Η διαδικασία της ακαλλιέργειας συμπιέζει σημαντικά το κόστος παραγωγής. Για το λόγο αυτό, ο καθηγητής Εδαφολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κωνσταντίνος Κοσμάς, προτρέπει τους καλλιεργητές ελαιώνων, αμπελώνων και αμυγδαλεώνων να την εφαρμόσουν.
Όπως ανέφερε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, με τη συγκεκριμένη πρακτική βελτιώνονται οι φυσικές και χημικές ιδιότητες του εδάφους, χωρίς την επέμβαση ανθρώπινου παράγοντα, κι έτσι περιορίζεται δραστικά ο ρυθμός υποβάθμισης των εδαφικών και υδατικών πόρων.
Με την πρακτική της ακαλλιέργειας οι παραγωγοί πρέπει να πραγματοποιούν μια ελαφρά αναμόχλευση του εδάφους, μόνο μία φορά στα τέσσερα χρόνια, ώστε να ενσωματωθούν σ’ αυτό λιπάσματα και φυτικά υπολείμματα. Ο κ. Κοσμάς προέτρεψε τους καλλιεργητές ελαιώνων, αμπελώνων και αμυγδαλεώνων να αφήνουν τα ζιζάνια να δρουν… ανενόχλητα στις σοδειές τους.
Ως παράδειγμα ανέφερε την οξαλίδα (ή ξυνίδα), η οποία - όπως είπε - σε αρκετές περιπτώσεις έχει θετικό ρόλο στο οικοσύστημα του ελαιώνα. Έχει διαπιστωθεί πως το ζιζάνιο αυτό προστατεύει τα επικλινή εδάφη από τη διάβρωση, καθώς δημιουργεί κατά τη διάρκεια των χειμερινών βροχοπτώσεων έναν πυκνό χλοοτάπητα. Μετά το τέλος του χειμώνα, μάλιστα, όταν σταματούν οι βροχές, η οξαλίδα, σταδιακά ξεραίνεται, παύοντας έτσι να «ανταγωνίζεται» με τα ελαιόδεντρα για την απορρόφηση της υγρασίας από το έδαφος.
Ομάδα ερευνητών του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποίησε επί δύο χρόνια έρευνες στο νομό Ηρακλείου της Κρήτης, με στόχο να αξιολογήσει τις τοπικές πρακτικές καλλιέργειας των ελαιώνων (ακαλλιέργεια, άροση και ζιζανιοκτόνα).
«Τα εδάφη που υπόκεινται σε μηχανική άροση, καθίστανται και εξαιρετικά ευαίσθητα στην υποβάθμιση και την ερημοποίηση», ανέφερε ο κ. Ορέστης Καΐρης: «Δυστυχώς, διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι παραγωγοί οργώνουν τα χωράφια τους κατά πως τους βολεύει, δηλαδή με τη φορά του αγροτεμαχίου προς τα κάτω και όχι όπως πρέπει, δηλαδή οριζόντια, με αποτέλεσμα να στερούν οι ίδιοι από το έδαφός τους χρόνια ζωής σε γονιμότητα».
http://www.real.gr/?page=home
Όπως ανέφερε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, με τη συγκεκριμένη πρακτική βελτιώνονται οι φυσικές και χημικές ιδιότητες του εδάφους, χωρίς την επέμβαση ανθρώπινου παράγοντα, κι έτσι περιορίζεται δραστικά ο ρυθμός υποβάθμισης των εδαφικών και υδατικών πόρων.
Με την πρακτική της ακαλλιέργειας οι παραγωγοί πρέπει να πραγματοποιούν μια ελαφρά αναμόχλευση του εδάφους, μόνο μία φορά στα τέσσερα χρόνια, ώστε να ενσωματωθούν σ’ αυτό λιπάσματα και φυτικά υπολείμματα. Ο κ. Κοσμάς προέτρεψε τους καλλιεργητές ελαιώνων, αμπελώνων και αμυγδαλεώνων να αφήνουν τα ζιζάνια να δρουν… ανενόχλητα στις σοδειές τους.
Ως παράδειγμα ανέφερε την οξαλίδα (ή ξυνίδα), η οποία - όπως είπε - σε αρκετές περιπτώσεις έχει θετικό ρόλο στο οικοσύστημα του ελαιώνα. Έχει διαπιστωθεί πως το ζιζάνιο αυτό προστατεύει τα επικλινή εδάφη από τη διάβρωση, καθώς δημιουργεί κατά τη διάρκεια των χειμερινών βροχοπτώσεων έναν πυκνό χλοοτάπητα. Μετά το τέλος του χειμώνα, μάλιστα, όταν σταματούν οι βροχές, η οξαλίδα, σταδιακά ξεραίνεται, παύοντας έτσι να «ανταγωνίζεται» με τα ελαιόδεντρα για την απορρόφηση της υγρασίας από το έδαφος.
Ομάδα ερευνητών του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποίησε επί δύο χρόνια έρευνες στο νομό Ηρακλείου της Κρήτης, με στόχο να αξιολογήσει τις τοπικές πρακτικές καλλιέργειας των ελαιώνων (ακαλλιέργεια, άροση και ζιζανιοκτόνα).
«Τα εδάφη που υπόκεινται σε μηχανική άροση, καθίστανται και εξαιρετικά ευαίσθητα στην υποβάθμιση και την ερημοποίηση», ανέφερε ο κ. Ορέστης Καΐρης: «Δυστυχώς, διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι παραγωγοί οργώνουν τα χωράφια τους κατά πως τους βολεύει, δηλαδή με τη φορά του αγροτεμαχίου προς τα κάτω και όχι όπως πρέπει, δηλαδή οριζόντια, με αποτέλεσμα να στερούν οι ίδιοι από το έδαφός τους χρόνια ζωής σε γονιμότητα».
http://www.real.gr/?page=home
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΕΔΩ