Τα 250 δισ. λίρες για την βιομηχανία αιολικής ενέργειας είναι η μεγαλύτερη απάτη της εποχής μας - και εδώ είναι τα τρία «ψέματα» που το αποδεικνύουν .
Μόλις και μετά βίας περνά ημέρα χωρίς περισσότερες αποδείξεις για να δούμε γιατί οι κυβερνήσεις εμμένουν με τις ανεμογεννήτριες, τώρα στο επίκεντρο της εθνικής πολιτικής μας για την ενέργεια , είναι ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά λάθη της εποχής μας.
Σύμφωνα με το στόχο που συμφωνήθηκε με την ΕΕ, η Βρετανία έχει δεσμευθεί εντός δέκα ετών - σε αστρονομικές δαπάνες - για να παράγει σχεδόν το ένα τρίτο της ηλεκτρικής της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, κυρίως μέσω της δημιουργίας χιλιάδων ανεμογεννητριών.
Αλλά το νόμισμα τελικά πέφτει σχεδόν για όλους - εκτός από τους πολιτικούς μας - που βασίζονται σε ανεμόμυλους για να κρατήσουν αναμμένα τα φώτα μας , με μια κολοσσιαία και πολύ επικίνδυνη πράξη της αυταπάτης.
Πάρτε, για παράδειγμα, το 350 ποδιών τερατούργημα , που περιστρέφεται αργά πάνω από τον αυτοκινητόδρομο M4 γνωστό σε εκατομμύρια οδηγούς που περνούν, έξω από το Reading.
Αυτή η ανεμογεννήτρια αποδίδει τόσο ανεπαρκώς, (λειτουργεί μόνο το 15 τοις εκατό της δυναμικότητας της) ώστε οι £ 130.000 κρατική χορηγία που δίνεται στους ιδιοκτήτες της ήταν πάνω από £ 100.000 από την αξία της ηλεκτρικής ενέργειας που παρήγαγε πέρυσι.
Εν τω μεταξύ, επίσημα στοιχεία έχουν επιβεβαιώσει, ότι κατά τη διάρκεια των παγωμένων απάνεμων εβδομάδων γύρω στα Χριστούγεννα, όταν η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας ήταν σε επίπεδα ρεκόρ, η συμβολή των 3.500 Βρετανικών ανεμογεννητριών ήταν αμελητέα.
Για να κρατηθούν τα σπίτια μας ζεστά, έπρεπε να εισάγουμε τεράστιες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Γαλλίας.
Οι ανεμογεννήτριες είναι τόσο ακριβές που η Ολλανδία έγινε πρόσφατα η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που εγκατάλειψε τους στόχους ενέργειας της ΕΕ-για τις ανανεώσιμες πηγές, ανακοινώνοντας ότι πρόκειται να μειώσει τις επιδοτήσεις ετησίως, κόβοντας δισεκατομμύρια ευρώ.
Τόσο μη δημοφιλείς είναι πλέον οι ανεμογεννήτριες, ώστε η κυβέρνησή μας έχει προσφέρει «μίζες» στις τοπικές κοινότητες, με τη μορφή της χαμηλότερης φορολογίας των συμβουλίων και τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος.
Στη Σκωτία, οι 800 κάτοικοι του όμορφου νησιού της Tiree προσπαθούν απεγνωσμένα να αντισταθούν σχέδια του Alex Salmond για τροχιόδρομο που θα είναι το μεγαλύτερο offshore αιολικού πάρκου στον κόσμο, που καλύπτει 139 τετραγωνικά μίλια από τις ακτές τους, λένε ότι θα καταστρέψουν την κοινότητά τους διώχνοντας τους τουρίστες, οι οποίοι παρέχουν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους.
Τόσο, γεμάτη με περιβαλλοντική υποκρισία είναι η άσκηση πίεσης (από τα λόμπι ), για την αιολική ενέργεια ώστε μια πρόσφατη έκθεση εφημερίδας εκθέτει την τεράστια ανθρώπινη και οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε στα βόρεια Κίνα από την εξόρυξη του σπάνιου ορυκτού που είναι απαραίτητο για να κατασκευαστούν οι γιγάντιοι μαγνήτες για κάθε τουρμπίνα που η Δύση χρησιμοποιεί , για να παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας της.
Εδώ, με λίγα λόγια είναι μερικοί από τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι αρχίζουν να ξυπνάνε για τα αποτρόπαια μειονέκτημα της επιχείρησης ανέμου.
Και από τότε που ξεκίνησα να γράφω για ανεμογεννήτριες πριν από εννέα χρόνια, έχω καταλήξει πώς η υπόθεση γι 'αυτές στηρίζεται σε τρία μεγάλα ψέματα.
