ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ Νο 1

Ο Vilimelis άκουσε για τον ηλιακό πυρετό στην Ισπανία από τον γαμπρό του το 2007.
Στις πεδιάδες γύρω από την Lerida ,πόλη της βορειοανατολικής Ισπανίας όπου πέρναγαν τα Σαββατοκύριακα, οι αγρότες ''γύριζαν'' τα χωράφια τους σε φωτοβολταϊκά παννελς για να αξιοποιούσουν τις κυβερνητικές επιδοτήσεις ηλιακής ενέργειας .
Ο Vilimelis έπεισε τον πατέρα του Jaume, που ζούσε από την καλλιέργεια αχλαδιών σε 5 στρεματα γης στη Lerida, να γυρίσουν ένα τμήμα της έκτασης που καλλιεργούσε στο νέο πρόγραμμα.
Ο Vilimelis, υιός, διευθυντής προμηθειών σε εταιρεία καταναλωτικών αγαθών, συνγκεντρωσε τις οικονομίες της οικογένειας του, υποθήκευσε το διαμέρισμά του για να πάρει δάνειο 400 000 ευρώ για την κάλυψη της επένδυσης.
Μέσα σε εννέα μήνες 80 κιλοβάτ της μονάδας παραγωγής της οικογένειας ( 500 ηλιακοί συλλέκτες μπήκαν σε διασύνδεση ) στο εθνικό δίκτυο για παραγωγή.

Ηλιακοί επενδυτές σαν τον Vilimelis δελεάστηκαν από τον νόμο του 2007 που ψήφισε η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Χοσέ Λουίς Θαπατερο που εγγυήθηκε στους παράγωγους μια ''ηλιακή επιδοτούμενη ταρίφα'' 44 λεπτών ανά κιλοβατώρα για την ηλεκτρική τους ενέργεια, για 25 έτη.
Τιμή ειδικά για αυτούς που εντάσσονται στον νόμο 2007 , 10 φορές μεγαλύτερη του μέσου όρου της τιμής των 4 λεπτών ανά κιλοβάτ που καταβάλλονται στους άλλους παραγωγούς ενέργειας.
Χάρη λοιπόν σε αυτό τον νόμο, η οικογένεια μπορούσε να πληρώνει την μηνιαία δόση του δανείου και να της μένει ένα μικρο κέρδος.
Έτσι όταν το 2018 ξεπληρωνόταν το δάνειο η οικογένεια θα κέρδιζε πολλά περισσότερα χρήματα κάθε μήνα κατά την διάρκεια των 15 επιπλέον ετών των εγγυημένων επιδοτήσεων βάσει της Ισπανικής νομοθεσίας.
Σήμερα οι Vilimelis και περισσότερες από 50 000 άλλες ισπανικές οικογένειες αντιμετωπίζουν την οικονομική καταστροφή καθώς η κυβέρνηση προτίθεται να κόψη τις εγγυημένες επιδοτήσεις τιμών, που προσέλκυσαν τους επενδύτες.

''Αισθάνομαι εξαπατημένος'' λέει. ''Βάλαμε τα χρήματα μας επί τη βάσει του νόμου''

Ο Θαπατερο παρουσίαζε πριν τρία χρόνια τις επιδοτήσεις, σαν μέρος της προσπάθειας απεξάρτησης της χώρας από τα ορυκτά καύσιμα.

Τότε υποσχέθηκε ότι η επένδυση στις ανανεώσιμες πήγες ενεργείας θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας στην κατασκευή και ότι η Ισπανία θα μπορούσε να πουλά πανελς σε άλλα κράτη στην προσπάθεια της να μειωση τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Ωστόσο, αποτυγχάνοντας να ελέγξει το κόστος του προγράμματος, ο Θαπατερο επιβάρυνε την Ισπανία με τουλάχιστον 126 δισεκατομμύρια ευρώ , υποχρεώσεις της χώρας στους επενδυτές στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Αυτές οι δαπάνες δεν πέτυχαν τον στόχο της κυβέρνησης για δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας διότι τα περισσότερα από τα πανελς εισάγονται από το εξωτερικό,επειδή οι εγχώριοι παραγωγοί δεν μπορούσαν να καλύψουν την ζήτηση.

