Σήμερα κατι διαφορετικό . Θαλασσινές αφηγήσεις .
Θαλασσινές ιστορίες
Πριν από 400 χρόνια στην Ιαπωνία στη περιοχή Senday ζούσε ένας γιαπωνέζος που τον έλεγαν Egysan .
Ο Egysan ήταν ψαράς και ψάρευε καλαμάρια σουπιές και χταπόδια .
Τα θαλασσινά που έπιανε τα πουλούσε στην αγορά , αλλά έβγαζε λίγα λεφτά , γιατί ο Stoyrnar su gamo to magazaky αυτοκράτορας της Ιαπωνίας είχε βάλει πολλούς φόρους και του καημένου του Egysan του έμεναν ισα ισα για το φαί του , δεν είχε λεφτά ούτε να πάει με της Γκέισες .
Ήταν πολύ στεναχωρημένος και έπνιγε τον καημό του στο σακέ .
Μια μέρα εκεί που πήγαινε στη Θάλασσα για ψάρεμα βλέπει ξαφνικά μπροστά του την kitakikatoka κόρη του Samurai Zimoku στρατηγού της περιοχής.
Του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι που λέμε , την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και την κοίταζε καθώς περνούσε….. με το βλέμμα της αγελάδας που κοιτά το τραίνο .
Εκείνη του έριξε μια κλεφτή ματιά σταμάτησε το βλέμμα της στα καλογυμνασμένα του μπράτσα , στο θεληματικό πηγούνι του αλλά αμέσως κρύφτηκε κάνοντας αέρα πίσω απ τη βεντάλια της .
Αυτό ήταν ο Egysan τρελάθηκε αψηφώντας τους φρουρούς του στρατηγού το βράδυ πήγε στο ανάκτορο σκαρφάλωσε στο μπαλκόνι και της είπε πως την αγαπά , αλλά και αυτή του είπε πως δεν της είναι αδιάφορος και του έδωσε ένα φιλί .
Τότε
ξαφνικά πίσω από ένα bonsai Φωτ1. πετάχτηκε η σκύλα η μάνα της και του
είπε βρε ουστ από δω παλιό ψαρά είναι κόρη στρατηγού….θα το πω στον
άντρα μου και θα σε κάνει σούσι με το σπαθί του , εγώ του είπε θα την
παντρέψω με πλούσιο - άρχοντα .
Στεναχωρημένος ο Egysan έφυγε και από τότε τα βράδια μεθούσε με σακέ και τραγουδούσε το γνωστό άσμα........ ( γιατί δε με θες κυρά μου επειδή είμαι ψαράς κλπ ) .
Μια μέρα είχε πάει στις γκέισες να πνίξει τον καημό του το παλικάρι φωτ2. , και τότε η γκέισα kita ti su kano του είπε :
πουφ βρομάς ψαρίλα ,
Μα είμαι ψαράς της είπε αυτός.
Δεν ξέρω τι είσαι του είπε άμα θα ξανάρθεις να μη βρωμάς γιατί δεν έχει κοκό.
Τότε του Egysan του ήρθε μια φλασιά.
Αυτός ψάρευε ως εξής , έπαιρνε ένα ψάρι το έδενε με ένα σπάγκο και το έκανε συρτή τα καλαμάρια ακολουθούσαν και μόλις πλησίαζαν τα έπιανε με την απόχη.
Έτσι όλη μέρα με το ψαροδόλι στα χέρια έπαιρναν μυρωδιά τα ρούχα του και μύριζε σαν βακαλέος .
Σκέφτηκε λοιπόν να φτιάξει ένα ξύλινο ψαροδόλι να δει αν θα τα ξεγελούσε , πήρε ένα κομμάτι ξύλο φτελιάς Φωτ3. και άρχισε να το σκαλίζει .
Τρεις μέρες και τρεις νύχτες σκάλιζε ώσπου έφτιαξε ένα πράμα που έμοιαζε με ψάρι .
Το έριξε στο νερό αλλά αυτό δεν είχε καλή πλεύση τότε σκέφτηκε να του βάλει βάρος , έψαξε από δω έψαξε από εκεί , τελικά του σφήνωσε ένα μικρό νόμισμα στο κάτω μέρος .
