Η ιστορία της............. καλαμαριέρας !

                                              
                                     Σήμερα κατι διαφορετικό . Θαλασσινές αφηγήσεις .

Θαλασσινές ιστορίες 

Πριν από 400 χρόνια στην Ιαπωνία στη περιοχή Senday ζούσε ένας γιαπωνέζος που τον έλεγαν Egysan .
Ο Egysan ήταν ψαράς και ψάρευε καλαμάρια σουπιές και χταπόδια .
Τα θαλασσινά που έπιανε τα πουλούσε στην αγορά , αλλά έβγαζε λίγα λεφτά , γιατί ο Stoyrnar su gamo to magazaky αυτοκράτορας της Ιαπωνίας είχε βάλει πολλούς φόρους και του καημένου του Egysan του έμεναν ισα ισα για το φαί του , δεν είχε λεφτά ούτε να πάει με της Γκέισες .
Ήταν πολύ στεναχωρημένος και έπνιγε τον καημό του στο σακέ .
Μια μέρα εκεί που πήγαινε στη Θάλασσα για ψάρεμα βλέπει ξαφνικά μπροστά του την kitakikatoka κόρη του Samurai Zimoku στρατηγού της περιοχής.
Του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι που λέμε , την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και την κοίταζε καθώς περνούσε….. με το βλέμμα της αγελάδας που κοιτά το τραίνο .
Εκείνη του έριξε μια κλεφτή ματιά σταμάτησε το βλέμμα της στα καλογυμνασμένα του μπράτσα , στο θεληματικό πηγούνι του αλλά αμέσως κρύφτηκε κάνοντας αέρα πίσω απ τη βεντάλια της .
Αυτό ήταν ο Egysan τρελάθηκε αψηφώντας τους φρουρούς του στρατηγού το βράδυ πήγε στο ανάκτορο σκαρφάλωσε στο μπαλκόνι και της είπε πως την αγαπά , αλλά και αυτή του είπε πως δεν της είναι αδιάφορος και του έδωσε ένα φιλί . 

Τότε ξαφνικά πίσω από ένα bonsai Φωτ1. πετάχτηκε η σκύλα η μάνα της και του είπε βρε ουστ από δω παλιό ψαρά είναι κόρη στρατηγού….θα το πω στον άντρα μου και θα σε κάνει σούσι με το σπαθί του , εγώ του είπε θα την παντρέψω με πλούσιο - άρχοντα .
Στεναχωρημένος ο Egysan έφυγε και από τότε τα βράδια μεθούσε με σακέ και τραγουδούσε το γνωστό άσμα........ ( γιατί δε με θες κυρά μου επειδή είμαι ψαράς κλπ ) .
Μια μέρα είχε πάει στις γκέισες να πνίξει τον καημό του το παλικάρι φωτ2. , και τότε η γκέισα kita ti su kano του είπε :
πουφ βρομάς ψαρίλα ,
Μα είμαι ψαράς της είπε αυτός.
Δεν ξέρω τι είσαι του είπε άμα θα ξανάρθεις να μη βρωμάς γιατί δεν έχει κοκό.
Τότε του Egysan του ήρθε μια φλασιά.
Αυτός ψάρευε ως εξής , έπαιρνε ένα ψάρι το έδενε με ένα σπάγκο και το έκανε συρτή τα καλαμάρια ακολουθούσαν και μόλις πλησίαζαν τα έπιανε με την απόχη.
Έτσι όλη μέρα με το ψαροδόλι στα χέρια έπαιρναν μυρωδιά τα ρούχα του και μύριζε σαν βακαλέος .
Σκέφτηκε λοιπόν να φτιάξει ένα ξύλινο ψαροδόλι να δει αν θα τα ξεγελούσε , πήρε ένα κομμάτι ξύλο φτελιάς Φωτ3. και άρχισε να το σκαλίζει .
Τρεις μέρες και τρεις νύχτες σκάλιζε ώσπου έφτιαξε ένα πράμα που έμοιαζε με ψάρι .
Το έριξε στο νερό αλλά αυτό δεν είχε καλή πλεύση τότε σκέφτηκε να του βάλει βάρος , έψαξε από δω έψαξε από εκεί , τελικά του σφήνωσε ένα μικρό νόμισμα στο κάτω μέρος .
Ω του θαύματος το ψάρι έπλεε μια χαρά και το ακλουθούσαν τα καλαμάρια , τώρα μπορούσε πάλι να τα πιάνει όπως πριν με την απόχη όμως χωρίς να χρειάζεται ψαροδόλια και να μυρίζει ψαρίλα .
Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν σαλαγγιές αυτές ανακαλύφθηκαν αργότερα .
Η εφεύρεση αυτή έγινε αμέσως γνωστή μεταξύ των ψαράδων και όλοι θελαν τα μαγικά ξύλινα ψάρια.
Θέλω και εγώ ..θέλω και εγώ ..φώναζαν στον Egysan .....και έτσι σε λίγο καιρό ο Egysan δεν ξανά πήγε για ψάρεμα γιατί έβγαζε περισσότερα χρήματα από τα ψεύτικα ψαράκια που έφτιαχνε .
     Μετά από μερικούς μήνες έφτιαξε εργοστάσιο και έβγαζε περισσότερα και απ τον Στρατηγό μετέφερε και την έδρα της επιχείρησης εκτός Ιαπωνίας για να μη τον φορολογεί ο  Stoyrn ar su gamo to magazaky .
Παντρεύτηκε την αγαπημένη του kitakikatoka και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα .
Αυτή είναι η ιστορία της ανακάλυψης της καλαμαριέρας , για αυτό σήμερα το ψάρεμα αυτό λέγετε Egy fishing προς τιμή του Egysan .

Φωτ 4-5 είναι καλαμαριέρες 100 ετών από το μουσείο του Τόκιο .

πηγη

---