Τι δουλειά έχει η Τράπεζα της Ελλάδος με την Κλιματολογία;

Βασικά καμία, αν και οι συνέπειές της αυξάνουν τις ...τραπεζικές επισφάλειες στην Ελλάδα.

Από το 2007, ο Πρωθυπουργός και ο αδερφός του προωθούν θεωρίες που είναι πλέον πεπερασμένες και σαθρές. Ο κύριος Ζερεφός, ενώ είναι εξαίρετος περί το όζον, είναι, με συγχωρείτε, λίγο άσχετος με Κλιματολογίες.

Η θεωρία που προωθούν είναι η εξής: 1) Ο Πλανήτης θερμαίνεται, 2) Αυτό οφείλεται σε ανθρώπινες δραστηριότητες, και δη το CO2 από την παραγωγή ρεύματος, 3) Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε κάτι τώρα για να σωθούμε από τις καταστροφικές συνέπειες, 4) Βάλτε λοιπόν αιολικά και φωτοβολταϊκά παντού (για να σώσετε τον Πλανήτη). Τα επιχειρήματα αυτά είναι κατά 90% λανθασμένα και ο συλλογισμός φαύλος:

O Πλανήτης, εάν θερμαίνεται, θερμαίνεται σε πολύ μικρότερο βαθμό από οποιαδήποτε θεωρία ή μοντέλο επικαλεστεί ο κ. Ζερεφός.
Εάν θερμαίνεται ο Πλανήτης, θερμαίνεται (και κρυώνει) κυρίως από φυσικά αίτια, όπως κάνει τα τελευταία δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια χρόνια.
Τα φυσικά αίτια είναι ο Ήλιος, η τροχιά της Γης, τα γεωτεκτονικά κλπ.
Ο συσχετισμός CO2 και θερμοκρασίας είναι «συσχετισμός», correlation , δηλαδή η άνοδος στην θερμοκρασία μάλλον συνεπάγεται αύξηση CO2, παρά το αντίστροφο.
Για τους υδρατμούς και τον ρόλο τους που είναι δύο τάξεις μεγέθους πιο σημαντικοί κανείς δεν μιλάει…
Για τον δε ρόλο του Ηλίου που είναι ο καθοριστικός παράγων, ούτε κουβέντα.
Και αυτό μην σας ξενίζει, αγαπητοί Τραπεζικοί.
Το ζητούμενο δεν είναι το κλίμα.
Το ζητούμενο είναι να πεισθείτε να βάλουμε πυρηνικά (που εγώ δεν έχω πρόβλημα) ή αιολικά, που έχω πρόβλημα γιατί είναι όσο ακριβά είναι τα πυρηνικά (σε κόστος ρεύματος και σε αρχική επένδυση), χωρίς όμως να παράγουν χρήσιμο ρεύμα λόγω χαμηλής «διαθεσιμότητας» που είναι 22-24% για τα αιολικά, και 95% για τα πυρηνικά.
Να μην σας ζαλίζω με λεπτομέρειες, 3-4 απλά μαθήματα για αιολικά, με ελάχιστο σαρκασμό, εδώ. Και λίγη Κλιματολογία για ...Τραπεζικούς (με ιστορικά ενδιαφέροντα) εδώ.

Αυτό που αφορά εσάς, την Τράπεζα της Ελλάδος, είναι ότι τα αιολικά αυξάνουν το έλλειμμα και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, χωρίς να προσφέρουν ικανό ανταποδοτικό όφελος  και μόνο δημιουργώντας πληθωρισμό, ανεργία και ύφεση (σε εμάς --  Στις χώρες που τα εξάγουν είναι πηγή απασχόλησης).
  Με την ενδιαφέρουσα για εσάς διαφορά, ότι αυτό το πρόσθετο «χρέος» είναι off balance sheet.
Δεν φαίνεται σαν δανεισμός, φαίνεται σαν «επένδυση».
Η «επένδυση» εξυπηρετείται όχι από φόρους, αλλά από τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Κλασσικό off balance sheet debt. Και τονίζω την μη ανταποδοτικότητα.
Δηλαδή δεν πρόκειται για χρέος που θα μας αφήσει κάτι χρήσιμο. Αντιθέτως.
Και υπάρχει χειρότερος κίνδυνος που αφορά την ΤτΕ. Στον βαθμό που αυτές οι επενδύσεις χρηματοδοτούνται από Ελληνικές Τράπεζες, αυξάνουν τις πιθανές επισφάλειές τους.
Και αυτό, επειδή καμία αιολική «επένδυση» δεν θα υπήρχε εάν δεν επιδοτείτο από φουσκωμένους λογαριασμούς ρεύματος (τέλη υπέρ ΑΠΕ ή αιολικές ταρίφες).
Οι δικές μας ταρίφες είναι διπλές από ότι, π.χ., στην γειτονική Τουρκία, και, ιστορικά, πολλές Ευρωπαϊκές χώρες έχουν αναγκαστεί να τις μειώσουν για δημοσιονομικούς λόγους ή για ανακούφιση του καταναλωτή που τις πληρώνει. 
Σε εσάς, πρέπει να είναι προφανής η επισφάλεια που δημιουργείται σε βάρος του Ελληνικού Τραπεζικού συστήματος.