Ω του θαύματος το ψάρι έπλεε μια χαρά και το ακλουθούσαν τα καλαμάρια , τώρα μπορούσε πάλι να τα πιάνει όπως πριν με την απόχη όμως χωρίς να χρειάζεται ψαροδόλια και να μυρίζει ψαρίλα .
Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν σαλαγγιές αυτές ανακαλύφθηκαν αργότερα .
Η εφεύρεση αυτή έγινε αμέσως γνωστή μεταξύ των ψαράδων και όλοι θελαν τα μαγικά ξύλινα ψάρια.
Θέλω και εγώ ..θέλω και εγώ ..φώναζαν στον Egysan .....και έτσι σε λίγο καιρό ο Egysan δεν ξανά πήγε για ψάρεμα γιατί έβγαζε περισσότερα χρήματα από τα ψεύτικα ψαράκια που έφτιαχνε .
Μετά από μερικούς μήνες έφτιαξε εργοστάσιο και έβγαζε περισσότερα και απ τον Στρατηγό μετέφερε και την έδρα της επιχείρησης εκτός Ιαπωνίας για να μη τον φορολογεί ο Stoyrn ar su gamo to magazaky .
Παντρεύτηκε την αγαπημένη του kitakikatoka και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα .
Αυτή είναι η ιστορία της ανακάλυψης της καλαμαριέρας , για αυτό σήμερα το ψάρεμα αυτό λέγετε Egy fishing προς τιμή του Egysan .
Στεναχωρημένος ο Egysan έφυγε και από τότε τα βράδια μεθούσε με σακέ και τραγουδούσε το γνωστό άσμα........ ( γιατί δε με θες κυρά μου επειδή είμαι ψαράς κλπ ) .
Μια μέρα είχε πάει στις γκέισες να πνίξει τον καημό του το παλικάρι φωτ2. , και τότε η γκέισα kita ti su kano του είπε :
πουφ βρομάς ψαρίλα ,
Μα είμαι ψαράς της είπε αυτός.
Δεν ξέρω τι είσαι του είπε άμα θα ξανάρθεις να μη βρωμάς γιατί δεν έχει κοκό.
Τότε του Egysan του ήρθε μια φλασιά.
Αυτός ψάρευε ως εξής , έπαιρνε ένα ψάρι το έδενε με ένα σπάγκο και το έκανε συρτή τα καλαμάρια ακολουθούσαν και μόλις πλησίαζαν τα έπιανε με την απόχη.
Έτσι όλη μέρα με το ψαροδόλι στα χέρια έπαιρναν μυρωδιά τα ρούχα του και μύριζε σαν βακαλέος .
Σκέφτηκε λοιπόν να φτιάξει ένα ξύλινο ψαροδόλι να δει αν θα τα ξεγελούσε , πήρε ένα κομμάτι ξύλο φτελιάς Φωτ3. και άρχισε να το σκαλίζει .
Τρεις μέρες και τρεις νύχτες σκάλιζε ώσπου έφτιαξε ένα πράμα που έμοιαζε με ψάρι .
Το έριξε στο νερό αλλά αυτό δεν είχε καλή πλεύση τότε σκέφτηκε να του βάλει βάρος , έψαξε από δω έψαξε από εκεί , τελικά του σφήνωσε ένα μικρό νόμισμα στο κάτω μέρος .
Ω του θαύματος το ψάρι έπλεε μια χαρά και το ακλουθούσαν τα καλαμάρια , τώρα μπορούσε πάλι να τα πιάνει όπως πριν με την απόχη όμως χωρίς να χρειάζεται ψαροδόλια και να μυρίζει ψαρίλα .
Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν σαλαγγιές αυτές ανακαλύφθηκαν αργότερα .
Η εφεύρεση αυτή έγινε αμέσως γνωστή μεταξύ των ψαράδων και όλοι θελαν τα μαγικά ξύλινα ψάρια.
Θέλω και εγώ ..θέλω και εγώ ..φώναζαν στον Egysan .....και έτσι σε λίγο καιρό ο Egysan δεν ξανά πήγε για ψάρεμα γιατί έβγαζε περισσότερα χρήματα από τα ψεύτικα ψαράκια που έφτιαχνε .
Μετά από μερικούς μήνες έφτιαξε εργοστάσιο και έβγαζε περισσότερα και απ τον Στρατηγό μετέφερε και την έδρα της επιχείρησης εκτός Ιαπωνίας για να μη τον φορολογεί ο Stoyrn ar su gamo to magazaky .
Παντρεύτηκε την αγαπημένη του kitakikatoka και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα .
Αυτή είναι η ιστορία της ανακάλυψης της καλαμαριέρας , για αυτό σήμερα το ψάρεμα αυτό λέγετε Egy fishing προς τιμή του Egysan .
Φωτ 4-5 είναι καλαμαριέρες 100 ετών από το μουσείο του Τόκιο .
 |  |  |  |
 |
Είχα γράψει επίσης ότι το πείραμα της Άνδρου είναι κάτι σαν copy-paste αυτού που έγινε στο δανέζικο νησί Samsoe με 4 χιλ. κατοίκους .
(Να πούμε πάλι για την “επανάληψη της ιστορίας ως φάρσας”;)
Πώς άρχισε εκεί το “πράσινο θαύμα” το 1997: Ένας σύμβουλος επιχειρήσεων από το Ώρχους προσεταιρίστηκε τον δήμαρχο του νησιού.
Για πολύ καιρό ο μόνος προσήλυτος ήταν ο δήμαρχος. Αλλά μετερχόμενος διάφορες μεθόδους που κάλλιστα θα μπορούσε να ειπωθεί ότι βασίστηκαν σε εκμαυλισμό και απάτη, έπεισε σταδιακά τους κατοίκους να απαρνηθούν την φτηνή ηλεκτρική ενέργεια από τις 4 μικρές θερμοηλεκτρικές μονάδες του νησιού, με αντάλλαγμα να γίνουν μέτοχοι σε εταιρεία λαϊκής βάσης Α/Γ και να καίνε βιομάζα (άχυρα και κοπριές- το νησί είναι ένα γεωργοκτηνοτροφικό λιβάδι).
Αποφασιστικό ρόλο έπαιξε μία τοπική οικονομική κρίση, όταν έκλεισε ένα μεγάλο σφαγείο στο νησί και έχασαν την δουλειά τους 100 κάτοικοι. Εκμεταλλευόμενος την περίσταση τους είπε ότι η “πράσινη ανάπτυξη” θα δημιουργήσει “θέσεις εργασίας” και θα αποφέρει κέρδη.
Φυσικά υπάρχουν και εκεί αυτοί που δυσφόρησαν έντονα με το θέαμα και τον θόρυβο των Α/Γ (σημειώνω ότι εκεί εγκαταστάθηκαν 10 Α/Γ επάνω στο νησί και 10 μεγαλύτερες off-shore – όχι 100 επίγειες , όπως σχεδιάζεται για αιγαιοπελαγίτικα νησιά).
Αλλά ο βασικός (διάβασα) προπαγανδιστής της πράσινης ενέργειας στο νησί δήλωσε κυνικά: “Αν τους δώσεις μετοχές, τότε η Α/Γ αρχίζει να φαίνεται ομορφότερη, και να ακούγεται ομορφότερα” (sic).
Επίσης ο δήμαρχος περιγράφηκε από κάποιους ότι είχε την νοοτροπία ότι θα πήγαινε με κάρο στην Κοπεγχάγη να διαπραγματευτεί και θα γύριζε με ένα κάρο λάφυρα, όπως οι βίκιγκς!!
Το θέμα είναι ποιους λεηλατούν για να πάρουν τα “λάφυρα”;
Πρώτα απ όλα, όλοι εκ των 4000 πληρώνουν την πολλαπλάσια τιμή της ενέργειας - και όχι μόνο ο δήμαρχος, ή οι άλλοι που ξεκινούν με την πρωτότυπη και καταπράσινη ιδέα της λαφυραγώγησης.
Επίσης όλοι οι καταναλωτές της Δανίας και όλοι οι καταναλωτές εκεί όπου εφαρμόζονται αντίστοιχες μέθοδοι.
Δεύτερον η υψηλότερη τιμή της ενέργειας στο νησί, και όπου αλλού, αποτρέπει όλες τις άλλες επενδύσεις πλην των επενδύσεων στην πράσινη ενεργειακή τσόχα”.
Αυτό όμως οδηγεί τάχιστα σε αδιέξοδο. Και αυτό το λένε βιώσιμη (sustainable) ανάπτυξη και πράσινα άλογα;
Το Samsoe, λέει, μείωσε τις εκπομπές CO2 κατά 140% (sic). Στην αρχή νόμισα ότι ήταν τυπογραφικό σφάλμα. Αλλά, όχι!
Κάποιος ταλιμπάν της πράσινης ανάπτυξης το δήλωσε και περιφραστικά: Το Samsoe λέει όχι μόνο έχει ελαττώσει τις εκπομπές του αερίου του διαβόλου (CΟ2), αλλά, επί πλέον, αφαιρεί (sic) CO2 από την ατμόσφαιρα!
Μην προσπαθήσετε να το εξηγήσετε με την Φυσική. Αυτό είναι πράσινη αλχημεία στην οποία επιδίδονται οι πράσινοι ιεροεξεταστές του σύγχρονου Μεσαίωνα του “τρομο-κηπίου”.
Το τι ζημιές θα κάνει το “πείραμα Samsoe” στην τοπική οικονομία της Άνδρου, όπου θα καταστρέψει οικονομικές δραστηριότητες και ισορροπίες αιώνων, δεν θα το αναφέρω διότι άλλοι τα έχουν περιγράψει καλύτερα.
Όμως, υπάρχει ένα μείζον θέμα, πέραν του τοπικού (το οποίο φυσικά δεν το υποτιμώ καθόλου.)
Ήδη οι βίκινγκς (πλιατσικολόγοι) οπαδοί της πράσινης ενέργειας στην Δανία παραδέχτηκαν ότι το πείραμα Samsoe, θα ήταν αδιανόητο χωρίς τις ταρίφες και την άγρια φορολόγηση της φθηνής ενέργειας από στερεά ορυκτά καύσιμα.
Δεδομένου ότι στην χρεοκοπημένη Ελλάδα το ζητούμενο είναι η “ανάπτυξη”, και η τόνωση της απασχόλησης, και δεδομένου ότι κάθε αιολική (και εν γένει ΑΠΕτζίδικη) μεγαβατώρα πολλαπλασιαστικά οδηγεί σε ύφεση και ανεργία, τίθεται εκ των πραγμάτων τεράστιο ζήτημα πολιτικών ευθυνών για αυτούς που εισήγαγαν και επιμένουν στην “πράσινη εν Ελλάδι ανάπτυξη”.
Και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Υπαινίσσομαι σαφέστατα ειδικό δικαστήριο.
(Σημειώνω εδώ ότι μεταξύ των όρων που έθεσε η κυβέρνηση της Δανίας στον δήμαρχο της πράσινης ανάπτυξης ήταν να προμηθευτεί Α/Γ και συστήματα ΑΠΕ αποκλειστικά δανέζικης παραγωγής – εδώ από που θα τα προμηθευτούν;)
ΥΓ. Να κι άλλο “διδακτικό” και συγκινητικό ανέκδοτο από το Samsoe:
Ο παλιός, λέει, διευθυντής του σχολείου έβαλε πάνελς στην στέγη του σπιτιού του και έγινε “ενεργειακά αυτόνομος”.
Όταν η κατανάλωσή του υπερβαίνει την παραγωγή, τρέχει και κατεβάζει τους διακόπτες, με αποτέλεσμα η γυναίκα του να διαμαρτύρεται ότι ζούνε μέσα στο σκοτάδι. Και επειδή είναι συνταξιούχος, έχει άφθονο χρόνο να τρέχει όλη μέρα και να ανεβοκατεβάζει διακόπτες.
(Είναι η προσωποποίηση του smart microgrid).
(Εν τάξει, παιδιά, κάντε το στο σπίτι σας, και όχι στο δίκτυο - αν σας ανέχεται η γυναίκα σας...)
24 Νοεμβρίου 2013 - 3:22 μ.μ.
http://www.blogger.com/comment.g?blogID=3215617173012688836&postID=219198291573240009