Το πρώτο είναι ότι οι ανεμογεννήτριες είναι εξευτελιστικά αναποτελεσματικές.
Η πιο προφανής ανεντιμότητα από τον κλάδο της αιολικής ενέργειας - και επιβεβαιώνεται, από αφελείς πολιτικούς - είναι κατά πόσο πολύ υπερβάλουν για παραγωγή των αεριοστροβίλων ,που σκόπιμα μιλάνε γι 'αυτά μόνο από την άποψη της ικανότητας, σαν να ήταν αυτό που πραγματικά παράγουν.
Μάλλον αυτό, είναι το συνολικό ποσό της ενέργειας που έχουν την ικανότητα να παράγουν.
Το σημαντικό σχετικά με τον άνεμο, βεβαίως, είναι ότι είναι διαρκώς μεταβάλλει ταχύτητα, έτσι ώστε η παραγωγή των ανεμογεννητριών να ισοσταθμίζεται μέσα σε μόλις ένα τέταρτο της ''χωρητικότητας'' τους.
Αυτό σημαίνει ότι τα 1.000 μεγαβάτ από όλες εκείνες τις 3.500 ανεμογεννήτριες που τοποθετούνται γύρω από τη τροφοδοσία της χώρας, κατά μέσο όρο στο δίκτυο είναι αστεία: όχι περισσότερο από την παραγωγή ενός και μόνο, μεσαίου μεγέθους συμβατικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής.
Επιπλέον, δεδομένου ότι αύξηση του αριθμού (η κυβέρνηση θέλει να δει 10.000 περισσότερες κατά τα επόμενα λίγα χρόνια) θα έχουν καταστεί απαραίτητα για να κατασκευαστεί μια δωδεκάδα ή περισσότεροι ηλεκτροπαραγωγικοί σταθμοί φυσικού αερίου ρεύματος, που θα δουλεύουν συνεχώς και θα εκπέμπουν CO2, απλά για να παρέχουν άμεση υποστήριξη , (εφεδρία ) , των όταν πέφτει η αιολική ενέργεια.
Τα μεγαβάτ που παρέχονται από τους 3.500 στροβίλους μας είναι αστεία: όχι περισσότερο από την παραγωγή ενός και μόνο, μεσαίου μεγέθους συμβατικού σταθμού παραγωγής ενέργειας.
Το δεύτερο μεγάλο ψέμα για την αιολική ενέργεια είναι το πρόσχημα ότι δεν είναι δαπανηρός τρόπος για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Κανείς δεν θα ονειρευόταν να κατασκευάσει ανεμογεννήτριες αν δεν του έχουν εγγυημένη μια τεράστια κυβερνητική επιχορήγηση.
Αυτό έρχεται με τη μορφή του καθεστώτος, Renewables Obligation πιστοποιητικού επιδότησης , που καταβάλλεται μέσα από οικιακούς λογαριασμούς, σύμφωνα με την οποία οι ιδιοκτήτες των ανεμογεννητριών κερδίζουν επιπλέον £ 49 για κάθε «μεγαβάτ ώρα» που παράγουν, και δύο φορές το ποσό αυτό για τις υπεράκτιες ανεμογεννήτριες.
Να γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι , τώρα συνειδητοποιούν ότι το εύρημα άνεμος – που σχεδόν εξ ολοκλήρου κυριαρχεί στη Βρετανία από Γαλλικές, Γερμανικές, Ισπανικές και άλλες ξένες επιχειρήσεις - είναι μία από τις μεγαλύτερες απάτες της εποχής μας.
Το τρίτο μεγάλο ψέμα είναι ότι αυτή η βιομηχανία προσφέρει μια σημαντική συμβολή στην «σωτηρία του πλανήτη» από τη μείωση των εκπομπών μας CO 2 .
Δεν είναι έτσι.
Ποια άλλη βιομηχανία παίρνει μια δημόσια επιχορήγηση ισοδύναμη με 100% ή ακόμη και 200% της αξίας αυτού που παράγει;
Δεν μπορεί να γνωρίζουμε ακριβώς πόσα ρίχνουμε στις τσέπες των προγραμματιστών ανέμου, γιατί τους λογαριασμούς μας κρύβουν αυτό από εμάς - αλλά όσο οι στρόβιλοι χτίζονται , όλο και περισσότερο, αυτό θα μπορούσε σύντομα να προσθέτετε εκατοντάδες λίρες το χρόνο στους λογαριασμούς μας.
Όταν μια σουηδική εταιρεία λειτούργησε πρόσφατα, αυτό που είναι τώρα το μεγαλύτερο offshore αιολικού πάρκου στον κόσμο, στα ανοικτά των ακτών του Κεντ, με κόστος 800 εκατομμύρια λίρες, μας είπαν ότι η ικανότητα της είναι 300 μεγαβάτ, ώστε να παρέχει «πράσινη» ενέργεια για δεκάδες χιλιάδες σπίτια.