Έχοντας πει αυτά, γνωρίζω ότι γνωρίζετε ότι όλα γίνονται επειδή το θέλει ο Πρωθυπουργός, αλλά ο Πρωθυπουργός δεν θα είναι κοντά σας όταν θα προσπαθήσετε να διαχειριστείτε πρόβλημα μεγαλύτερο από τα θαλασσοδάνεια και τις Προβληματικές.
Να προσέχετε επίσης όποια τράπεζα διαφημίζει πράσινα και φωτοβολταϊκά δάνεια, και ΑΠΕ γενικότερα… Κατά τα λοιπά, τα σέβη μου.


Πηγη

http://archaeopteryxgr.blogspot.com/search?updated-max=2011-06-04T08%3A31%3A00%2B03%3A00&max-results=7
 

Ξαναγυρίσαμε στην Τράπεζα Ελλάδος, με ένα εξαιρετικό άρθρο που πρέπει να υπενθυμίζει στα εκατομμύρια των εξαθλειωμενων Ελλήνων '' τους βασικούς  λόγους της χρεωκοπίας μας, αλλά και αυτούς που ακόμα και την υστάτη ώρα σπαταλανε δις ευρώ χωρίς ίχνος πατριωτισμού, αλλά με την συναίνεση και των άλλων κομμάτων της Βουλής.

                                                                                   SAGINI

Η πράσινη ανάπτυξη του ΓΑΠ, και το παραμύθι χωρίς "δράκο"

          Όταν αυτή η κυβέρνηση του ΓΑΠ πήρε την εξουσία , είχε έτοιμη την απάντηση για πάσα νόσο .

«Πράσινη ανάπτυξη» έλεγε ο ΓΑΠ.   Τι ήταν αυτό το νέο «φρούτο»;

Ουδείς γνώριζε τι ακριβώς εννοούσαν οι εκπρόσωποι της νέας διακυβέρνησης.

Στο, μεταξύ μας προέκυψε και ένα νέο πρόσωπο που θα έκανε πράξη όλα όσα οραματιζότανε ο κ. πρόεδρος. 
Η «πράσινη Τίνα» έγινε το σύμβολο της «νέας πολιτικής» σαν υπουργός ΥΠΕΚΑ.
Υπουργός Κλιματικής Αλλαγής.

Πράσινη Ανάπτυξη και Κλιματική Αλλαγή , έννοιες σχεδόν αφηρημένες που σηκώνουν πολλές κα διαφορετικές ερμηνείες .
Δυο χρονιά αργότερα δεν έχουμε γίνει...σοφότεροι για το τι ακριβώς ήταν αυτή η «πράσινη ανάπτυξη».

Σίγουρα δεν εννοούσαν την επένδυση του Κατάρ στον Αστακό, ούτε τη νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων, ούτε τη δημιουργία της βιομηχανίας των πράσινων πιστοποιητικών για κάθε οικοδομή. Κάτι άλλο έπρεπε να είναι αυτή η περίφημη «πράσινη ανάπτυξη».

Λίγες εβδομάδες πριν την πτώση των ναζί, στη Γερμανία, το καθεστώς είχε αφήσει να κυκλοφορήσουν φήμες ότι δήθεν διέθετε μυστικά υπερόπλα που θα του επέτρεπαν να κερδίσει τον πόλεμο. Φυσικά, δεν υπήρχαν δράκοι που να βγάζουν φωτιές από το στόμα και να τρομάξουν έτσι τον εχθρό.
 Ήταν ένα παραμύθι λαϊκής κατανάλωσης.

Πολύ φοβόμαστε ότι κι η πράσινη ανάπτυξη του κ. Παπανδρέου ήταν ένα τρικ που χρησιμοποιήθηκε για να πειστεί ο κόσμος ότι αυτή η κυβέρνηση διέθετε όραμα για τη χώρα. 
Ότι είχε προτάσεις. Δυστυχώς, δεν υπήρχε σχέδιο.
 Ή καλύτερα, το μόνο σχέδιο που υπήρχε ήταν αρχικά η κατάληψη της εξουσίας.
Έκαναν ένα συνέδριο στις 23/Οκτωβρίου/2010 στην Αθήνα.

Το ονόμασαν Επενδυτικό φόρουμ για την Πράσινη Ανάπτυξη στην Μεσόγειο , με ατζέντα την χρηματοδότηση Πράσινων επενδύσεων.
Ήταν ένα πραγματικό μπίζνες-πάρτι στο οποίο συμμετείχαν ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, Πρωθυπουργοί και Υπουργοί χωρών, τραπεζίτες και στελέχη πολυεθνικών.

Το πάρτι αυτό διοργανώθηκε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕΠ) αλλά και από το Ινστιτούτο για το Κλίμα και την Ενεργειακή Ασφάλεια ( i4cense ).

Το «Ινστιτούτο» αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μια ΜΚΟ, στην οποία Ιδρυτής και Πρόεδρος είναι ο αδελφός του Πρωθυπουργού, Ανδρίκος Παπανδρέου!

H i4cense (Institute for Climate and Energy Security) είναι μια ΜΚΟ, η οποία δραστηριοποιείται στη Μεσόγειο και την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Διακηρυγμένος σκοπός της, είναι η «προώθηση αποτελεσματικών πρωτοβουλιών για το κλίμα και την ενεργειακή ασφάλεια στην Μεσόγειο».

Με άλλα λόγια, προσπαθεί να παίξει το ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ κυβερνήσεων και πολυεθνικών εταιρειών, με σκοπό την υλοποίηση «πράσινων» επενδυτικών σχεδίων.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το επενδυτικό αυτό φόρουμ, «πηγε πακέτο» και στηρίχτηκε ουσιαστικά, από την πολυδιαφημισμένη από την Κυβέρνηση Σύνοδο Κορυφής για την Κλιματική Αλλαγή, η οποία πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη ημέρα, Παρασκευή στην Αθήνα.

Η Σύνοδος μάλιστα αυτή, πραγματοποιήθηκε κατόπιν πρόσκλησης του Πρωθυπουργού και συνδιοργανώθηκε από τα Υπουργεία Εξωτερικών και Περιβάλλοντος ( ΥΠΕΚΑ ), δηλαδή με λεφτά του ελληνικού λαού! 
 Πληρώστε κορόιδα Έλληνες.

Με άλλα λόγια, βλέπουμε πως η Κυβέρνηση του περιβαλοντοκτόνου fast track και ειδικότερα ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, προσπαθούν να παίξουν ρόλο «ενδιάμεσων», σε πολυεθνικά επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία επιθυμούν παράλληλα να διαφημίσουν τη δήθεν «πράσινη ευαισθησία» τους!

http://apneagr.blogspot.com/2010/10/blog-post_23.html

        Από τότε η'' Πράσινη Τίνα ''ήταν η μόνη υπουργός που έκανε και κάνει έργο, δηλαδή άδειες για επενδύσεις των κρατικοδίαιτων δήθεν επενδυτών, που ζουν απο τις επιδοτήσεις στα αιολικά και φωτοβολταϊκά, που κατασκεύασαν οι πολυεθνικές που είπαμε παραπάνω.

Υλοποιεί και συμμορφώνεται, η Πράσινη Τίνα με τις οδηγίες της ΕΕ (που έφτιαξε η Γερμανία στα μέτρα των πολυεθνικών της ) και έτσι πουλάνε σωρηδόν στη χρεοκοπημένη Ελλάδα τα πανάκριβα ντενεκεδακια της Πράσινης ανάπτυξης.

Υλοποιεί και o ΓΑΠ τις δεσμεύσεις του εξαγγέλλοντας στους χρεοκοπημένους  Έλληνες οτι θα τους φτιάξει το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό πάρκο του κόσμου στην Πτολεμαΐδα άξιας ενος ασήμαντου ποσού ενός ( 1) δις ευρώ.
Αυτά τα δις δεν θα τα πάρουμε ποτέ πίσω,γιατί είναι το τίμημα του μεγάλου μας εγκλήματος σαν Έλληνες ,είναι οτι , έχουμε συμβάλλει κα εμείς στην ρύπανση της ατμόσφαιρας με CO2.
Σήμερα λοιπόν μάθαμε όλοι τι εννοούσε ο ΓΑΠ οταν ελεγε οτι θα επενδυσουμε στην Πράσινη ανάπτυξη. 

Άνω των 21 δισ. ευρώ στην τριετία οι επενδύσεις σε ΑΠΕ

Μόνο το 2011 οι επενδύσεις οι επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στη χώρα μας έχουν ξεπεράσει τα 1,5 δισ. ευρώ, ενώ στην τριετία οι επενδύσεις ξεπερνούν τα 21 δισ. ευρώ.

 

Χρεωκοπία με Μνημόνιο αλλά με ανίκανο και διεφθαρμένο υπουργείο Οικονομικών και ικανότατη πράσινη  ΥΠΕΚΑ.

Μείγμα επικίνδυνα εκρηκτικό.

Δυστυχώς για την κυβέρνηση ,αυτα τα γνωρίζουν πλέον καλά οι ''αγανακτισμένοι πολίτες''

                                                                                                                 SAGINI

Προφανώς ο πρωθυπουργός της χώρας όταν μιλούσε για «πράσινη ανάπτυξη», και πράσινα άλογα εννοούσε τις μπίζνες και την κονόμα του αδερφού του ή μήπως η «πράσινη ανάπτυξη» θα έρθει με τα... «φρουτάκια»; αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι η «πράσινη ανάπτυξη» του ΓΑΠ θα θρέψει πλουσιοπάροχα μια νέα γενιά Μαυρογιαλούρων!

Πηγη: http://apneagr.blogspot.com/2010/12/jeffrey.html#ixzz1PHo6KUJ5

Το πανηγύρι του προφήτη Ηλία στη Σίφνο

Η συγκοινωνία των νησιών των Κυκλάδων τους παραμένει εδώ και πολλά χρόνια ένα μεγάλο πρόβλημα.

Ενώ έχει λυθεί κατά κάποιο τρόπο η τακτική επικοινωνία τους με το λιμάνι του Πειραιά, δεν έχει βρεθεί ακόμα η 

λύση για τη σύνδεση των νησιών μεταξύ τους. Έτσι το σωτήριο έτος 2008 η Πάρος και η Σίφνος, δύο τουριστικά νησιά που απέχουν μόλις 20 μίλια δεν είχαν παρά δύο δρομολόγια την εβδομάδα να τα συνδέουν. Δεν συζητάμε βέβαια για την διάρκεια του ταξιδιού που μπορεί πολλές φορές να ξεπερνά και τις πέντε ώρες αφού μεσολαβούν και άλλα λιμάνια.

Το πανηγύρι του Προφήτη Ηλία στην Σίφνο έπεφτε Σάββατο 19 Ιούλη και ο τρόπος πρόσβασης στο νησί φαινόταν αδύνατος τις ημερομηνίες που επιθυμούσα. Επιστράτευσα τις θαλασσινές γνωριμίες μου, αλλά οι “φουσκωτοί” φίλοι μου φοβήθηκαν το πενταράκι μελτέμι και σφύριζαν αδιάφορα. Τότε μπήκε σε δράση το εφεδρικό σχέδιο “καϊκζήδες”.

Είναι αλήθεια οτι τα φουσκωτά ξεπετούν τις αποστάσεις, αλλά οι ιδιοκτήτες τους, λάτρεις της θάλασσας και της ανεβασμένης αδρεναλίνης, δεν φημίζονται για την αγάπη τους για οδοιπορίες, μονοπάτια, μοναστήρια, παραδοσιακή ζωή, λαϊκή αρχιτεκτονική, πανηγύρια και τα λοιπά (εκτός ολίγων εξαιρέσεων βέβαια). 

 

Στο σχέδιο “Β” η ανταπόκριση ήταν άμεση. Ο Στέλιος Γκίκας ένας εξαιρετικός αγγειοπλάστης από το χωριό 

Κώστος και γιός του ο Ιάσων, ένα παλικαράκι που κυνηγάει και αυτό φανατικά τα πανηγύρια και τα γλέντια, προσεφέρθησαν πάραυτα για το εγχείρημα. Το ταξίδι με την Νεφέλη, το εντεκάμετρο κόκκινο τρεχαντήρι, ήταν μιά απόλαυση. 

