Η ιστορία της οικολογικής ιδέας
.....και η καπηλεία της...
Μα, πως φτάσαμε αλήθεια σε αυτό το σημείο να δίνουμε εμείς οι ίδιοι τις “σφαίρες” για τα όπλα που κάποιοι έχουν στραμμένα επάνω μας;
Αν παρακολουθήσει κανείς την ιστορία από τη γέννηση της οικολογικής ιδέας δεν είναι δύσκολο να βρεθεί η απάντηση.
Από τα τέλη της δεκαετίας του '60, είχαν ήδη δημιουργηθεί κάποια μικρά, αυτόνομα οικολογικά κινήματα, από απλούς ανθρώπους που έβλεπαν την καταστροφή της φύσης.
Όταν αργότερα τα κινήματα αυτά άρχισαν να μετρούν αρκετές χιλιάδες οπαδούς, οι κινούντες τα νήματα του συστήματος που σήμερα ονομάζουμε “Νέα Παγκόσμια Τάξη”, διέβλεψαν την μελλοντική εξέλιξη των κινημάτων αυτών και θέλησαν να τα ελέγξουν, κατά τη ρήση του Λένιν, πως “ο καλύτερος τρόπος να ελέγξεις την αντιπολίτευση, είναι να την οδηγείς”.
Διάφορες δεξαμενές σκέψεις, τα γνωστά think tanks, είχαν αρχίσει από τότε ακόμη να σχεδιάζουν τα βήματα που θα ακολουθούσαν για να συσπειρώσουν τους λαούς ενάντια σε ένα ανύπαρκτο κίνδυνο.
Ο Alexander King, ένας από τους ιδρυτές της Λέσχης της Ρώμης, παραδέχεται χαρακτηριστικά:
“Ψάχνοντας για ένα καινούργιο εχθρό που θα μας ενώσει, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη... ήταν ό,τι μας χρειαζόταν!”...
H “βιώσιμη και η πράσινη ανάπτυξη” ξεπήδησαν σαν έννοιες ακριβώς μέσα από τέτοιες δεξαμενές σκέψεις -σαν τη Λέσχη της Ρώμης, τη Λέσχη 1001, τη Λέσχη Bilderberg κ.α.-, ώστε να πείσουν για το “κλιματικό και οικολογικό αδιέξοδο” αφ΄ενός, αλλά και την προώθηση της λύσης που θα τους επέτρεπε να μετατρέψουν την οικολογία σε επικερδή επιχείρηση παγκόσμιας εμβέλειας...
Μέσα στις επόμενες δεκαετίες δημιουργήθηκαν νέες οικολογικές οργανώσεις, με μη εκλεγόμενο συμβούλιο, σαν την Greenpeace, και στην κορυφή των σημερινών μεγάλων οικολογικών οργανώσεων τοποθετήθηκαν τα ίδια τα στελέχη και οι γόνοι των μελών αυτών των Λεσχών, που ταυτίζονται με τις οικογένειες των μεγαλοτραπεζιτών της υφηλίου.
Ετσι εξηγείται και το γιατί γνωστά ιδρύματα, όπως τα Ροκφέλερ και Σόρος, προσεγγίζουν τα οικολογικά κινήματα και προτείνουν χρηματοδότηση χωρίς κανένα αντάλλαγμα ή περιορισμό...
Οι πρώτοι καθαροί ιδεαλιστές οικολόγοι, δεν συμβιβάστηκαν βέβαια με τέτοιου είδους χρηματοδοτήσεις από κεντρικούς τραπεζίτες και σταδιακά εκτοπίστηκαν και αντικαταστήθηκαν από επαγγελματίες μάνατζερ και διοικητικά στελέχη που φρόντιζαν να καλύπτουν τις αληθινές προθέσεις τους με ένα “οικολογικό προφίλ”.
Γόνοι της μεγάλης τραπεζικής οικογένειας των Ροκφέλερ έγιναν διοικητικά στελέχη οικολογικών οργανώσεων.
Οι νεοταξικές δεξαμενές σκέψεις, αυξήθηκαν σε αριθμό και φτάσαμε να μετρούμε σήμερα πάνω από 500 οργανώσεις – «think tanks» που έχουν σχέση με τις Λέσχες των Τραπεζιτών, χρηματοδοτούν “πράσινα» κινήματα, οικολογικά συνέδρια, βιβλία “βιώσιμης ανάπτυξης”, ιστοσελίδες κ.α.
Το βιβλίο «Οικονομία του υδρογόνου» του Τζέρεμι Ρίφκιν για παράδειγμα, -μεγαλοστέλεχος της Νέας Τάξης Πραγμάτων με διασυνδέσεις στο τραπεζικό κατεστημένο- μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και αποτελεί σήμερα βασικό εργαλείο προώθησης της “πράσινης ανάπτυξης” των πολυεθνικών σε παγκόσμιο επίπεδο, με τρόπο που να εγγυάται την διατήρηση της υποταγής των λαών σε αυτές, για τα επόμενα 50 τουλάχιστον χρόνια...
Άλλα μάλιστα συγγράμματα, σαν την πολύκροτη “πράσινη βίβλο” άρχισαν να δημιουργούν έδαφος ακόμη και για μια θρησκευτικού τύπου προσέγγιση της οικολογίας...
Αποκορύφωμα της πλεκτάνης;
Ο
γόνος μιας από τις μεγαλύτερες οικογένειες τραπεζιτών, ο Ντεϊβιντ
Ρόθτσιλντ παρουσιάζεται σήμερα ως “παγκόσμιος αρχηγός” των οικολόγων της
Γης, οργανώνοντας το φεστιβάλ “Live Earth” για την “υπερθέρμανση”...
http://vickytoxotis.blogspot.com