Αυτό που δεν είπαν, ήταν, ότι η πραγματική παραγωγή του αιολικού πάρκου, είναι κατά μέσο όρο, μόλις 80 μεγαβάτ, (ποσοστό που παράγεται από έναν και μόνο σταθμό παραγωγής φυσικού αέριου ηλεκτρικής ενέργειας ), για το οποίο (αιολικό πάρκο ) όλοι πληρώνουμε επιδότηση ύψους 60 εκατ. λιρών το χρόνο, ή 1.5 δισεκατομμύριο λίρες για τα 25-χρόνια ζωής των ανεμογεννητριών.
Ακόμα κι αν πιστεύετε ότι η συγκρατημένη χρήση ορυκτών καυσίμων θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα της Γης , η μείωση του CO2 που θα επιτευχθεί με ανεμογεννήτριες είναι τόσο αμελητέα ώστε ένα μεγάλο αιολικό πάρκο εξοικονομεί σημαντικά λιγότερο CO2 , σε ένα χρόνο από ότι εκπέμπει κατά την ίδια περίοδο ένα μόνο τζάμπο τζετ με καθημερινά δρομολόγια μεταξύ Βρετανίας και Αμερικής.
Επίσης, βέβαια, η ίδια η κατασκευή των ανεμογεννητριών δημιουργεί τεράστιες εκπομπές CO2, ως αποτέλεσμα της εξόρυξης και τήξης των μετάλλων που χρησιμοποιούνται , ο άνθρακας ,το υψηλής έντασης τσιμέντου που απαιτείται για τη τεράστια θεμελίωση τους , η κατασκευή μιλίων δρόμων, που συχνά απαιτούνται για την μετακίνησή τους, και την αποδέσμευση των τεράστιων ποσοτήτων CO2 δεσμευμένου στις τυρφώνες, όπου είναι χτισμένες πολλές τουρμπίνες.
Αν σκεφτεί κανείς, επίσης, οι τα εν λόγω εργοστάσια φυσικού αερίου ηλεκτροπαραγωγής, με σπάταλη καύση λειτουργίας 24 ώρες την ημέρα , μόνο για να παρέχουν back-up για τις διαλείψεις της αιολικής ενέργειας, οποιαδήποτε εξοικονόμηση θα εξαφανιστεί εντελώς.
Στη δύναμη των τριών αυτών μαζικών αυταπατών, η κυβέρνησή μας έχει στηρίξει ένα από τα πιο απερίσκεπτα τυχερά παιχνίδια στην πολιτική ιστορία μας . Η ιδέα ότι μπορούμε να ελέγξουμε τις ιδιοτροπίες του ανέμου , για να παρέχει σχεδόν το ένα τρίτο της ηλεκτρικής ενέργειας που περισσότερο από το 90% ακόμη σήμερα , παρέχεται από τον άνθρακα, φυσικό αέριο και την πυρηνική ενέργεια, πρέπει να κρατήσουμε την οικονομία μας να τρέχει.
Είναι αλήθεια ότι αυτός ο στόχος της αύξησης της συνεισφοράς από τον άνεμο, πάνω από δέκα φορές κατά τα επόμενα εννέα χρόνια είχε οριστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά δεν είναι καλό να κατηγορούν τις Βρυξέλλες για ένα τέτοιο παράλογο και φιλόδοξο στόχο, επειδή κανείς δεν ήταν πρόθυμος να το υιοθετήσει εκτός από τους δικους μας πολιτικούς , με επικεφαλής αρχικά από τον Gordon Brown και τον Ed Miliband και τώρα από τον Ντέιβιντ Κάμερον και τον Υπουργό Ενέργειας Chris Huhne.
Για την επίτευξη του στόχου αυτού, η κυβέρνησή μας θέλει να δαπανήσουμε 100 δισεκατομμύρια λίρες σχετικά με την οικοδόμηση 10.000 ακόμη ανεμογεννητριών, συν άλλα 40 δισεκατομμύρια λίρες σχετικά με τη διασύνδεση για το δίκτυο.
Σύμφωνα με τη βιομηχανία ηλεκτρικής ενέργειας, τότε θα χρειαστεί να ξοδέψουμε άλλα 100 δισεκατομμύρια λίρες -για τις συμβατικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής για να διασφαλίζουν την υποστήριξη ( εφεδρεία )- που ανέρχεται σε 240 δισεκατομμύρια λίρες μέχρι το 2020,
ή λίγο περισσότερο από 1.000 λίρες το χρόνο για κάθε νοικοκυριό στη χώρα.
ή λίγο περισσότερο από 1.000 λίρες το χρόνο για κάθε νοικοκυριό στη χώρα.
Και γι 'αυτό οι πολιτικοί μας είναι πολύ ευτυχείς να βλέπουν την ύπαιθρο μας και τη θάλασσα γύρω από τις ακτές μας, πνιγμένα σε τεράστιες ποσότητες των γιγαντιαίων βιομηχανικών μηχανημάτων, όλες να παράγουν ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που θα μπορούσε να παρέχεται από συμβατικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε....... ένα δέκατο του κόστους.
Αυτή η πτήση από την πραγματικότητα , είναι πραγματικά μια από τις μεγαλύτερες τρέλες.
Αλλά αυτό που μετατρέπει μια παρανοϊκή φαντασία σε μια δυνητική καταστροφή είναι ότι η Βρετανία θα αντιμετωπίσει σύντομα μια τεράστια έλλειψη πηγών προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας, όταν βλέπουμε το κλείσιμο των συμβατικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, που ανταποκρίνονται σήμερα σχεδόν το 40 τοις εκατό της ηλεκτρικής ενέργειας που μας χρειάζεται.
Δύο από τους γερασμένους σταθμούς μας ,πυρηνικής ενέργειας να πλησιάζουν στο τέλος της χρήσιμης ζωής τους , με μικρή πιθανότητα να τους αντικαταστήσουν για πολλά χρόνια.
Έξι από τους μεγάλους σταθμούς μας μεγάλων ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα θα αναγκαστούν να κλείσουν στο πλαίσιο καταπολέμησης της ρύπανσης οδηγία της ΕΕ, και η κυβέρνηση μας καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να διασφαλίσει ότι δεν θα κατασκευαστούν άλλοι.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος που μπορούμε να ελπίζουμε ότι περισσότερο αποτελούν ένα μέρος του ενεργειακού χάσματος που προκύπτει αποκλειστικά με τίς ανεμογεννήτριες, για τον απλό και προφανή λόγο ότι άνεμος είναι μια τόσο διαλείπουσα και αναξιόπιστη πηγή ενέργειας.
Εν τω μεταξύ, η χώρα μας σύντομα θα αντιμετωπίσει ένα κολοσσιαίο ενεργειακό έλλειμμα, ενώ στηρίζεται σε πολιτικά αναξιόπιστες χώρες όπως η Ρωσία και την Αλγερία για προμήθεια φυσικού αερίου.
Αυτό που βλέπουμε, με λίγα λόγια, είναι το τίμημα που έχουμε αρχίσει να πληρώνουμε για τις τελευταίες δύο δεκαετίες, κατά την διάρκεια των οποίων η ενεργειακή πολιτική μας απελπιστικά καταστράφηκε από τη σειρήνες των οικολόγων, πρώτα, για να πεισθούν οι πολιτικοί μας να φύγουμε από τον άνθρακα και να μην κατασκευάζουν πια πυρηνικά εργοστάσια, και στη συνέχεια να πέσουν στο δονκιχωτικο όνειρο που θα μπορούσαμε να παίξουν για το μέλλον της χώρας μας με την «ελεύθερη» και «καθαρή» δύναμη του ανέμου και του ήλιου.
Σε όλη την ΕΕ, άλλοι πολιτικοί έχουν ξυπνήσει για τα αδιέξοδα στα οποία αυτή η τρέλα μας έχει οδηγήσει .
Οι Δανοί, που έχουν δημιουργήσει περισσότερες ανεμογεννήτριες κατά κεφαλή από τον καθένα, έχουν συνειδητοποιήσει την ηλιθιότητα αυτής της πολιτικής που τους έχει δώσει τις υψηλότερες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη, ενώ εισάγουν μεγάλο μέρος της ενέργειας τους από το εξωτερικό.
Στην Ισπανία, η βιασύνη τους για την ηλιακή και την αιολική ενέργεια έχει αποδειχθεί μια εθνική καταστροφή.
Στη Γερμανία, έχοντας κατασκευάσει περισσότερες ανεμογεννήτριες από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, χτίζουν σήμερα σταθμούς με καύση άνθρακα σαν τρελοί.
Ολλανδία, εν τω μεταξύ, έδωσε τώρα δύο δάχτυλα , προς την ΕΕ μειώνοντας σε όλες τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας τις επιδοτήσεις τους.
Μόνο στη Βρετανία είναι η πολιτική μας τάξη εξακολουθεί να είναι τόσο φυλακισμένη στο πάθος με την αιολική ενέργεια που είναι διατεθειμένη να πάει δικαστικά για αυτή την επικίνδυνα λανθασμένη ευχή.
Πόσες ομοιότητες αλήθεια υπάρχουν για το πρόβλημα, μεταξύ Μ.Βρετανίας και Ελλάδας?
SAGINI