Με σηκωμένο ένα φλοκάκι, τον καιρό δευτερόπριμα, το ουζάκι με τους μεζέδες και τη συζήτηση για το πρόγραμμα επικείμενης ανεβασιάς στο βουνό, ούτε πως καταλάβαμε πότε φθάσαμε. Παροικιά-Φάρος Σίφνου σε τρείς απολαυστικές ωρίτσες.

Στον Φάρο, το γραφικό ψαροχώρι, που βρίσκεται δίπλα στην Χρυσοπηγή, μας υποδέχθηκε ο Δημήτρης Μπέλιος, φίλος, συνδιοργανωτής του πανηγυριού και ξεναγός της εκδρομής μας και μας μετέφερε με τ’ αυτοκίνητο του μέχρι τα Φυρόγια. Από εκεί θα ξεκινούσε η οδοιπορία. Ντυμένος κατάλληλα για οδοιπορία, με το σακίδιο στην πλάτη και το απαραίτητο μπαστουνάκι, μας διαβεβαίωσε για το σύντομο της διαδρομής – ούτε μια ώρα δρόμος - και ξεκινήσαμε απογευματάκι την ανάβαση από τα 120 μέτρα υψόμετρο για να ανεβούμε στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της Σίφνου, στον προφήτη Ηλία σε υψόμετρο 670 μέτρων. Στα πρώτα 2 χιλιόμετρα η διαδρομή πάνω στο πλακόστρωτο μονοπάτι ήταν σχετικά εύκολη καθώς ο Δημήτρης περπατώντας μας διηγείτο ιστορίες του τόπου αλλά και τις προσπάθειες μιάς ομάδας ντόπιων να αποκαταστήσουν τις αβαρίες του παλιού λιθόστρωτου δρόμου. 

 

Μετά το πρώτο μισάωρο άρχισαν τα ζόρια. Η ανηφόρα έγινε πολύ πιό απότομη, το μονοπάτι πιό κακοτράχαλο και το χειρότερο, άρχισε να φαίνεται το σημείο του προορισμού μας. Η κορυφή του βουνού πάνω από τα κεφάλια μας. 

Τα ποδάρια μας άρχισαν να πιάνονται και τα γόνατά να λύνονται. Ο Δημήτρης, ευγενέστατος, παρατήρησε το χάλι μας και έκανε τις απαραίτητες στάσεις, τάχατες για να θαυμάσουμε την θέα. Πράγματι η θέα ήταν μαγική. 

Το μονοπάτι στα πόδια μας και πλήθος συντροφιές να σκαρφαλώνουν το βουνό ξωπίσω μας. Η δυσκολότερη διαδρομή ήταν βέβαια τα τελευταία 500 μέτρα όπου η κλίση του μονοπατιού ξεπερνούσε τις 30 μοίρες και κάτω μας τα γκρεμνά αγρίευαν. Φθάσαμε στο προορισμό μας περίπου μετά από μιάμιση ώρα πορεία, εντελώς εξουθενωμένοι.

Το μοναστήρι του προφήτη Ηλία μας αποζημίωσε. Με το που φθάσαμε στην κορφή, μπροστά από την είσοδο του μοναστηριού, μας υποδέχθηκε ένα τραπέζι με αμυγδαλωτά και δροσερό νεράκι που μας προσέφεραν οι κυράδες, διοργανώτριες του πανηγυριού. Μετά το ξεδίψασμα – δύο τρία ποτήρια νερό – οι πιό μερακλήδες παρέλαβαν τις ρακές, απαραίτητες για την αισθαντικώτερη παρατήρηση του θεάματος και της μυσταγωγίας που θα ακολουθούσε.

Η εκκλησία του προφήτη Ηλία, προσφάτως επιμελώς ανακαινισμένη, περιβάλλεται περιμετρικά από κελιά που συγκροτούν την οχύρωση του μοναστηριού. Εδώ προσέτρεχαν οι πιστοί για να προστατευθούν από τους πειρατές και τους επίδοξους κατακτητές. Κτισμένο στα μέσα του 17ου αιώνα και έχοντας υπόγειες δεξαμενές χωρητικότητας 500 κυβικών νερού, ήταν σε θέση να αντέξουν σε πολυήμερες πολιορκίες.

