Bonneville Power, που ελέγχει σχεδόν μονοπωλιακά τον ενεργειακό εφοδιασμό στις Βορειοδυτικές Πολιτείες της Αμερικής, ανάμεσά τους και στην πολιτεία της Μοντάνα.

Πρόσφατα η Iberdola πέτυχε την ομοσπονδιακή εντολή να διασυνδεθούν τα αιολικά πάρκα που κατασκευάζει στις Βορειοδυτικές Πολιτείες με το κύριο δίκτυο ηλεκτροδότησης, σε ένα φαραωνικό έργο κόστους 26 δισεκατομμύρια $ που θα περιλαμβάνει γραμμές μεταφοράς υψηλής τάσης μέσα από παρθένους ερημότοπους.
 Ευτυχώς για την φύση της Μοντάνα προς το παρόν τέτοιες  γραμμές μεταφοράς δεν έχουν προγραμματιστεί σε αυτήν, αλλά το κόστος τους θα εμφανιστεί στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος της Πολιτείας.

Ο καθηγητής Gabriel Calzada του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης πρόσφατα δήλωσε:
 "Η πολιτική των αφειδών επιδοτήσεων και των φοροαπαλλαγών δεν μπορούν να καλύψουν τις εγγενείς αδυναμίες που διατρέχουν τις εταιρείες των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας! 
Οι επιχειρήσεις αυτές είναι καταδικασμένες τελικά να χρεοκοπούν: αυτό που παράγουν είναι πολύ ακριβό σε σχέση με αυτό που πωλούν- όταν το πωλούν.
 Έτσι, οι κυβερνήσεις πρέπει να τους δώσουν κι άλλα χρήματα τελικά για να επιβιώσουν! Όλη η πυραμίδα πλέον κατέρρευσε. 
 Η BP σχεδιάζει την απόλυση 40.000 ατόμων στα εργοστάσια ανανεώσιμων πηγών που διαθέτει.''Τι θα κάνουμε με όλη αυτή την βιομηχανία που δημιουργήσαμε χάρη στις επιδοτήσεις και που τώρα καταρρέει; Εμείς δεν μπορούμε πλέον να βρούμε αρκετά χρήματα για να τις διασώσουμε από πουθενά."

Ο πρόεδρος της Ισπανικής Ένωσης Βιομηχανίας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο "μοναδικός τρόπος"  για να βρεθούν νέες πηγές χρηματοδότησης είναι οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτόν, να επεκταθούν σε άλλες χώρες που θα έχουν την δυνατότητα και την ...διάθεση να δώσουν τα χρήματα των φορολογουμένων τους δήθεν για τη δική τους "πράσινη ανάπτυξη" και στην πραγματικότητα για την Ισπανική βιομηχανία, η Βιομηχανία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας να τα αρπάξει αυτά τα χρήματα, και να συνεχίσει έτσι να διατηρεί αυτές τις θέσεις εργασίας στην Ισπανία!

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας προεκλογικής περιόδου και στο τελευταίο "debate" για τις θέσεις στην Γερουσία της Μοντάνα, μετά την επιβεβαίωση για την πλήρη υποστήριξη του στην "πράσινη ενέργεια" και στις επιδοτήσεις προς αυτήν, ο δημοκρατικός γερουσιαστής Tester δήλωσε με έμφαση ότι η Ελλάδα και η Ισπανία είναι τα "καναρίνια στο ανθρακωρυχείο" που προειδοποιούν με τον θάνατό τους τους ανθρακωρύχους για την έλλειψη οξυγόνου!  Ο ρεπουμπλικανός  Denny Rehberg συμφώνησε απόλυτα μαζί του.

Η Ισπανία είναι πλέον το μόνο ζωντανό “καναρίνι στο ανθρακωρυχείο” της παγκόσμιας οικονομίας καθώς η Ελλάδα έχει πάψει από καιρό να κελαηδάει: 
    Αν η Ισπανία καταφέρει να επιβιώσει από τα τοξικά αέρια της ύφεσης, της σκληρής λιτότητας και των τεράστιων δανειακών της αναγκών, οι ΗΠΑ και τα άλλα κράτη θα αναπνεύσουν με ανακούφιση. 
   Εάν, αντίθετα, αποβιώσει, θα γνωρίζουν ότι έρχεται η σειρά τους και ότι τα τοξικά αέρια θα πνίξουν και αυτές.

Αυτό που δεν αναγνωρίζουν όμως οι δύο πολιτικοί της Μοντάνα και για αυτό και δεν το είπαν, είναι ότι είναι οι προτάσεις τους για την συνέχιση της επιδότησης της Αιολικής Ενέργειας που δημιουργεί τα τοξικά αέρια που απειλούν να μας πνίξουν όλους: 

Πηγή.. http://konstantinosdavanelos.blogspot.gr/2012/11/blog-post_26.html

 η "πράσινη ενέργεια" βασίζεται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από την καύση δολαρίων.