Η περίπτωση της Ισπανίας αποτελεί ένα μάθημα για άλλα επίδοξα έθνη πράσινης ενέργειας, συμπεριλαμβανόμενης της Κίνας και των ΗΠΑ.

Δείχνει πόσο δύσκολο είναι να οικοδομηθεί σήμερα ένας κλάδος εναλλακτικής ενεργείας ακόμα και με δισεκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις.

Η κυβέρνηση απέτυχε πλήρως με τον νόμο ''ηλιακής επιδοτούμενης ταρίφας'' έχοντας τώρα να πληρώσει ένα τεράστιο λογαριασμό.

Που είναι η τεχνολογία ?
Που είναι η τεχνογνωσία ?
Που είναι η άξια ?

Πηγή bsills@bloomberg.net  

archaeopteryx27/10/2010

Τι κέρδισε τελικά η Ισπανία από την επένδυση τόσων δισεκατομμυρίων στις ανανεώσιμες πήγες ενεργείας των φωτοβολταϊκών ?

Μήπως άπλα επιτάχυνε την δίκη της χρεωκοπία ?

Όπως εύκολα καταλαβαίνει ο αναγνώστης,η περίπτωση της Ισπανίας είναι ανάλογη της Ελλάδας.

Η Ισπανία σήμερα πληρώνει την πολιτική που καθιέρωσε η Ε.Ε. για ''πρασινη αναπτυξη '' .

Το 1991, η Κυβέρνηση του Helmut Kohl πέρασε ένα νόμο στην Γερμανία (Power Feed-in Act), που αργότερα τροποποιήθηκε από τον Σοσιαλιστικό-Πράσινο Συνασπισμό του Schoeder και έγινε ο Νόμος EEG (Energy Feed-in Act).

Ο νόμος αυτός υποχρέωνε εταιρίες παροχής ηλεκτρισμού, να αγοράζουν ρεύμα από ΑΠΕ σε εξωφρενικές τιμές, που όμως μπορούσαν να μετακυλήσουν στον καταναλωτή.

Ο νόμος αυτός εξήχθη σε 46 χώρες, παγκοσμίως, και στην Ελλάδα '' επειδή το φαινόμενο του θερμοκηπίου απειλούσε την καταστροφή του πλανήτη''.

Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας περιγράψαμε ότι πρόκειται για παγκόσμια απάτη.

Επίσης, όπως όλοι γνωρίζουμε, καθιερώθηκε από την Ε.Ε. η επιβολή ποινών για ρύπους όπως το διοξείδιο του άνθρακα.

Έτσι κάθε χώρα της Ε. Ε.ενοχοποιειται και υποχρεούται να πληρώνει , για κάθε τόνο διοξειδίου του άνθρακα που η βιομηχανία της εκπέμπει στην ατμόσφαιρα.

Δημιουργήθηκε χρηματιστήριο ρύπων και υπογράφτηκε η συνθήκη του ΚΥΟΤΟ όπου η συμμόρφωση είναι πλέον υποχρεωτική.

Η στροφή στις ανανεώσιμες πήγες κρίθηκε και αποφασίστηκε σαν η μόνη ενδεδειγμένη λύση , (επενδυσεις σε ΑΠΕ απαλλασουν τα κρατη απο την πληρωμη των ρυπων του ανθρακα ) αν και όλοι γνώριζαν ότι πρόκειται να δαπανηθούν άσκοπα τεράστια κεφάλαια παγκοσμίως , με ασήμαντο όφελος για τους λαούς του πλανήτη μας και τεραστια κερδη για καποιες χωρες (πχ Γερμανια ) η καποιες πολυεθνικες (πχ SIEMENS ).

Αντιθέτως αυτή η σπατάλη τεραστίων κεφαλαίων επιτάχυνε την χρεωκοπία κρατών όπως η Ισπανία η Πορτογαλία και η Ελλάδα με πολλές άλλες να ακολουθούν σύντομα.

Δυστυχώς σήμερα στη χώρα μας η ''πράσινη ανάπτυξη'' αποτελεί προτεραιότητα στις κυβερνητικές επιλογές που επιβάλλονται από την Ε.Ε. ,μέσα στην πρωτοφανή κρίση που περνάμε και που η

πολιτική αυτή έχει μεγάλο μερίδιο .                  SAGINI