Η θέα από τα δώματα των κελιών σου κόβει την ανάσα.

Στα πόδια σου, σε πρώτο επίπεδο, τα χωριά της Σίφνου, η Απολλωνία, ο Αρτεμώνας, το Κάστρο και πιό πέρα το Αιγαίο Αρχιπέλαγος.

Η Πάρος, η Νάξος, η Ηρακλειά, η Ίος, η Σίκινος, η Φολέγανδρος, η Σαντορίνη, η Μήλος, η Κίμωλος.

Επιστέγασμα του φαντασμαγορικού θεάματος το μεγαλοπρεπές ηλιοβασίλεμα.

Οι ήχοι της καμπάνας, διακόπτουν τους ρεμβασμούς μας και μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα.

Ο παπα Γιάννης ο Ψαραύτης μαζί με τους ψάλτες, ξεκινούν τον εσπερινό στο προαύλειο της εκκλησίας και πλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα με βυζαντινές μελωδίες που σ’αυτό το περιβάλλον αποκτούν μια τελείως άλλη, μια 

μεταφυσική διάσταση. Μετά την λειτουργία και την αρτοκλασία φθάνει η ώρα του δείπνου.

Η τραπεζαρία του μοναστηριού είναι μιά μακρόστενη επιβλητική αίθουσα με πολλά βόλτα. Στην βόρεια πλευρά της βρίσκεται το μαγειριό με τους φούρνους και στην νότια ένα μακρόστενο τραπέζι χωρητικότητας πενήντα ατόμων. Την προετοιμασία του δείπνου (προμήθειες, μεταφορά τους με μουλάρια, μαγειρέματα), αλλά και την χρηματοδότηση του, την αναλαμβάνουν οι πανηγυριστές, μια ομάδα 20 ατόμων που είναι αυτοί οι οποίοι συντηρούν το μοναστήρι όλο το χρόνο. Για το φετινό πανηγύρι σφάχθηκαν 7 ερίφια προκειμένου να εξασφαλισθούν οι 450 μερίδες φαγητού.

Η είσοδος στην τραπεζαρία γίνεται από μιά πόρτα και η έξοδος από μιά παρακείμενη. 

Το στρώσιμο και το ξεστρώσιμο των τραπεζιών θα γίνει πολλές φορές, γεγονός που απαιτεί έναν θαυμαστό συντονισμό και μία άρτια οργάνωση από την πλευρά των πανηγυριστών.

Με το που καταλαμβάνουν τις θέσεις τους στο τραπέζι οι επισκέπτες, σερβίρονται πρώτα οι ρεβιθάκια, οι σαλάτες και το κρασί και ακολουθεί το κοκκινιστό κατσικάκι με τα μακαρόνια και το τριμμένο κεφαλοτύρι.

Πρός το τέλος κάθε γεύματος κάποιος φωνάζει με στεντόρια φωνή. “Να ζήσουν οι πανηγυράδες”. 

Να ζήσουν, απαντούν όλοι μαζί από το τραπέζι χτυπώντας ρυθμικά τα πιρούνια τους στα πιάτα δημιουργώντας ένα πανδαιμόνιο, που επαναλαμβάνεται άλλες δυό φορές καθώς πρέπει να τιμηθούν και οι μαγείροι και οι σερβιτόροι.

Το σκηνικό αυτό επαναλήφθηκε εννιά φορές μέχρι να φάει και η τελευταία συντροφιά..

Η αφεντιά μου, λόγω ιδιότητας, είχα την τιμή να παρευρεθώ σε περισσότερα του ενός γεύματα, γεγονός που μου επέτρεψε να γευθώ επαναληπτικά μεχρι σκασμού τα προσφερόμενα γευστικότατα εδέσματα. 

Μετά το δεύτερο τραπέζι στο προαύλειο αρχίζει ο χορός με τα βιολιά και τα λαούτα (στην Σίφνο καθώς έμαθα δεν υπάρχουν τσαμπούνες).

Η κορύφωση του γλεντιού γίνεται μετά τα μεσάνυχτα. Οι πανηγυράδες έχουν εξυπηρετήσει όλο τον 

κόσμο, ευχαριστημένοι που ήταν περισσότεροι από τους περυσινούς, και κάθονται αποκαμωμένοι να φάνε και αυτοί.

Καθώς αρχίζουν όμως τα τραγούδια της τάβλας, δια μιάς εξαφανίζεται η κούραση και τότε ξεκινά το

πραγματικό πανηγύρι.

“Οποιος αγαπά τα ρόδα, πρέπει ναχει υπομονή,

κι όταν τον τσιμπά τ’ αγκάθι, να μην λέει πως πονεί.

Εσύ σαι σαν τα ρόδα, μα μιά διαφορά,

Συ ανθίζεις όλο το χρόνο, μ’ αυτό μονάχα μιά φορά”

Ο Παντελής Αγιουτάντης με το βιολί, ο Γιώργος Τσώλιος με το λαγούτο και ο Γιάννης Ατσώνιος πρώτη

φωνή στο τραγούδι, ξεσηκώνουν τους πανηγυριστές. Εδώ συμβαίνει άλλο ένα ιδιόμορφο γεγονός. 

Καθώς τελειώνει κάθε τραγούδι, με μία ασύλληπτη και αδιόρατη τάξη παίρνουν την σειρά τους 

οι πανηγυράδες και όποιος άλλος θέλει και ακολουθώντας τους μουσικούς δρόμους των οργανοπαιχτών 

σολάρει το τετράστιχο που επιθυμεί.

Κοντά στα χαράματα και ενόσω το γλέντι καλά διαρκεί, άλλοι κοιμούνται στα κελιά, άλλοι καταγής, άλλοι στους υπνόσακους τους και άλλοι παίρνουν τον κατήφορο για τα σπίτια τους.

Ο φίλος μας και οδηγός μας Δημήτρης είναι λιγάκι απαισιόδοξος. Στον δρόμο της επιστροφής μας εξομολογείται. 

“Παλιά, κάθε χρόνο, το πανηγύρι το ανελάμβανε άλλος πανηγυράς, αυτός που θα κρατούσε

την εικόνα του Αγίου σπίτι του όλο το έτος. Τα τελευταία χρόνια έχει περιορισθεί το ενδιαφέρον και έτσι εμείς

μιά παρέα το συντηρούμε με δικά μας έξοδα. Οι μεγαλύτεροι στην παρέα μας είναι εβδομηνταπεντάρηδες και οι νεώτεροι σαρανταπεντάρηδες. Μέχρι πότε θ’ αντέχουν τα πόδια μας”.

Μπορεί το πανηγύρι να μην έχει την δόξα και την μοναδικότητα των παλιών εποχών, στα μάτια όμως των 

νέων, που ήταν και η πλειοψηφία του κόσμου – ντόπιοι και Αθηναίοι – είδα, με την αθεράπευτη αισιοδοξία που

με διακρίνει, τους συνεχιστές των σημερινών πανηγυράδων.

Το πανηγύρι του προφήτη Ηλία στην Σίφνο είναι ένα από τα πιό χαρακτηριστικά των νησιών του Αιγαίου.

Η αρχιτεκτονική ομορφιά και η εξαιρετική θέση του μοναστηριού, η εντυπωσιακή διαδρομή μέχρι την κορυφή, το ανεπανάληπτο δείπνο στην τραπεζαρία με το διαδοχικό σερβίρισμα , το σιφνέικο τραγούδι και οι ξέφρενοι χοροί, ο ενθουσιασμός των οδοιπόρων επισκεπτών, μα πάνω από όλα το κέφι, η διάθεση για προσφορά και η

γενναιοδωρία των πανηγυριστών, συγκροτούν χωρίς αμφιβολία μία από τις πιό ενδιαφέρουσες πανηγυρικές 

εμπειρίες του Αρχιπελάγους

 

http://simadiatouaigaiou.wordpress.com

ΤαηΝηγια τα ανήφορο ανέβαινα πετώντας , όμως τα χρόνια πέρασαν και πάω περπατώντας. Σιφνέικο στιχακι

Στο πανηγύρι του Αηλιά στη Σίφνο έχω βρεθεί πριν χρόνια.
Δεν το ξεχνώ. Ποτέ.

Στη ΣΙΦΝΟ τα πανηγύρια είναι μοναδικά .

Πρόκειται για γνήσια Κυκλαδίτικη Ελληνική νησιώτικη παράδοση .Πραγματικές λαϊκές γιορτές στο Αρχιπέλαγος .

Στην οργάνωση συμμετέχουν όλοι οι χωριανοί αφιλοκερδώς.

Έτσι και αλλιώς στα Σιφνέικα πανηγύρια το φαγητό , το ποτό, ο χορός και η μουσική είναι όλα δωρεάν ,ανεξάρτητα από τον αριθμό των επισκεπτών ,ακόμη και αλλοδαπών τουριστών..

Είναι κάτι σαν τάμα προς τιμή του Αγίου, που γιορτάζει μια φορά τον χρόνο. Τα έξοδα τα πληρώνει ο πανηγυρας που είναι και το τιμώμενο πρόσωπο.

Κατά τη διάρκεια της χρονιάς ο πανυγυρας είχε την τιμώμενη εικόνα στο σπίτι του με εντολή του παπά.

Τα μεγάλα πανηγύρια στη Σίφνο είναι της Χρυσοπηγης, του προφήτη Ηλία, του Αγίου Συμεών, της Παναγίας του βουνού, της Παναγίας της Βρύσης και πάρα πολλά άλλα.

                                                                                                                                  SAGINI

Εκπτώσεις στην προστασία του περιβάλλοντος άρχισαν οι επιχειρήσεις

Το νέο οικονομικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε από την κρίση αποδεικνύεται ιδιαιτέρως επιβλαβές για το... φυσικό.
 Μελέτη της Grant Thornton έδειξε ότι ο αριθμός των επιχειρήσεων που εφαρμόζουν «πράσινες» πρακτικές προστασίας του περιβάλλοντος μειώθηκε κατά 40% παγκοσμίως, σε σχέση με το 2008. 

 

Μόλις το 36% των επιχειρήσεων έχουν πάρει μέτρα για το περιβάλλον στο πλαίσιο των προγραμμάτων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης που υλοποιούν. Περισσότερο "πράσινες" δηλώνουν οι επιχειρήσεις των αναδυόμενων οικονομιών. Το 60% των επιχειρήσεων στις BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία και Κίνα) και 59% στις ASEAN (ένωση των κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας) δηλώνουν ότι εφαρμόζουν περισσότερο ηθικές επιχειρηματικές πρακτικές,  ορμώμενες από την επιθυμία να "σώσουν τον πλανήτη".

Το ίδιο υποστηρίζει μόλις το 30% των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και το 16% των επιχειρήσεων της Βορείου Αμερικής.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΟΥ ΣΑΡΓΟΣ

Όλα συνέβησαν σήμερα 16-07-04 κατά τις 19:15-19:30 σε μια ακτή της Λήμνου . Ενώ η σημερινή μου ψαριά ήταν μέχρι στιγμής μια πέρκα ξαφνικά τσίμπησε και βγήκε το ψάρι που φαίνεται στη photo.
Δόλωμα:Σαλιγκάρι η κοχλιός που βρίσκεται σε βράχους πέτρες στις ακτές!!!
 
Ενώ είχα και καλάμι (όχι απίκο) ο σαργός βγήκε με ένα απλό πεταχτάρι με 35αρα πετονιά που κατέληγε (μετά από 60αρι περαστό βαρίδι και χάντρα σε στριφτάρι-κόπιτσα) σε μονάγκιστρο παράμαλλο 25mm και αγκίστρι Νο 3 παπαγαλάκι.
Δεν είχε προηγηθεί μαλάγρωμα της περιοχής απλά είναι ένα μέρος που συνηθίζω να ψαρεύω και η ψαριά είναι συνήθως σκορπιοί οι πέρκες και άντε στην καλύτερη περίπτωση Κανάς μέτριος κακαρέλος.
Δεν περίμενα σήμερα να μου συμβεί κάτι τέτοιο και τέτοια ώρα. Η χαρά μου δεν περιγράφεται . Καλώς η κακώς από κει και μετά μέχρι την ώρα που έφυγα γύρω στις 20:45 δεν πήρα ούτε μια τσιμπιά . Πάντως είναι ένα μέρος που πρόκειται να ξαναπάω σίγουρα και καλύτερα προετοιμασμένος (με μπασμομαλάγρα λιωμένη σαρδέλα με άμμο απ'οτι μου είπε ένας γνωστός μου ψαράς)  Συμβουλές δεκτές.

:
Πηγή : Ορφανέλης Παρασκευάς.

http://www.fishfinder.gr/Articles.asp?c=43-103-Null&id=1289