Κυριακή 21 Ιουλίου 2024

Η Επιστράτευση του 1974 όπως την έζησα

 

ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ



Αθήνα .Ήτανε καλοκαιρι , Ιούλιος 1974 . 


          Δεκαοκτάχρονος   , μόλις αποφοίτησα απο το Λύκειο  στο Παγκράτι . Πανελλήνιες κλπ. Ειχα και την  καθημερνή σκληρή  προπόνηση στην ομάδα ακοντισμού του Παναθηναϊκού ΓΣ , στο Καλλιμάρμαρο στάδιο . 

    Με τους αχώριστους  φίλους και συμμαθητές , τον Τζίμη  και τον Θόδωρο  ειχαμε παράλληλα και κρυφά , μια   ‘’περιστασιακή εργασια’’ , ( κρυφα από πατέρα του , τον Βαλεντίνο ) .  

     Εργασία πολύ βαριά , αλλα και πλουσιοπάροχα  αμοιβόμενη . Μετακομίσεις-μεταφορές , στην εταιρεία του θείου του Τζιμη   . Για εξτραδάκι στο χαρτζηλίκι μας .


       

       Ειχαμε  αγοράσει απο κοινου.  μια  παλια στρατιωτική  τρικυκλη ( side car ) μοτοσυκλέτα BSA 600  και σιγα σιγα την αναπαλαιώναμε τότε μονοι μας  ,  με πολυ κοπο και αιματηρες οικονομίες , για να μπορούμε να πηγαίνουμε  κυνηγετικές εκδρομές το χειμώνα !

 Ειχαμε πάντα , πολλά και διάφορα χομπυ .

        Απο το Γραφείο μεταφορών , ο κος Κώστας , με  ενημέρωσε οτι ειχαν κλεισει μια μετακομιση-μεταφορα οικοσκευής , μιας οικογένειας ενος δασκάλου  απο το Ρεθυμνο στην Αθήνα .

 Με  ρωτησε  αν θα μπορούσα να ολοκληρώσω το φορτωμα και το ξεφόρτωμα του φορτηγού μονος του , η αν ηθελα και 2ο εργάτη . 

Φυσικά απαντησα,  οτι μπορούσα ανετα να δουλέψω μονος μου και φυσικά να παρω μια πολύ δελεαστική , διπλή αμοιβή .



Το ιδιο βράδυ ταξιδεύουμε για Ηράκλειο στην Κρήτη  με το ‘’ΦΑΙΣΤΟΣ’’ . 

      Ειχα ‘’ενημερώσει’’ την μητέρα του οτι θα παω με το λεωφορείο δύο ημέρες στο Μάτι με τον Τζίμη για μπάνια .


   

  Όταν φτάσαμε το πρωι , με το Mercedes 608 του κ.Κώστα ξεκινήσαμε απο Ηράκλειο για το Ρέθυμνο .

Ο δασκαλος μας   περίμενε στο δρόμο .

 Μια στενη στριφτη ξύλινη σκαλα οδηγούσε στον 1ο οροφο. Παλιό σπίτι  .Μεγάλη η οικοσκευή . 

Έπρεπε ολα , να κατέβουν στο πεζοδρόμιο απο εμένα  και μετα ο κ.Κώστας θα αρχιζε την φόρτωση , για να καταφέρει  να  φορτωθούν   ολα . 

   Το βραδυ θα έπρεπε να μπουμε  ολοι στο ‘’ΦΑΙΣΤΟΣ’’  για Πειραιά  , απο το Ηράκλειο .

Θυμάμαι ότι  ειχε πολύ ζέστη εκεινη τη μερα στο Ρεθυμνο .

Ομως ημουν θηριο  18 χρονών . 

      Αρχισα να κατεβάζω πρώτα  τα βαριά . Κουζίνα , ψυγειο ,πλυντήριο , καναπέδες , ντουλάπες στο πεζοδρόμιο , μπροστα στο φορτηγο .

Οταν κατέβηκαν ολα , αρχισε την φόρτωση ο κ.Κώστας στην καρότσα του και εγω τα ανέβαζα στην πορτα της καρότσας .

Η δουλεια πήγαινε ρολοι , οταν ξαφνικά εγινε κατι πρωτοφανές .

 Καμπάνες , σειρήνες , αστυνομία ,  περιπολικά ,φωνες , κάτοικοι αλαφιασμένοι ετρεχαν περα δώθε .Πανικός !

Τι εγινε ρε παιδιά ? 



Εγινε λέει , γενική επιστράτευση !!! 

Πόλεμος με τους Τούρκους!!!

Δεν ειχα αντιληφθεί τοτε , τι σημαίνουν ολα αυτά . Ήμουν μολις 18 ετών .

Ηρθε ενας χωροφύλακας .

’’Το φορτηγο επιτάσσεται απο το κράτος , άμεσα.! Ταξιδεύουν αποψε , μόνο οσοι ειναι  επιστρατευμένοι  μας ειπε ‘’ ‘’Ξεφορτώστε το τώρα αμέσως .

     Ο κ.Κωστας και ο δάσκαλος , μου ζήτησαν να ξεφορτώσω το φορτηγο και να ανεβασω ξανά την οικοσκευη του δάσκαλου , στον 1ο οροφο . 

Αυτο φυσικά ήταν ανθρωπίνως  αδύνατον .

 Ηταν μεγαλοι και ανήμποροι ολοι τους 

 Ο δάσκαλος η γυναίκα του και το παιδι τους αρχισαν τα κλάματα . 

‘’Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε στον δρόμο σε καιρο επιστράτευσης .Βοηθήστε μας ‘΄ .

Ποιος να τους  βοηθήσει μεσα στον γενικό χαμο .

Γιώργο αγόρι μου , σε παρακαλω ξεφόρτωσε γρήγορα το φορτηγο . Πρέπει να φύγω με το πλοιο γιατι με εχουν επιτάξει’’ , φωναζε ο κ.Κώστας

Η μεταφορά ειχε ακυρωθεί και ο πελάτης δεν θα πλήρωνε ουτε δραχμή !

Έσφιξα τα δοντια . Ουτε βήμα πισω .   . Δεν ειχα επιλογές .

 Γρηγορα επρεπε να δράσω .

Ανέβασα  την οικοσκευή του δάσκαλου στον 1ο οροφο ξανα .

 Έφτασα  στην κατάρρευση .Εξαντλήθηκα . Εχασα τις δυνάμεις μου . Σηκώθηκα .

Το ευχαριστώ της οικογένειας με τα κλαματα , το δέχτηκα ευχαρίστως . 

Το φιλοδώρημα τους ομως οχι . Δεν ήταν αποδεκτό .

Φυγαμε βιαστικά για Ηράκλειο, με το φορτηγο  ! Πανικος και χαμος στους δρόμους .

 Επιστράτευση . Πόλεμος .Τρελα . Αγνοία .Υπερβολές .

18 χρονων ήμουνα αλλά  φοβο δεν ειχα ποτέ  . 

       Μονο για τους δικους μου ανησυχούσα .Την μανα και τον πατερα μου ..

Ενα μονο πλοίο υπήρχε τότε , το ΦΑΙΣΤΟΣ  . 

Μονον επίστρατοι και φορτηγά . Κανένας άλλος. 

Αυστηρος ο έλεγχος στα χαρτιά κατα την επιβίβαση .Εχουμε πόλεμο . Μανάδες , αδελφες , παιδιά ,κλαιγανε και κουνούσαν μαντίλια στο μουραγιο . 

Βράδιαζε . Σπρώχνοντας ,έφτασα  στον αξιωματικο . Του ειπα ειμαι καταδρομέας -αλεξιπτωτιστής . Δεν ειχα χαρτιά .Δεν με πίστεψε . Αρνήθηκε να μου επιτρέψει το ταξιδι .

Πήγα πλαι στον κάβο στην πρύμνη . Αρχισα να σκαρφαλώνω  στο σχοινί . Κανενας δεν μου φωναξε .Ισως δεν με ειχαν δει σκεφτηκα . Έφτασα στην κουπαστή του πλοιου .   Με περίμενε ενας ναυτης . ‘’Γυρνα πισω ρε , φώναζε ‘’ ....‘’Θα πεσω στη θαλασσα και θα πνιγω του ειπα . Δεν ξερω κολύμπι . Ασε με να ανέβω παρακαλώ ‘’ . Λύγισε !

Πηγα κατάστρωμα διπλα στη τσιμινιέρα .Δεν επεφτε καρφίτσα . Κοιμήθηκα αμέσως . Ημουν μούσκεμα οταν ξύπνησα . Ειχε      ‘’καιρο’’ το  βραδυ . 

Κοντα στις Φλέβες , εγινε πανικός οταν είδαμε αεροπλάνα . Τουρκικά ειναι , κρυφτείτε, φωνάξαν κάποιοι ! .

Πειραιάς -Παγκράτι με τα ποδιά .  Ισως εκανα ρεκόρ χρόνου .

Ειπα την αλήθεια στην μανα και τον πατερα μου . Κλάψαμε ολοι μαζί .


Πέρασαν 50 ολόκληρα χρόνια !!! 

                                                                                  ΓΒΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΕΔΩ